در بسیاری از موارد شاهد این موضوع هستیم که از لغات بدنسازی و آمادگی جسمانی به جای یکدیگر استفاده می شود. با این حال تفاوت های زیادی بین این دو وجود دارد. بدنسازی بیشتر پیرامون افزایش حجم و قدرت عضلات است. در حالی که آمادگی جسمانی در بعد سلامت آن روی فاکتورهای مرتبط با سلامت و در بعد ورزشی روی تخصصی بودن تاکید دارد. در این مقاله به چند تفاوت آمادگی جسمانی و بدنسازی خواهیم پرداخت.

تفاوت آمادگی جسمانی و بدنسازی

1/ هدف

در بدنسازی ما بیشتر به دنبال هایپرتروفی هستیم. هایپرتروفی به ساده ترین بیان به معنای افزایش حجم عضلات می باشد. در اینجا از وزنه های سنگین و دستگاهها به منظور ایجاد فشار به بدن استفاده می شود که در نتیجه سازگاری ایجاد شده عضلات رشد خواهند کرد.

در آمادگی جسمانی همانطور که از نامش هم پیداست، هدف اصلی ایجاد آمادگی جسمانی برای امور روزمره یا افزایش عملکرد ورزشی در سایر ورزشها می باشد. در این تعریف بدنسازی می تواند به عنوان بخشی از فرایند حضور داشته باشد اما همه این مسیر نیست. انجام تمرینات استقامتی، انعطاف پذیری و … بخشی از مسیر رسیدن به این آمادگی را هموار می کنند.

2/ قدرت عضلانی تنها بخشی از آمادگی جسمانی است.

آمادگی جسمانی شامل یازده فاکتور کلیدی است و قدرت عضلانی تنها یکی از این فاکتورهای محسوب می شود. ما برای ایجاد آمادگی جسمانی به تمرینات دیگری نیاز داریم که با اهداف هماهنگ شوند و سایر فاکتورها را تحت تاثیر قرار دهند. برخی از مهمترین فاکتورها به شرح زیر می باشند:

• قدرت عضلانی
• استقامت عضلانی
• انعطاف پذیری
• استقامت قلبی تنفسی
• ترکیب بدنی

در بدنسازی اما تاکید روی قدرت عضلانی است که بیشترین تمرکز را به خود اختصاص می دهد. با این حال علاقمندان رشته بدنسازی نیز از تمرینات هوازی سبک برای افزایش ریکاوری یا کاهش چربی بدن استفاده می نمایند.

3/ ترکیب تمرینات متفاوت

ترکیب تمرینات برای بدنسازی با آمادگی جسمانی بسیار متفاوت است. می توان گفت که 80 تا 90 درصد تمرینات یک بدنسازی به وزنه زدن اختصاص دارد. این درحالیست که برای تمرین آمادگی جسمانی باید ترکیب دیگر ایجاد کرد. تمرینات آمادگی جسمانی بنا به هدف ورزشکار می تواند متفاوت باشد. به طور مثال یک دونده را در نظر بگیرید: تقریبا 80% تمرینات یک دونده به انواع دویدن می انجامد و تنها 20% باقی صرف تمرینات قدرتی و انعطاف پذیری و مانند آن می شود.

4/ حجم عضلانی ممکن است در تضاد با اهداف آمادگی جسمانی باشد.

در بسیاری از تمرینات آمادگی جسمانی سنگین بودن می تواند نتیجه معکوس ایجاد کند. به طور مثال حرکت بارفیکس را در نظر بگیرید. یک ورزشکار سنگین وزن با وجود قدرت بالا هم در افزایش تعداد بارفیکس با مشکل مواجه خواهد بود.

البته این نکته به معنای آن نیست که تمرین بدنسازی برای این افراد ممنوع است بلکه باید رویکردی اتخاذ شود که با اهداف فرد هماهنگ باشد.

5/ تمرین هوازی شدید برای بدنسازی مضر است.

تمرینات هوازی زیاد و سنگین با افزایش عضلات تداخل دارند و در نتیجه برای یک ورزشکار رشته بدنسازی که با هدف افزایش عضله کار می کند می تواند مضر باشد.

اگر علاقمند به عضله سازی هستید توجه به این نکته اهمیت خواهد داشت. پس باید از روشهای هوازی سبک مثل پیاده روی استفاده کنید تا در عین چربی سوزی عضله سازی نیز ادامه پیدا کند.

6/ تنوع تمرین بیشتر در آمادگی جسمانی

به دلیل توجه به فاکتورهای بیشتر در آمادگی جسمانی ناگزیر تنوع تمرین هم افزایش خواهد یافت. این در حالیست که در بدنسازی سروکار شما عمدتا با آهن و وزنه است. در آمادگی جسمانی ممکن است تمرینات شما شامل دویدن، وزنه زدن، تمرین با وزن بدن، حرکات یوگا و … باشد.

این تنوع تمرینی برای کسانی که به دنبال تجربه های جدید هستند می تواند جذاب باشد و انگیزه فرد را برای تمرین افزایش دهد.

7/ در بدنسازی به پروتئین بیشتری نیاز دارید.

یک ورزشکار رشته بدنسازی برای رشد عضلات خود به بیشترین پروتئین قابل جذب توسط بدن نیاز دارد که 2.2 تا 2.5 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. برای آمادگی جسمانی نیز حتما نیاز به پروتئین هست اما این مقدار می تواند 20% کمتر باشد. در هر صورت به عنوان یک ورزشکار که چند ساعت در هفته تمرین دارید باید به دریافت مواد مغذی توجه ویژه ای داشته باشید.

8/ حجم و کات در بدنسازی

حجم گرفتن و کات کردن بخشی از فرآیند بدنسازی است اما در طرف دیگر یعنی تمرینات آمادگی جسمانی ورزشکاران تمایل به حفظ وزن خود و در عین حال بالا بردن فاکتورهای خود می باشند. معمولا این روند می تواند با کاهش اضافه وزن همراه شود اما به معنای دوره های حجم گرفتن و کات کردن آنطور که در بدنسازی رایج است نخواهد بود.