طناب زدن یک تمرین کم هزینه است که به تجهیزات کمی و حداقل فضا نیاز دارد. دویدن نیز یک ورزش کم هزینه است، اما معمولاً به فضای بیشتری برای اجرا نیاز دارد، مگر اینکه روی تردمیل بدوید. با این حال، این مقرون به صرفه بودن را به خطر می اندازد.
با این حال، هر دو روش اقتصادی و کارآمدی برای کار بر روی تناسب اندام هستند، خواه روی استقامت یا شدت کار می کنید. به این ترتیب، ممکن است فکر کنید که کدام یک برای شما بهتر است یا اینکه آیا باید روی یکی تمرکز کنید یا نه؟ در این مقاله به مقایسه طناب زدن و دویدن می پردازیم. با موج کوه همراه باشید.
آیا هر دو به یک میزان کالری می سوزانند؟
هم طناب زدن و هم دویدن مقدار قابل توجهی کالری می سوزانند. هنگام مقایسه تعداد کالری سوزانده شده در هر جلسه ۱۰ دقیقه ای، طناب زدن یک مزیت جزئی ارائه می دهد.
در زیر میزان تخمینی کالری سوزانده شده برای هر فعالیت با شدت های قابل مقایسه برای یک فرد ۱۵۰ پوندی (۶۸ کیلوگرمی) که هر تمرین را به مدت ۱۰ دقیقه انجام می دهد، آورده شده است:
| شدت | طناب زدن | دویدن |
|---|---|---|
| کم | ۱۰۵ | ۱۱۷ |
| متوسط | ۱۴۰ | ۱۲۵ |
| زیاد | ۱۴۶ | ۱۴۰ |
آیا تاثیر هر دو تمرین روی بدن یکسان است؟
عضلات درگیر
هم دویدن و هم طناب زدن شامل استفاده از عضلات اندام تحتانی شما برای ایجاد پیشرانه می شود، در حالی که عضلات مرکزی شما تثبیت تنه را فراهم می کنند.
همچنین، پرش با طناب تک پا و حالت دویدن نیاز به تثبیت تنه و ران دارند که تا حدودی مشابه هستند.
با این حال، دویدن مستلزم افزایش استفاده از باسن (بازکننده های لگن) از طریق دامنه حرکتی بیشتر برای پیشرانه است. با این حال، پرش متناوب تک پا با طناب مستلزم استفاده بیشتر از ابداکترهای لگن برای ثابت نگه داشتن لگن شما است.این درست مانند مرحله استنس دویدن خواهد بود.
فاز استنس حدود ۶۰ درصد از چرخه دویدن را نشان می دهد. تمام مدت تماس پا با زمین و تحمل وزن را توصیف می کند. این مرحله با تماس اولیه پا با زمین شروع می شود و زمانی پایان می یابد که پا همان طرف زمین را ترک کند. sciencedirect
طناب زدن همچنین شامل مقاومت برای کنترل طناب است که شامل شانه، عضله دوسر، سه سر و خم کننده ساعد شما می شود. در همین حال، دویدن مستلزم حداقل مقاومت است اما انقباض مکرر شانه ها (دلتوئید) و خم شدن مداوم عضلات دوسر بازو برای متعادل کردن حرکت پاها را در بر می گیرد.
نیروی ضربه
میزان نیروی ضربه روی اندام تحتانی شما بین طناب زدن و دویدن نسبتاً مشابه است. البته میزان مهارت در هر یک از این دو تمرین روی میزان جهش و فشار وارده به مفاصل تاثیر خواهد داشت. (افراد ماهر در طناب زدن کمتر می پرند و به همین دلیل فشار کمتری به مفاصل آنها وارد می شود. در مورد دویدن هم همین شرایط صادق است.)
هوازی یا بی هوازی؟
هر دو شکل ورزش را می توان به عنوان ورزش هوازی برای افزایش استقامت با حفظ یک سرعت ثابت در مدت طولانی تر انجام داد. علاوه بر این، دوی سرعت یا اینتروال با شدت بالا که فعالیت های بی هوازی محسوب می شوند نیز می توانند هم با طناب زدن و هم با دویدن انجام شوند.
هر کدام از این دو گزینه انتخاب خوبی برای تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) است، که شامل تمرینات کوتاه مدت با ۸۰ تا ۹۵ درصد حداکثر ضربان قلب شما همراه با دوره‌های تمرین با شدت کمتر در ۴۰ تا ۵۰ درصد حداکثر ضربان قلب شما میشود.
مقایسه چربی سوزی دویدن و طناب زدن
یک مطالعه ۱۲ هفته ای نشان داد که یک برنامه طناب زدن باعث کاهش چربی بدن و بهبود عوامل خطر مرتبط با بیماری قلبی می شود .
مطالعات دیگر نتایج مشابهی در مورد کاهش چربی بدن پیدا کرده اند. چالش این تحقیقات این است که هم کمیت و هم اندازه مطالعات در مورد طناب زدن نسبت به دویدن کوچکتر است بوده است.
نشان داده شده است که دویدن یک روش عالی برای سوزاندن چربی بدن است. در واقع، مصرف کالری مشابهی برای اشکال مختلف دویدن، از جمله دویدن مداوم استقامتی و تمرینات تناوبی با شدت بالا مشاهده شد.
آیا آنها هر دو استقامت و عملکرد سرعت را بهبود می بخشند؟
نشان داده شده است که هر دو تمرین استقامت قلبی عروقی را بهبود می بخشند. میزان طناب زدن و مقادیر یا مدت زمان دویدن سیستم استقامتی بدن را تحریک کرده و توسعه می دهد. با این وجود نوع استقامتی که ورزشکاران در تمرینات خود مدنظر دارند، تعیین کننده خواهد بود. ورزشکارانی که به هماهنگی بیشتر دست و پا نیاز دارند می توانند از طناب زدن برای افزایش استقامت در این حوزه بهره ببرند. (مانند بوکسورها) در سوی دیگر ورزشکارانی که نیاز به پیمایش مسافت دارند (مانند ورزشکاران سه گانه، دو استقامت، کوهنوردی..) احتمالا بهره بیشتری از دویدن می برند.
چه کسی نباید بدود؟ چه کسی نباید طناب بزند؟
هر دو فعالیت شامل افزایش نیروهای واکنش زمینی در مقایسه با فعالیت هایی مانند شنا، دوچرخه سواری و پیاده روی است. بنابراین، هر دو فعالیت ممکن است برای افرادی که آسیب‌های ساق پا در لگن، زانو یا مچ پا دارند، دشوار باشد.
با این حال، جایگزین هایی برای دویدن در جاده وجود دارد. تردمیل هایی برای کاهش گرانش یا بدون وزن وجود دارند که به بخشی از وزن شما کمک می کنند تا استرس های مکانیکی بدن شما را کاهش دهد. راهکار دیگر دویدن در آب است که بعضا برای دوره های پس از آسیب دیدگی به کار برده می شود.
چگونه باید انتخاب کنیم؟
نشان داده شده است که هر دو شکل ورزش استقامت قلبی عروقی را بهبود می بخشد. اگر برای زمان تحت فشار هستید، طناب زدن ممکن است بیشتر از دویدن برای شما مفید باشد.
با این وجود، اگر هدف شما این است که دونده بهتری باشید یا در مسابقات دویدن شرکت کنید، دویدن گزینه بهتری است. علاوه بر این، اگر تمایل بیشتری به لذت بردن از تغییر مناظر در طول ورزش دارید، دویدن قطعا گزینه بهتری است.
طناب زدن همچنین می‌تواند یک تمرین جایگزین برای انجام در روزهای بین دویدن باشد تا الگوی فعال‌سازی عضلات را در حالی که هنوز سیستم قلبی عروقی شما کار میکند، تغییر دهد.
