آسپرین : فواید، عوارض و تاثیر آن در کوهنوردی

آسپرین یک داروی رایج برای تسکین دردهای جزئی، درد و تب است. افراد همچنین از آن به عنوان ضد التهاب یا رقیق کننده خون استفاده می کنند.

مردم می توانند آسپرین را بدون نسخه بدون نسخه بخرند. استفاده های روزمره شامل تسکین سردرد، کاهش تورم و کاهش تب می باشد.

مصرف روزانه این دارو می تواند خطر حوادث قلبی عروقی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی را در افراد با خطر بالا کاهش دهد. پزشکان ممکن است بلافاصله پس از حمله قلبی آسپرین تجویز کنند تا از لخته شدن بیشتر و مرگ بافت قلب جلوگیری نمایند.

در این مقاله به بررسی فواید، عوارض و تاثیر آسپرین در کوهنوردی می پردازیم. با موج کوه همراه باشید.

آسپرین چیست؟

آسپرین یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است. این اولین ماده از این دسته دارویی بود که کشف شد.

این دارو حاوی سالیسیلات است، ترکیبی که در گیاهانی مانند درخت بید و مورت در آن وجود دارد. استفاده از آن برای اولین بار حدود 4000 سال پیش در منابع ذکر شده است.

بقراط از پوست درخت بید برای تسکین درد و تب استفاده می کرد و برخی از مردم هنوز از پوست درخت بید به عنوان یک درمان طبیعی برای سردرد و دردهای جزئی استفاده می کنند.

همکاری رینجی 18 ساله و موروی کهنه کار در زمستان ماناسلو

رنگ کوله‌پشتی؛ انتخابی فراتر از زیبایی برای کوهنوردان

NSAID ها دسته ای از داروها با اثرات زیر هستند:

• تسکین درد
• کاهش تب
• کاهش التهاب، در دوزهای بالاتر

این داروها استروئیدی نیستند. استروئیدها اغلب فواید مشابهی با NSAID ها دارند، اما برای همه مناسب نیستند و می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای داشته باشند.

به عنوان مسکن، NSAID ها معمولا غیر مخدر هستند. این بدان معنی است که آنها باعث بی حسی یا گیجی نمی شوند. آسپرین یک علامت تجاری متعلق به شرکت داروسازی آلمانی بایر است. اصطلاح عمومی آسپرین اسید استیل سالیسیلیک می باشد.

چه کسانی باید آسپرین مصرف کنند؟

این دارو کاربردهای زیادی دارد، از جمله تسکین درد و تورم، مدیریت شرایط مختلف و کاهش خطر حوادث قلبی عروقی در افراد با خطر بالا. در ادامه این کاربردها را به نقل از medicalnewstoday تشریح می کنیم:

درد و تورم

این دارو می تواند درد خفیف تا متوسط، تورم یا هر دو مرتبط با بسیاری از مشکلات سلامتی را تسکین دهد، مانند:

• سردرد
• سرماخوردگی یا آنفولانزا
• رگ به رگ شدن و کشیدگی
• گرفتگی های قاعدگی
• شرایط طولانی مدت، مانند آرتریت و میگرن

برای درد شدید، پزشک ممکن است استفاده از آسپرین را در کنار داروی دیگری مانند مسکن‌های ضد درد یا یک NSAID دیگر توصیه کند.

پیشگیری از حوادث قلبی عروقی

استفاده روزانه از آسپرین با دوز پایین می تواند خطر بروز حوادث قلبی عروقی را در برخی افراد کاهش دهد – این برای همه بی خطر نیست. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از این دارو را تنها با نظارت پزشک توصیه می کند.

در افرادی که در معرض خطر بالای حوادث قلبی عروقی هستند، آسپرین با دوز پایین می تواند با جلوگیری از تشکیل لخته های خون، این خطر را کاهش دهد.

پزشک ممکن است استفاده روزانه با دوز کم را برای افراد زیر تجویز کنند:

• بیماری قلبی یا عروق خونی دارند
• شواهدی از جریان خون ضعیف به مغز دارند
• کلسترول خون بالا دارند
• فشار خون بالا یا افزایش فشار خون دارند
• دیابت دارند
• دخانیات مصرف می کنند

همچنین گروه خدمات ویژه می گوید که افراد بزرگسال 50 تا 59 ساله ممکن است روزانه آسپرین مصرف کنند تا از سرطان کولورکتال و همچنین بیماری‌های قلبی عروقی جلوگیری کنند. با این حال، این راهنمایی فقط برای بزرگسالان در محدوده سنی اعمال می شود که:

• حداقل 10 درصد در معرض خطر 10 ساله بیماری قلبی عروقی قرار دارند
• خطر خونریزی بالایی ندارند
• امید به زندگی حداقل 10 سال باشد
• مایل به مصرف دوز کم روزانه برای حداقل 10 سال هستند
• درمان حوادث عروق کرونر

درمان حوادث عروق کرونر

پزشکان ممکن است بلافاصله پس از حمله قلبی، سکته مغزی یا یک رویداد قلبی عروقی دیگر آسپرین تجویز کنند تا از تشکیل بیشتر لخته و مرگ بافت قلبی جلوگیری کنند.

آسپرین همچنین می تواند بخشی از یک برنامه درمانی برای افرادی باشد که اخیراً موارد زیر را داشته اند:

• جراحی بازسازی عروق، مانند آنژیوپلاستی یا جراحی بای پس عروق کرونر
• یک سکته کوچک یا حمله ایسکمیک گذرا
• سکته ایسکمیک که در اثر لخته شدن خون ایجاد می شود

استفاده های دیگر

آسپرین همچنین می‌تواند به درمان درد و تورم مرتبط با بیماری‌های مزمن زیر کمک کند:

• شرایط روماتیسمی، از جمله آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت، و سایر شرایط التهابی مفصل
• لوپوس اریتماتوی سیستمیک
• التهاب اطراف قلب که به عنوان پریکاردیت شناخته می شود

پزشکان ممکن است آسپرین با دوز پایین را به افراد زیر توصیه کنند:

• با آسیب شبکیه که رتینوپاتی نیز نامیده می شود
• افرادی که بیش از 10 سال دیابت دارند
• افرادی که داروهای فشار خون مصرف می کنند.
• کسانی که با خطر ابتلا به سرطان کولورکتال روبرو هستند.

آیا آسپرین برای کودکان بی خطر است؟

پزشکان معمولا آسپرین را برای افراد زیر 18 سال توصیه نمی کنند.

این به این دلیل است که می تواند خطر یک بیماری جدی به نام سندرم ری را افزایش دهد که می تواند پس از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا آبله مرغان ظاهر شود. سندرم ری می تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا مرگ شود.

با این حال، در صورت ابتلا به بیماری کاوازاکی یا جلوگیری از تشکیل لخته های خون پس از جراحی قلب، پزشک ممکن است برای کودک تحت نظارت آسپرین تجویز کند.

برای کودکان، پزشکان معمولا به جای آسپرین، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل) را در دوزهای مناسب توصیه می کنند.

نکته مهم: این مقاله صرفا آموزشی بوده و جنبه تجویزی ندارد. قبل از مصرف هر گونه دارو با پزشک متخصص مشورت نمایید.

خطرات و اقدامات احتیاطی

افرادی که دارای شرایط زیر هستند باید در مصرف آسپرین احتیاط کنند و فقط در صورت توصیه پزشک باید این کار را انجام دهند:

• اختلالات خونریزی، مانند هموفیلی
• فشار خون بالا کنترل نشده
• آسم
• زخم معده
• بیماری کبد یا کلیه

تحت نظارت پزشک، افرادی که باردار هستند یا در دوران شیردهی قرار دارند ممکن است آسپرین با دوز پایین مصرف کنند. پزشکان معمولا مصرف این دارو با دوز بالا را در دوران بارداری توصیه نمی کنند.

هرکسی که به آسپرین یا هر NSAID دیگری مانند ایبوپروفن آلرژی شناخته شده دارد، باید از این داروها اجتناب کند.

پزشکان در هنگام سکته آسپرین تجویز نمی کنند زیرا همه سکته ها به دلیل لخته شدن خون ایجاد نمی شوند. در برخی موارد، آسپرین می تواند سکته را بدتر کند.

همچنین، هرکسی که به طور منظم الکل می‌نوشد یا تحت درمان‌های دندانپزشکی یا جراحی، هرچند کوچک قرار دارد، باید قبل از مصرف آسپرین با پزشک مشورت کند.

تداخلات دارویی

یک تداخل ممکن است شامل یک دارو باشد که اثربخشی دیگری را کاهش دهد یا ترکیبی از آن خطرناک باشد.

آسپرین می تواند با بسیاری از داروها تداخل داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

• مسکن های ضد التهابی: به عنوان مثال می توان به دیکلوفناک، ایبوپروفن و ناپروکسن اشاره کرد. این نوع داروها همراه با آسپرین می توانند خطر خونریزی معده را افزایش دهند.
• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین و سایر داروهای ضد افسردگی: به عنوان مثال می توان به سیتالوپرام، فلوکستین، پاروکستین، ونلافاکسین و سرترالین اشاره کرد. در ترکیب با آسپرین، هر یک از اینها می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
• وارفارین: آسپرین در ترکیب با این رقیق کننده خون می تواند اثرات ضد انعقادی دارو را کاهش داده و خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، شرایطی وجود دارد که این ترکیب ممکن است مفید باشد.
• متوترکسات: آسپرین در ترکیب با این دارو که در درمان سرطان و برخی بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود، می‌تواند حذف دارو را سخت‌تر کند و به طور بالقوه منجر به سطوح سمی متوترکسات شود.

عوارض آسپرین

شایع ترین عوارض جانبی این دارو عبارتند از:

• تحریک معده یا روده
• سوء هاضمه
• حالت تهوع

عوارض جانبی زیر کمتر رایج است:

• تشدید علائم آسم
• استفراغ
• التهاب معده
• خونریزی معده
• کبودی

آسپرین همچنین می تواند عوارض جانبی بسیار جدی داشته باشد، مانند خونریزی در مغز یا معده یا نارسایی کلیه. یک عارضه جانبی نادر آسپرین با دوز کم روزانه، سکته هموراژیک است.

آسپرین در کوهنوردی

افرادی که در ارتفاع کم زندگی می کنند اما برای ورزش ​​یا کار به ارتفاعات سفر می کنند، اغلب در روزهای پس از ورود خود دچار سردردهای شدید می شوند. به نقل از washingtonpost در ارتفاعات 3000 تا 5000 متری، بین 20 تا 50 درصد از اسکی بازان و کوهنوردان سردرد را گزارش می کنند. یک مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف آسپرین قبل از ورود و در طول اولین دوره اقامت می تواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

محققان دانشگاه اینسبروک در اتریش به طور تصادفی 29 بزرگسال را که سابقه قبلی سردرد در ارتفاعات داشتند را برای دریافت آسپرین با قدرت معمول (320 میلی گرم در هر دوز) یا یک قرص دارونما قرار دادند. داوطلبان به ارتفاع حدود 3200 متری سفر کردند و 24 ساعت در آنجا ماندند. آنها یک ساعت قبل از ورود یک قرص و چهار ساعت و هشت ساعت بعد از اولین دوز قرص های اضافی مصرف کردند. محققان اطلاعاتی در مورد سردرد جمع‌آوری نموده و همچنین ضربان قلب، فشار خون و میزان اشباع اکسیژن خون را در حالت استراحت و در حین ورزش اندازه‌گیری کردند.

هفت نفری که دارونما دریافت کردند دچار سردردهای خفیف تا شدید شدند، اما تنها یک گیرنده آسپرین سردرد را گزارش کرد. سردرد در ارتفاعات با کاهش سطح اکسیژن خون بروز می کند. اگرچه میانگین سطح اکسیژن خون در دو گروه قابل مقایسه بود، سردرد در گروه دارونما با سطوح اکسیژن بالاتری نسبت به گروه آسپرین ایجاد شد که نشانه ای از اثر محافظتی دارو است. همچنین، در طول ورزش، ضربان قلب در گروه دارونما نسبت به گروه آسپرین افزایش یافت، شاید به این دلیل که آسپرین از عملکرد پروستاگلاندین‌ها، هورمون‌هایی که به تسریع ضربان قلب و تنفس در ارتفاعات بالا کمک می‌کنند، جلوگیری می‌کند.

این مطالعه در شماره 4 آوریل مجله پزشکی بریتانیا منتشر شد.

سردرد یکی از علائم اصلی بیماری حاد کوهستانی (AMS) است، یک پاسخ رایج به ارتفاع زیاد که پس از چند روز با تطبیق بدن با ارتفاع جدید کاهش می یابد. علائم دیگر عبارتند از خستگی، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه و مشکل در خواب. اقدامات پیشگیرانه اضافی عبارتند از تغییر تدریجی ارتفاع به منظور سازگاری و فرود آمدن به ارتفاع کمتر برای خواب. پزشکان اغلب AMS را با استازولامید (Diamox) درمان می کنند، یک داروی تجویزی که می تواند برای جلوگیری از علائم نیز استفاده شود.

به گفته outsideonline از دیگر کوهنوردانی که به استفاده از آسپرین اشاره کردند می توان از رینهولد مسنر نام برد.

در جمع بندی باید گفت استفاده از داروهایی مانند آسپرین به دلیل عوارض منفی آنها مانند افزایش خونریزی یا به هم ریختن معده حتما باید با نظر پزشک متخصص صورت پذیرد. این مقاله تنها جنبه آموزش داشته و تجویزی نمی باشد.