نام رینهولد مسنر در دنیای کوهنوردی یکی از شناخته ترین هاست. او همواره به عنوان اولین انسانی که 14 قله هشت هزار متری را بدون اکسیژن کمکی صعود کرده است و همچنین به عنوان یکی از بهترین کوهنوردان تاریخ شناخته می شود.

قبل از رینهولد مسنر هیچ کس به صعود این 14 قله حتی فکر هم نکرده بود. صعود به این کوه ها به خصوص در سالهای دهه 1970 و 1980 میلادی بدون وجود خدمات گسترده کوهنوردی و طنابهای ثابت به شکل امروزی بسیار دشوار بود و حتی بهترین کوهنوردان را هم دست خالی به خانه باز می گرداند. با این حال رینهولد مسنر توانست به این مهم فایق شود. از جمله مهمترین دستآوردهای دیگر وی می توان به اولین صعود اورست بدون اکسیژن کمکی به همراه پیتر هبلر اشاره کرد.

صعود 14 قله مسنر برای مدت ها یکی از بزرگترین شاهکارها در تاریخ کوهنوردی به شمار می رفت اما اکنون کتاب رکوردهای گینس به خاطر تحقیقات یک محقق آلمانی که هرگز خودش پا به هیمالیا نگذاشته رسما این عنوان را از مسنر سلب کرده است.

ابرهارد یورگالسکی، مدیر وب سایت 8000ers.com، به این نتیجه رسید که مسنر هرگز به «قله واقعی» آناپورنا نرسید. به گفته یورگالنسکی مسنر هرگز به قله واقعی آناپورنا نرسیده است و 5 متر ارتفاعی پایینتر از قله اصلی صعود را متوقف کرده است. وی کتاب گینس را متقاعد کرد که دو رکورد را از وی سلب کند: اولین کسی که به 14 قله هشت هزار متری صعود کرد و اولین کسی که این صعودها را بدون اکسیژن کمکی انجام داد.

با توجه به اطلاعات منتشره جدید اولین کسی که 14 قله هشت هزار متری را بدون اکسیژن کمکی صعود کرده اد ویسترز کوهنورد امریکایی می باشد.

مسنر در پاسخ به این ادعا، یورگالسکی را بی خبر خواند و به ذهنیت ذاتی آلپینیسم اشاره کرد. او در پستی در اینستاگرام نوشت: من فاتح چیزهای بیهوده هستم و می مانم، اما آنقدر در زندگی دستاورد دارم که امروز با افتخار بتوانم بگویم مردی خوشبخت هستم!

البته چنین مواردی را نمی شود در سایر ورزشها دید که احتمالا دلیل آن هم وجود عواملی مانند داور باشد. از آنجایی که موفقیت ها در دنیای کوهنوردی در سرزمین های دوردست رخ می دهد، ارزیابی شرایط نیز آسان نیست و به تصاویر و سایر اطلاعات معمولا بسنده می شود. شاید یورگالسکی خود را به عنوان داوری می بیند که کوهنوردی به آن نیاز دارد.

یورگالسکی عقیده دارد: اگر کسی به قله نرسیده است، پس به قله نرسیده است. این یک قاعده ساده است که نیازی به بحث های فلسفی ندارد.

یورگالسکی و تیمی از محققان 10 سال را صرف بررسی صعودهای ادعایی از 14 قله بالای 8000 متری کردند. کریگ گلندی، سردبیر رکوردهای جهانی گینس، گفت که یورگالسکی با تکیه بر نقشه برداری ماهواره ای برای بررسی ادعاهای کوهنوردان، اساساً استانداردهای آلپینیسم را بهبود بخشیده است. گلندی ادامه که یک عنوان رکوردهای جهانی گینس است، ما باید بر صعود از کمپ پایه تا قله واقعی، طبق دستورالعمل های به روز شده 8000ers.com پافشاری کنیم.

“همانطور که ما از دوندگان ماراتن می خواهیم که مسیر کامل 42.195 کیلومتری (26.219 مایلی) را به پایان برسانند از کوهنوردان هم انتظار داریم که تا قله حقیقی صعود کنند.”

واضح است که بسیاری از کوهنوردان و علاقمندان کوهنوردی از ایده بازنویسی تاریخ کوهنوردی ناراحت هستند. و با نگاهی به تصویر بزرگ‌تر، ممکن است به راحتی بتوان از اخبار مربوط به از دست دادن رکوردی که او هرگز به آن اهمیتی نمی‌داد، چشم پوشی کرد.

مشکل اینجاست که تصمیم گینس برای از بین بردن عناوین راینهولد مسنر در زمانی است که آلپینیسم به شدت تجاری شده است و حتی کوهنوردان حرفه ای مسیرها و سبک های آسان تری را هدف قرار می دهند.

به طور مثال می توان به صعودهای اخیر نیرمال پورجا و کریستین هاریلا به سبک سرعتی اشاره کرد که با بهره گیری گسترده از منابع مختلف از هلی کوپتر تا هزاران متر طناب ثابت به انجام رسید و به همین دلیل هم مورد نقد فراوان قرار گرفت.

مسنر در مطلب انتقادی نوشت: «این کمی خنده دار است که مردم بارها و بارها از شخص من، نام من، برای مهم جلوه دادن خود استفاده می کنند. چون خودشان چیزی برای گفتن ندارند؟ هیچ چیزی به دست نیاورده اید؟ آیا جرات تحقق رویاهای خود را نداشتند؟ همه چیز در مورد پول، درست است؟ فقط افکار… آناپورنا.”

اد ویستررز، کوهنورد آمریکایی ثبت رکورد گینس را رد کرد: جایگزینی مسنر “مضحک” است

اد ویسترز با رد ثبت رکورد گینس گفت” من باور ندارم که اولین نفر هستم و هنوز معتقدم که مسنر نفر اول است.”

بر اد ویسترز 18 سال طول کشید تا 14 قله هشت هزار متری را بدون اکسیژن کمکی و تا سال 2005 به پایان برساند اما وی عقیده دارد که راه مسنر و سایرین را دنبال کرده است.

ویسترز عقیده دارد:”مردم این پایین دقیقا نمی دانند که شرایط آن بالا چگونه است به همین دلیل است که به این شکل برخورد می کنند”

او همچنین می گوید که جریان کوهنورد روبه پس رفت است و صعودهای تجاری جای صعودهای کوهنوردی خالص را می گیرد. تکنیک های صعود های تجاری نقش کوهنوردی واقعی را کمرنگ کرده اند و این چیزیست که باید این روزها نگران آن بود.