در حالی که بسیاری از مردم در حال لذت بردن از فصل زمستان و بارش برف از پشت پنجره ها هستند، فرناندا مارسیل با کوله پشتی خود راهی قطب جنوب شد تا در میان یخهای هزاران ساله به پیش رود.
این دونده اولترا توانست در مدت زمان 6 ساعت و 40 دقیقه، قله وینسون مسیف بلندترین قله قاره قطب جنوب را صعود کند و در کمتر از نیمی از این زمان هم به پایین بازگردد. کل زمان رفت و برگشت وی به عبارتی 9 ساعت و 41 دقیقه بود. این حدنصاب، رکورد صعود به این قله محسوب می شود که تایید هم شده است.
در این فصل خورشید قطب جنوب اصولا غروب نمی کند اما این به معنای گرم بودن هوا نیست. باز هم همه چیز یخ زده و دما دهها درجه زیر صفر می باشد.
کوه وینسون با ارتفاع 4892 متر و فاصل 1200 کیلومتری از نقطه قطبی بلندترین قله این قاره و یکی از 7 قله 7 قاره جهان محسوب می شود و هر ساله پذیرای کوهنوردان زیادیست. در حالی که معمولاً برای صعود به قله بین پنج تا هفت روز زمان نیاز است، اما تلاش های زیادی برای ثبت رکورد سرعت صورت گرفته است. با این حال، دستاورد ماسیل در تاریخ کوه نوردی وینسون ثبت خواهد شد.
گفتنیست ماسیل در کوه های بزرگ مبتدی نیست و قبلاً رکوردهای FKT و رکوردهای جهانی را برای دویدن در قله های هفت گانه دیگر مانند کوه آکونکاگوا (6962 متر) آرژانتین در سال 2016 و کوه کلیمانجارو (5895 متر) تانزانیا در سال 2017 به دست آورده است.
ماسیل که در برزیل متولد شد، در سال 2018 به شامونی فرانسه نقل مکان کرد تا مهارت های خود را بیشتر کند و حرفه ماجراجویی خود را پیش ببرد. در اوایل دهه 2000، او شغل خود را به عنوان وکیل محیط زیست رها کرد تا رویاهای خود را در فضای باز دنبال کند. از آن زمان، او سال به سال نقاط عطف جدیدی را تعیین کرده است و تلاش می کند تا با گسترش آگاهی و جمع آوری بودجه برای مسائل اجتماعی از طریق شاهکارهای بلندپروازانه کوهنوردی، چشم انداز خود را برای نجات سیاره محقق کند.
این دونده کوهستان در چند ماه قبل از دویدن وینسون مسیف مربی خود را در جریان یک بهمن در کوه ماناسلو از دست داد و همین موضوع او را تحت فشار روانی گذاشته بود. صعود سرعتی وینسون مسیف برای وی حکم یک بازگشت به میدان را داشت.
وی توضیح می دهد: “صعود سرعتی به خاطر ارتفاع نسبتا بالا سخت بود و دمای هوا هم بین منفی 30 تا منفی 50 درجه سانتیگراد تغییر می کرد. مسیر سخت با دیوارهای بسیار شیب دار و بخش های صخره ای بود که سخت تر از آن چیزی بود که من در ابتدا فکر می کردم. فرناندا همچنین مجبور شد در راه رسیدن به قله مشکل خود با یک کرامپون شکسته و عینک یخزده اش را حل کند.
به دلیل دشواری فنی کوه، محدودیت ها و قوانین مختلفی وجود داشت که به او اجازه نمی داد به تنهایی بدود، بنابراین او با راهنمای کوهستان و دونده، سام هنسی، همکاری کرد.
قسمت های مسیر
او در ساعت 11:30 صبح به وقت محلی به قله رسید. مسیر او شامل سه بخش می شد. بخش اول یک پیمایش 9 کیلومتری با 650 متر ارتفاع گیری و درجه سختی D+ از بیس کمپ در ارتفاع 2100 متری تا کمپ پایینی در ارتفاع 2750 متری بود. فرناندا با رسیدن به این کمپ کفش های دویدن خود را تعویض کرده و اقدام به پوشیدن کفش کوهنوردی کرد. وی همچنین برای صعود قسمت بعدی که قدری فنی است آماده شد.
مسیر از کمپ پایین تا کمپ بالایی در ارتفاع 3770 متری از طریق شیب های تند یخی بالا می رود که توسط ثابت گذاری ایمن شده بود. بخش بعدی از کمپ بالایی از طریق یک صعود 7 کیلومتری با ارتفاع گیری 1120 متر و درجه سختی D+ با شیب 40 درجه به قله می رسید و یک خط الراس کوچک صخره ای در بالای آن قرار دارد.
ماسیل توضیح میدهد که دمای قله به منفی 45 درجه سانتیگراد می رسید که به شدت سرد بود اما تجربه قبلیم در ماناسلو اینجا به من کمک کرد و توانستم با فشار ادامه دهم. سپس همه چیز در سراشیبی و فرود به سمت کمپ اصلی داشت.
“یک گیاه نمی تواند در اینجا زنده بماند. همه چیز اینجا متفاوت است، سفید است، ابرها به ما نزدیک تر هستند، خورشید 24 ساعته و مقداری یخ آبی در اطراف. همه جا احساس آرامش می کند، بسیار دور است. من دوست دارم در چنین شرایطی باشم. زمین‌های متضاد. آنها به من کمک می‌کنند تا مهارت‌هایم را بهبود بخشم.»
