آمنه ماچین Amne Machin از آن کوههایی است که احتمالا نامش را نشنیده باشید. این کوه در امتداد شرقی کوه های کونلون در سین کیانگ چین قرار دارد. در اواخر دهه 1980، جان تاون این محدوده را که با نام Anyemaqen نیز نوشته شده بود، برای مجله آمریکایی آلپاین اینگونه توصیف کرد: «این منطقه در منتهی الیه شمال شرقی فلات تبت، در خم رودخانه زرد، در کمتر از 300 کیلومتری چین قرار دارد. در نهایت و شاید مهم‌تر از همه، این خانه گولوک‌ها است.»
در فروشگاه موج کوه بیابید
قلمرو گولوک ها که زمانی مخوف ترین قبیله تبت بود، تقریباً 76000 کیلومتر مربع در جنوب شرقی استان چینگهای وسعت دارد. گولوک ها که قومی جنگجو هستند، از نوادگان جنگجویان تبتی بودند که از مرز شمالی تبت محافظت می کردند.
یک منطقه مقدس
آمنه ماچین مورد احترام بوداییان تبتی است. این مکان خانه خدای ماچن پومرا در نظر گرفته می شود.
ماچن پومرا (یا Anye Maqen) چهارمین پسر وود، خدای محافظ است که با 360 موجود الهی دیگر در کوه زندگی می کند. وود، ماچن پومرا را به منطقه فرستاد تا از مردم تبت در برابر بلایای طبیعی محافظت کند. ماچن پومرا با شیاطین مبارزه کرد، ارواح بد را نابود نمود و جانوران را تحت سلطه خود در آورد. به لطف مداخله او، مردم محلی در صلح و هماهنگی زندگی کردند.
این رشته کوه مقدس است و تا زمان مداخله حزب کمونیست چین در دهه 1960، هزاران زائر هر سال به طواف آن می پرداختند. سپس حزب کمونیست منطقه را برای بیش از 20 سال به روی خارجی ها بست. و تنها در سال 1980 به روی کوهنوردان باز شد.
محدوده و قله های آن
ادواردو مارتینز دی پیسون جغرافیدان اسپانیایی در کتاب خود Mas alla del Everest (فراتر از اورست) می نویسد: «آمنه ماچین یک رشته کوه معمولی نیست. کم شناخته شده ، کم روایت شده، کم توصیف شده است، و نقشه های دقیقی هم از آن در دسترس نیست. این گروهی از قله‌های جادویی است، با خدایان، داستان‌های آسمانی، آیین‌ها، معابد، باورها و معانی اسرارآمیز.
رشته کوه آمنه ماچین بیش از 100 کیلومتر امتداد دارد و شامل چندین قله با ارتفاع بیش از 5000 متر می شود. کم ارتفاع ترین آنها آمنه ماچین 4 با ارتفاع 5690 متر است. سه مورد دیگر بین 5966 متر و 5990 متر ارتفاع دارند (آمنه ماچین 6،7 و 8) و پنج مورد بالاتر از 6000 متر هستند. بلندترین آن، آمنه ماچین یک، به 6282 متر می رسد.
سردرگمی
ارتفاع آمنه ماچین یک باعث سردرگمی شده بود.
ژنرال جورج پریرا کوه را از 160 کیلومتری دید و معتقد بود که آمنه ماچین ممکن است بلندتر از اورست باشد. او این اطلاعات را به کاشف جوزف راک داد. چهار سال بعد، راک سعی کرد از رودخانه زرد به کوه نزدیک شود، اما توسط رئیس گولوک ها تهدید شد و در 80 کیلومتری متوقف گردید.
راک در نشنال جئوگرافیک نوشت: “به این نتیجه رسیدم که برج های آمنه ماشین بیش از 28000 فوت (8500 متر) هستند.”
در واقع، راک اظهار داشت که ارتفاع کوه از 9100 متر بالاتر است، اما ویراستاران تصمیم گرفتند احتیاط بیشتری به خرج دهند. آنها منتشر کردند که “8534 متر یا تقریباً به ارتفاع کوه اورست می باشد.”
در سال 1956، راک دیدگااه خود را تغییر داد و گفت که آمنه ماشین خیلی بالاتر از 6400 متر نیست.
این نظریه که قله ممکن است بالاتر از 8500 متر باشد به مدت 20 سال در اذهان کاشفان و کوهنوردان وجود داشت. در سال 1944 یک خلبان آمریکایی قله ای بالاتر از اورست را مشاهده کرد. این خبر در رسانه های بین المللی در سراسر جهان پخش شد. حتی یک روزنامه اسپانیایی گزارش داد که یک خلبان در حال پرواز بر فراز چین، کوهی بالاتر از 10000 متر کشف کرده است!
با این حال، کوهنورد، تریس مور که در سال 1932 از مینیا کونکا صعود کرده و منطقه را نقشه برداری کرده بود، به نیویورک تایمز گفت که در صحت این خبر تردید دارد. با این حال، تا رسیدن اولین کوهنوردان، ارتفاع واقعی آن یک راز باقی ماند.
صعود چینی ها 1960
در سال 1960 تیمی از کوهنوردان چینی اعلام کردند که اولین صعود آمنه ماچین را انجام داده اند. آنها ارتفاع قله اصلی را 7160 متر عنوان کردند. حزب کمونیست چین منطقه را تا دهه 1980 بر روی کوهنوردان بست.
اولین کوهنورد خارجی که قله را از نزدیک دید مایک بنکس در سال 1980 بود. بنکس تایید کرد که ارتفاع قله اصلی 6282 متر می باشد. همچنین مشخص شد که چینی ها به قله آمنه ماچین 2 صعود کرده بودند.
در سال 1981، دولت چین مجوز صعود برای سه تیم از سه کشور را صادر کرد. کوهنورد آمریکایی گالن روول نوشت که تیم او از اینکه تیم های دیگر اجازه صعود به کوه را در آن تابستان داشتند بی اطلاع بودند.
اولین صعود به قله اصلی آمنه ماچین اول توسط یک تیم ژاپنی به رهبری یوزو تادا انجام شد. این تیم متشکل از 11 مرد و دو زن بود. در 22 مه 1981، یوشیو یاماموتو، گیچیرو واتانابه و کاتسومی میاکه از جنوب در امتداد خط الراس طولانی اصلی به قله رسیدند. سه روز بعد، پنج نفر دیگر از تیم نیز قله را صعود کردند.
دومین گروهی که به کمپ اصلی رسید، یک گروه اتریشی- آلمانی به رهبری زیگفرید هوپفاوئر بود. آنها می خواستند مسیر ژاپن را از 2 ژوئن شروع کنند، اما به دلیل آب و هوای بد مجبور شدند منتظر بمانند.
در این بین یک تیم آمریکایی نیز از راه رسید. کیم اشمیتز، گالن روول و هارولد کناتسن تصمیم گرفتند مسیر مستقیم تری را از طریق خط الراس شرقی قله شمال شرقی (6154 متر) به سبک آلپی انتخاب کنند. آنها در 9 ژوئن 1981 به قله آمنه ماچین یک رسیدند. در قله، ارتفاع سنج آنها 6309 متر را نشان داد و آنها هیچ مدرکی از تیم قبلی ژاپن پیدا نکردند.
یک روز بعد، در 10 ژوئن 1981، تیم اتریشی-آلمانی متشکل از هانس گاشباوئر، فرانتس لامرهوفر، گرهارد اشمیتز، پیتر فوگلر و زیگفرید هاپفاوئر نیز توانستند به قله اصلی صعود کنند. آلمانی‌ها پس از صعود از مسیر ژاپنی‌ها داشتند، اظهار داشتند که طناب مورد استفاده ژاپنی‌ها را پیدا کرده‌اند و صعود آنها را تایید کردند.
در همان تابستان، اشمیتز با دو مشتری دوباره به قله رسید. سپس یک تیم ژاپنی دیگر به رهبری یاکوتو توروکاوا در همان تابستان به قله اصلی صعود کردند.
آمنه ماچین که روزی به نظر می رسید بیش از 10000 متر ارتفاع دارد چند صعود دیگر به خود دیده است اما همچنان کوهی دور افتاده و رمز آلود محسوب می شود که می تواند جلوه های جالبی به ماجراجویان و کوهنوردان ارایه دهد.
