یرزی کوکوچکا : اسطوره بی تکرار کوهنوردی

یرزی کوکوچکا(جرزی کوکوچکا) متولد 1948، لهستان، کاتویچ. آلپینیست و کوهنورد لهستانی که همواره از سوی کارشناسان کوهنوردی به عنوان یکی از بزرگترین کوهنوردان تاریخ شناخته میشود. در 18 سپتامبر 1987، او تبدیل به دومین انسانی شد که توانست 14 قله هشت هزار متری جهان را صعود کند. اما این تنها دلیلی نیست که او را به عنوان یکی از اسطوره های کوهنوردی جهان می شناسند، بلکه روشیست که کوکوچکا برای صعود انتخاب کرده بود.

رزومه وی گیج کننده است. یرزی کوکوچکا تنها در مدت هشت سال به تمام 14 قله 8000 متری جهان صعود کرد، از جمله صعود چهار قله در زمستان انجام شد. او از پیشگامان سبک آلپی بود و همه این مجموعه قلل را (به جز یک مورد) بدون اکسیژن کمی صعود کرد و البته 10 صعود را از مسیر جدید به انجام رسانید.

کوکوچکا همه این کارها را با وجود فشار مالی زیاد، لوازم دسته دوم و با پولی که از طریق کار سخت و شلوغی های بازار سیاه در زادگاهش لهستان به دست آورده بود، انجام داد.

فهرست محتوا نمایش

تولد

کوکوچکا در سال 1948 در کاتوویچ، یک شهر صنعتی که در میان معادن زغال سنگ جنوب لهستان واقع شده است، به دنیا آمد. بخش اعظم شهر در طول جنگ جهانی دوم ویران شده بود، ساختمان‌های تاریخی آن با بلوک‌های آپارتمانی و کارخانه‌های بتنی تحت تأثیر شوروی سابق، که نازی‌ها را بیرون راندند و خود آنجا را ترک نکردند، جایگزین شد. در سالهای 1960 و 1970 و در دوره نوجوانی کوکوچکا، انجام تقریباً هر کاری در لهستان مستلزم پشتکار و خلاقیت بود.

کوهنوردی نیز از این قاعده مستثنی نبود. کوکوچکا اولین سفر خود به Lhotse را در سال 1979 با رنگ آمیزی دودکش در کارخانه های فولاد کاتوویچ تامین کرد. در رژیم کمونیستی، کارخانه‌ها به‌طور قانونی نمی‌توانستند به افراد برای انجام کار پول بدهند، بنابراین کوهنوردان پول را از طریق باشگاه‌های کوهنوردی خود می‌فرستادند. این پیوند مناسب سرمایه داری و سوسیالیسم بود.

دودکش ها

برنادت مک‌دونالد ماجرای دودکش را در کوهنوردان آزادی (شرح دوران طلایی کوهنوردی لهستان) توضیح داده است. کوکوچکا می‌دانست که شرکت‌های رنگ‌آمیزی دودکش‌ مورد تایید دولت گران هستند و به‌طور نامحدود کند کار می کنند و همچنین کارخانه‌ها برای رنگ‌آمیزی سریع دودکش‌ها تحت فشار هستند. سپس او به دفتر رییس کارخانه رفت و اعلام کرد که به همراه دوستان کوهنوردش می توانند این کار را در یک هفته انجام دهند. کارگران به ساده لوحی یرزی خندیدند، چرا که فقط نصب داربست ها بیش از یک هفته طول می کشید.

مطالب مرتبط

جوزف پسوتکا: مسن ترین فردی که بدون اکسیژن به قله اورست رسید

6 قرص جوشان برای کوهنوردی

اما آنها از طناب به جای داربست استفاده می کردند. کوکوچکا درخواست یک میلیون زلوتی کرد(این 200 برابر میانگین دستمزد ماهیانه بود) و دقیقا همان چیزی بود که اکسپدیشن وی برای رفتن به لوتسه، چهارمین کوه بلند جهان لازم داشت. وی در این برنامه به لوتسه از مسیر عادی بدون اکسیژن کمکی صعود کرد. این کوه تا آن زمان تنها دوبار صعود شده بود.

بهار بعد، کوکوچکا و آندری چوک مسیر جدیدی را بر روی ستون جنوبی اورست ایجاد کردند و یک خط فریبنده را در امتداد لبه سمت راست جبهه جنوب غربی کوه دنبال نمودند. آنها در صعود از اکسیژن استفاده نمودند. در سال 1980، تنها دو کوهنورد – مسنر و هابلر – بدون اکسیژن کمکی رسیده بودند. با این حال، کوکوچکا دیگر هرگز دوباره با اکسیژن صعود نکرد.

سال بعد او مسیر جدیدی را در ماکالو، انفرادی و به سبک آلپی بازکرد. در سال 1982 برود پیک بود، سپس گاشربروم یک و دو در سال بعد، بعد در سال 1984 به برود پیک بازگشت تا تراورس پیشگامانه از سه قله کوه را به انجام برساند. همه اینها مسیرهای جدیدی بود که به سبک آلپی انجام شد. اما کوکوچکا به دنبال چالش بزرگ تری بود.

در زمستان 1985، کوکوچکا اولین صعود زمستانی دائولاگیری و دومین صعود زمستانی چوآیو را انجام داد. هیچ کس تا به حال دو قله 8000 متری را در یک زمستان صعود نکرده بود. زمستان بعد او برای اولین بار به کانچن جونگا صعود کرد.

کوکوچکا شاهکار خود را در تابستان بعد با تادئوش پیوتروسکی در جبهه جنوبی کی2 به نمایش گذاشت. مسیر بازشده توسط آنها در سال 1986 و حتی با استانداردهای کی2 یک کار ظریف و بسیار خطرناک بود. در 33 سال پس از آن، هیچ کس هرگز سعی نکرده مسیری را که به سادگی به عنوان خط لهستانی شناخته می شود، تکرار کند.

یرزی چهار 8000 متری دیگر را در دو سال بعد به پایان رساند و به اصطلاح تاج هیمالیا را در پاییز 1988 تکمیل کرد. او دومین کوهنوردی بود که جدول بلندترین کوه‌های جهان را صعود کرد و همچنین سریع‌ترین تا آن زمان به شمار می رفت. او این چالش را تنها در 8 سال در مقایسه با 16 سال مسنر تکمیل کرده بود. مهمتر از آن، او این کار را با سبکی عالی به انجام رسانید.

رزومه یرزی کوکوچکا

در طول دوران تحصیل به مدت طولانی در رشته وزنه برداری کار کرد. کوکوچکا در سال 1966 به عضویت باشگاه کوهنوردی کاتوویچ درآمد و دوره کوهنوردی تاترا را به پایان رسانید.

برخی از صعودهای وی غیر از هشت هزار متری ها

1973 گشایش مسیر جدید در درو به همراه ویتک کورتیکا
1974 دیواره جنوبی دنالی در آلاسکا ، در این برنامه قدری سرمازده شد.
1975 مسیر جدید در دیواره شمالی گراندژوراسس.
1976 گشایش مسیر در کوه آوال در هندکش -5800 متر – انفرادی.
1976 صعود رخ جنوب شرقی کوه تز در هندوکش – 7015 متر.
1978 گشایش مسیر در تریچمیر – 7692 متر- به همراه پیوتروفسکی.
1978 اولین صعود بیندو غول زوم – 6340 متر.
1984 ماشربروم لا – 5364 متر – صعود انفرادی.
1987 یبوکالگان ری – 7365 متر – اولین صعود به قله – سبک آلپی.

یرزی کوکوچکا در طول دوران 1979-1987 ، هشت مسیر جدید در هشت هزار متری ها باز کرد. هفت بار به سبک آلپی به قله رسید، چهار بار به طور زمستانی ( سه بار به طور کامل در زمستان) یک قله به طور انفرادی. هیچ انسانی تا به امروز موفق به چنین کیفیتی در صعود به هشت هزار متری ها نشده است. یرزی در دو سال به شش هشت هزار متری صعود کرد که سه مورد آن در زمستان بود و در سه تای دیگری هم از مسیرهای بسیار دشواری در کی2 و نانگاپاربات بالا رفت.

یرزی کوکوچکا به آرامی هم هوا میشد، اما شهرت وی برای استقامت ذهنی و بدنی خاصش بود. از همنوردان وی باید به کریستوف ویلیچکی ، آرتور هایزر ، ویتک کورتیکا و ریزاد پاولوسکی اشاره کرد.

رقابت و کوهنوردی از نگاه کوکوچکا

کوکوچکا به طور گسترده ای در جامعه جهانی کوهنوردی به عنوان یکی از بهترین کوهنوردان ارتفاعات بالا شناخته می شود. برخلاف بسیاری از صعود کنندگان در قله های بلند، وی اغلب مسیرهایی را انتخاب می کرد که دست نخورده بودند. در طول دوره فعالیتش توانست ده مسیر در هشت هزار متریها گشایش کند. او به خوبی به عنوان یکی از مبارزان یخ در جهان شناخته می شود.

وی در سال 1988 به همراه مسنر مدال نقره المپیک را دریافت کرد. مسنر از گرفتن مدال به دلیل نگاهش به عدم رقابت در کوهنوردی امتناع کرد. اما کوکوچکا مدال را پذیرفت. او اعتقاد به شکلی از ارزش های رقابتی داشت. وی عقیده داشت که “شاید اگر این شکل از رقابت در آن نبود، من هیچ گاه کوهنوردی نمی کردم.” وی همچنین می گوید” فقط در کوه بودن کافی نیست. من فکر می کنم هدف صعود به کوه است.”

هشت هزار متری ها

در یک دوره از تاریخ لهستان که غذاهای اساسی در لهستان کمیاب بود. یرزی کوکوچکا این توانایی را داشت که تیم خود را تجهیز نماید تا به کوههای بلند سرک بکشد. آنها دودکش رنگ می کردند و به هر دری می زدند تا پول جمع کنند.

سال	موقعیت	کوه	مسیر	توضیح
1979	نپال	لوتسه	رخ غربی	مسیر نرمال
1980	نپال	اورست	ستون جنوبی	مسیر جدید
1981	نپال	ماکالو	وریشن به ماکالولا- مسیر غربی	مسیر جدید آلپاین استایل انفرادی
1982	پاکستان	برودپیک	تیغه غربی	مسیر نرمال صعود آلپی
1983	پاکستان	گاشربروم 2	تیغه جنوب شرقی	مسیر جدید سبک آلپی
1983	پاکستان	گاشربروم 1	رخ جنوب غربی	مسیرجدید، سبک آلپی
1984	پاکستان	برودپیک	تراورس شمالی، مرکزی، و قلل اصلی	مسیر جدید سبک آلپی
1985	نپال	دائولاگیری	تیغه شمال شرقی	مسیر نرمال اولین صعود زمستانی
1985	نپال	چوآیو	ستون جنوب شرقی	دومین صعود زمستانی
1985	پاکستان	نانگاپاربات	ستون جنوب شرقی	مسیر جدید
1986	نپال	کانگچنجونگا	رخ جنوب شرقی	مسیر نرمال اولین صعود زمستانی
1987	نپال	آناپورنا یک	رخ جنوبی	مسیر نرمال اولین صعود زمستانی
1987	چین	شیشاپانگما	مسیر غربی	مسیر جدید سبک آلپی فرود با اسکی
1988	نپال	آناپورنا شرقی	رخ جنوبی	مسیر جدید سبک آلپی

پایان یرزی کوکوچکا

کوکوچکا در حال تلاش بر روی جبهه صعود نشده جنوبی لوتسه در 24 اکتبر 1989 درگذشت. او در حال صعود سرطناب در ارتفاع 8200 متری با طناب 6 میلی متری دسته دوم بود که در بازاری در کاتماندو خریده بود. در نهایت پاندول شدن وی به پاره شدن این طناب و سقوطش در رخ دو هزار متری دیواره ختم گردید. جسد وی هیچ گاه یافت نشد.

لوح یادبودی در دره پایینی کوه به یاد او برافراشته شد، هرچند به نظر نمی رسد ضروری باشد. میراث کوکوچکا به صورت پاک نشدنی بر جبهه های بزرگ هیمالیا، در مسیرهای پررنگ و تخیلی که او بر روی کوه‌هایی که دوست داشت باز کرد، نقش بسته است.