در منابع مختلف از فهرستهای گوناگونی به عنوان قوانین کوهنوردی یاد شده است که هر یک از جنبه ای به این ورزش نگریسته اند. در ادامه به تشریح دو مورد از این نگاشته ها که بر اساس تجارب و تحقیقات به دست آمده، می پردازیم.
قوانین طلایی برای کوهنوردان تازه کار
این سری از قوانین کوهنوردی توسط فدراسین بین المللی سنگنوردی و کوهنوردی ارایه شده و به ارایه پیشنهادات کلی برای راهنمایی افراد تازه کار و کم تجربه اشاره دارد:
قبل از عزیمت به کوهستان
- اهداف و سطح فعالیت های خود را بر اساس شرایط واقعی سلامت و آمادگی جسمانیتان انتخاب کنید. با خودتان صادق باشید.
- هر گونه بیماری مزمن می بایست به شکل صحیح درمان شود. از تامین مقدار مناسب داروهایی که به شکل منظم استفاده می شوند و برای انجام برنامه کافی هستند، اطمینان حاصل کنید.
- اگر به سلامتی تان شک دارید، با پزشک مشورت کنید.
- هرگونه تجهیزات پزشکی شخصی مورد نیاز را تامین کرده و استفاده آن را قبل از مراجعه به کوهستان بیاموزید. بیمه سفر و سلامت خود را مطابق فعالیت های برنامه ریزی شده تنظیم کنید.
قبل از رفتن به برنامه
- پیش بینی هواشناسی محلی، توصیه های محلی در مورد مسیرها و محدودیت های زمانی را در نظر بگیرید.
- مقصد سفر، مسیر، زمان بازگشت مورد انتظار و سایر اطلاعات را ثبت کنید.
- تجهیزات را فراموش نکنید. غذا و نوشیدنی کافی، لباس کوهنوردی مناسب، تجهیزات اساسی برای شرایط اضطراری، جعبه کمکهای اولیه، عینک آفتابی، کلاه و…
- شماره تلفن امداد محلی را یادداشت کنید.
در طول برنامه
- در ۳۰ دقیقه اول برنامه به آرامی حرکت کنید تا بدن به خوبی گرم شود.
- در صورت امکان هر ۲-۳ ساعت یک بار غذا بخورید و مایعات بنوشید. باید کمی غذا بخورید و مایعات زیاد مصرف کنید، حتی اگر گرسنه و تشنه نباشید. یک رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات های پیچیده (بیسکوییت، پاوربار و غیره) مصرف کنید. از مصرف الکل پرهیز کنید.
- ذخایر بدنی کودکان و سالمندان کمتر از بزرگسالان است. آنها در مقایسه با بزرگسالان به استراحت، نوشیدن و غذای بیشتر نیاز دارند.
- با توجه به امکان، در ارتفاع بالای ۲۵۰۰-۳۰۰۰ متر، ارتفاع خواب را بیش از ۳۰۰-۵۰۰ متر افزایش ندهید. علاوه بر این، به ازای هر سه روز کوهنوردی، یک شب اضافی را در همان ارتفاع سپری کنید. در صورت امکان در بالاترین نقطه صعود شده نخوابید و برای استراحت به ارتفاع پایینتر بازگردید.
در صورت بروز اتفاقات
- در صورت خراب شدن هوا، ارتفاع کم کنید و از قلل، خط الراسها، تیرهای برق و درختان فاصله بگیرید. در غارهای کوچک و زیر قسمتهای معلق (مانند طاقچه ها و نقاب ها) پناه نگیرید.
- افراد آسیب دیده یا بیمار را نباید تنها گذاشت.(نکته: عدم آشنایی زبانی یک عامل خطر است! شخصی که در کنار فرد بیمار می ماند باید با وی صحبت کند.) درمان لازم را انجام داده و از فرد آسیب دیده در برابر سرد شدن بیشتر محافظت نمایید. در موارد مهم درخواست کمک کنید.
- اگر کسی در هر نقطه از سفر احساس خوبی ندارد، به سرعت در مورد نحوه بازگشت فکر کنید(!) اگر در ارتفاع بیمار شده اید، علائم آن به خاطر ارتفاع خواهد بود مگر اینکه خلاف آن اثبات شود. بالاتر نروید، اگر حالتان بدتر شد بلافاصله ارتفاع کم کنید.
- در مورد موقعیت واقعی خود بر روی نقشه یا جی پی اس دقت کنید. آگاهی از موقعیت صحیح به شما کمک می کند تا در مورد اضطراری و نجات سریعا موقعیت یابی کنید.
منبع: UIAA
سه قانون طلایی برای کوهنوردی
در بین قوانین کوهنوردی ارایه شده در منابع مختلف سه قانون طلایی نیز جای دارد که در ادامه به آن اشاره میشود:
قانون اول – همیشه دورتر از چیزیست که به نظر میرسد.
پیمایش در مسیرهای دورافتاده می تواند بسته به شرایط مختلف آب و هوایی ۸ الی ۱۲ ساعت به طول بیانجامد. بسته به منطقه و درجه سختی برنامه، بعضی از برنامه های میتوانند شامل قسمتهای فنی مانند برف و یخ و … باشند. به این شرایط حمل کوله ۱۲ کیلوگرمی و بیشتر را نیز اضافه کنید.
شرایط آب و هوایی نامساعد هنگام پیمایش و نیاز به کمپ زدن در مناطق دوره افتاده وجود دارد. پس سطح آمادگی جسمانی اهمیت ویژه ای خواهد داشت. واقع بین بودن در مورد توانایی ها و اهداف نیز اهیمت زیادی دارد.
بسیاری از فعالیتهایی که انجام می دهید فقط جسمی نیست، بلکه روانشناختی نیز خواهد بود. ایجاد هم هوایی اهمیت ویژه ای خواهد داشت، بدون هم هوایی مناسب شرایط دشوار و خطرناک خواهد بود. در زمان رسیدن به قله به یاد داشته باشید که همچنان نیمی از راه باقی مانده است. جشن واقعی را در زمان بازگشت بگیرید. بسیاری از حوادث به دلیل خستگی در بازگشت اتفاق می افتد.
قانون دوم – همیشه بلندتر از چیزیست که به نظر میرسد.
این اتفاق به خصوص در قلل بلند رایج است. مسافت زیادی از نظر چشمی تا قله یک کمپ بعدی وجود ندارد. اما به دلایلی مانند سختی مسیر و شرایط ارتفاع مدت زمان بیشتری برای رسیدن به ارتفاع بالاتر نیاز است. این مساله باعث میشود ذهن به شکل منفی درگیر شود. یک راه برای مقابله با این حس تقسیم برنامه است. رسیدن به کمپ یک به معنای یک صعود خواهد بود، هر کمپ را مانند یک قله در نظر بگیرید. این شکل تصویرسازی باعث میشود که لذت بیشتری از برنامه ببرید و خستگی ذهنی دیرتر به سراغتان بیاید.
قانون سوم – همیشه سختتر از چیزیست که به نظر می رسد.
می توان تا حد ممکن برای یک برنامه آموزش دید و تمرین کرد. اما آمادگی به همراه تجربه است. نحوه رفتار فرد در محیطهای خارجی و خطرناک می تواند لحظه ای تعیین کننده ای هنگام تلاش برای صعود قله باشد. در شرایط هوای خوب معمولا اکثر افراد خوب عمل می کنند اما آماده شدن برای شرایط آب و هوای بد دشوار خواهد بود. آماده بودن برای شرایط سخت نیاز به تجربه و آمادگی بیشتر از سطح برنامه دارد.
منبع: Word expedition
