سرمازدگی در کوهنوردی چیست: علل، درجات و درمان

با صعود به ارتفاعات بالاتر، هوا سردتر خواهد شد. دمای هوا به ازای هر 200 متر ارتفاع گرفتن 1.2 درجه سانتی گراد کم میشود که به معنای هر 1000 متر 6 درجه سانتیگراد میباشد. به طور همزمان نیاز به تقلا و تلاش بیشتری نیز در ارتفاعات بالاتر میباشد. از طرف دیگر دسترسی به تغذیه مناسب خصوصا آب کافی سختتر نیز خواهد بود. به همین دلایل و همچنین کمبود اکسیژن بدن دچار مشکل در تولید گرما میشود. در ابتدا شما در منتهی الیه اعضای بدن احساس سرما میکنید. سپس این حالت به ارگانهای حیاتی نیز منتقل میشود. در اینجاست که احتمال وقوع سرمازدگی و هیپوترمی پدید می آید.

فهرست محتوا نمایش

سرمازدگی چطور اتفاق می افتد؟

عواملی که باعث تشدید سرمازدگی میشوند:

تجهیزات نامناسب ، رطوبت ، باد.
بی آبی و کم آبی بدن ، تعداد زیادی گلوبول های قرمز ، هایپوکسی (ارتفاع)
جریان خون محدود: لباس یا تجهیزات تنگ(مانند هارنس ، کفش ، کرامپون)، شکستگی استخوانی.
تنباکو (انقباض عروق)
سرمازدگی جدید.

نواحی تحت تاثیر

اندامها (دست، پا، گوش، بینی) در ابتدا تحت تاثیر قرار می گیرند.
در پوست: آب یخ میزند.
در رگهای خونی: رگها نازک شده و جریان خون سخت میگردد تا اینکه به کلی متوقف میشود. پلاسمای خون یخ میزند، سلولهای خونی ، و دیواره های سلولی نفوذ پذیر میگردد.

مراحل مختلف سرمازدگی

سرمازدگی سطحی

درجه یک:

سفیدی ، و به دنبال آن قرمز شدن بر اثر گرم کردن سریع.
کاهش حس، که پس از گرم شدن به سرعت باز میگردد.
در 3 تا 4 روز بهبود می یابد. بدون آثار باقیمانده.

درجه دو:

سفیدی ُ‌و به دنبال آن گرم شدن بر اثر گرم کردن آهسته.
از دست دادن حسُ که به آهستگی باز میگردد.
تاولهای پر از مایع شفاف ، ورم متوسط.
طی 10 تا 15 روز معالجه میشود. ماندگاری حساسیت در سرما.

سرمازدگی عمیق

درجه سه:

رنگ پریدگی (یخ زدگی سریع) یا سیانوز (یخ زدگی آهسته).
از دست دادن حس.
تورم عمده در قسمتهای مرده هنگام گرم شدن مجدد.
تاولهای بزرگ و خونی.

پس از ده روز:

قسمتهای سیاه در بافت مرده، محدود به پوست یا حتی گسترش به استخوانها، از دست دادن اندامها.

درمان میدانی

توجه : گرم کردن مجدد میدانی فقط باید در صورتی انجام شود که امکان انتقال به محل کنترل شده وجود نداشته باشد.

قبل از درمان سرمازدگی ، به شرایط تهدید کننده زندگی مرتبط با تروما یا بیماری ارتفاع توجه داشته و رسیدگی کنید.
مدیریت هیپوترمی نسبت به سرمازدگی در اولویت قرار دارد. کوهنورد بایست فورا به منظور جلوگیری از دست دادن گرمای بیشتر به پناهگاه گرم و خشک منتقل شود.
در صورت امکان بیمار بایست به محیط کنترل شده برای گرم کردن مجدد انتقال یابد.
با دقت زیاد با اعضای آسیب دیده کار کنید تا از آسیب دیدگی بیشتر جلوگیری شود. در صورت امکان، اجازه ندهید بیمار روی پاهای یخ زده راه برود.
لباسهای خیس و محدود کننده را از روی اعضای تحت تاثیر بردارید. جواهرات محدود کننده را نیز جدا کنید.
در صورتی که امکان انتقال وجود نداشته و نیاز به گرم کردن وجود دارد، بافت آسیب دیده را در آب تمیز 40 درجه سانتیگراد غوطه ور کنید. آب را هم بزنید تا انتقال گرما به طور مساوی بر روی منطقه آسیب دیده ایجاد شود و از گرم شدن بیش از حد آب اجتناب کنید. قسمت مورد نظر بدن را با هوا خشک کنید.
همچنین می توانید با قرار دادن مناطق آسیب دیده در برابر کشاله ران یا زیربغل های فرد دیگر، عضو سرمازده را گرم کنید.
داروی مسکن(ایبوپروفن) باید در طی فرآیند گرم شدن مجدد و بعد از آن تجویز شود. در صورت موجود بودن، آنتی بیوتیکی مانند سیپروفلوکساسین یا آموکسی سیلین از عفونت جلوگیری خواهد کرد.
مطمئن شوید که فرد مصدوم آب کافی نوشیده باشد.
پس از گرم کردن مجدد، از اندام در برابر فشار مستقیم محافظت کنید، زخم ها را با پانسمان استریل بزرگ بپوشانید و تاولها را دست نخورده نگه دارید.