قله سرکچال را باید از محبوب ترین قلل البرز مرکزی دانست که دلیل آن دسترسی خوب و امکان صعود آن به صورت یکروزه از تهران و نیز چشم اندازی عالی به سراسر البرز می باشد. این کوه از سمت شمال به دره دریوک و خط الراس هرزه کوهها ، از سمت جنوب به منطقه فشم ، قله سرلجنی و قله آبک ، از سمت غرب از طریق یک خط الراس به قله کلون بسته و از سمت شرق از طریق شانه شرقی به منطقه لالون ختم می شود.
قله سرکچال
در واقع سرکچال دارای سه قله سرکچال یک به ارتفاع ۴۲۱۰ متر ، سرکچال دو ۴۱۵۲ متر و سرکچال سه ۴۱۲۴ متر می باشد. این قلل از طریق دو زین اسبی نسبتا کوتاه به یکدیگر وصل می شوند. در زمان صعود از مسیر معمول کوه ابتدا در قله سرکچال سه قرار می گیرید و سپس با تراورس به سمت راست به سمت قله دوم و سپس قله اصلی می روید.
مسیرهای دسترسی
قلل سرکچال دارای چند مسیر دسترسی میباشند:
- مسیر استاندارد یا معمول از طریق روستای شمشک
- مسیر زمستانی از یال مشرف به پیست شمشک
- مسیر خط الراسی از مسیر قله کلون بسته
- مسیر شانه شرقی از طریق لالون
مرتبط : مسیرهای دماوند ، علم کوه ، خلنو ،
مسیر استاندارد
این مسیر از روستای شمشک میدان سپیدستان در ارتفاع ۲۷۰۰ متری آغاز می شود. در اینجا حرکت به سمت کوچه باغهای کوه روبه قله سرکچال ادامه می یابد. مسیر دارای یک پا کوب مشخص می باشد که در واقع روی دامنه های جنوبی این کوه و از زیر دیواره سرکچال با شیبی متوس حرکت کرده و چند دره را می برد. دقت داشته باشید که این مسیر در اکثیر اوقات زمستان در معرض خطر جدی بهمن قرار دارد. سپس در ادامه مسیر پناهگاه لجنی در ارتفاع ۳۵۴۰ متری قرار گرفته است. این پناهگاه روی یک قسمت سنگی واقع شده و تقریبا گنجایش ۱۵ تا ۲۰ کوهنورد را دارد. از اینجا مسیر به سمت شمال تغییر جهت داده و روی یال به سمت قله سرکچال یک حرکت می کند. پس از صعود سرکچال سه هم به چرخیدن به سمت راست قلل دو و نهایتا بلندترین قله این مجموعه صعود می شوند.
مسیر زمستانی
با توجه به بهمنی بودن مسیر تابستانی ، مسیر زمستان سرکچال متفاوت می باشد. از جاده شمشک دیزین خارج شده و وارد جاده روستا می شوید. سپس در سمت راست بایست از یک پل از روی رودخانه عبور کنید و پس از دور زدن یک یال در میان ویلاها روی یال قرار بگیرید. این یال در واقع بین پیست شمشک و منطقه سرکچال قرار گرفته است. مسیر از روی یال به سمت قله سرلجنی امتداد می یابد. گاها پس از بارش های سنگین حجم برف روی یال هم بسیار سنگین می شود. پس از رسیدن به قله سرلجنی به ارتفاع ۳۵۰۰ متری باید به سمت شمال و روبه قله سرکچال فرود بروید تا به یک گردنه برسید. در اینجا حدود ۱۰۰ متر ارتفاع کم خواهید کرد. سپس در سمت شمالتان از بین چند تخت سنگ و یک شیب نسبتا تند باید صعود کنید تا به پناهگاه لجنی برسید. بقیه مسیر با مسیر تابستان یکی می باشد.
خط الراس کلون بسته سرکچال
یکی از خط الراس های دلچسب به خصوص در زمستان . مسیر از گردنه دیزین آغاز می شود و به سمت قله کلون بسته یا کلون بستک به ارتفاع ۴۱۵۰ متری امتداد می یابد. لازم به ذکر است که ارتفاع گردنه دیزین هم ۳۳۰۰ متر می باشد. پس از صعود قله کلون بسته یک خط الراس در سمت راست در واقع تنها اتصال مرتفع این کوه به کوههای دیگر البرز مرکزی است. پس از حدود ۲۰۰ متر فرود از قله کلون بسته روی این خط الراس قسمتهای سنگی آغاز می شوند. این قسمت ها در سمت شمال پر شیب بوده و در سمت جنوب قابل گذر هستند. در زمستان بایست ازلبه آنها گذر کرد که نیاز به کرامپون و کلنگ می باشد.
پس از عبور از قسمتهای سنگی در پایین ترین نقطه خط الراس یک کومه سنگی قرار دارد. از نرسیده به این کومه سنگی می توان به سمت جاده شمشک روی یک یال قرار گرفت و به پایین رفت. در ادامه مسیر پس از طی چند تپه ماهور به قلل سرکچال خواهید رسید.
مسیر شانه شرقی سرکچال
این مسیر از روستای لالون در رودبار قصران آغاز می شود. چند صدمتر بالای روستا در سمت چپ یک خط الراس قرار دارد که ابتدای آن نسبتا پر شیب است. پس از صعود این قسمت پرشیب روی یک یال قرار می گیرید و به سمت غرب حرکت می کنید. در ادامه باید از یک قسمت پر شیب به سمت بالا حرکت کنید. سپس در امتداد یال قله هستید. در اینجا یال حالت تیغه ای پیدا کرده و کمی باریک می شود. البته تیغه های دشواری پیشروی شما نیستند. با گذار از این قسمت باریک تیغه ها شروع شده که معمولا از سمت چپشان در فصل گرم و از روی بدنه تیغه ها در زمستان امکان عبور هست. با پایان تیغه ها با طی یک شیب متوسط روی قله سرکچال سه قرار خواهید گرفت.
پیمایش زمستانی شانه شرقی سرکچال به خلنو زمستان ۱۳۹۱
در زمستان ۱۳۹۱ و بهمن ها حرکت به سمت شانه شرقی را از روستا آغاز کردیم. حجم برف در لالون روی دیوارها ده تقریبا نزدیک یک متر بود. و تقریبا از وسط ده برفکوبی ما شروع شد. پس از پایان ده به سمت چپ تغییر مسیر داده و از سمت جنوبی یال منتهی به شانه شرقی از یک دهلیز پرشیب و قدری درگیری با سنگ راه خود را به روی خط الراس باز کردیم. در عصر به یک کفی در ارتفاع ۳۵۰۰ متری رسیده و همین جا چادر زدیم. فردای آنروز مسیر را به سمت بالا ادامه دادیم . در این روز هوا طوفانی شده بود. با عبور از تیغه ها مسیر خودمان را به قله سرکچال رساندیم. شرایط دید طوری بود که تقریبا نیم ساعت روی خود قله دنبال تابلوی قله بودیم. در این قسمت سعی می کردیم که به دلیل شیب زیاد به سمت شمال کوه نزدیک نشویم. پس از پیدا کردن قله به سمت شمال منحرف شده و پنجاه متر زیر قله در پناه باد چادر زدیم تا آن شب را استراحت کنیم. برنامه ما این بود که از اینجا قله خلنو را صعود کرده و بازگردیم به همین دلیل فردای آنروز به استراحت درون چادر پرداختیم.
روز بعدی از آن در روز چهارم برنامه ساعت ۴ صبح شروع به حرکت کردیم. پس از فرود به سمت دره دریوک شیب زیر هرزه کوه را صعود کرده و به سمت برج تغییر مسیر دادیم. در اینجا بعضی قسمتها یخ زده بود و در میان سنگ و یخ به پیش میرفت. با صعود قله برج به سمت قله خلنو تغییر مسیر دادیم. این قسمت نیاز به دقت زیادی دارد چرا که یال باریک می شود. پس از آنهم تیغه های ژاندارم(ژاندارک غلط است) از روی تیغه ها عبور کردیم. در حالی که نشسته بودم نفر جلو حرکت می کردم. در حین حرکت لازم بود روی تیغه را هم به همان شکل خرسواری جارو کنی! با پایان تیغه ها نهایتا در ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه به قله خلنو بزرگ رسیدیم. پس از نیم ساعتی راه بازگشت در پیش گرفته و حالا مجددا تیغه ها این بار از سمت شرق و با حمایت طناب عبور کردیم. برف شل شده بود و احتمال رها شدن آن وجود داشت. نهایتا حدود ساعت ۴ عصر در کنار چادرها بودیم. چادرها را جمع کرده و مسیر را به سمت پناهگاه لجنی ادامه دادیم تا در ساعت ۷ و ۳۰ به پناهگاه رسیدیم. با توجه به سفت بودن برف در شب روی یال لجنی ترجیح دادیم که مسیر را به سمت پایین ادامه بدهیم.
درنهایتا برنامه ما در روز چهارم پس از ۱۹ ساعت تلاش در یازده شب در روستای لجنی به پایان رسید. در اینجا دوستانمان آقایان حسین عظیمی و ناصرظریفی به استقبال ما آمده بودند.
مرتبط : خلنو
نفرات برنامه : نوید چیذری ، امیرباقری ، حامد ارشدی فر ، مهدی جباریان
