چرا کوهنوردان کشورهای مختلف به سفر به پاکستان علاقه مندند

کشور پاکستان به عنوان محل قرارگیری رشته کوههای قراقوروم، همواره قلب کوهنوردی و بخشی از تاریخ بزرگترین صعودهای آن به شمار می رود. قله های مرتفع این کشور از این روی همواره مقصد کوهنوردان کشورهای مختلف برای بهترین تلاشهای آنها بوده است.

پنج کوه از 14 قله 8000 متری جهان شامل کی2، نانگاپاربات، گاشربروم 1، گاشربروم 2 و برودپیک در پاکستان یا در مرز آن با تبت(چین) قرار دارند. این کوهها به دلیل سختی و البته ارتفاع آنها همیشه مورد توجه بوده و هستند.

علاوه بر این پنج قله صدها قله 7000 متری و 6000 متری در پاکستان قرار دارند که به جهت کیفیت صعود و سختی های خاص به خود در جامعه کوهنوردی زبانزد هستند. از جمله این کوههای زیبا می توان به مجموعه ترانگو، اوگر، اولی بیاهو، چوگولیزا، راکاپوشی، ماشربروم، دیواره درخشان و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد.

بسته به فرصت های زمانی و قلل مختلف – تقریباً هر سفری به پاکستان حداقل یک ماه طول می کشد – کوهنوردان ممکن است یک کوه را انتخاب کنند. البته برای صعود برخی قلل مانند کی2 به زمان بیشتری نیاز است. گاها کوهنوردان با تجربه تر با استفاده از دو سه هفته زمان بیشتر برای صعود بیش از یک قله اقدام می کنند.

جالب اینجاست که 4 قله هشت هزار متری پاکستان در امتداد 25 کیلومتری قرار گرفته اند. کوه دیگر یعنی نانگاپاربات نیز کمتر از 200 کیلومتر با آنها فاصله دارد.

هر سفری برای صعود به این کوه ها با پرواز به فرودگاه بین المللی اسلام آباد (ISB) آغاز می شود. بیشتر راهنماها قبل از پرواز به اسکاردو در اینجا تیم خود را ملاقات خواهند کرد. در ادامه این مطلب به معرفی برخی از سرسخت ترین و البته زیباترین کوههای پاکستان می پردازیم. با موج کوه همراه باشید:

کی2

کی2 که در قلب رشته کوه قراقوروم قرار دارد، دومین کوه بلند روی زمین و شاید پیچیده ترین و خطرناک ترین کوه برای صعود به شمار می رود.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

کی2 پس از آن که جورج بل، کوهنورد آمریکایی در پی تلاش ناکام سال 1953 به خبرنگاران گفت: «این کوهی وحشی است که سعی می‌کند شما را بکشد» به کوه وحشی معروف شد. صعود به کی2 به دلایلی مانند شیبهای تند، درگیری فنی، ارتفاع زیاد، آب و هوای نامناسب و… سخت و خطرناک است.

برای صعود به قله کی2، کوهنوردان باید شایستگی بالایی در صخره نوردی، برف و یخ داشته باشند. این صعود شامل صعود در امتداد خط الرأس و صخره های شیب دار و آشکار است که برخی از آنها تا 80 درجه شیب دارند. به دلیل سرعت بالای باد و شیب زمین، ریزش بهمن یک تهدید تقریباً دائمی در کوه است و بر دشواری های صعود می افزاید.

علیرغم خطر و دشواری، ده ها کوهنورد همچنان تصمیم می گیرند هر تابستان به قله صعود کنند. حدود 10 مسیر مختلف وجود دارد که معمولاً برای صعود به قله استفاده می شود، اما فقط یکی از آنها اغلب طی می شود. کی2 آخرین هشت هزار متری بود که در زمستان صعود شد. به علاوه رخ شرقی این کوه همچنان صعود نشده باقی مانده است.

یال آبروزی اولین مسیری بود که با موفقیت صعود شد و اکنون برای در حدود سه چهارم صعودهای قله مورد استفاده قرار می گیرد. این مسیر از خط الراس جنوب شرقی K2 پیروی می کند و از ارتفاع 5400 متری آغاز می شود.

تیغه های صخره‌ای، قسمت های برفی و یخی، برخی بخش‌های صخره‌نوردی با تکنیک بالا و دهلیزی عمیق و باریک درست در زیر قله، تعدادی از چالش‌هایی هستند که کوهنوردانی که در این مسیر حرکت می‌کنند با آن روبرو خواهند بود.

• ارتفاع: 8611 متر (28251 فوت)
• مدت زمان: 8 تا 9 هفته
• فصل صعود: ژوئن تا سپتامبر

نانگاپاربات

نانگاپاربات در فاصله کمی کمتر از 200 کیلومتری (125 مایلی) غرب کی2، دومین قله مرتفع پاکستان و نهمین قله بلند روی زمین است.

این قله که بر فراز علفزار معروف فیری میدو Fairy Meadow قرار دارد، که چهره‌ای متمایز را در افق نشان می‌دهد. اگرچه نانگا پاربات به سختی یا خطرناکی کی2 نیست، اما صعودی همچنان چالش برانگیز به شمار می رود.

این قله به دلیل سختی و زیبایی طبیعی خیره کننده، صحنه برخی از جسورانه ترین صعودهای تاریخ کوهنوردی بوده است.

در سال 1953، هرمان بول، کوهنورد اتریشی، یک سفر انفرادی جسورانه به قله انجام داد. پس از بازگشت هم تیمی هایش، بول ادامه داد و در ساعت 7 بعد از ظهر به قله رسید. در هنگام فرود، او مجبور شد قبل از بازگشت به کمپ آخر در یک طاقچه باریک بیواک کند. (زیارت نانگاپاربات را در موج کوه بخوانید)

بول از طریق مسیر اصلی که هنوز تا قله نانگاپاربات استفاده می شود، صعود کرد. در حالی که مسیرهای چالش برانگیزتری وجود دارد، حتی ساده ترین آنها به سطح پیشرفته ای از سنگ، برف و یخ نوردی نیاز خواهد داشت. در کنار دشواری فنی، این قله یکی از شیب دارترین قله های روی زمین است. در نتیجه، هم هوایی و آمادگی الزامی خواهد بود.

مسیر اصلی به سمت نانگاپاربات، مسیر کینشوفر است و از طریق غربی رخ دیامیر به قله صعود می کند. کوهنوردان قبل از صعود ترکیبی برف و یخ به سمت قله، باید دیواره باشکوه کینشوفر را صعود کنند.

یک مسیر جایگزین اتریش-کانادایی که اخیراً کشف شده است طولانی تر و از نظر فیزیکی چالش برانگیزتر است اما از دیواره کینشوفر اجتناب می کند و آن را به گزینه ای محبوب برای برخی از کوهنوردان تبدیل کرده است.

• ارتفاع: 8125 متر (26657 فوت)
• مدت زمان: 4 تا 6 هفته
• فصل صعود: ژوئن تا سپتامبر

گاشربروم یک

گاشربروم یک یازدهمین قله مرتفع جهان و بلندترین قله از شش قله گاشربروم در 25 کیلومتری (15 مایلی) جنوب شرقی کی2است.

گاشربروم اول که بر فراز یخچال بالتورو قرار دارد، به دلیل موقعیت بسیار دور آن، قله پنهان نیز نامیده می شود. هر صعود به قله نیاز به یک سفر طولانی و چالش برانگیز برای رسیدن به کمپ اصلی دارد.

موقعیت دورافتاده آن همراه با سختی کوهنوردی، باعث شده که گاشربروم یک کمترین صعود را در بین هم قطاران خود شاهد باشد.

با این حال، این عدم ارتباط با سایر نقاط جهان، گاشربروم یک را نیز به یکی از بکرترین کوه های روی زمین تبدیل کرده است. در نتیجه، کمپ اصلی آن یک نقطه توقف محبوب برای کوهنوردان پیشرفته ای است که در حال کاوش در درون کوهستان هستند.

کوهنوردان پس از حرکت به سمت قله، به سطح پیشرفته ای از برف و یخ نوردی برای صعود به جبهه غربی کوه نیاز دارند.

در کنار دشواری فنی، گاشربروم یک همچنین مستعد تغییرات آب و هوایی شدید است. این قله بلندترین قله در لبه جنوبی رشته کوه قراقوروم محسوب می شود، بنابراین جبهه غربی آن به شدت در معرض باد و طوفان قرار دارد.

بیشتر کوهنوردانی که به سمت قله حرکت می کنند، یکی از مسیرهایی را انتخاب می کنند که به سمت یال های غربی قله منتهی می شود. از آنجایی که گاشربروم یک به ندرت صعود می شود، این قله مسیر عادی ندارد، اما یال شمال غربی و جنوبی احتمالاً محبوب ترین مسیرها برای صعود هستند. هر دو مسیر به سطح بالایی از توانایی فنی نیاز دارند.

• ارتفاع: 8080 متر (26510 فوت)
• مدت زمان: 4 تا 6 هفته
• فصل صعود: ژوئن تا سپتامبر

برودپیک

برودپیک که در لبه غربی یخچال بالتورو، در سایه کی2 قرار دارد. این کوه دوازدهمین قله بلند جهان و محبوب‌ترین کوه در پاکستان است که صعود می شود.

برودپیک در انتهای غربی توده گاشربروم قرار دارد، اما به دلیل قله های عظیم خود از قله های همسایه خود متمایز است. فلات قلل برودپیک یک و نیم کیلومتر طول دارد.

در امتداد این فلات پنج قله اصلی وجود دارد که ارتفاع سه تای آنها بیش از 8000 متر است. با این حال، برود پیک، برود پیک ،مرکزی (8011 متر/26283 فوت) و برود پیک شمالی (7490 متر/24573 فوت) بیشترین صعود را به خود می بینند.

برود پیک به طور گسترده یکی از آسان‌ترین قله‌های 8000 متری برای صعود در نظر گرفته می‌شود و در نتیجه اغلب به عنوان قله دست گرمی برای صعود به کی2 از آن استفاده می کنند. البته صبر کنید. هیچ قله 8000 متری آسانی وجود ندارد و این آسانی فقط نسبی است.

در آسان‌ترین مسیرها، سطح بالای متوسط ​​از برف و یخ‌نوردی ترکیبی وجود دارد. مانند هر سفری به ارتفاعات بالا، هم هوایی مناسب و سطح آمادگی جسمانی بسیار بالایی نیز مورد نیاز می باشد.

چهار مسیر اصلی به قله برود پیک منتهی می شود. با این حال، مسیر یال غربی متداول ترین مسیری است که طی می شود و مسیر معمولی به شمار می رود.

• ارتفاع: 8051 متر (26414 فوت)
• مدت زمان: 4 تا 6 هفته
• فصل صعود: ژوئن تا سپتامبر

گاشربروم 2

تنها در شش کیلومتری (3.5 مایلی) شمال گاشربروم یک، همسایه کمی کوچکتر آن، گاشربروم 2، واقع شده است.

گاشربروم دو سیزدهمین کوه مرتفع جهان و یکی از محبوب ترین مقاصد کوهنوردی در پاکستان است. این قله همچنین به عنوان آسان‌ترین قله در میان 8000 متری ها برای صعود در رشته کوه قراقوروم در نظر گرفته می‌شود و محبوبیت آن را بیشتر از همسایگانش می‌کند. همچنین اغلب به عنوان یک صعود گرم کردنی برای کوهنوردان پیشرفته که به گاشربروم یک می روند استفاده می شود.

مانند گاشربروم یک، نزدیک شدن به گاشربروم دو هم فوق‌العاده و هم بسیار چالش برانگیز است، و کمپ اصلی قله را به یک نقطه توقف محبوب در مسیرهای پیاده روی در امتداد یخچال بالتورو تبدیل می‌کند.

در حالی که صعود گاشربروم II به اندازه بسیاری از همسایگانش از نظر فنی دشوار نیست و شیب کمتری دارد، قله همچنان چالش‌های زیادی را برای کوهنوردانی که به سمت دامنه‌های آن می‌روند، ایجاد می‌کند. صعود نیاز به سطح بالای متوسط ​​از برف و یخ نوردی دارد. به دلیل ارتفاع زیاد، هم هوایی مناسب و آمادگی جسمانی بالا نیز لازم خواهد بود.

چندین مسیر به قله گاشربروم دوم منتهی می شود. با این حال، مسیر جنوب غربی بیشترین صعود را داشته و معمولاً طناب‌ها و میخ‌های ثابت در طول مسیر در طول فصل صعود در مسیر وجود دارند.

• ارتفاع: 8034 متر (26358 فوت)
• مدت زمان: 4 تا 6 هفته
• فصل صعود: ژوئن تا سپتامبر

چرا کوهنوردان کشورهای مختلف به سفر به پاکستان علاقه مندند

پاکستان خانه برخی از زیباترین مناظر و بلندترین کوه های جهان است. برای کوهنوردان پیشرفته ای که به دنبال چالش بعدی هستند یا کوهنوردان سطح متوسط ​​که به دنبال صعود به اولین 8000 متری خود هستند، پاکستان بهترین مکان برای رفتن به شمار می رود.