مراپیک کوهی در بخش ماهالانگور، بخش فرعی بارون هیمالیا و از نظر اداری در منطقه ساگارماتا نپال، سانکوواسابا واقع شده است. قله مرا، با ارتفاع 6476 متری شامل سه قله اصلی است: مرا شمالی، 6476 متر (21247 فوت). مرا مرکزی، 6461 متر ؛ مرا جنوبی با ارتفاع 6065 متر، و همچنین یک “قله کوه پیمایی” کوچکتر، که به عنوان یک قله متمایز از جنوب قابل مشاهده است اما در اکثر نقشه های منطقه مشخص نشده است.
مراپیک یا قله مرا معمولا و شاید به اشتباه به عنوان بلندترین قله رسمی کوهپیمایی در نپال در نظر گرفته می شود. این سردرگمی ناشی از گزارش نادرست ارتفاع و موقعیت مکانی آن توسط انجمن کوهنوردی نپال است.
در هر صورت، به دلیل مسیر استاندارد آسان خود، که تنها به مهارت های اولیه کوهنوردی برای دستیابی به ارتفاعی بسیار بالاتر از قله های اروپایی یا آمریکای شمالی نیاز دارد، مراپیک به عنوان یک قله محبوب شناخته می شود. برای سالهای متمادی صعود این کوه دارای درجه آلپاین F (آسان / آسان) بود، اما به دلیل تغییرات اخیر بلوک قله، 30-40 متر نهایی به درجه PD (Peu difficile / نه خیلی سخت) تبدیل شده است.
از قله مرا می توان 5 کوه از بلندترین کوه های جهان را نظاره کرد: اورست، کانگچنجونگا، لوتسه، ماکالو و چوایو. مسیر استاندارد از شمال شامل پیمایش یخچال های طبیعی در ارتفاع بالا است. سهولت رسیدن به این ارتفاع ممکن است بزرگترین مزیت این کوه باشد، اما شرایط آب و هوای خوب و برف مناسب، البته برای ایمنی و موفقیت لازم است. جبهه غربی و جنوبی قله مسیرهای فنی سختی را ارائه می دهد.
اولین صعود مراپیک در 20 می 1953 توسط سرهنگ جیمی رابرتز و سن تنزینگ انجام شد. این منطقه برای اولین بار توسط اکسپدیشن های بریتانیایی در اوایل دهه 50 قبل و بعد از صعود به اورست به طور گسترده مورد کاوش قرار گرفت. اعضای آن تیم ها شامل ادموند هیلاری، اریک شیپتون و جروج لووه بودند.
اعتقاد بر این است که مرا شمالی برای اولین بار توسط کوهنوردان فرانسوی Marcel Jolly، G. Baus و L. Honills در سال 1975 صعود شده است، اگرچه برخی منابع بیان می کنند که پیش از این در 29 اکتبر 1973 نیز این کوه صعود شده بود.
در سال 1986 مال داف و یان تاترسال اولین صعود از ستون جنوب غربی را انجام دادند.
مسیر صعود به مراپیک
به نقل از summitpost روش معمول این است که از طریق زمینی یا هوایی راه خود را به لوکلا برسانید. سپس به جای حرکت به سمت شمال به سمت نامچه بازار و اورست، به سمت شرق به سمت خط الراس قله هایی که دوده کوسی را از دره هینکو جدا می کند، حرکت کنید. از زاتروا لا4600 متر) عبور کنید، سپس با شیب تند به سمت هینکو فرود بیایید. برای 2 تا 3 روز دیگر به شمال و شرق بروید تا به مرا لا (5415 متر) برسید. قله اکنون به سمت جنوب است و می توان در یک یا دو روز سفر به یخچال به آن رسید. هم هوایی مناسب برای موفقیت در رسیدن به قله الزام آور است.
مسیر صعود به مراپیک از طریق یخچال مرا دنبال می شود. این مسیر از شیب های برف و یخ تا 40 درجه تشکیل شده است و این می تواند به طول کشیدن بیشتر پیمایش در ارتفاعات بیافزاید. در طول سال‌ها، یخچالهای طبیعی در هیمالیا به دلیل تغییرات آب و هوایی پیچیده‌تر و خطرناک‌تر شده‌اند و این امر بر یخچال مرا نیز تأثیر گذاشته است. در بخش‌های خاص، تقلا سخت‌تر است و گاها لازم است از طناب در صعود یا فرود استفاده شود.
در روز صعود به قله از کمپ مرتفع مسیر تا مراپیک، مجموعا 661 متر صعود ارتفاعی در پیش است.
صعود به قله شامل یک پیاده روی نسبتاً ساده با استفاده از کرامپون و تبریخ و گاها طناب است. مسیر منتهی به قله مرا به ندرت از زاویه 30 تا 40 درجه فراتر می رود، اما گام نهایی شامل یک صعود 30 متری از گنبد برفی 50 درجه است، که کوهنوردان را ملزم به استفاده از یومار/صعود در طناب ثابت بسته به شرایط برف می کند. روز قله ممکن است 10 ساعت نیز به طول انجامد.
تجربه لازم برای صعود به مراپیک
تجربه قبلی از کوهنوردی در ارتفاعات مفید است و قبل از اقدام برای صعود به مراپیک توصیه می شود. هرکسی که کمپ اصلی اورست یا صعود قللی مانند کلیمانجارو یا البروس را انجام داده باشد، می تواند خود را برای صعود مناسب بیابد. کار فنی در صعود به مراپیک چندان دخیل نیست، بنابراین می تواند یک گام خوب برای تجربه ارتفاعات بالاتر باشد.
فصل صعود
فصول معمولی کوه نوردی هیمالیا شرقی اعمال می شود: آوریل-مه قبل از باران های موسمی، یا اکتبر-نوامبر پس از آن، کم و بیش به عنوان بهترین فصول صعود به مراپیک شناخته می شوند. دمای هوای قله درروز صعود می تواند به 20 درجه سانتیگراد زیر صفر هم برسد.
