یومار یکی از انواع ابزارهای صعود روی طناب است که به نام سازنده آن یومار پانگیت نامگذاری شد. اولین تولید این محصول در سال 1958 به فروش رفته است. امروزه حتی از یومار زدن یا “to jumar” به عنوان فعل استفاده از این وسیله به منظور بالا رفتن از طناب استفاده می شود. این وسیله با قفل شدن روی طناب به واسطه چنگ زدن به آن باعث جلوگیری از سرخوردن روی طناب شده و کاربرد آن نیز از گره های مشابه آسانتر است.
در صعودهای اکسپدیشن کوهنوردی و مسیرهای خفته که امکان کار با پا به راحتی مقدور باشد از تک یومار استفاده می شود. این درحالیست که در دیواره نوردی، مسیرهای عمودی یا حمل بارهای سنگین استفاده از دو یومار گزینه مناسب خواهد بود. نکته دیگر که در یومار به آن باید توجه کرد این است که برای استفاده در سنگنوردی به یومارهای دارای دنده های بلند و تهاجمی، آنطور که در مسیرهای یخ و برف لازم است، نیاز نخواهد بود. دندانه های بیش از حد تهاجمی باعث ساییده شدن طناب می شوند. از سوی دیگر یومارهای با دندانه های ضعیف امکان سرخوردن بیشتری روی طنابهای یخ زده دارند.
روی پله رکابها بایستید و یومارها را بالا بکشید.
- ابتدا پله رکاب یا تسمه به سوراخ پایینی یومار متصل شده و یومار نیز به هارنس صعود کننده متصل می شود.
- گیره را روی هر یک از یومارهای خود به عقب بکشید، آنها را روی طناب فرو کنید و دهانه را ببندید.
- حمایت بالایی خود را(دیزی یا ..) به اندازه نصف طول کامل آن تنظیم کنید.
- پاهای خود را روی پله های مناسب رکاب ها قرار دهید، به طوری که وقتی یومارهای شما نزدیک به هم هستند، پاهای شما همسطح یکدیگر باشند. به طور کلی این یک پا در پله سوم و دیگری در پله چهارم شما خواهد بود.
- روی پله رکاب پایینی خود بایستید و با فشار آوردن روی طناب کشسانی آنرا جمع کنید. در حین انجام این کار یومار بالایی را روی طناب به سمت بالا هل دهید.
- سپس به عقب بنشینید و روی یومار بالایی خود وزن بیاورید، در همین حال یومار پایینی خود را به سمت بالا فشار دهید.
- نیازی به ول کردن یومارها در هنگام کار نیست(استفاده از دو دست برای هل دادن یک یومار، روشی ناکارآمد است.)
- با چند بار تکرار روند بالا تمام کش طناب به طور کامل جمع شده و به بالا حرکت می کنید.
این سکانس تکینیک اصلی است که به عنوان یومار زدن شناخته می شود و برای بالا رفتن از طناب از آن استفاده خواهید کرد.
به نقل از vdiffclimbing یومارها نقاط اتصال با قدرت کامل نیستند، بنابراین شما باید از گری گری یا ابزاری مشابه برای اتصال خود به طناب استفاده کنید. طناب شل را از زیر یومارهای خود جمع کرده و مانند شکل از طریق گری گری عبور دهید. این ابزار را باید به حلقه حمایت هارنس متصل کرده باشید.
یومار بالایی شما به راحتی روی طناب به سمت بالا می لغزد زیرا طناب در زیر آن کشیده شده است (توسط یومار پایینی)، اما یومار پایینی شما یکسان عمل نمی کند. برای جابجایی یومار پایینی، باید با انگشت شست گیره را کمی به عقب بکشید. این کار دندانه ها را از طناب دور می کند بدون اینکه گیره به طور کامل باز شود، به این معنی که طناب به سمت بالا سر می خورد. وقتی رها می کنید، گیره به عقب برگشته و روی طناب قفل می شود. این یک حرکت ظریف است که برای مهارت در آن آن نیاز به کمی تمرین دارد.
یومار زدن در مسیرهای پرشیب و شیب منفی
یومار زدن در این مسیرها سختتر است اما با تمرین مهارت پیدا می کنید. در صورتی که خیلی پایین آویزان شدید، شاید لازم باشد که حمایت بالایی خود را به طول کوتاه تری تنظیم کنید. باید دایما روی پاهای خود و با فشار آوردن با پله رکاب ها صعود کنید. کشیدن بالا با استفاده از قدرت دست به زودی باعث خستگی می شود.
جمع آوری میانی ها در حین یومار زدن
جمع آوری ابزارها در مسیرهای سرراست آسان است. می توانید به سادگی کوییک را باز کرده و ابزارها را جمع کنید. نکته اینکه یومار را به کوییک یا میانی موجود مانند ریبلی نچسبانید تا فشار مانور وجود داشته باشد.
در مسیرهای تقریبا مستقیم نیز باید وزن را به یومار پایینی انتقال داده و سپس یومار بالایی خود را به بالای میانی انتقال دهید و سپس روی آن وزن بیاورید. اکنون فشار از روی میانی آزاد شده و به راحتی می توانید آنرا جمع کنید.
در مسیرهای مورب ابتدا باید وزنتان را به گری گری منتقل کرده و سپس یومارها را به بعد میانی منتقل کنید. سپس وزن را با استفاده از دسته گری گری آزاد کنید تا وزنتان روی یومارها قرار گیرد. اکنون می توانید میانی ها را جمع کنید.
برای پاکسازی میانی های مسیرهای پرشیب و تراورس باید یومارهای خود را طناب بردارید و به منظور صعود از میانی هایی که سرطناب برای صعود به کار برده است استفاده کنید. در این حالت شما در حال صعود مصنوعی هستید و خودتان را با گری گری حمایت می کنید.
چند نکته ایمنی پیرامون یومار زدن
- همیشه انتهای طناب را گره بزنید.
- دو یومار همیشه با استفاده از دیزی و کارابین پیچ باید به هارنس متصل باشند.
- همواره دو بار چک کنید.
- به نقل از alpinesavvy بسیاری از کوهنوردان مبتدی می خواهند همیشه یک کارابین “پشتیبان” را به سوراخ بالایی در صعود خود اضافه کنند. اشتباه نیست، اما معمولا بهینه نیست. (توجه: بهتر است از کارابین بیضی استفاده کنید.) این کار به خصوص برای تازه کارها باعث امنیت روانی بیشتری می شود. این نگرانی معمولا به دلیل این رخ می دهد که صعود کننده احتمال می دهد یومارش از طناب خارج شود. با این حال شما یومار دوم، گری گری و گره طناب را خواهید داشت.
