دیران پیک، دومین 7000 متری آسان قراقوروم

دیران در رشته کوه راکاپوشی-هاراموش در غرب قراقورام واقع شده است. دیران که از دره هونزا مشاهده می شود، هرم نسبتا کم شیبی است و به عنوان دومین قله 7000 متری آسان در قراقورام بعد از اسپانتیک در نظر گرفته می شود، اگرچه بهمن های آن شهرت دارد. این کوه از بزرگراه قراقوروم از دره هونزا بالا می رود و همین موضوع، دسترسی آسان به کوه را فراهم می کند.

اولین تلاش برای دیران از سمت هونزا، از سمت شمال و یال غربی بود و طی اولین تلاش ها دو کوهنورد در بالای کوه ناپدید شدند. دو اکسپدیشن دیگر قبل از اینکه کوه توسط اتریشی ها به نام های راینر گوشل، رودولف پیشینگر و هانس شل در سال 1968 برای اولین بار از مسیر شمالی صعود شود، شکست خوردند. از آن زمان این مسیر توسط تعدادی اکسپدیشن صعود شده است، تیم های بیشتری شکست خورده اند و تعداد زیادی از کوهنوردان جان خود را از دست داده اند.

اولین صعود دیران پیک به سبک آلپی توسط داگ اسکات در سال 1985 انجام شد. صعود آلپی و سبکبار دیگر دیران پیک نیز به سال 1989 باز می گردد.

دیران در سال 1993 از طریق یال شمال شرقی و در سال 1996 از طریق جبهه جنوبی صعود شده است.

محل قرارگیری

قله دیران یا میناپین به ارتفاع 7266 متر در انتهای غربی قراقوروم در همسایگی قلل مالوبیتینگ (7453 متر) و راکاپوشی (7788 متر) واقع شده است و رودخانه هونزا، 6000 متر پایین تر از قله آن جریان دارد. در امتداد این رودخانه است که می توان به روستای میناپین رسید و از روستا تا بیس کمپ نیز تنها یک روز فاصله می باشد.

اولین تلاش برای صعود دیران پیک توسط یک اکسپدیشن آلمانی-اتریشی در سال 1954 به سرپرستی ماتیاس ربیچ انجام شد و آنها سعی کردند از جبهه شمال غربی کوه بالا بروند. این مسیر از یک یخچال نسبتا مسطح اما پر از شکستگی تشکیل می شود و سپس به یک گردنه زین اسبی در غرب قله منتهی می گردد.

در سال 1958 یک اکسپدیشن انگلیسی سعی کردند مسیر تلاش اول را دنبال کنند. آنها به گردنه غربی قله رسیدند اما تغییر ناگهان آب و هوایی به مفقودی دو کوهنورد انجامید.

مسمومیت مونوکسیدکربن در چادر؛ قاتل خاموش ارتفاعات و کمپ

الکساندر اودینتسوف؛ روایت یک اسطوره از راه روسی تا کلنگ طلایی

در طول سالهای 58 تا 65 هم سه تلاش دیگر روی کوه انجام شد که هیچ کدام با موفقیت همراه نبود.

نهایتا تیم اتریشی در سال 1968 به همراه 19 باربر وارد منطقه شدند و بیس کمپ آنها در ارتفاع 3900 متری برقرار شد. کوهنوردان به کمک باربران ارتفاع کمپ یک خود را در ارتفاع 4800 متری برقرار کردند و پس از چند روز درگیری با هوای بد و برف عمیق، کمپ 2 در ارتفاع 5700 متری و در تاریخ 14 آگوست برپا گردید. پس از یک روز صبر به دلیل باد شدید، نفرات به سمت خط الراس حرکت کرده و کمپ سه در ارتفاع 6200 متری ایجاد می شود. در روز بعد هم حرکت قله ساعت 6 صبح شروع شده و کوهنوردان اتریشی در ساعت 4 بعد از ظهر به قله می رسند. شیب مسیر قله حدود 45 درجه و یک قسمت سنگی نیز در مسیر گزارش شده است.

اطلاعات بیشتر درباره صعود

نزدیک ترین فرودگاه بین المللی به دیران پیک، اسلام آباد است. از اسلام آباد می توان با هواپیما راهی گیلگیت شد. همچنین امکان رفتن با اتوبوس از بزرگراه قراقوروم به سمت گیلیگت وجود دارد.

از گیلگیت باید وارد دره هونزا شوید و به فاصله حدود 3 ساعتی گیلگیت در پیچ میناپین پیاده شوید. روستای میناپین مبدا حرکت به سمت بیس کمپ دیران محسوب می شود. راه دیگر هم این است که در گیلگیت یک جیپ بگیرید تا شما را مستقیما به روستا برساند.

مسیر صعود از طریق یخچال غربی بالا می رود که سال به سال به خاطر وضعیت شکاف های مسیر متفاوت است. امکان مواجه شدن با برف عمیق نیز وجود دارد و این مسیر مستعد بهمن می باشد. سپس با رسیدن به ارتفاع 6300 متری روی خط الراس قرار گرفته و مسیر تا قله ادامه پیدا می کند.

فصل صعود

فصل صعود از ژوئن تا اواسط سپتامبر است. بادهای موسمی از خلیج بنگال به سمت غرب حرکت می کند و در اواخر ژوئن تا سپتامبر به پاکستان می رسد. قراقورام در سایه هیمالیا قرار دارد که تأثیر بارش های موسمی را محدود می کند. با این حال در دوره بارش های موسمی می توان انتظار شرایط طوفانی در دیران پیک داشت. آب و هوا می تواند خیلی سریع با بارش برف در ارتفاعات یا باران شدید در ارتفاعات پایین تر تغییر کند. صعود در قراقورام به صبر و حوصله قابل توجهی نیاز دارد. ممکن است دوره های طولانی آب و هوا وجود داشته باشد. از مشکلات پیش بینی هوا در این منطقه هم می شود به عدم دقت در زمان وقوع تغییرات جوی اشاره کرد.

تابستان قراقورام گرم است. دمای اواسط تابستان در گیلگیت در 1494 متر حدود 40 درجه سانتیگراد است که 6.2 درجه برای هر 1000 متر کاهش می یابد. حتی در ارتفاع در زیر تابش کامل خورشید می تواند گرم باشد. در ارتفاعات پایین تر در حدود 5000 متر اغلب یخ زدگی خوبی وجود ندارد و استارت زودهنگام آلپی ضروری است. بهمن و ریزش سنگ به ویژه در دهلیزها و روی جبهه ها شایع است.

هزینه صعود به دیران پیک

برای صعود به دیران پیک و قله های بالای 7000 متری نیاز به مجوز است و این هزینه در سالهای مختلف متفاوت می باشد. با توجه به اطلاعات ارایه شده از طرف تورهای مختلف کوهنوردی در پاکستان هزینه تور کوهنوردی دیران پیک برای هر نفر بین 3000 تا 5000 دلار متغیر می باشد.