اکثر افراد به قلل 8000 متری در نپال توجه می کنند و به خصوص اورست در مرکز این توجه قرار دارد. با این وجود این کشور دارای صدها قله است که می تواند تجربه کوهنوردی گرانبهایی در اختیار یک کوهنورد قرار دهد. همچنین بسیاری از چالش های کوهنوردی در قلل 7000 متری هیمالیا هنوز پابرجا هستند که نیاز به کوهنوردان توانمندی برای صعود خواهند داشت. در ادامه به معرفی بهترین کوههای 7000 متری در نپال می پردازیم که می تواند هدف بعدی شما باشد.
بارونتسه
بررسی اجمالی:
- ارتفاع: 7129 متر / 23389 فوت
- قله هم هوایی: مراپیک 6476M
- سطح تجربه کوهنوردان: سطح متوسط / پیشرفته
- مکان: پارک ملی ماکالو بارون
- فصل صعود: مارس-مه یا سپتامبر – نوامبر
- تعداد کل روز: 32 روز
- درجه سختی: AD+/ 4 (اطلاعات درجه بندی آلپاین/تناسب اندام)
- محل اقامت: بیس کمپ و 2 کمپ در مسیر استاندارد
این قله دقیقاً بین لوتسه و ماکالو قرار دارد و سایر قله‌های هیمالیا در دو طرف آن کشیده شده‌اند.
تیم‌ها معمولاً ازمراپیک (6476 متر/21246 فوت) صعود می‌کنند تا هم هوا شوند که در همان منطقه قرار می‌گیرد و به کوهنوردان فرصت عالی برای آماده شدن به منظور صعود بارونتسه می‌دهد. هنگامی که اردوهای تیم کوهنوردی در بیس کمپ راه اندازی شد، پس از روز پوجا ، صعود واقعی آغاز می شود. بارونتسه از مسیرهای نیمه فنی تشکیل شده است که عمدتاً با شیب 40-50 درجه به سمت ستون غربی قبل از رسیدن به کمپ 1 (5700M) و سپس به کمپ 2 (6420M) ادامه پیدا می کند. از آنجایی که کمپ ها در مناطق باز مستقر هستند، کمپ ها مستعد باد شدید هستند و کوهنوردان باید منتظر این شرایط جوی غیرقابل پیش بینی باشند. مسیر کوهنوردی بیشتر از یخ و برف تشکیل شده است. پس از کمپ 1، قسمت صخره‌ای بسیار کمی وجود دارد. شکاف‌های فراوانی که در طول مسیر باز می‌شوند که از خطرات این صعود محسوب می شوند.
تاریخچه: بارونتسه برای اولین بار در 30 می 1954 از طریق خط الراس جنوبی توسط کالین تاد و جف هارو از یک اعزامی نیوزلند به رهبری سر ادموند هیلاری صعود شد.
هیملونگ هیمال 7126 متر
بررسی اجمالی:
- ارتفاع: 7126 متر / 23379 فوت
- سطح تجربه کوهنوردان: متوسط / پیشرفته
- مکان: منطقه آناپورنا
- چه زمانی صعود کنیم؟: سپتامبر – اکتبر
- تعداد کل روز: 31 روز
- درجه بندی دشواری: D+/4 (اطلاعات درجه بندی آلپاین/تناسب اندام)
- محل اقامت: لژ و کمپ پایه، کمپ 1/2/3
هیملونگ هیمال یکی از در دسترس ترین قله های صعود 7000 متری در شمال غرب نپال است. با مسیرهای ایمن‌تر جدید که توسط کوهنوردان فرانسوی و سوئیسی صعود شده‌اند، هیملونگ هیمال ممکن است به طور بالقوه به یکی از قله‌های قابل دسترسی/صعود با مشکلات فنی کمتر در غرب نپال تبدیل شود. این منطقه تا اوایل دهه 90 به روی خارجی ها باز نشد، که توضیح می دهد که چرا هیملانگ هیمال تا سال 1992 صعود نگردید.
این قله بین رشته کوه ماناسلو و آناپورنا قرار دارد. با پیاده روی در روستاهای دورافتاده نار و فو، بیس کمپ در ارتفاع 4900 متری که در مرزهای بالایی روستای فو قرار می گیرد. مسیر استاندارد از طریق خط الراس شمال غربی به طور فزاینده ای در معرض خطر سقوط بهمن قرار گرفته است. مسیر عادی جدید، که در حدود سال 2013 توسط کاری کوبلر (سوئیس) صعود شد، جالب، نسبتا کوتاه، بدون مشکل خاص (PD +) و با خطر عینی محدود است. این مسیر جدید مسیر قبلی را با بالا رفتن از جناح جنوبی خط الراس شمال غربی برای رسیدن به تاج بالایی آن میانبر می زند.
اکسپدیشن هیملونگ هیمال شامل 3 کمپ مرتفع است. کمپ 1 5430 متری، کمپ 2 6000 متری و کمپ 3 6300 متری. روز قله یک شامل یک ارتفاع گیری 1000 متری به سمت بالا از طریق شیب های برفی 30 تا 35 درجه می باشد، بنابراین شرایط برفی خوب مورد نیاز است و برف عمیق همه تیم ها را به جز قوی ترین ها متوقف می کند.
تاریخچه: اولین صعود توسط تیم ژاپنی در سال 1992.
گانگاپورنا هیمال GANGAPURNA HIMAL 7455M
بررسی اجمالی:
- ارتفاع: 7455 متر / 24425 فوت
- سطح تجربه کوهنوردان: سطح پیشرفته / حرفه ای
- مکان: منطقه آناپورنا
- چه زمانی صعود کنیم؟: پایان آگوست – اکتبر
- تعداد کل روز: 30 روز
- درجه بندی دشواری: TD/5 (اطلاعات درجه بندی آلپاین/تناسب اندام)
- محل اقامت: لژ و کمپ پایه، کمپ 1/2/3
اکسپدیشن گانگاپورنا یکی دیگر از قله های کوهستانی زیبا و عالی 7000 متری برای صعود در منطقه آناپورنا است. این قله درست بین قله آناپورنا 3 و تیلیچو قرار دارد. گانگاپورنا پنجاه و هفتمین قله مرتفع سیاره ماست. به دلیل موقعیت کوهستانی، این اکسپدیشن مناظر هیمالیایی از کوه ماناسلو 8163 متر، آناپورنا I 8091 متر، کوه آناپورنا II 7937 متر، آناپورنا سه 7555 متر، آناپورنا چهار 7525 متر، قله تیلیچو در ارتفاع 7134 متر ارائه می دهد.
این قله از بخشهای فنی و غیر فنی در طول مسیر صعود تشکیل شده است. کوهنوردان باید مهارت های فنی بالا رفتن با تبر روی یخ، استفاده از تکنیک های طناب و توانایی صعود در زمین های در معرض دید برای صعود به این کوه را داشته باشند.
تاریخچه: این قله اولین بار در سال 1965 توسط یک اکسپدیشن آلمانی به رهبری گونتر هاوزر از طریق خط الراس شرقی صعود شد.
تیلیچوپیک 7134 متر
بررسی اجمالی:
- ارتفاع: 7134 متر / 23405 فوت
- سطح تجربه کوهنوردان: سطح پیشرفته / حرفه ای
- مکان: منطقه آناپورنا
- چه زمانی صعود کنیم؟: سپتامبر – اکتبر
- تعداد کل روز: 32 روز
- درجه بندی دشواری: TD+/4 (اطلاعات درجه بندی آلپاین)
- محل اقامت: لژ و بیس کمپ، کمپ 1/2/3
قله تیلیچو برای کوهنوردانی است که به دنبال یک صعود فنی چالش برانگیز در سطح قله 7000 متری هستند. اکسپدیشن با یک سفر زیبا به مسیر آناپورنا آغاز می شود و در نهایت به بلندترین دریاچه جهان، دریاچه تیلیچو 4910 متری می رسد. این قله در شمال منانگ در منطقه آناپورنا و در ارتفاع ۷۱۳۴ متری قرار دارد. خط الراس شمال شرقی قله تیلیچو که پوشیده از برف است، به طرز باشکوهی بر دره مرتفع کالی گانداکی در غرب و دره مارشیانگدی در شرق برج مشرف می باشد، در حالی که قلمرو پنهان موستانگ در چند مایلی شمال قرار دارد. شانه شمال غربی مسیر استاندارد صعود قله با بیس کمپ (4800 متر) در انتهای شمال غربی دریاچه واقع شده است.
این یکی از قله های فنی صعود در سطح 7000 متری است و کوهنوردان باید مهارت های صعود فنی و آمادگی جسمانی کافی را داشته باشند. این قله با ترکیبی از صخره‌نوردی و یخ‌نوردی و یخچالهای طبیعی دارای درجه‌بندی 4D است. سه کمپ مرتفع در مسیر قله پیک تیلیچو ایجاد میشود. صعود از بیس کمپ به کمپ 1 (5800 متر) در زیر شانه شمال غربی در امتداد مسیر 590 متری سنگ و یخ ترکیبی 50 درجه است. کمپ 2 (6200 متر) روی شانه قرار دارد و از طریق میدان های برفی 55 درجه 450 متر قابل دسترسی می باشد.
تاریخچه: اولین صعود در سال 1978 توسط امانوئل اشموتز کوهنورد فرانسوی با استفاده از شانه شمال غربی انجام شد.
دائولاگیری 7 – PUTHA HIUNCHULI
بررسی اجمالی:
- ارتفاع: 7246 متر / 23773 فوت
- سطح تجربه کوهنوردان: سطح متوسط / پیشرفته
- مکان: رشته کوه دائولاگیری
- چه زمانی صعود کنیم؟: سپتامبر – اکتبر
- تعداد کل روز: 31 روز
- درجه بندی دشواری: D+/4 (اطلاعات درجه بندی آلپاین)
- محل اقامت: لژها و کمپ پایه، کمپ 1/2/3
دائولاگیری 7 (همچنین به عنوان ‘Putha Hiunchuli’ شناخته می شود) یکی از قابل صعودترین قله های 7000 متری در محدوده دائولاگیری است. این قله در منطقه غرب وحشی نپال قرار دارد. اگرچه بیشتر قله‌های 7000 متری در گوشه‌های دورافتاده نپال قرار دارند، اما این منطقه حتی برای مردم محلی در مقایسه با سایر مناطق نپال دورافتاده تر محسوب می شود.
مسیر معمول صعود به این قله دارای کار فنی خاصی نیست، اما همچنان یک صعود جدی محسوب می شود و می تواند گام خوبی برای سایر صعودها باشد. تیم ها سه کمپ در کوه و یک بیس کمپ برای صعود برقرار می نمایند. در مقایسه با سایر قلل این لیست، صعودی آسان در پیش خواهد بود اما همچنان نباید کوه را دست کم گرفت.
تاریخچه: اولین صعود به کوه در سال 1954 توسط رابرتز و انگ نیما شرپا انجام شد.
