نپال، سرزمین رویایی کوهها در آسیا و در امتداد دامنه های جنوبی رشته کوههای هیمالیا واقع شده است.. این کشور محصور در خشکی می باشد که بین هند از شرق، جنوب و غرب و منطقه خودمختار تبت چین در شمال واقع شده است. این قلمرو از شرق به غرب حدودا ۸۰۰ کیلومترامتداد و از شمال تا جنوب بین ۱۵۰ تا ۲۳۰ کیلومتر عرض دارد. پایتخت آن کاتماندو است.
چرا به نپال سفر کنیم؟
نپال کشوری شگفت آور و متنوع است که به دلایل زیادی بازدیدکنندگان را به خود جذب می کند. بعضی از مردم تحت تاثیر جادوی کوهستان قرار می گیرند. بعضی دیگر شیفته فرهنگ و شهر معروف کاتماندو می شوند. بعضی دیگر از برای یافتن نوعی بیداری معنوی به نپال سفر می کنند. سفر به این سرزمین می تواند یک آمپول آدرنالین یا مسکنی برای روان یک انسان پویا باشد.
به گفته پلنت ویر اکثر مسافران مدتی را در کاتماندو می گذارنند و از جاذبه های مذهبی و تاریخی دیدن می کنند و سپس راهی سایر قسمت های کشور می شوند. برخی از بهترین مکانها برای بازدید در خارج از پایتخت عبارتند از: پارک ملی چیتوان برای مشاهده حیات وحش و پوخارا، شهر کنار دریاچه که منطقه ای محبوب برای سفر شناخته میشود.
گزینه های متفاوت کوهپیمایی از جمله پیمایش تا بیس کمپ اورست، سیرکویت آناپورنا، پیاده روی تا بیس کمپ ماناسلو و …از جاذبه های پیمایش در این کشور هستند.
۱۲ جاذبه توریستی نپال
۱. کاتماندو
کاتماندو، پایتخت و بزرگترین شهر نپال، مانند هیچ شهر دیگری در جهان نیست. ساختمانهای درهم و برهم در قلب پایتخت حال عجیبی به هر بیننده ای منتقل می کنند. بوی بخور همه جا می آید. میمونها را خواهید داد که روی سیم های برق جا خوش کرده اند. این در حالیست که توریستها و مردم در خیابان در حال جولان دادن هستند.
در طول صدها سال سه شهر کاتماندو، باکتاپور و پاتان رقبای سلطنتی هم بودند. این سه در نزدیکی یکدیگر واقع شده است و اینروزها تقریبا با هم کار می کنند. توصیه ما این است که در کاتماندو حتما از استوپا و خیابان تامیل دیدن کنید. اگر اهل کوهنوردی باشید اینجا می توانید تجهیزات کوهنوردی را با قیمت بسیار مناسبی تهیه کنید.
۲. باکتاپور
باکتاپور، سومین شهر سلطنتی در مسیر تجاری قدیمی به تبت است که در خارج از کاتماندو قرار دارد. دور بودن نسبی آن به شهر اصلی در قدیم اجازه می داد تا به طور مستقل و به شکلی متمایز از دو شهر دیگر در اقتصاد نپال فعال باشد.
بر خلاف پاتان و کاتماندو، جمعیت باکتاپور در درجه اول هندو هستند. کل این منطقه نیز در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
بسیاری از ساختمانهای میدان دوربار در باکتاپور در زلزله سال ۲۰۱۵ آسیب دیدند ، معابد اصلی نزدیک به تعمیر کامل هستند ، اما پیشرفت در بسیاری از مناطق اطراف به سرعت انجام نشده است.
۳. استوپای بوداناث
Bodhanath Stupa ، درست در خارج از کاتماندو ، یکی از بزرگترین استوپاهای نوع خود در جهان است و تاریخ آن مربوط به قرن ۶ ، احتمالاً حتی قبل از آن باز می گردد. مانند باکتاپور ، در مسیر تجاری قدیمی به تبت قرار دارد و در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
خود stupa نمادی از روشنگری است ، اما در Boudhanath نمادگرایی به ویژه واضح است. هر شکل متفاوت یکی از پنج عنصر را نشان می دهد ، زمین ، آب ، آتش ، هوا و کره ، که همچنین ویژگی های پنج بودا هستند. وحدت آنها که به شکل استوپا گرد هم آمده اند ، به شکل انتزاعی ساختار خود جهان را منعکس می کند.
به استوپا سفر کنید و یک غروب را در آن چرخ بزنید. حال عجیب عصرگاه آن هیچگاه از ذهنتان پاک نخواهد شد.
۴. پوخارا
پوخارا یکی از دیدنی ترین شهرهای نپال است که در پایه کوهپایه قرار گرفته و توسط برخی از بلندترین کوه های جهان – داولاگیری ، ماناسلو و آناپورنا I -احاطه شده است. برای کوهنوردان ، پوخارا دروازه ورود به هیمالیا و نقطه شروع برای سفر به جومسوم و منطقه آناپورنا است. همچنین یک مکان فوق العاده برای کمی استراحت ، قبل یا بعد از یک سفر پیاده روی میباشد.
از نظر جمعیت ، این شهر دومین شهر بزرگ نپال پس از کاتماندو است ، اما هنوز احساس نمی کند که یک شهر بزرگ است. وقتی از کاتماندو ، ۲۰۰ کیلومتری شرق حرکت می کنید ، تقریباً بلافاصله متوجه هوای بسیار تمیز و آب و هوای دلپذیر خواهید شد. دریاچه پیوا ، با مجموعه ای از هتل ها ، رستوران ها و مغازه های کنار دریاچه ، برای کسانی که به دنبال کمی استراحت هستند ایده آل خواهد بود.
۵. پیاده روی به منطقه آناپورنا
منطقه آناپورنا یکی از محبوب ترین مناطق پیاده روی در نپال است که دارای گزینه هایی است که از چند روز تا چند هفته متغیر هستند. سه مسیر اصلی در منطقه آناپورنا در نقاطی متقاطع شده و با یکدیگر ترکیب می شوند و می توانید بخشی یا تنوعی در مسیرها انجام دهید. مسیرها به خوبی مشخص شده و به راحتی قابل پیگیری است.
تکمیل مسیر آناپورنا در اطراف کوه آناپورنا حدود ۲۱ روز طول می کشد و بین افرادی که زمان کافی دارند بسیار محبوب است. این مسیر گاهی اوقات “مدار پای سیب” نامیده می شود ، با توجه به این واقعیت که اکثر چایخانه های این مسیر نسخه مخصوص خود را از پای سیب سرخ کرده سرو می کنند.
یک مقصد پیاده روی محبوب در این منطقه ، که اغلب در بسته های پیاده روی در ترکیب با پیست آناپورنا ارائه می شود ، پیاده روی در تپه پون (۳۲۱۰ متر) در نزدیکی غورپانی است. اکثر کوهنوردان سعی می کنند زودتر در پل تپه باشند تا طلوع آفتاب و چشم اندازی خیره کننده از دائولاگیری ، آناپورنا جنوبی ، ماچاپوچاره و سینگا چولی را ببینند.
سنچوری آناپورنا بین قله های آناپورنا قرار دارد و رسیدن به آن پنج روز طول می کشد. Muktinath در راه آناپورنا است اما از آن به بعد به خودی خود به مقصدی تبدیل شده است. مسیر موکتیناث در دره کالی گانداکی در سمت شرقی آناپورنا اجرا می شود و هفت روز طول می کشد. در شمال موکتینات موستانگ قرار دارد ، منطقه کوچکی که فقط در سال ۱۹۹۲ به روی گردشگران باز شد. این منطقه فرهنگ جذاب خود را دارد.
در بسیاری از موارد ، منطقه آناپورنا ، در شمال پوخارا ، یک منطقه پیاده روی ایده آل است. تضادهای چشمگیر حومه نپال به ویژه از پوشش گیاهی نیمه گرمسیری دره پوخارا گرفته تا منطقه خشک با ویژگی های فلات تبتی قابل مشاهده است. مردم و فرهنگ ها نیز بسیار متفاوت هستند: ویژگی های صورت ، غذا ، خانه ، شیوه زندگی ، آداب و رسوم و دین.
منطقه آناپورنا در سال ۱۹۸۶ به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد. مهمتر از همه ، زیرساخت خوبی برای پشتیبانی از بسیاری از کوهنوردان که از این منطقه می آیند ، دارد. مسیرها به خوبی نگهداری می شوند و غذا و اقامتگاه فراوان است.
۶. پارک ملی چیتوان
پارک ملی چیتوان مکانی است که می توانید چهره دیگر نپال را تجربه کنید. این مکان فوق العاده ای برای مشاهده حیات وحش است و فضایی از نوع سافاری دارد. در ارتفاع تنها ۱۰۰ متری در برخی مناطق ، بسیار پایین تر از کاتماندو با ۱۴۰۰ متر ، آب و هوای موسمی گرمسیری چیتوان کاملاً متفاوت از آنچه در نپال انتظار داشتید، به شما ارایه می دهد.
مسافران برای دیدن حیات وحش به اینجا می آیند. این پارک محل زندگی کرگدن ها ، ببرهای بنگال ، پلنگ ها ، خرس های تنبل ، گاوها (گاومیش ها) ، گوزن ها و بسیاری از حیوانات دیگر است. دلفین های آب شیرین (گنگتیک) و تمساح ها در رودخانه ها و نهرها ساکن هستند اما به ندرت دیده می شوند. بیش از ۵۰۰ گونه پرنده ، چیتوان را بهشتی برای پرنده شناسان تبدیل می کند. تورهای اقامتگاه ها شما را با پای پیاده یا بیشتر اوقات با فیلها به پارک می برند تا از نمای نزدیک حیوانات دیدن کنید.
چیتوان در جنوب غربی کاتماندو و نزدیک مرز هند قرار دارد و در فهرست میراث فرهنگی جهانی یونسکو ثبت شده است.
بهترین زمان برای سفر به چیتوان از اکتبر تا فوریه است. میانگین دمای هوا در حدود ۲۵ درجه سانتیگراد (۷۷ درجه فارنهایت) ، با رطوبت بالا ، متغیر است ، اگرچه صبح ها می توانند بسیار خنک باشند. ماه های ژوئن تا سپتامبر فصل بارندگی های موسمی است و باران های مکرر و شدید می بارد.
۷. پیمایش منطقه لانگ تانگ
منطقه لانگ تانگ ، محل پارک ملی لنگتانگ ، منطقه ای باورنکردنی برای پیاده روی است. با گذرگاه های بلند ، چشم اندازهای وسیع ، صومعه های قدیمی و مناظر کوهستانی زیبا. جنگل های رودودندرون در فصل پیاده روی بهاری شکوفا می شوند و به چشم اندازها رنگ می بخشند.
این منطقه ، محل زندگی مردم شرپا ، نسبت به سایر مناطق پیاده روی محبوب در نپال، علیرغم نزدیکی آن به کاتماندو کمتر توسعه یافته است و به طور کلی مسیرها شلوغ نیست. روستاهایی با مهمانسراها و غذا در طول مسیر یافت می شوند. برخی از روستاهای این منطقه در اثر زلزله سال ۲۰۱۵ کاملاً ویران شدند.
از طریق کامیونپو به راحتی می توانید در هفت تا هشت ساعت به راحتی به این منطقه برسید. در یک روز روشن ، قله لانگ تانگ لیرونگ (۷۲۴۵ متر) ، که بر منطقه اطراف به همین نام تسلط دارد ، از کاتماندو قابل مشاهده است.
طول و مدت زمان پیاده روی در لانگ تانگ بسته به مسیریابی از چند روز تا چند هفته متغیر است. برخی از کوهنوردان هلمبو و لنگتانگ را برای یک سفر طولانی تر ترکیب می کنند.
۸. معبد میمون Swayambhunath
Swayambhunath در بالای تپه ای در غرب کاتماندو قرار دارد و دومین زیارتگاه مهم در دره کاتماندو پس از بودانات است. با توجه به میمون های مقیم که در قسمتهایی از معبد ساکن هستند ، بیشتر به معبد میمون معروف است.
استوپا که با چشم های خدای همه جا نقاشی شده است ، قطعه مرکزی مجموعه معبد را تشکیل می دهد. این مکان در ابتدا محل فرقه ماقبل تاریخ بود ، اما مجموعه معبد مربوط به قرن ۵ است. سوایامبو نقش مهمی در زندگی بوداییان واجرایانا در شمال نپال و تبت ، اما به ویژه بوداییان نیواری دره کاتماندو دارد.
زمین لرزه ۲۰۱۵ باعث آسیب قسمتی از مجموعه معبد میمون هاه شد. با این حال ، تعمیرات در حال حاضر کامل است و معبد به حالت اولیه خود باز می گردد.
۹. اورست و پیمایش تا بیس کمپ
قله اورست ، بلندترین کوه روی زمین ، به ۸،۸۴۹ متر (۲۹،۰۲۸ فوت) ارتفاع می رسد. پیاده روی در منطقه اورست پس از اولین صعود افسانه ای به قله در سال ۱۹۵۳ توسط ادموند هیلاری از نیوزلند و شرپا تنسینگ نورگی محبوب شد.
از آن زمان ، بسیاری دیگر کوه را صعود کردند، اما به مراتب نفرات بیشتری مسیر را به سمت بیس کمپ اورست طی کرده اند تا تصویری از قله را مشاهده کنمد. در سال های اخیر این کوه شاهد سهم عادلانه ای از تراژدی و درام بوده است. زمین لرزه سال ۲۰۱۵ و ریزش بهمن های گذشته ، در کنار اختلافات بین کوهنوردان در کوه ، آثار خود را در پیاده روی و صعود به اورست به جا گذاشته است.
به طور کلی منطقه اورست به عنوان دیدنی ترین منطقه کشور نپال برای کوهنوردی در نظر گرفته نمی شود ، اما جذابیت اورست آن را به مقصدی محبوب ، هم برای کوهنوردان و هم برای کوهپیماها تبدیل کرده است. مسیرهای مختلفی برای دسترسی به کمپ اصلی و چندین گزینه برای سازماندهی سفر وجود دارد.
بسیاری از شرکت های پیاده روی با راهنمایی های خود ، چه با شرکت های نپالی و چه با شرکت های مستقر در غرب خدماترسانی می کنند. همچنین ممکن است یک راهنمای خصوصی یا باربر استخدام کنید و خودتان این کار را انجام دهید ، با این حال از نظر فنی همه مسافران ملزم به داشتن راهنما هستند. فصل های اصلی پیاده روی در بهار و پاییز ، از مارس تا می و سپتامبر تا دسامبر است.
برای کسانی که به دنبال کوهپیمایی در اورست نیستند اما همچنان مایل به دیدن کوه هستند ، می توان آن را در روزهای روشن از شهر تپه ای ناگارکوت در نزدیکی کاتماندو دید. درصورت مشاهده اورست ، کارکنان هتل صبح های روشن به در اتاق مهمانان می زنند. این ممکن است بهترین شانس مسافر تنبل برای دیدن بلندترین قله جهان باشد.
۱۰. لومبینی
لومبینی به دلیل زادگاه سیدارتا گوتاما ، بودای تاریخی مشهور به بودا شاکیامونی شهرت یافته است. لومبینی واقع در مسیر اصلی گردشگری ، تقریباً ۲۵۰ کیلومتری کاتماندو ، یک مسیر انحرافی ارزشمند در مسیر پوخارا به پارک ملی چیتوان است.
در این شهر زیارتی ، یکی از میراث جهانی یونسکو ، احساس آرامش وجود دارد. بیشتر بازدیدکنندگان ، حجاج بودایی از سراسر جهان هستند که قدم های بودا را در ایستگاه های زندگی او دنبال می کنند. اعتقاد بر این است که معبد مایا دیوی ، اختصاص داده شده به مادر بودا ، محل تولد بودا است. این شامل یک نقش برجسته سنگی مربوط به قرن دوم میلادی است که تولد بودا را نشان می دهد.
۱۱. پیمایش هلامبو
منطقه هلمبو یک منطقه کوهنوردی محبوب است. این بیشتر به این دلیل است که در نزدیکی کاتماندو است و مناظر کوهستانی زیبایی را ارائه می دهد. به همین دلایل ، اغلب توسط گروه های تور به عنوان مسیری آسان معرفی می شود. با این حال ، بسیاری از کوهنوردانی که در تورها به اینجا می آیند ، می دانند که این کار سخت تر از چیزی است که تصور می کردند.
این مسیر اگرچه به اندازه کوهپیمایی های دیگر ارتفاع ندارد ، اما همچنان از نظر جسمی یک پیاده روی سخت است و کوهپیماها باید از نظر بدنی در شرایط خوبی باشند. با این وجود، این یک سفر زیبا است و ارزش تلاش را دارد.
منطقه هلامبو مسکن شرپاها است و در قسمت بالای دره ملچمی خولا واقع شده است. پیاده روی هلامبو را می توان در کاتماندو شروع کرد و در مدت پنج تا هشت روز به پایان رسید. برنامه سفر معمولی هفت روزه دایره ای است و قسمت اول روز در پایان پیاده روی تکرار می شود. تضاد ناگهانی بین مناطق پایین و بالا و فرهنگ مشخصه آنها قابل توجه است. محل اقامت را می توان در اقامتگاه ها و مهمانخانه های روستا یافت.
۱۲. قایقرانی آبهای سفید
نپال با کوه های سر به فلک کشیده و رودخانه های سرازیر ، مکانی عالی برای قایقرانی آبهای سفید است. بسته به مدت زمانی که می خواهید در رودخانه بگذرانید ، چندین گزینه در دسترس می باشد.
یک سفر آسان برای مسافرانی که فقط به دنبال یک ماجراجویی یک روزه هستند ، سفر روزانه قایقرانی تریسولی از کاتماندو است. برخلاف بسیاری از سفرهای رفتینگ ، که فصلی هستند ، این سفر در تمام طول سال در دسترس است. پس از روز قایقرانی ، می توانید به کاتماندو برگردید یا به چیتوان یا پوخارا بروید.
اگر به دنبال گذراندن زمان بیشتر در آب هستید و به تپه های جدی تر علاقه دارید ، یکی از محبوب ترین مکان ها برای رفتن ، رودخانه بوته کوسی است.
سفرهای رفتینگ رودخانه بوته کوسی دو روز طول می کشد و دشوار است. بلافاصله پس از قرار گرفتن در آب سفید ، خود را در آب سفید خواهید دید ، و در طول مسیر ، سرعت سریع کلاس IV و V را تجربه خواهید کرد. طول این سفر ۲۵ کیلومتر است و شامل کمپینگ در ساحل رودخانه به مدت یک شب میباشد. وعده های غذایی شامل می شود.
سفرهای چند روزه دیگر که باید مورد توجه قرار گیرد در رودخانه های تمور ، کارنالی ، آرون و بهری است.
هزینه سفر به نپال چقدر است؟
خب باید گفت که پول خرج کردن کلا کار سختی نیست. در نپال هم می توانید کلی پول خرج کنید. اگر هدفتان صعود به اورست باشد، نیاز به حدودا ۵۰ هزار دلار دارید که البته پکینج های گرانتر هم وجود دارد. اما برای گردش یکی دو هفته ای در طبیعت نپال آنهم به صورت اقتصادی باید بین هزار تا دو هزار دلار در نظر بگیرید. تقریبا هزار دلار دیگر هم هزینه ویزا و بلیط رفت و برگشت به نپال خواهد بود.
