اسکیمو ها مردمان شمالی ترین نقاط کره زمین هستند. این گروه خاص از انسان ها دارای شرایط خاص زندگی و آداب و رسوم عجیب و غریبی می باشند. در این مطلب به توضیحات درباره اسکیموها، نام های آنان، محل زندگی، روش ها و عجایب زندگی اسکیمو ها خواهیم پرداخت. با موج کوه همراه باشید.
اسکیمو چیست؟
اسکیمو، یک عضو از گروهی است که ساکنان اصلی بومی در مناطق قطبی و پایینتر از قطب شمال در گریلند، کانادا، امریکا و شرق دور روسیه(سیبری) را تشکیل می دهند. برآوردهای اولیه در قرن 21 نشان می دهد که بیش از 135000 نفر از اسکیمو تبارها وجود دارند که 85000 نفر در آمریکای شمالی، 50000 نفر در گریلند و اندکی نیز در سیبری ساکن هستند.
نام
نام خود مردم اسکیمو با زبان و گویش آنها متفاوت است. آنها نامهایی مانند یوپیک، اینوپیات، اینوت، آلوتییت دارند که هر کدام در زبان محلی به معنای “مردم” یا “مردم واقعی” است. نام اسکیمو در واقع از قرن 16 توسط اروپایی ها و دیگران به این گروه اطلاق شد. قبلا به اشتباه تصور می شد که این نام به معنای “خام گوشت خواران” است. در حال حاضر نیز تصور بر این است که به شکلی به کفشهای برفی اشاره می کند.
با وجود این یافته ها، واژه اسکیمو به طور گسترده ای در آلاسکا کاربرد دارد. البته بعضی معتقدند که این یک عبارت توهین آمیز است. در کانادا و گرینلند نام اینوئیت برای همه افراد بومی آن منطقه ترجیح داده میشود. البته مردم بومی آلاسکا شامل یوپیک و آلوت هستند که هر دو از اینوئیت ها متمایز می باشند.
جواب درست بده تخفیف بگیر!
برای صعود زمستانی دماوند کدام مورد لازم است؟
پیشینه
یکی از قدیمی ترین محوطه های باستانی اسکیمو در خلیج ساگلک لابرادور پیدا شد و قدمت آن به حدود 3800 سال پیش میرسد. یکی دیگر در جزیره اومناک یافت شده است که 3000 سال قدمت برای آن ثبت شد.
عجایب زندگی اسکیمو ها
فرهنگ و نژاد
مردم اسکیمو از نظر فرهنگی و بیولوژیکی از گروههای بومی همسایه مانند سرخپوستان آمریکایی و سامی های شمال اروپا متمایزند. از نظر فیزیولوژیکی درصد قابل توجهی از مردم اسکیمو دارای گروه خونی B هستند که به نظر میرسد در سایر گروههای بومی آمریکایی وجود ندارد. از آنجا که گروه خونی یک ویژگی موروثی بسیار پایدار است، اعتقاد بر این می باشد که حداقل بخشی از جمعیت این مردم منشا متفاوتی با سایر مردم بومی امریکا دارند.
از نظر فرهنگی، زندگی سنتی اسکیموها کاملا با محیط سرد و یخزده اطرافشان مطابقت پیدا کرده است. در این ناحیه تقریبا گیاهی وجود نداشت. درختان کمیاب بودند و ماهی کاریبو، شیرماهی، گوشت و چربی نهنگ و غذاهایی از این دست رژیم غذایی اصلی آنها را تشکیل می داد. آنها از نیزه برای شکار فوک استفاده می کردند و سپس با کشیدن روی یخ یا قایقهای تک نفره اقدام به حملشان می نمودند. برای شکار نهنگ ها از قایقهای بزرگتری به نام اومیاک استفاده می شد.
در تابستان اکثر خانواده های اسکیمو با تیر و کمان به شکار می پرداختند. لباس اسکیمو از خزهای کاریبو طراحی شده است که از آنان در برابر سرمای شدید محافظت می کند. بیشتر اسکیموها در خانه های پوشیده از برف به نام ایگلو یا خانه های نیمه زیرزمینی زمستان را می گذارندند. در تابستان بسیاری از این مردم در چادرهای پوست حیوانات زندگی می کردند. واحد اجتماعی و اقتصادی آنها خانواده هسته ای بوده و دینشان اعتقاد به روح یا انیمیسم بوده است.
تغییرات در اثر تماس با عصر جدید
زندگی اسکیموها به دلیل تماس با قسمتهای جنوبی دچار تغییرات جدی شده است. اینروزها آنها از پول به عنوان بخش ضروری زندگی استفاده می کنند. بسیاری از اسکیموها شکار را رها کرده و ساکن شهرهای شمالی شده اند و اغلب برای معادن یا میادین نفتی کار می کنند. برخی دیگر نیز در شرکتهای صید ماهی مشغول به کار هستند.
رفتارهای جنسی اسکیموها
به اساس گفته های ملیسا سارتور تمایلات جنسی اسکیمو ها قبیله ای بوده است و قبل از تغییر به علت تغییرات بیرونی، آداب و رسومی مانند مبادله همسر(در مغولها نیز دیده شده) و مهمانی های وحشی(مانند رومیان) رایج بود. ارایه همسر به مهمان جنبه ای از مهمان نوازی بود که به نوعی برگرفته از آیینهای شمنیستی می باشد.
در روابط نزدیک بین مردان، آنها بسیاری از چیزها مانند غذا و حتی همسران خود را به اشتراک می گذاشتند. این رسم به نوعی لطف به مردی بود که به شکار رفته است. مبادله همسر همچنین می توانست به شکل ازدواج اشتراکی رسمیت یابد. این نوع رابطه عجیب باعث میشد فرزندانی متولد شوند که آنها نیز مشترک باشند.
داشتن بیش از یک زن نیز در فرهنگ اسکیموها نشانه این بود که مرد می تواند از عهده مخارج بیش از یک زن برآید. همچنین روابط عاشقانه در جلوی فرزندان موضوعی عادی بوده است. فرزندان نیز مجبور نبودند شب به خانه بازگردند و می توانستند با دیگران باشند.
البته این شکل روابط در روبرویی با خارجی ها به شکل دیگری بود. زنان می توانستند مردان خارجی اختیار کنند اما دادن همسر به یک غریبه بسیار کمتر رایج بوده است.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
کودک کشی
قبایل اسکیمو به منظور کنترل جمعیت خود در محیطهای دشوار، گاه کودک کشی می کردند و طبق گزارشات، گاهی اوقات فرزندان خود را در صورت عدم مراقبت از آنها می کشتند. آنها همچنین زنان را بیش از مردان می کشتند، چرا که مردان بیشتری در بزرگسالی جان خود را از دست می دادند و حفظ نسبت جمعیت در جامعه سخت بوده است.
در ادامه به یک افسانه از مردم اسکیمو اشاره می کنیم:
زاغ چگونه خورشید را دزدید؟
مردمان منطقه آلاسکا داستانهای متعددی در مورد کلاغ افسانه ای ریون دارند. این موجود حیله گر و فریبکار بود، اما بر اساس افسانه ها با بسیاری از خلقت های اولیه بشری درگیر است. یکی از داستانها در مورد نحوه دزدیدن خورشید است. قبل از این کار، هیچ نوری در جهان وجود نداشت. نه ستاره ای، نه ماه و نه خورشید. با این حال، ریون شنید که رییس بزرگ یک قبیله در دهکده ای نزدیک، دختری دارد که همه اینها را از چوب سرو تراشیده است. پرنده حیله گر می خواست مالک آنها شود، بنابراین خود را به چیزی شبیه سوزن هملوک تبدیل کرد و در نوشیدنی دخترک داستان افتاد. دختر آنرا خورد و باردار شد و به زودی فرزندش که در واقع از ریون بود به دنیا آمد. نوزاد ریون پس از به دنیا آمدن بی وقفه گریه می کرد تا اینکه ستاره ها و ماه و خورشید را به او دادند تا با آنها بازی کند. او فورا آنها را به آسمان پرتاب کرد، پس آنها در آسمان پراکنده شده و به همان حال باقی ماندند. سپس مجددا تبدیل به پرنده سیاه شد، پرواز کرد و رفت و خورشید را در آسمانها قرار داد تا به جهان نور دهد.
مطالب مرتبط
