قبل از اولین صعود زمستانی کی۲ روزهای اخیر، برخی از بهترین کوهنوردان در ارتفاعات بالا، مانند سیمون مورو و دنیس اوربکو، به نرمی پیشنهاد کردند که دوست دارند صعود بدون اکسیژن کمکی تکمیل شود. یک مبارز یخ دیگر از لهستان، آنهم آدام بیلکی با صراحت بیشتر اظهار کرد که “بالا رفتن از ۸۰۰۰ متری ها با اکسیژن کمکی مثل این است که با دوچرخه برقی در توردو فرانس شرکت کنید.”
اندکی پس از انتشار خبر موفقیت صعود به قله، بیلکی قبل از اینکه بار دیگر بحث اکسیژن را مطرح کند، به تیم نپالی در شبکه های اجتماعی تبریک گفت”برای من قابل قبول است که کی۲ در زمستان بدون اکسیژن کمکی صعود شود، اما سوال واقعی این است که: کی و چه زمانی و چه کسی قله را بدون دوپینگ! صعود خواهد کرد؟”
بعد از آن روز، بیلکی مصاحبه گسترده ای را با رسانه های لهستانی انجام داد و در آنجا تیم نپالی و اهمیت صعود را برای جامعه نپال ستود. اما وقتی تحت فشار رسانه ای قرار گرفت، مجددا اهمیت سبک را مطرح کرد. وی گفت:”من فکر می کنم که این هیاهو پس از کمی فروکش کند. مطمئنا هنوز به کی۲ فکر میکنم و این مطلب فکر مرا تغییر چندانی نخواهد داد.”
بیلکی تالش های زمستانی بدون اکسیژن کمکی خود و تیم های دیگر را به عنوان یک روند بهبود مداوم در سبک می داند: “همانطور که ما از نظر سبک به دنبال بهبود هستیم، نپالی ها هم می توانند این مسیر را دنبال کنند.” این مسیر با روند صعود در ۸۰۰۰ متری ها به صورت تاریخی همراه است، طوری که اولین صعودها با استفاده از اکسیژن و طنابهای ثابت، بعدا به صعودهای بدون اکسیژن و سبک آلپی تبدیل شدند.
سیمون مورو نیز در این رابطه اظهار کرد که “شما می توانید همیشه پیشرفت کنید و همیشه فضا برای سبک و روش بهتر وجود دارد. کوهنوردی تا زمانی زنده است که افرادی می خواهند آنرا تکامل بخشند”
البته صعود نیرمال پورجا بدون اکسیژن کمکی، آنطور که مطرح شده است، تحت حمایت هم تیمی هایی که از اکسیژن استفاده کرده اند، می تواند باعث کاهش یافتن این بحث ها شود.
پست مرتبط
بعلاوه، این منازعه چیز جدیدی نیست و برای اولین بار نیز در طول سفرها به اورست در دهه ۱۹۲۰ مطرح شده است. شاید بحث مربوط به سبک بیشتر مربوط به استفاده از طناب ثابت و تیم بزرگی از کوهنوردان باشد که با استفاده از روش محاصره ای کوه را صعود میکنند.
با در نظر گرفتن شرایط سخت و سرمای طاقت فرسا و همچنین ارتفاع، صعود کی۲ را باید یک فعالیت بزرگ دانست. اگرچه این دست آورد با استفاده از ثابت کشی و استفاده از ثابتها و نردبانهای فصل قبل انجام شده باشد. و تیم های مختلف موجود در کوه از طناب ثابتهای یک ماه گذشته در قسمتهای پایینی استفاده کرده باشند.
اما این شکلی از انتخاب است. با توجه به اولین صعود زمستانی کی۲ از طریق مسیری که بیش از نیم قرن پیش گشایش شده بود و اینکه بسیاری از افراد با اکسیژن کمکی به قله صعود میکنند، به نظر باز هم این بحث غیرمنصفانه به نظر میرسد. چرا که در اولین صعودهای بیشتر ۸۰۰۰ متری ها در تابستان و زمستان از ثابت کشی و اکسیژن استفاده شده . البته این صعود را نمی توان در مسیر کلنگ طلایی فرانسه قرار داد، چرا که مسیر و هدف صعود از سبک سبکبار متفاوت بوده است.
تعداد کمی از کوهنوردان در سطح کلاس جهانی در حال حاضر در بیس کمپ هستند. در اینجا کسی مانند کریستوف لافای نیست. کسی نیست که بتواند در تابستان مسیر با درجه ۸a را صعود کند و از یخ WI6 در کوههای کانادا بالا برود یا مسیرهای ترکیبی سخت را در آلپ صعود کند. حقیقت این است که کی۲ برای اولین بار در زمستان صعود شد و همین باعث شده که انگیزه نفرات در بیس کمپ هم به شدت کاهش یابد.
مرتبط : درجه سختی در کوهنوردی ، باشگاه ورزشی موج
