دکتر رابرت سیمچاک از لهستان توضیح می دهد که چرا صعود یک هشت هزار متری در زمستان بسیار سخت تر از صعود آن قله در تابستان است. سیمچاک یک کوهنورد کهنه کار در ارتفاعات است که در سه تلاش زمستانی تیم ملی کوهنوردی لهستان شرکت داشته و سه قله ۸۰۰۰ متری را صعود کرده است. وی همچنین یک محقق در پزشکی کوهستان نیز می باشد. وی در ادامه دلایل خود را تشریح می کند.
قله ها در زمستان قد می کشند!
سیمچاک و همکارانش در یک مطالعه طولانی مدت شرایط قله های اورست و کی۲ را از سالهای ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۹ ارزیابی کردند. سپس آنها به تجزیه و تحلیل تفاوت بین صعود در بهار یا تابستان در مقابل زمستان پرداختند.
سیمچاک می گوید:”یافته اصلی ما این است که فشار هوا و در نتیجه اکسیژن موجود به طور چشمگیری در زمستان کاهش می یابد.” جالب اینجاست که این کاهش فشار در قراقوروم بیشتر از نپال است. وی این نتایج را با اعداد تایید می کند. وی ادامه می دهد”در طول فصل صعود (ماه می برای اورست و ماه ژوئیه برای کی۲) فشار هوا در قله اورست ۳۳۳ و کی۲ معادل ۳۴۷ هکتوپاسکال است. در زمستان (ژانویه و فوریه، برابر با دی و بهمن) فشار هوا به طور قابل توجهی در اورست به ۳۲۴ و کی۲ به ۳۲۶ هکتوپاسکال کاهش می یابد. این به معنای آن است که فشار هوای درک شده در اورست برابر با ۹۱۳۴ متر و در کی۲ برابر با ۹۰۹۵ متر خواهد بود. در نتیجه کوهنوردان در زمستان حس صعود به یک قله بیش از ۹۰۰۰ متری در فصل معمول صعود را خواهند داشت. بدن انسان در این فصل احساس صعود به یک قله ۹۰۰۰ متری را درک می کند.
هم هوایی ویژه برای زمستان
هوای بسیار رقیق در قله اورست و کی۲ در زمستان به این معناست که هر کوهنورد بالقوه زمستانی با هم هوایی بهتر از حد معمول برای مقابله با خطر بیشتر بیماری ارتفاع و سرعت آهسته تر در طول تلاش صعود قله نیاز دارد.
محققان همچنین پروفایل های هم هوایی کوهنوردانی را که در بهار بدون اکسیژن مکمل به اورست صعود کردند، مورد مطالعه قرار دادند. آنها به این نتیجه رسیدند که کوهنوردانی که برای صعود زمستانی اورست یا کی۲ بدون اکسیژن کمکی برنامه ریزی می کنند باید در آخرین چرخه هم هوایی خود قبل از عازم شدن برای قله به ارتفاع ۸۰۰۰ متری برای تکمیل هم هوایی برسند. پنجره های هم هوایی در زمستان کمیاب است، بنابراین ممکن است کوهنوردان فرصت کافی برای هم هوایی کامل در مسیر انتخابی خود نداشته باشند. در عوض ممکن است آنها بخواهند قبل از شروع زمستان در سایر قلل فرآیند هم هوایی خود را انجام دهند.
به طور مثال در اولین صعود زمستانی ماکالو سیمون مورو و دنیس اوربکو قبل از رفتن به بیس کمپ، ۲ قله در منطقه نامچه بازار را صعود کردند.
محققان همچنین توصیه می کنند که کوهنوردان قبل از انجام اقدام برای صعود زمستانی فرآیند پیش هم هوایی را در خانه انجام دهند که از جمله آنها می توان به اتاق هیپوباریک(کم فشار) اشاره کرد. اما سیمچاک هشدار می دهد که برخی از اشکال تمرین در هیپوکسی و چادرهای هیپوکسی ارایه شده توسط شرکت های کوهنوردی ممکن است نتیجه بخش نباشند.
علاوه بر این، کوهنوردان باید به خاطر داشته باشند که در زمستان کندتر صعود می کنند. بنابراین، آنها باید زمان بیشتری را نسبت به ماه های گرمتر برای تلاش قله اختصاص دهند. روزهای زمستانی نیز کوتاه‌تر هستند، بنابراین آنها باید خیلی زودتر از کمپ خود حرکت کنند تا خطر یک بیواک برنامه‌ریزی نشده را کاهش دهند.
قراقوروم سردتر، هیمالیا با باد بیشتر
در طول فصل عادی صعود در اورست و کی۲، دمای هوا و سرعت باد مشابه است: به طور معمول، دمای هوا در قله اورست ۲۶- درجه سانتیگراد و در قله K2 -21 درجه سانتیگراد میباشد. سرعت باد در اورست ۶۰ کیلومتر در ساعت و در K2 تقریبا ۵۵ کیلومتر در ساعت است.
سیمچاک می گوید: «وضعیت در زمستان به طور چشمگیری تغییر می کند، زمانی که میانگین دمای هوا در قراقوروم بسیار کمتر از هیمالیا است.
به عنوان مثال، میانگین دمای هوا در قله اورست ۳۶- درجه سانتیگراد و در کی۲ حدود ۴۵- درجه سانتیگراد است. از سوی دیگر میانگین سرعت باد در هیمالیا بسیار بالاتر خواهد بود. سرعت باد در اورست ۱۵۰ کیلومتر در ساعت و در قله کی۲ معادل ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می شود.
قراقوروم در زمستان سردتر است زیرا در عرض شمالی تری قرار دارد. سرعت باد بالاتر در اورست با روندهای جهانی جت استریم مطابقت دارد. در زمستان، جریان جت نیمکره شمالی بر فراز اقیانوس اطلس به جریان جت نیمه گرمسیری و جریان جت جبهه قطبی تقسیم می شود. در طول جغرافیایی هیمالیا و قراقورام، جریان جت نیمه گرمسیری بر فراز هیمالیا بین ۲۰ تا ۳۵ درجه شمالی جریان دارد.
جریان جت جبهه قطبی بین ۴۰ درجه شمالی و ۷۰ درجه شمالی جریان دارد. این یک شکاف ۵ درجه بین ۳۵ درجه شمالی و ۴۰ درجه شمالی ایجاد می کند که دقیقاً با قله های قراقورام همسو می شود. این موضوع بادهای زمستانی بسیار کمتر (اما هنوز قوی) را در K2 در مقایسه با اورست توضیح می دهد.
به طور خلاصه، در زمستان، ترکیبی از فشار هوای بسیار پایین (که به طور قابل توجهی صعود را کند می کند)، دمای پایین هوا و سرعت باد زیاد، کوهنوردان را در اورست یا K2 در معرض خطر فوق العاده بالایی از سرمازدگی، هیپوترمی، بیماری حاد کوهستانی قرار می دهد.
منبع: explorersweb
