قله دارآباد با ارتفاع ۳۲۰۲ متر، در سمت شرق خط الراس توچال و دامنه جنوبی البرز قرار گرفته است. این کوه مشرف به شهر تهران و منطقه دارآباد می باشد. دسترسی نزدیک و مسیر آسان صعود به این قله، باعث شده که دارآباد تبدیل به یکی از پرصعودترین کوههای البرز شود.
مسیر صعود به قله دارآباد
دارآباد یا مونگ چال از چندین مسیر قابل صعود میباشد که بهترین آنها یال شن سیاه است. مسیر صعود به یال شن سیاه از طریق محله دارآباد آغاز میشود. در مبدا حرکت یک پارکینگ واقع شده است. مسیر از طریق یک پاکوب مشخص بالا رفته و به کافه سربند غلاک خواهد رسید. پس از طی مسافت ۵۰۰ متری مسیر صعود از پاکوب پهن اصلی جدا شده و در دل یک دره به شکل تراورس بالا میرود. در اینجا به ابتدای یال شن سیاه خواهید رسید. پس از طی مسافتی روی یال یک قسمت سنگی قرار دارد که مسیر از سمت راست آن ادامه پیدا می کند. سپس یک جاده خاکی ماشین رو می بینید. پس از بریدن جاده خاکی به سوی دیگر جاده و ادامه یال خواهید رفت.
در این قسمت شیب مسیر افزایش می یابد. سپس مسیر از کنار سیم خاردارها بالا رفته و به سمت راست اتاقک نگهبانی میرود. پس از عبور از کنار اتاقک نگهبانی و با طی دو شیب دیگر روی خط الراس قرار می گیرد. در اینجا یک خط الراس نسبتا کم شیب تا زیر قله ادامه پیدا می کند. در زیر قله با طی یک شیب به سطحی کفی می رسید که با پیمودن مسافت یکصد متری به قله دارآباد صعود خواهید کرد.
در قله دارآباد یک جان‌پناه دو طبقه با ظرفیت ۱۲ نفر واقع شده است.
مسیر رفت و برگشت قله دارآباد حدود ۱۳-۱۴ کیلومتر می باشد. این مسیر دارای دست به سنگ نیست. با این حال در شرایط زمستان و هوای خراب امکان گم شدن در مسیر به خصوص در بازگشت وجود دارد.
می توان از یال دیگری برای دسترسی به خط الراس استفاده کرد که فراخ سینه نام دارد. این یال به موازات شن سینه و در غرب آن واقع شده است. در وسط این یال چشمه درازلش را خواهید دید.
مسیر دارآباد به توچال
ادامه مسیر پس از صعود قله دارآباد به سمت توچال امتداد می یابد. فاصله از اینجا تا قله توچال حدودا ۹ کیلومتر است. پس از قله دارآباد قدری افت مسیر داشته و سپس تیغه ها شروع میشوند. در فصول خشک سال درگیری فنی کمی پیش رو خواهد بود و عمده مسیر تا سیاه بند از سمت چپ به ادامه پیدا می کند. پس از رسیدن به قله سیاه بند یک فرود ۱۵۰ متری را باید بپیمایید که به گردنه زیر تیغه های اصلی دارآباد برسید. تیغه های دارآباد در اینجا شامل سه تیغه اصلی می باشد که در فصل خشک از مسیر پاکوب سمت راست آن خواهید گذشت. در زمستان اما شرایط کاملا متفاوت بوده و بایست به دلیل اجتناب از بهمن از لبه تیغه گذر کنید. این پیمایش نیاز به دقت زیاد دارد.
پس از پایان تیغه های با طی یک شیب ۲۰۰ متری به قله لزون میرسید. از اینجا تا قله توچال مسیر فنی نیست و تقریبا ۴۰۰ متر ارتفاعی و ۳ کیلومتر طولی در پیش خواهید داشت.
سختی مسیر قله دارآباد
همانطور که ذکر شد، صعود به این قله از مسیر شن سیاه دارای دست به سنگ نیست. فقط در قسمتهایی شیب مسیر قدری تند خواهد بود. این صعود اغلب برای تازه واردان به دنیای کوهنوردی یا یک برنامه سبک مناسب می باشد.
در سوی دیگر پیمایش خط الراس دارآباد توچال به خصوص در فصل زمستان دارای دست به سنگ عمده و پرتگاههای مرتفع است که پیمایش آن بدون تجربه کافی و آمادگی خوب به هیچ عنوان توصیه نمی گردد.
