بولیمیا چیست؟ بولیمیا که پرخوری عصبی نیز نامیده می شود، یک اختلال خوردن است. بولیمیا از دو نظر می تواند زندگی افراد را مختل کند: افزایش وزن و بیماریهای ناشی از آن و همچنین کمک گرفتن از روشهای غیراصولی برای کاهش وزن و از دست دادن کالری دریافتی. اگر اختلال خوردن دارید، ممکن است در مورد غذا و وزن وسواس داشته باشید. این وسواس می تواند به سلامت جسمی و روحی شما آسیب برساند.
این بیماری ریشه در مشکلات اعصاب و روان افراد دارد. بنابراین اگر شما نیز دچار آن هستید، کاری را که باید انجام دهید مراجعه به دکتر مغز و اعصاب است. پزشک کمک خواهد کرد تا ریشهها و راه درمان بیماری خود را با انجام تست پرخوری عصبی، کشف کنید.
علائم بولیمیا
- احساس نارضایتی و درگیری مداوم با شکل ظاهری بدن و وزن خود
- داشتن اضطراب افزایش وزن
- خوردن مقادیر زیاد غذا و افزایش دادن چندباره حجم غذا در یک وعده
- احساس از دست دادن کنترل برای توقف غذا خوردن
- مجبور کردن خود به استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن پس از پرخوری
- استفاده از ملینها و دیورتیکها بعد از غذا در صورت لازم نبودن این کار
- گرفتن روزههای غیرضروری و شدید، محدود کردن کالری یا پرهیز از بعضی غذاها بین دفعات پرخوری
- استفاده بیش از حد از مکملهای غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن اصولی
علت بیماری پرخوری عصبی
- عوامل ژنتیکی و زیستی: افرادی که خانواده درجه یک آنها دچار پرخوری از نوع عصبی بودهاند، در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. ژنتیک یکی از عوامل احتمالی برای بروز بولیمیا است. علت دیگر آن می تواند اضافه وزن در دوران کودکی و نوجوانی فرد باشد.
- مسائل روانی و عاطفی: مهمترین عامل ابتلا به این بیماری، مشکلات روانی و عاطفی مانند افسردگی و اختلال اضطراب است. در بسیاری از موارد فرد به دلیل وقایع استرسزا و آسیب زننده محیطی، به سمت پرخوری عصبی می رود.
- رژیم های غذایی نامناسب: افرادی که بدون کمک از متخصص تغذیه رژیمهای نامناسب و غیر اصولی می گیرند، در خطر ابتلای جدی به این مشکل قرار دارند.
چه کسانی بیشتر در معرض پرخوری عصبی هستند؟
بین 1 تا 2 درصد از مردم در طول هر سال بولیمیا را تجربه می کنند. پرخوری عصبی می تواند در افراد با هر جنسیت، سن، نژاد، قومیت یا نوع بدن رخ دهد. دختران و زنان نسبت به جنس مخالف خود بیشتر دچار بیماری پرخوری عصبی می شوند. همچنین امکان بروز آن در اواخر نوجوانی، اوایل بزرگسالی و در دوران بارداری بیشتر از سایر دورههای زندگی است.
پرخوری عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر دچار این بیماری هستید احتمالاً پرخوری و پاکسازی خود را مخفی نگه می دارید. به این دلیل است که خانواده، دوستان و پزشک خانوادگیتان در مورد آن نمی دانند. اگر برای بولیمیا از یک دکتر کمک می گیرید، او می خواهد تاریخچه دقیقی از رفتارهای شما از شما، خانواده، والدین و دیگران جمع آوری کند. گاهی اوقات تست روانشناسی انجام می شود. آزمایش خون ممکن است برای بررسی سلامت کلی و وضعیت تغذیه انجام شود.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
درمان زودهنگام اغلب می تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند. پرخوری عصبی و سوءتغذیه ناشی از آن می تواند تقریباً هر سیستم اندام بدن را تحت تأثیر قرار دهد. پرخوری عصبی می تواند کشنده باشد. اگر به پرخوری عصبی مشکوک هستید، برای اطلاعات بیشتر با یک پزشک متخصص صحبت کنید.
درمان بولیمیا
روانپزشک ممکن است پرخوری عصبی را با استفاده از تکنیک های مختلف درمان کند. آنها ممکن است شما را به تیمی از متخصصان از جمله متخصصان تغذیه و متخصصان سلامت روان ارجاع دهند. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- روان درمانی: درمان شناختی- رفتاری نوعی مشاوره فردی است. بر تغییر تفکر (شناختی) و رفتار (رفتاری) شما تمرکز دارد. درمان شامل تکنیک هایی برای ایجاد نگرش سالم نسبت به غذا و وزن است. همچنین شامل رویکردهایی برای تغییر نحوه واکنش شما به شرایط دشوار است.
- مشاوره تغذیه: مشاوره تغذیه شامل یادگیری روش های سالم تری برای تغذیه است. شما با یک متخصص تغذیه یا مشاور کار خواهید کرد تا به مسیر خود بازگردید.
- دارو: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین نوعی داروی ضد افسردگی هستند. آنها می توانند دفعات پرخوری و استفراغ را کاهش دهند. اما اثربخشی طولانی مدت این داروها مشخص نیست. آنها همچنین در درمان اضطراب و افسردگی موثر هستند. این شرایط در میان افراد مبتلا به پرخوری عصبی رایج است.
- گروههای حمایتی: گروههای حمایتی می توانند هنگام استفاده با سایر اشکال درمان مفید باشند. در گروههای حمایتی، افراد و خانوادههایشان ملاقات میکنند و داستانهایشان را به اشتراک می گذارند.
عوارض بولیمیا
- رفلاکس اسید مداوم
- سوء مصرف الکل یا مواد مخدر
- فرسایش عاج و مینای دندان
- آسیب به تارهای صوتی
- ایجاد تاخیر یا نامنظمی در عادت ماهانه زنان
- آریتمی قلبی
- اثرات نامطلوب دستگاه گوارش
- تمایل به انجام کارهایی مانند خودکشی برای آسیب زدن به خود و اندیشیدن به آنها
- کم آبی بدن و بروز عارضههای پزشکی ناشی از آن مانند نارسایی کلیه
- خطر ابتلا به سندرم کولون کاتارتیک (در اثر سوء مصرف ملین ها)
- اضطراب، افسردگی، اختلالهای شخصیت یا اختلال دوقطبی
- کاهش عزت نفس و بروز مشکل در روابط اجتماعی فرد
تفاوت بین پرخوری عصبی و اختلال پرخوری چیست؟
افراد مبتلا به پرخوری عصبی پرخوری می خورند و سپس پاکسازی می کنند یا سعی می کنند از شر غذا یا وزن خلاص شوند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری، زیاد می خورند اما پاکسازی نمی کنند. همچنین، افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً دارای وزنی هستند که برای آنها سالم است اما افراد مبتلا به اختلال پرخوری معمولاً دارای اضافه وزن/چاقی هستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم پرخوری عصبی (بولیمیا) را که در بالا نام بردیم دارید، در اسرع وقت به پزشک متخصص تغذیه مراجعه کنید. چون اگر بیماریتان را درمان نکنید، بر وضعیت سلامت روان و بدن شما تاثیر قابل توجهی خواهد گذاشت.
نکات کلیدی در مورد پرخوری عصبی
- پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است. مشخصه آن دوره های کنترل نشده پرخوری (به نام پرخوری) است. به دنبال آن پاکسازی با استفراغ خود القایی، استفاده نادرست از ملین ها و سایر روش ها انجام می شود.
- پرخوری عصبی معمولاً زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و در سال های نوجوانی شروع می شود اما، می تواند مردان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. جامعه و آرمان های فرهنگی که بر اساس وزن و شکل بدن ارزش قائل می شوند در علت آن نقش دارند. ژنتیک هم همینطور.
- افراد مبتلا به بولیمیا آن را بسیار خصوصی و پنهان نگه می دارند.
- پرخوری عصبی معمولاً با ترکیبی از درمان فردی و خانواده درمانی درمان می شود. تمرکز بر تغییر رفتار و اصلاح هر گونه کمبود تغذیه ای است.
- عوارض ممکن است شامل مشکلات قلبی و کلیوی، مری ملتهب، مشکلات دندانی و غیره باشد.
سوالات متداول
چگونه می توانم از پرخوری عصبی جلوگیری کنم؟
شما می توانید با درمان سایر بیماری ها مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی، خطر ابتلا به پرخوری عصبی خود را کاهش دهید. اگر بولیمیا به صورت ارثی در خانواده شما وجود دارد مداخله زود هنگام می تواند الگوهای غذایی ناسالم را قبل از اینکه غلبه بر آنها سخت تر شود، بشکند.
چه زمانی پرخوری عصبی تبدیل به یک بیماری شد؟
پرخوری عصبی برای اولین بار در سال 1979 توسط جرالد راسل روانپزشک بریتانیایی به عنوان “مرحله مزمن بی اشتهایی عصبی” توصیف شد که در آن بیماران پرخوری می کنند و سپس از مکانیسم های جبرانی مانند استفراغ خودساخته، ملین ها یا دوره های طولانی گرسنگی استفاده می کنند.
آیا این بیماری هرگز از بین می رود؟
تقریبا ۵۰ درصد از زنانی که مبتلا به این بیماری می شوند، طی ۱۰ سال از زمان تشخیص و درمان، بهبود کامل پیدا می کنند اما تخمین زده می شود که ۳۰ درصد از آنان عود کردن این اختلال و بیماری را تجربه کنند. این بیماری می تواند عملکرد بدن فرد را در کوتاه مدت و دراز مدت مختل کند.
چرا افراد به بولیمیا دچار می شوند؟
علت بولیمیا هنوز به طور واضح مشخص نیست. جامعه و آرمان های فرهنگی که بر اساس وزن و شکل بدن ارزش قائل می شوند نقش دارند. همچنین یک پیوند ژنتیکی وجود دارد زیرا اختلالات خوردن در خانواده ها ایجاد می شود.
منابع: clevelandclinic, hopkinsmedicine
