دو و میدانی شامل مجموعه ای از ورزش هاست که شامل مسابقاتی مانند دویدن، پرتاب، پرش و پیاده روی میشود. رایج ترین مسابقات دو و میدانی دویدن، دوی جاده، دوی کراس کانتری و مسابقات پیاده روی هستند.
تاریخچه دو و میدانی
در قرن هفدهم، یک جشنواره ورزشی به نام بازیهای المپیک Cotswold در انگلستان برگزار شد که شامل دو و میدانی در قالب مسابقات پرتاب پتک بود. مسابقاتی مشابهی نیز در دوران فرانسه انقلابی برگزار گردید که می توان گفت انواع اولیه المپیک امروزی بودند.
در سال 1880، انجمن ورزشکاران آماتور یا AAA در انگلستان به عنوان اولین نهاد ملی دو و میدانی تاسیس شد و هر ساله مسابقات خود را با همین عنوان ترتیب داد.
باشگاه دو و میدانی نیویورک امریکا نیز در سال 1876 شروع به برگزاری مسابقات ملی به نام مسابقات دو و میدانی در فضای باز کرد.
در بازی های المپیک در سال 1896، یک رقابت دو و میدانی به عنوان یکی از مسابقات در رویداد چهارساله چند ورزشی گنجانده شد. این مسابقات در ابتدا تنها برای مردان بود. در المپیک 1928 مسابقات زنان نیز شروع به فعالیت کرد.
فدراسیون بین المللی دو و میدانی آماتور یا IAAF یک نهاد حاکمیتی بین المللی است که در سال 1912 تاسیس شد و در سال 2001 نام خود را به عنوان انجمن بین المللی فدارسیون های دو و میدانی تغییر داد. IAAF مسابقات جهانی جداگانه ای در فضای باز در سال 1983 تاسیس کرد.
اولین مسابقات بین المللی برای ورزشکاران دارای معلولیت جسمی (به استثنای ناشنوایان) در سال 1952 زمانی آغاز شد که اولین بازیهای بین المللی استول مندویل برای جانبازان جنگ جهانی دوم برگزار گردید. این شامل ورزشکاران روی ویلچر بود که اولین بازی های پارا المپیک را که در سال 1960 برگزار شد، معرفی کردند.
انواع دو و میدانی
ورزشهای دو و میدانی را می توان در پنج دسته طبقه بندی کرد:
- مستر
- بزرگسالان
- زیر 23 سال
- جونیور
- جوانان
در گروه سنی مستر دو و میدانی گروههای سنی 5 ساله برای 35 سال به بالا قرار می گیرند. در دست بزرگسالان هیچ محدودیت دست بالایی برای سن وجود ندارد اما افراد جوانتری که در مسابقات استقامتی شرکت می کنند برای حضور محدودیت خواهند داشت. دسته زیر 23 سال به افراد با سن کمتر از 23 اختصاص دارد. دسته جونیور به افراد با سن کمتر از 20 و دسته جوانان مختص ورزشکاران جوانتر از 18 سال می باشد.
در ادامه به بیان نحوه چگونگی برگزاری مسابقات دو و میدانی به نقل از tutorialspoint می پردازیم:
۷ قانون «دو و میدانی»
طبق اعلام انجمن بین المللی فدراسیون های دو و میدانی، این ورزش شامل رشته های زیر است:
- دو و میدانی
- امدادی
- رویدادهای میدانی
- دویدن جاده
- پیاده روی سریع
- دویدن کراس کانتری
- دوی کوهستان
همه این اشکال به غیر از مسابقات امدادی انفرادی هستند.
دو میدانی Track and Field
مسابقات دو و میدانی در اواخر قرن 19 آغاز شد و معمولا ورزشکارانی که نماینده مدارس و کالج های رقیب، سازمانهای نظامی و باشگاه های ورزشی بودند در آن شرکت می کردند. ورزشکاران با توجه به انتخاب خود در یک یا چند رویداد شرکت کرده و ورزش مورد علاقه خود را انجام می دادند.
در این رویدادها مردان و زنان به طور جداگانه رقابت می کنند. همه مسابقات داخل سالن در زمستان برگزار میشود در حالی که رویدادهای فضای باز در تابستان برگزار می گردد. بنابراین نتیجه باید گرفت که نام دو و میدانی بر اساس محل برگزاری آن انتخاب شده است.
انواع رویدادهای دویدن که در پیش برگزار میشود و بر اساس فاصله طبقه بندی می گردد:
- دوی سرعت
- مسافت متوسط
- مسافت طولانی
برخی رویدادهای ترکیبی مانند مسابقات ده گانه برای مردان و هفت گانه برای زنان برگزار میشود که ورزشکاران در مسابقات مختلف با هم به رقابت می پردازند. از مسابقات معتبر جهانی در این رشته می توان به المپیک و پارا المپیک اشاره کرد.
مسابقات امدادی «هر آنچه باید بدانید»
در مسابقات امدادی، هر تیم 4 دونده دارد. با شروع مسابقات دونده باید خود را به نقطه تلاقی برساند و سپس علامت را به دست هم تیمی خود منتقل کند. سپس به همین شکل میله یا همان علامت به نفر بعدی منتقل میشود. این مسابقه با هدف رسیدن به خط پایان به عنوان اولین تیم انجام می گیرد.
مسابقات میدانی
مسابقات میدانی شامل پریدن و پرتاب کردن است.
پرتاب کردن در مسابقات میدانی
در مسابقات پرتابی، ورزشکاران باید وسایلی مانند نیزه، دیسک و غیره را پرتاب کنند. مسافتی که شی پرتاب شده طی می کند، اندازه گیری میشود. از سری این مسابقات به پرتاب گوی، دیسک، نیزه و چکش می توان اشاره کرد.
پرش در مسابقات میدانی
به طور عمده چهار نوع رویداد پرش وجود دارد:
- پرش ارتفاع
- پرش سه گام
- پرش طول
- پرش با نیزه
در پرش سه گام و طول، طول مسافت پریدن اندازه گیری میشود. در پرش ارتفاع و پرش با نیزه نیز ارتفاع مدنظر قرار می گیرد.
مسابقات دویدن جاده
در مسابقات دویدن جاده ای، ورزشکاران در مسافت های طولانی روی جاده آسفالته می دوند. اکثر این مسابقات در پیست های یک ورزشگاه به پایان میرسد. مشهورترین نوع دویدن جاده نیز مسابقات ماراتن است.
این مسابقات می توانند در هر مسافتی باشند، اما بیشتر به دو دسته ماراتن، نیمه ماراتن، 10 کیلومتر و 5 کیلومتر طبقه بندی میشوند. پنج مسابقه معتبر ماراتن در سطح نخبگان در سری مسابقات جهانی ماراتن برگزار میشود که شامل ماراتن های برلین، بوستون، شیکاگو، لندن و نیویورک است.
معرفی پیاده روی سرعتی
همانطور که مشخص است، پیاده روی مسابقه ای نوعی پیاده روی رقابتی است که در هوای آزاد در جاده و پیست های دویدن انجام میشود.پیاده روی مسابقه ای تنها ورزشی در دو و میدانی است که بر اساس تکنیک مورد استفاده ورزشکار قضاوت می شود.
ورزشکاران باید یک پای خود را روی زمین و پای دیگر را صاف نگه داشته باشند تا شکل دویدن به خود نگیرند. اگر پای جلو در زانو خم شود، ورزشکار از مسابقه محروم خواهد شد.
مسابقات پیاده روی در 10، 20، 50 کیلومتر در جاده انجام میشود. در پیستهای سرپوشیده نیز، 3 کیلومتر برای زنان و 5 کیلومتر برای مردان برگزار می گردد.
بالاترین سطح این مسابقات در المپیک است.
معرفی کامل دوی کراس کانتری
مسابقات کراس کانتری در هوای باز، روی چمن، زمین معمولی.. برگزار میشود. دوندگان بر اساس عملکرد فردی قضاوت شده و در مورد تیمها از روشهای امتیازدهی استفاده میشود. از انواع این مسابقات می توان به دوی کوهستانی اشاره کرد.
ابعاد استاندارد پیست دو و میدانی
یک پیست استاندارد دو و میدانی در فضای باز به شکل یک استادیوم است که 400 متر طول دارد و دارای حداقل 8 لاین می باشد. عرض هر خط حدود 1.22 متر است.
پیست های فضای بسته کاملا شبیه به پیست های فضای باز طراحی شده اند، اما این پیستها تنها 200 متر طول دارند. و حدود 4 تا 8 خط با عرض 0.90 تا 1.10 متر دارند. خط های این پیستهای داخلی به منظر جبران شعاع چرخش کوچکتر به هم متصل میشوند.
بهترین سن برای شروع ورزش دو و میدانی کی هست؟
برای شروع ورزش سن کمتر از 7 سالگی توصیه میشود. البته باید توجه کرد که در سنین پایین فشار آوردن به کودکان می تواند آسیب زا باشد. سنین 4 و 5 سالگی برای فعال بودن بهتر است. به نظر کارشناسان دکتلون سن 7 سالگی سن را می توان به عنوان سن شروع یک ورزش مناسب خواهد بود. به طور کلی توجه به استعداد و علاقه کودک در جهت موفقیت ورزشی او می تواند تاثیر زیادی در آینده داشته باشد. همین طور می بایست به آسیبهای فشار اضافی نیز توجه کرد.
