برف کوری در کوهنوردی و اسکی: علائم، پیشگیری و درمان

یکی از مشکلاتی که در کوهنوردی، اسکی و سایر ورزشهای کوهستانی پدید می آید، برف کوری است که به دلایلی می تواند خطرناک باشد. در سال 2016 تومک مک کویچ به دلیل همین بیماری جان خود را در زمستان نانگاپاربات از دست داد. برف کوری باعث آسیب به چشم شده و در موارد شدید با از دست دادن دید به صورت موقتی همراه است. این مساله در شرایط ارتفاع می تواند به معنای از دست دادن قوه بینایی باشد که خطر جدی به همراه دارد. در این مقاله پیرامون چیستی برف کوری توضیح داده و سپس راهکارهای درمانی و پیشگیری را معرفی خواهیم کرد.

برف کوری یا فوتوکراتیک چیست؟

برف کوری یا فوتوکراتیت یک بیماری چشمی آزاردهنده و دردناک است که در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور ماوراء بنفش ایجاد می شود که ممکن است باعث کوری موقت شود.

برف کوری یک مشکل رایج در بین کوهنوردان، ماهیگیران، اسکی بازان و کارگران ایستگاه های قطبی است. این عمدتاً توسط نور منعکس شده از برف، یخ یا ماسه های رنگ روشن ایجاد می شود. برف و یخ بیش از 80 درصد نور را منعکس می کنند. حتی در هوای ابری، زمانی که نور مستقیم خورشید وجود ندارد، برف اشعه ماوراء بنفش را منعکس می نماید. اگر باد شدید و هوا خشک باشد، مشکل بدتر می شود. در هنگام برف کوری، قرنیه چشم و ملتحمه آسیب می بیند. قرنیه عروق خونی ندارد، بنابراین هنگام پلک زدن، رطوبت و تغذیه را همراه با اشک دریافت می کند. با هوای خشک و باد، غدد اشکی زمانی برای تامین رطوبت قرنیه ندارند، بنابراین سریعتر تحریک می شود.

تاریخچه

اولین افرادی که با این مشکل مواجه شدند، شرکت کنندگان اکسپدیشن هایی در قطب شمال و قطب جنوب بودند. الکساندر مکلین، که یکی از پزشکان اکسپدیشن ارنست شکلتون کاشف قطب جنوب بود، برف کوری را به عنوان یکی از چهار مشکل دریانوردی قطبی، همراه با اسکوربوت، دریازدگی و سرمازدگی اعلام کرد.

در سال 1893، انجمن سلطنتی جغرافیایی کتابی به نام نکاتی برای مسافران منتشر کرد که در آن توضیح می‌دهد که چگونه افرادی که در ارتفاعات کوهستانی زندگی می‌کنند، دوده سیاه را به اطراف حدقه چشم و نوک بینی می‌مالند تا از برف کوری محافظت کنند.

شرکت کنندگان در کشتی “ترا نوا” از این روش در سال های 1910-13 استفاده کردند، زیرا عینک آفتابی نداشتند.

علائم برف کوری

ما اعصاب متراکم کوچکی در قرنیه خود داریم، به همین دلیل است که به عوامل تحریک کننده خارجی بسیار حساس است. معمولاً بعد از 30 دقیقه قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید احساس ناراحتی می کنیم.

رویا، بدون هزینه، توهم است؛ نگاهی به زندگی لیلا اسفندیاری

قله شیورکش فشم؛ بررسی مسیرهای صعود، خطرات ریزشی و تجربه واقعی صعود

علائم برف کوری عبارتند از:

• سوزن سوزن شدن داخل چشم
• سوزش در چشم
• احساس اینکه چیزی در چشم شماست، اما نمی توانید آن را حذف کنید
• سردرد
• تب
• چشمان قرمز
• در موارد به خصوص شدید، کوری موقت ممکن است، که نام این وضعیت از آنجا آمده است.

با این حال، اغلب، برف کوری می تواند بسیار دیر و تا 12 ساعت پس از در معرض اشعه قرار گرفتن رخ دهد. اغلب، پس از پیاده‌روی‌های زمستانی، وقتی به خانه می‌رسید و عصر به رختخواب می‌روید، ممکن است چشم درد شدیدی را تجربه کنید که خوابیدن را دشوار می‌کند.

برای برف کوری لزوما نیاز به برف نیست

اگرچه فوتوکراتیت معمولاً برف کوری نامیده می شود، این بیماری می تواند (و اغلب هم رخ می دهد) در غیاب برف رخ دهد.

اصطلاحات “برف کور” و “برف کوری” رایج شده اند زیرا برف به شدت انعکاس اشعه ماوراء بنفش است. در واقع، برف می تواند بیش از 80 درصد از اشعه ماوراء بنفش که به آن می تابد را منعکس کند. همچنین اسکی، کوهنوردی و اسنوبورد معمولاً در ارتفاعات نسبتاً زیاد، جایی که اشعه ماوراء بنفش خورشید قوی تر است، انجام می شود. در مجموع، این عوامل می‌توانند خطر برف کوری چشم‌ها را در مقایسه با بیرون رفتن در ارتفاعات پایین‌تر در تابستان دو برابر کنند.

پیشگیری از برف کوری

از عینک های کوهنوردی استفاده کنید که دارای لنزهای تیره تر، فیلتر نور مرئی بیشتر و پوشش های جانبی هستند. آنها را حتی در شرایط ابری با ابرهای نازک نیز استفاده کنید، زیرا اشعه ماوراء بنفش می تواند از طریق ابرهای نازک نیز عبور کند.

اگر عینک خود را گم کردید، با بریدن دو شکاف افقی در یک تکه چسب نواری که به پشت روی خود تا شده است، “عینک” اضطراری بسازید. استفاده از اسکارف روی صورت هم می تواند مفید باشد. بعضی از اسکارف ها نازک هستند و یک دید نسبی از پشتشان خواهید داشت. نکته اصلی در اینجا این است که ورود نور به چشم محدود شود.

درمان برف کوری

لنزهای تماسی را بردارید و از مالش چشم خودداری کنید.
از کمپرس سرد و مرطوب برای کمک به کاهش درد استفاده کنید یا از داروهای مسکن خوراکی مانند ایبوپروفن استفاده نمایید.
هر دو چشم را با پدهایی به ضخامت 1 سانتیمتر از پارچه نرم یا باند گازی بپوشانید تا از ورود نور جلوگیری کنید و از تحریک ناشی از حرکت پلک جلوگیری کنید.
آسیب را در فواصل نیم روز بررسی کنید. هنگامی که می توانید چشمان خود را به راحتی باز نگه دارید، پانسمان را بردارید. هر زمان که بیرون هستید از عینک کوهنوردی آفتابی استفاده کنید تا زمانی که علائم به طور کامل از بین بروند.
بهتر است قبل از ادامه سفر اجازه دهید چشم‌هایتان بهبود پیدا کند، اما اگر شرایط اجازه روزهای اضافی را نمی‌دهد، از همنورد خود بخواهید شما را به پایین تر هدایت کند.

منابع: backpacker / armgeo / allaboutvision