نیوس مروی کوهنوردی ایتالیایی، یکی از موفق ترین زنان تاریخ کوهنوردی می باشد که پس از گرلینده کالتنبرونر توانست تمامی 14 قله 8000 متری را بدون اکسیژن کمکی و شرپا صعود کند. او و همسرش رومانو بنت، اولین زوج کوهنوردی بودند که به این موفقیت دست یافتند.

بهترین زن و شوهر دنیای کوهنوردی

مروی در 17 سپتامبر سال 1961 در بووناتو ساتو در استان برگامو ایتالیا به دنیا آمد. او در نوجوانی و سنین بسیار پایین کوهنوردی را شروع کرد که مانند بسیاری دیگر اولین گامهای او نیز از کوهپیمایی های ساده شروع شده بود. مقصد همیشگی او در همین دوران کوه های آلپ جولیان بود. در همین مسیر هم رومانو بنت، نوجوانی که مروی از زمان مدرسه با او آشنا بود با وی همراهی می کرد. رابطه این تیم کوچک دو نفره در پایان دهه هفتاد میلادی به یک رابطه عاشقانه تبدیل شد که یک چیز مشترک آنها را به سمت همدیگر سوق می داد: عشق به کوه و کوهنوردی. مروی و بنت به یک تیم عالی در کوه و همچنین یک زوج خوشبخت برای دهه های متوالی تبدیل شدند. مروی در سال 1989 با بنت ازدواج کرد. تدریجا آنها به عنوان یک تیم تبدیل به کوهنوردان حرفه ای شدند و قلل 8000 متری هیمالیا را در کنار همدیگر صعود کردند.

رومانو بنت در بهار 2009 به بیماری آپلازی مغز استخوان دچار شد و مروی بدون همسرش سفر جدیدی انجام نداد. بهبودی او به دو پیوند مغز استخوان و یک دوره طولانی درمان نیاز داشت. اما قطار کوهنوردی آنها از پا نیافتاد و از سال 2012 مجددا مروی و بنت توانستند به قله هایی مانند کانگچنجونگا صعود کنند.

مروی و بنت در منطقه فوسینه، یک شهر کوچک در منطقه ای که ایتالیا، اسلوونی و اتریش به هم می رسند زندگی می کنند. آنها از دسامبر 2008 یک فروشگاه لوازم ورزشی در تارویسیو راه اندازی کرده اند.

کوهنوردی در ارتفاعات بالا

مروی یکی از باتجربه ترین زنان کوهنوردان در صعود به ارتفاعات است و فهرست بلند بالایی از صعود به قلل 8000 متری دارد.

وی در سال 2003 به عنوان اولین زن توانست 3 قله هشت هزارمتری قراقوروم شامل گاشربروم یک و دو و برودپیک را تنها در 20 روز صعود کند. در سال 2007 او موفق شد قله اورست را بدون اکسیژن کمکی صعود کند و این موفقیت او را تبدیل به زنی کرد که تا آن زمان بیشترین تعداد قلل 8000 متری را صعود کرده بود. او با صعود ماناسلو در سال 2008 به یازدهمین قله خود هم دست یافت. بنت و نیووس در 17 می 2014 قله کانگچنجونگا، 12 می 2016 ماکالو و 11 می 2017 آناپورنا به عنوان آخرین قله باقیمانده از 14 هشت هزار متری ها را صعود کردند.

تمام سفرهای آنها به غول‌های هیمالیا، اکسپدیشن‌های کوچکی بدون فیلم‌بردار، عکاس، باربر و حامی بود. محدودیت به حداقل تجهیزات کوهنوردی و دایره باریکی از شرکت کنندگان دوستانه این امکان را فراهم می کند که با حمایت اندک حامیان مالی از پس آن برآیید و انعطاف پذیری بالایی را فراهم آورد. لیلا مروی، خواهر نیوس هم سازماندهی برنامه ها، صفحات مجازی و بعضا بیس کمپ ها را برعهده می گرفت. مروی علاقه زیادی به تبلیغ فعالیت های خود ندارد و در تعداد کمی سخنرانی و جلسات با مطبوعات حضور پیدا می کند.

این نه تنها به او اجازه می دهد تا مستقل تر باشد، بلکه صادق تر باشد.

اخلاق کوهنوردی

مروی معتقد است که کوهنوردی بیش از موفقیت در قله است. کاوش و کشف نیز اهمیت دارد. وقتی از کوه ها بالا می روید، نه تنها دنیا را می شناسید، بلکه خودتان را نیز می شناسید. از دیدگاه مروی، صعود قله‌ها کار سختی نیستند، مسیری رنج‌آور برای رسیدن به هدف نیستند، بلکه راهی به سوی خوشبختی به شمار می روند. بنابراین، این فقط موفقیت قله نیست که مهم است، مانند سال 1994 در K2، زمانی که آنها می خواستند مسیر جدیدی را به سمت قله باز کنند، اما از یک برج مستقل بالا رفتند که آنها را از مسیر اصلی و در نتیجه از قله جدا کرد. به دنبال آن اشتباه چیزی که مروی به عنوان مهمترین عمل در کوه توصیف می کند، دنبال شد: «بازگشت بدون شرم». بازگشت در زمان لازم برای بقا ضروری است. اقدام تهاجمی و رقابتی در کوهستان بیش از آنکه فایده داشته باشد ضرر دارد.

پیام او این است: «اگر می‌خواهید کوهنوردی در ارتفاعات انجام دهید، آن را با حوصله و اشتیاق انجام دهید! قدم به قدم، بدون جستجوی میانبر، در رویارویی صادقانه با کوه و خودتان.»

مسابقه زنان

در سالهای انتهای دهه 2010 نوعی رقابت بین چند زن کوهنورد برای کسب عنوان اولین زن صعودکننده به 14 قله هشت هزارمتری شکل گرفته بود. نیوس تا سال 2008 بیشترین تعداد صعود را در چنته داشت اما به دلیل بیماری شوهرش تصمیم گرفت منتظر بهبود همسرش شود. در همان زمان ادورنه پاسابان از کاتالان و گرلینده کالتنبرونر از اتریش چند قله صعود کرده بودند. او یون سان کره ای هم در این جریان بود و ابتدا به عنوان اولین زن مطرح شد ولی بعدا به خاطر عدم تایید یکی از صعودهای وی رد شد و ادورنه پاسابان به عنوان اولین زن، کالتنبرونر به عنوان اولین زن بدون استفاده از اکسیژن کمکی و دومین زن در کل مطرح شدند.

این موضوع در مطبوعات به عنوان مسابقه بزرگ زنان مطرح شد که مروی، کالتنبرونر و پاسابان آنرا تکذیب کردند. مروی عقیده داشت که طرح مسابقه ای زنانه که قبلا توسط مردان انجام شده بود نوعی تحمیل یک اصل مردانه است و مایه شرمساری خواهد بود.

صعودهای شاخص نیوس مروی

همانطور که پیشتر گفتیم نیوس صعودهای زیادی در رزومه کوهنوردی خود دارد که در ادامه به برخی از مهمترین آنها اشاره می کنیم:

• 1994: کی2، مسیر شمال غربی، صعود تا ارتفاع 8450 متری
• 1995: بهاگیراتی 2(6450 متر) مسیر جدید در جبهه شمالی، مسیر جدید در زمان فرود، صعود بعدی از مسیر عادی
• 1996: اورست، مسیر شمالی تا ارتفاع 8000 متری
• 1998: نانگاپاربات، مسیر کینشوفر
• 1999: شیشاپانگما، تنها 10 روز پس از صعود چوآیو
• 2000: تلاش برای صعود جبهه صعود نشده شمالی گاشربروم 2
• 2001: قله مازنو(7120 متر)
• 2003: صعود برودپیک، گاشربروم یک و دو تنها در 20 روز
• 2004: صعود لوتسه، تلاش برای صعود کی2 از مسیر شمالی
• 2006: دائولاگیری
• 2007: اورست بدون اکسیژن کمکی
• 2007/2008: تلاش برای صعود زمستانی ماکالو
• 2008: ماناسلو
• 2011: بازگشت به همراه بنت به کوهستان، صعود به کوه های آلپ و مراپیک
• 2014: کانگچنجونگا
• 2016: ماکالو
• 2017: آناپورنا