گزارش صعود کوهنوردان کره ای به قله گانگاپورنا در هیمالیا به سبک سبک بار
بعدش چه؟ این سوالی بود که پس از صعود چهاردهمین هشت هزار متری بدون اکسیژن کمکی در ذهنم تاب می خورد. مانند سایرین من هم در ذهنم یک قطب نما نداشتم که مرا به سمت هدف بعدی راهنمایی کند. بنابراین به یک عمر اشتیاقم درباره کوهنوردی می اندیشیدم. این روح به من اصولی آموخته بود: غلبه بر محدودیت های خود، پیگیری در ابهام، و اکتشاف در ماورا و در پایان راه. با حفظ اینها درون ذهنم، پروژه راه کره ای را ابداع کردم که هدف آن خلق راههای جدید در کوهها و دیواره های صعود نشده و به سبک سبکبار بود.
مرتبط : سبک آلپی ، کلنگ طلایی
گانگاپورنا
معیارهایی برای تعیین قلل برای صعود وجود داشت. آیا اکتشاف در مسیر بیس کمپ یک مشارکت ارزشمند در جامعه کوهنوردی ایجاد می کرد؟ آیا باید مسیر پیشنهادی یک راه طبیعی و هوشمندانه باشد؟ با در نظر داشتن همه این موارد ، تصمیم گرفتم که روی مسیر مستقیم جبهه جنوبی گانگاپورنا (۷,۴۵۵m) و همچنین گانگاپورنای غربی (۷,۱۴۰m, sometimes called Asapurna) که به تازگی دولت نپال آنرا لاچنال پیک می خواند تلاش کنم.
از دو دوست به نامهای چوی سئوک-مون و پارک جونگ-یانگ دعوت کردم. سئوک-مون بارها به همراه من در خارج از کره کوهنوردی کرده بود که شامل یک اکسپدیشن در ۲۰۰۱ روی پنج قله پاکستان، برج مرکزی پاین در ۲۰۰۷، و اولین صعود باتورا ۲ (۷,۷۶۲m) در قراقوروم در ۲۰۰۸ میشد. جونگ-یانگ هم در سال ۲۰۰۴ در رخ جنوبی لوتسه و در ۲۰۰۸ در یک صعود در ماکالو با من بود.
بیس کمپ
رسیدن به بیس کمپ خیلی راحت نبود. حتی در جایی مجبور شدیم از تکنیک تیرول برای عبور دادن باربرها استفاده کنیم. نهایتا بیس کمپ را در ۴۰۳۴ متری ريال در امتداد یخچال آناپورنای شرقی برپا کردیم.
گانگاپورنای غربی از سال ۲۰۱۴ در لیست مجوزها قرار گرفته بود و هیچ تلاشی هم درباره آن گزارش نشده بود. در ۵ اکتبر ما بیس کمپ را با یک برنامه پنج روزه ترک کردیم. برنامه ما این بود که از یخچال بالا برویم و در مقابل تیغه جنوب-جنوب غربی در ۵۸۰۶ متری بیواک کنیم. روز بعد ما شیب برفی و چند سراک را در مسیر صعود کردیم تا به محل دومین بیواک در ۶۲۰۰ متری رسیدیم. دو شب را در اینجا به بررسی قسمت بالا گذراندیم. در ساعت ۱:۳۰ دقیقه بامداد در هشتم به سمت قله آغاز کردیم، و تنها در قسمتهای پرشیب از حمایت استفاده می شد. سئوک و یانگ به دلیل هم هوایی ناکافی قدری کند بودند. در نزدیکی مسیر قله ، یانگ تصمیم به توقف گرفت تا منتظر بازگشت ما شود. سئوک-مون و من سه طول را روی مسیر قله صعود کردیم. تنها صد متر به قله مانده بود. ما متوقف شدم و قدری راجع به تلاش ناموفق و بازگشت ایمن بحث کردیم. صعود بدون دیگران به نظر بی معنا میرسید. ما همه چیز را مشترک بودیم و اکسپدیشن باید از خانه تا خانه ادامه داشته باشد. تصمیم گرفتیم که قله را به حال خود بگذاریم.
من اولین بار رخ جنوبی گانگاپورنا را در آلپاین ژورنال سال ۱۹۶۴ دیده بودم. اولین صعود کوه در سال ۱۹۶۵ انجام شده بود و هفت گروه توانسته بودند تا امروز به قله برسند. پنج مسیر متفاوت در کوه وجود داشت، که بیشتر از سمت شمال آن بودند. در سال ۱۹۸۱ کانادایی ها رخ جنوبی را صعود کردند. هدف ما صعود مسیر مستقیم در راست مسیر کانادایی ها بود.
برنامه ما در اینجا مانند آنچه بود که در گانگاپورنای غربی انجام دادیم. صعود به اولین بیواک و سپس تراورس به سمت یخچال بالایی. هوای ناپایدار ما را زمین گیر کرد و باعث شد تا دوازدهم در بیس کمپ بمانیم. پس از استراحتی خوب در پای ماچاپوچار، به بیس کمپ خودمان بازگشتیم و و در ۱۶ ام بیس را با کوله های ده کیلویی ، دو حلقه طناب ۷.۵، شش پیچ یخ، سه نبشی برف، یک چادر دو نفره ، یک زیر انداز کوتاه ، اجاق ، و غذا ترک کردیم.
پس از حرکت به سمت یخچال بالایی ، دومین بیواک را در ۶۰۰۰ متری دقیق زیر رخ جنوبی انجام دادیم. در روز سوم با صعود همزمان از قسمت پایینی جبهه کوه صعود کردیم و در جاهایی هم به طور مقطع حمایت انجام میشد. شب در محلی هولناک در ۶۸۰۰ متری به حالت نشسته روی یک پله یخی گذراندیم. متعاقبا یک آبشار یخی باریک به یک شیب با زاویه کم ختم میشد. در میانه این شیب چادر زدیم، با وجود باد زیاد، اینکه زیرمان صاف بود لذت زیادی داشت. غذایمان هم تمام شده بود. اما هنوز آب گرم داشتیم.
روز بعد توانستیم به همراه همدیگر به قله برسیم. برای دو روز بعد هم درگیر فرود از همان مسیر با استفاده از کارگاههای طبیعی ، آبالاکوف و قارچ برفی بودیم.( مطلب یخنوردی را در موج کوه بخوانید.)با این همه تنها چیزی در کوه از ما جا ماند دو نبشی برف و حدود ۶ تا ۱۰ کیلو وزن بدنمان بود.
خلاصه :
مسیر مستقیم جدید از رخ جنوبی گانگاپورنا -۷۴۵۵ متر- در منطقه آناپورنا. به وسیله سئوک-مون، کیم چانگ-هو و پارک سئوک-یونگ، ۱۶ تا ۲۲ اکتبر. همین تیم همچنین روی رخ جنوبی گانگاپورنای غربی هم کار کرد. (+Korean Way, ED)
در رابطه با کیم چانگ-هو: صعود چهارده هشت هزار متری بدون اکسیژن کمکی ، گشایش هشت مسیر در کوههای بلند. ۱۷۰۰ روز اکتشاف در قراقوروم.
