صعود همزمان ، یکی از تکنیکهای غیرکلاسیک در سنگنوردی میباشد. اگر چه این روش صعود جز قسمتهای معمول آموزش نیست. اما امروز از آن استفاده می شود پس بهتر است نکاتی راجع به آن بدانیم. با موج کوه همراه باشید.
هر مسیر با مسائلی همراه است که نیاز به حل مساله خواهد داشت. به طور مثال فرض کنید نفر سرطناب پایین می رود و خود را برای یک پاندولی و متعاقبا تغییر مسیر آماده می کند. این کار باعث کشیده شدن حمایت چی به سمت بالا می شود. با تغییر دادن برخی از تکنیکهای سنتی می توانید سرعت را افزایش دهید، بدون آنکه ایمنی را فدا کنید.
صعود همزمان سولو
در یک مسیر آسان، صعود بدون طناب می تواند یک گزینه باشد که همیشه مدنظر قرار می گیرد. البته آسان بودن یک شاخص نسبی است و به سطح سنگنورد بستگی دارد. شما در یک مسیر پیمایشی از طناب استفاده نمی کنید. و البته صعود همزمان سولو چیزی بین پیمایش و صعود با طناب می باشد. در یک مسیر پله پله ای و دارای قسمتهی سنگی در هم برهم که معمولا در مسیرهای آلپی یافت می شود، یک طناب می توان گاها بیش از آنکه کمک کند دردسر ساز هم شود. گاها کشیدن طناب در چنین مسیرهایی باعث ریزش سنگ می شود.
واقعیت ساده این است که مسیرهای آلپی دارای قسمتهای زیادی هستند که این تکینک صعود همزمان سولو در آنها می تواند مفید باشد. جرج بل، لو لوربر و من مسیر شرقی کوه تمپل را در 14 ساعت صعود کردیم. البته خیلی سرعت زیادی نبود چه این مسیر بسیار سریعتر هم صعود شده است. اما ما حدود 600 متر از مسیر با کلاس 3 و 4 و بعضی قسمت های کلاس 5 آسان را به طور همزمان صعود سولو انجام دادیم. سطح استفاده از این تکنیک می تواند بر اساس سطح گروه بسیار گسترده باشد، اما آنرا باید به عنوان یک روش کاربردی در مسیرهای نسبتا آسان همیشه در نظر داشت.
صعود همزمان
بیشتر زمانهای که صعود همزمان انجام میدهید که قدری مسیر خسته کننده میشود. شما از این روش استفاده می کنید چرا که مسیر برای شما در سطح متوسطی قرار دارد.
دلیل اصلی صعود همزمان این است که شما و همطنابتان می توانید با سرعتی یکسان حرکت کنید. این تنها زمانی ارزش دارد که مسیر بیش از یک طول باشد و صعود همزمان متناوبا شمال تعداد زیادی طول صعود می شود که به عنوان یک طول صعود بسیار بزرگ می شود به آن نگاه کرد. زمانی که هانس و جیم هرسون رکورد صعود در هاف دام در جبهه شمال غربی را جابه جا کردند ، به طور همزمان صعود کرده و تنها یک بار در مسیر سرطناب را تغییر داده و ابزارها را جابه جا کردند. در نتیجه یک مسیر 24 طوله در عمل تبدیل به دو طول بزرگ صعود شد. بنابراین شما یا باید حجم زیادی از کوییک و ابزار میانی به همراه داشته باشید و یا اینکه بسیاری از نقاط میانی را در مسیر رد کنید. در عمل ترکیبی از هر دو اتفاق می افتد. اگر مسیر تعداد زیادی میانی ثابت مثل رول و میخ داشته باشد ، بیشتر ابزارهای شما شامل کوییک دراو و تسمه و.. خواهد بود.
صعود همزمان ایمن نیست. اما شما می توانید با در نظر داشتن برخی قوانین ریسک را کم کنید:
شماره یک : نفر پایینی باید صد در صد باشد. او نباید هرگز سقوط کند. من یک بار چنین چیزی را تجربه کردم و دیگر این قمار را تکرار نخواهم کرد. من در حال صعود همزمان به همراه آندریاس پوهول در دیواره سالاث بودم. در حال صعود سرطناب در طول چهارم مسیر و 4 متر بالای آخرین میانی در مسیر بودم که آندریاس سقوط کرد. او یک تکه را کشید که شکسته شد. من یک دفعه تا آخرین میانی که گذاشته بودم کشیده شدم البته خوشبختانه آن میانی درست کار کرد. این اتفاق باعث سوختگی یک پایم در اثر کشش طناب و چند خراشیدگی در زانو و ساعد شد.
نفر دوم هرگز نباید سقوط کند! زمانی که سرطناب سقوط می کند یک حمایت خوب باعث می شود که دینامیک طناب شوک را بگیرد. همچنین نفر دوم مقداری طناب هم در اثر کشید شدن می دهد که ضربه سقوط را خواهد گرفت. اما زمانی که نفر دوم در صعود همزمان سقوط می کند، سرطناب مستقیما به سمت آخرین میانی کشیده می شود. اگر این ابزار کار کند ،سرطناب فورا و بدون کش آمدن طناب یا چیزی که ضربه را بگیرد متوقف می شود. این مانند حسی می ماند که به زمین برخورد کرده باشید. البته که نیرو می تواند به قدری زیاد باشد که میانی آخر را هم بکند.
اگر سرطناب در حین صعود همزمان سقوط کند، موقعیت به اندازه سقوط نفر دوم بد نخواهد بود. دین پاتر و تیمی انیل در صعود رکوردی مسیر دماغه ال کاپتان (سه ساعت و 24 دقیقه در اکتبر 2002)، انیل در هنگام صعود سرطناب طول دوی مسیر سقوط می کند. دین مقدار کمی به بالا کشیده میشود چرا که او بزرگتر و سنگینتر از تیمی بود و وزن وی سقوط تیمی را مهار می کند. سپس آنها با دقت بیشتری ادامه میدهند.
تصور کنید که در پای مسیر ایستاده اید که در لبه توانمندی های شما باشد. آیا حاضرید صعودی سولو انجام دهید در حالی که عواقب سقوط احتمالی در آن گریبان دوست شما را خواهد گرفت؟ فکر کنید که در حال صعود سرطناب باشید و یک دفعه یک نفر با تمام قدرت طناب شما را به پایین بکشد. این شرایط بسیار بدتر از یک پاندولی ده متری خواهد بود. هیچ وقت نفری که ممکن است سقوط کند نباید به عنوان نفر دوم ادامه بدهد.
سرطناب کیست؟ شاید فکر کنید که بهترین نفر سرطناب میرود، مانند کاری که در حالت کلاسیک و در کراکس مسیر انجام میدهیم. پس از خواندن چند پاراگراف بالا احتمالا می گویید نه ، بهترین نفر باید نفر دوم صعود کند…اما”جواب درست این است: بستگی دارد”
بله ، مطلقا سقوط نفر دوم در صعود همزمان فاجعه بار است، اما حقیقت این است که هیچ یک نباید سقوط کنند. اگر احتمال سقوط از یک درصد بالاتر برود، دیگر کافیست ، کارگاه بزن و اینجا پایان صعود همزمان خواهد بود. اگر یکی از صعودکننده ها با تجربه تر در مسیر باشد و میانی ها را به خوبی بشناسد بهتر است او سرطناب برود. نکته کلیدی در اینجا این است که اصلا هیچ یک نباید سقوط کنند. بودن نفر قوی به عنوان نفر دوم باعث کاهش خطر یک سقوط فاجعه بار می شود اما باعث از دست رفتن مزایای یک سرطناب سریع هم خواهد شد.
دیگر ملاحظه این است که چه کسی باید سرطناب برود. بعضی افراد شیفته سرطناب رفتن هستند. هدف از صعود باید بیشترین لذت باشد پس سرطناب را انتخاب کنید که بیشترین آرامش و بهترین سرعت را ایجاد می کند. در جایی که ابزار میانی همراه به پایان برسد ، احساس خواهید کرد که در حال صعود سولو هستید و ریسک به شدت افزایش می یابد.
هانس به طور متناوب در صعودهای سرعتی به عنوان نفر دوم صعود می کند. توانایی او در مدیریت طناب و تجربه زیادش در صعود همزمان از او یک نفر مستحکم به عنوان تکیه گاه تیم می سازد. انتخاب سرطناب همچنین به وضعیت مغزی و احساسی افراد هم بستگی دارد،
احتمالا درباره مزیت صعود سرطناب به صورت بلوک بندی شده می دانید. (به جای صعود ضربدری ، هر چند طول و یا به شکل روزانه سرطناب تغییر کند.) بهتراست که در تمام مدت یک نفر به عنوان سرطناب صعود کند. این باعث ایجاد یک چرخه از استراحت و کارسخت می شود که با تغییر دادن سرطناب به هم نمی خورد. یک استثنا در اینجا زمانی است که در یک پاندولی بزرگ نفر دوم با تاب خوردن در جای نفر اول قرار بگیرد. هانس و سریعترین همطنابهایش در کینگ سویینگ در مسیر دماغه این کار را انجام میدهند.
راهنماها همیشه به عنوان نفر اول صعود می کنند به خصوص زمانی که پیدا کردن مسیر مساله باشد. در یک مسیر متوسط گایدها می توانند با مشتریان قویتر به صعود همزمان داشته باشند. گاستون ربافت و رنه مالیوکس رخ شمالی درو را این گونه صعود کردند. البته باید توجه داشت که صعود همزمان یک مسابقه نیست بلکه بیشتر نواختن یک هارمونی با ریتمی است که آنرا برای صعود کننده دل انگیز می کند. در واقع در اینجا کوهنورد از جنبه دیگری از صعود لذت می برد.
مرتبط : آشنایی با تکنیک های سنگنوردی ، نکات سنگنوردی برای تازه کارها
حمایت در صعود همزمان
اگر در حال صعود همزمان هستید و همطناب پایینتر از شما در یک گوشه نسبتا سخت است که نیاز به حمایت دارد نباید وی را رها کنید. یک کارگاه موقتی بزنید و از آن برای حمایت وی استفاده کنید تا آن قسمت را رد کند. سپس صعود همزمان را ادامه دهید.
میانی های بین شما و هم طنابتان باید از نظر قدرت و تعداد مساوی یا قوی تر و بیشتر از یک کارگاه عالی باشد. سه میانی خوب حداقل هستند. اگر کمتر از این میانی دارید ، مثل این است که در حال صعود سولو هستید و در صعود سولو هم که به طناب نیازی ندارید. دقت داشته باشید که شکل دیگری هم از صعود همزمان برای عبور از یخچال هست که صعود سوییسی هم خوانده می شود اما با این وضعیت متفاوت می باشد.
مرتبط : انواع گره پروسیک ، گره هشت تعقیب
انتخاب طناب
بعضی افراد طنابهای کوتاه تر را ترجیح می دهند، طنابهای 30 تا 40 متری که باعث می شود افراد به هم نزدیک تر بوده و ارتباط بهتری داشته باشند. گاها استفاده طناب کوتاهتر از استاندارد مقدور نیست مانند جایی که فرود های 25 متری یا طولانی تر داشته باشند. به عنوان یک نفر دوم من ترجیح می دهم از یک گری گری برای حمایت استفاده کنم، بنابراین گری گری به من اجازه می دهد تا با طناب شصت متری صعود کرده و طول طناب را هر جا بخواهم تغییر دهم. ( دقت کنید که رها کردن دست ترمز در استفاده از گری گری صحیح نیست، اما این باعث می شود که دست شما برای صعود آزاد شود! راه کار ایمن تر در اینجا زدن یک گره هشت زیر گری گری می باشد.)
مرتبط : صعود سرطناب ، حمایت سرطناب
مدیریت طناب
صعود همزمان را با لوپهای بزرگی اضافه طناب در بین شما و همطنابتان نباید انجام دهید. این باعث از بین رفتن ارزش طناب بین شما می شود و باعث افزایش تصاعدی فشار در صورت سقوط می گردد. اول ، راه حل کمتر ایده آل این است که دو نفر صعود یکسانی در صعود داشته باشند. این می تواند در زمانی که یکی از نفرات در یک نقطه سخت باشد امکان پذیر نگردد.
راه دوم برای تنظیم تفاوت در سرعت این است که نفر عقب از یک ابزار حمایت قفل شونده مثل گری گری استفاده کند. این کار باعث می شود که مدیریت طناب با استفاده از ابزار در شرایط مختلف میسر شود. یک مشکل این روش اضافه طنابی خواهد بود که زیر نفر دوم آویزان می شود.
مرتبط : طناب کوهنوردی ، حمایت بهتر در سنگنوردی
ارتباطات
ارتباطات خوب همیشه حایز اهمیت است. اما در صعود همزمان این اهمیت بیشتر می شود. مطمئن شوید که شما و همطنابتان می دانید دیگری چه می کند. من غالبا دوست دارم فریاد بزندم” یک میانی کار می گذارم” که باعث شده ادامه ندهم. این کار باعث می شود همنوردم بفهمد که چرا طناب تکان نمی خورد. اگر به اشتباه او فکر کند که در یک قسمت سخت هستم، ممکن است نگران شده و شک کند…در واقع من از این روش برای صعود با همسرم استفاده می کنم. دوست ندارم که او نگران این شود که وی را به مسیری کشیده ام که برای خودم هم سخت است.
دلیل دیگر برای اطلاع رسانی به همطناب در زمان ابزار گذاری این است که از چگونگی کار شما مطلع شود. در یک مسیر بسیار سبک، ممکن است نفر دوم با هر میانی در 15 متر راحت باشد در مسیر سخت تر شاید هر شش متر . نهایتا این مهم است که در زمانی که چیزی برای گفتن نیست ساکت باشید. اینکار جدی است. شوخی را برای مهمانی بگذارید.
مرتبط : سیستم های طناب ، افزایش قدرت در استقامت در سنگنوردی
بک آف
زمانی که شک دارید، تیم باید متوقف شده و حمایت کند. این کار زمانی که سرطناب شک داشته باشد راحت است اما زمانی که نفر دوم شک کند سخت تر می شود. در یک برنامه من در حال صعود در رخ غربی الکاپتان به همراه مارک هودن بودم. او در حال صعود یک قسمت 5.10d و یک طول 5.9 به صورت پیوسته برای رسیدن به لبه شکر گذاری بود. من در حال صعود همزمان به همراه کوله بودم. من از کراکس مسیر با درجه 5.10+ به سبک صعود همزمان رد نشدم و به سادگی توقف کردم. بله ، این وضعیت سرطناب را در وضعیتی خطرناک قرار خواهد داد. که البته در بالا کاملا توضیح داده شد.
صعود همزمان نفر دوم و سوم
با اینکه صعود همزمان ممکن است برای برخی قدری رادیکال باشد، صعود همزمان دو نفر دوم و سوم در یک تیم سه نفره روشی ایمن تر است که سرعت تیم را هم به خوبی افزایش می دهد.
یک سیستم کلاسیک صعود سه نفره تنها یک نفر در یک زمان صعود می کند. در صعود همزمان نفر دوم و سوم تیم سه نفر با سرعت تیم دونفره صعود خواهد کرد. در سیستم همزمان نفر 2 و 3 فرد سرطناب بایست هر دو نفر دیگر را در یک زمان حمایت کند. این کار را می توان با یک طناب که دو نفر به آن وصل هستند یا دو طناب جداگانه انجام داد. انتخاب روش صعود با نیم طناب پس در اینجا طبیعی خواهد بود. و البته نفر سرطناب باید از ابزاری مانند ریورسو استفاده کند. اگر مسیر سخت نباشد دو نفر می توانند دریک مسیر و پشت سرهم صعود کنند.
تصمیم درباره اینکه در سیستم صعود همزمان نفر دوم و سوم چه کسی نفر آخر باشد راحتتر از انتخاب سرطناب در صعود همزمان می باشد. بهترین کوهنورد در ته طناب خواهد آمد. نفر ضعیفتر هم وسط خواهد بود.
مرتبط : نکات صعود سرعتی در دیواره نوردی ، صعود انفرادی
فیکس کوتاه Short-fixing
تکنیک فیکس های کوتاه تنها در زمانی استفاده می شود که نفر دوم بخواهد یک طول را جاگینگ کند(یومار بزند) سرطناب در اینجا اضافه طناب را جمع کرده با رسیدن به یک کارگاه جمع کرده و طناب را ثابت می کند تا نفر دوم بتواند یومار بزند وصعود کند. در همین زمان، سرطناب شروع به صعود با طناب اضافه در حالت خود حمایتی میرسد تا نفر دوم به کارگاه برسد. زمانی که نفر دوم به کارگاه رسید، سرطناب در حمایت استاندارد قرار می گیرد. این کار اجازه میدهد که هر دو نفر با هم صعود کنند. تحرک یک عنصر کلیدی در صعود سرعتی می باشد.
این روش به خصوص در زمانی که جمع کردن میانی ها زمانبر باشد کارآمد خواهد بود. در اینجا سرطناب کاری برای انجام دادن دارد تا نفر دوم به کارگاه برسد. حتی اگر صعود با سرعت حلزون هم باشد حداقل در حال بالا رفتن هستید. در نهایت زمانی هم که نفر دوم به کارگاه رسید از طریق طناب رابط می توانید ابزارها را بالا بکشید.
روش های زیادی برای حمایت خود وجود دارد. نفر می تواند از ابزاری مانند سایلنت پارتنر یا گری گری استفاده کند یا اینکه خودش را فقط با گره ها به طناب وصل کند. اگر صعود آسان باشد، سرطناب می تواند بدون میانی گذاشتن و فقط با لوپ طناب که به کارگاه وصل کرده صعود کند.
فیکس کوتاه یک روش برای حرکت کارآی دو نفر میباشد. در اینجا می توانید زمان مرده را حذف کنید. این روش در حمایت های معلق هم کارآمد است چرا که نفر با بالا رفتن کارها را ساده می کند. و کارگاه خلوت می شود. در این روش هم اینکه یک نفر دایما سرطناب باشد بسیار کارآ خواهد بود. و اگر به درستی انجام شود دو نفر هیچ گاه در طول مسیریک جا نخواهند بود. این دقیقا کاری بود که یوجی هیرایاما و هانس در صعود سرعتیشان در مسیر دماغه انجام دادند.
بخشی از کتاب صعود سرعتی به قلم هانس فلورین و بیل رایت بازگردان توسط موج کوه
