کانگچنجونگا در رتبه سوم قلل جهان با ارتفاع ۸۵۸۶ متر قرار دارد. این قله در منطقه کانگچنجونگا هیمال قرار گرفته است. تا سال ۱۸۵۳ اینطور فرض می شد که این کوه بلندترین کوه جهان است. اما با بررسی های بیشتر در سال ۱۸۸۶ در رتبه سوم قرار گرفت. به این قله همچنین لقب پنج گنجینه برف نیز داده شده است.
این مجموعه را پس از روپال در نانگاپاربات باید بزرگترین مجموعه سنگی جهان دانست. کانگچنجونگا دارای پنج قله می باشد که به شرح زیر هستند:
| نام قله | ارتفاع |
| کانگچنجونگا جنوبی | ۸,۴۹۴ |
| کانگچنجونگا مرکزی | ۸,۴۸۲ |
| کانگچنجونگا غربی | ۸,۵۰۵ |
| کانگچنجونگا اصلی | ۸,۵۸۶ |
| کانگچن | ۷,۹۰۳ |
تاریخچه صعودهای کانگچنجونگا
- ۱۹۰۵ اولین تلاش بر روی کوه، تا ارتفاع ۷۶۰۰ متری.
- ۱۹۲۹ صعود تا ارتفاع ۷۴۰۰ متری.
- ۱۹۵۵ اولین صعود، توسط جو براون و جرج بند. در ۲۵ می. پس از آنها نورمن هاردی و تونی استریدر اقدام به صعود کردند. آنان برای صعود از شش کمپ بر فراز بیس کمپ استفاده نمودند. تاریخ شروع برنامه ۱۸ آوریل و تاریخ صعود به قله ۲۵ می.
- ۱۹۷۳ یوتاکا آگتا و تاکائو ماتسودا از ژاپن، قله غربی از مسیر جنوب غربی.
- ۱۹۷۷ دومین صعود قله اصلی توسط تیم ارتش هند. آنها تیغه شمال شرقی را کامل کردند.
- ۱۹۷۸ اولین صعود قله کانگچنجونگا جنوبی و قله مرکزی توسط کوهنوردان لهستانی، ویتک وروژ و اگونیاس چروباک. ویتک برانسکی و زینگونت هنریخ.
- ۱۹۷۹ سومین صعود به کوه، اولین صعود بدون اکسیژن کمکی توسط داگ اسکات، پیتر بردمن، جو تاسکر، گشایش مسیر در رخ شمالی کوه.
- ۱۹۸۲ صعود از یک وریشن در قسمت شمالی کوه توسط رینهولد مسنر و آنگ درجی و فریدل موچلخنر.
- ۱۹۸۳ اولین صعود انفرادی کوه توسط پیر بگین.
- ۱۹۸۶ اولین صعود زمستانی کوه، توسط یرزی کوکوچکا، کرزیستوف ویلکی. تیم لهستانی.
- ۱۹۸۸ اولین صعود موفق از رخ شمالی، توسط هبلر، زابالاتا، بوهلر.
- ۱۹۸۹ تروارس چهار قله بالاتر از هشت هزار متر کانگچنجونگا توسط تیم شوروی سابق.
- ۱۹۸۹ صعود دیواره شمالی توسط تیم امریکایی، اد ویسترز، فیل ارشلر، لری نیلسون، گریگ ویلسون، جرج دان.
- ۱۹۹۱ مسیر جنوبی قله جنوبی توسط کوهنوردان اسلونیایی، مارکو پریزل و آندرژ استرمفل.
- ۱۹۹۲ صعود انفرادی قله توسط کارلوس کارسولیو.
- ۱۹۹۲ مرگ وندا روتکویچ در کوه.
- ۱۹۹۸ ژینت هریسون، اولین زنی که از رخ شمالی کوه صعود کرد.
- ۲۰۰۵ آلن هینکس، صعود قله.
- ۲۰۰۶ گرلینده کالتربرونر، دومین زنی که به قله کوه صعود کرد.
- ۲۰۱۴ بویان پتروف بدون اکسیژن کمکی به قله رسید. وی دارای بیماری قند بود.
افسانه کانگچنجونگا
برای نسل ها ، افسانه هایی وجود دارد که توسط ساکنان مناطق اطراف کوه ، چه در سیکیم و چه در نپال ، بازگو می شود که دره ای از جاودانگی در دامنه های آن پنهان شده است. این داستان ها هم برای ساکنان اصلی منطقه ، هم برای مردم لپچا و هم برای کسانی که از سنت فرهنگی بودایی تبت هستند ، مشهور است. در تبت ، این دره با عنوان بیول دموشونگ شناخته می شود. در سال ۱۹۶۲ ، یک لامای تبتی به نام تولشوک لینگپا بیش از ۳۰۰ دنبال کننده را در دامنه های برفی بلند کانگچنجونگا سوق داد تا “راه را به سوی بیول دموشونگ” باز کنند. داستان این سفر را در کتاب “یک گام به دور از بهشت” بازگو کرد.
