پونکاک جایا یا کارستنس پیرامید واقع شده در منطقه اقیانوسیه و کشور اندونزی. بلندترین قله قاره استرالیا و اقیانوسه به ارتفاع 4884 متر.
این کوه را همچنین باید مرتفع ترین نقطه در بین هیمالیا و آند هم به حساب آورد.
مرتبط : آکونکاگوا ، بلندترین قله امریکا
بلندترین قله پونکاک جایا در سال 1962 توسط یک تیم اعزامی اتریشی به سرپرستی هنریخ هارر (کاراکتر اصلی هفت سال در تبت – عضو اولین تیم صعود کننده دیواره آیگر) به همراه سه عضو دیگر تیم ، فیلیپ تمپل از اندونزی ، سنگنوردی استرالیایی به نام راسل کیپکس و برت هویزنگا از اتریش انجام شد.
پونکاک جایا در زبان محلی اندوزی به معنای کوه پیروزی میباشد.
در برخی از دامنه های کوه هم یخچالهایی وجود دارند. از بین آنها می توان به یخچال کارتنس ، یا یخچال وست نورثوال فیرن اشاره کرد. برخی از یخچالها هم در طول سالیان گذشته کاملا از بین رفته اند. حتی پیش بینی میشود که یخچالهای موجود در این کوه تا سالهای 2020 کاملا ناپدید شوند.
مسیر صعود
صعود به این کوه دربین بلندترین قلل قاره های جهان به طور نسبی دشوار می باشد. دلیل این موضوع دشواری فنی صعود به آن می باشد.
- مسیر استاندارد کوه برای صعود از بیس کمپ در رخ شمالی است که پوشیده از صفحات سنگی می باشد.
- مسیر رسیدن به کوه هم در سالهای اخیر از طریق فرودگاه نزدیکترین شهر یعنی تیمیکا می باشد.
- یک پیاده روی پنج روزه از بین جنگل هم باید طی شود تا به بیس کمپ پونکاک جایا رسید. این مسیر هم اغلب بارانی می باشد. به قولی دست یابی به این بیس کمپ از بیس اورست دشوارتر می باشد. بر خلاف سایر قلل هفت قاره در صورت آسیب دیدن در این مسیر جنگلی امکان کمی برای امداد هوایی وجود دارد.
- بازگشت از بیس کمپ هم تقریبا سه روز به طول می انجامد. که البته یک جنگل گلی و سر در اینجا به انتظار شماست.
- یک دردسر دیگر هم در مسیر پونکاک جایا باربران هستند که گاه و بیگاه درخواست پول بیشتری می کنند.
- صعود یک روزه قله هم برای کسانی که تجربه سنگنوردی کمی داشته باشند دشوار می باشد.
هزینه صعود
با اینکه قله دارای ارتفاع خاصی نیست. به دلیل موضوعاتی که مطرح شد هزینه صعود در آن بین 12000 دلار تا 18000 دلار عنوان شده است که خب برای قله ای به این ارتفاع بسیار زیاد است. به طور مثال این هزینه از هزینه صعود به کی2 هم بیشتر می باشد.
فصل صعود به پونکاک جایا
یک نکته جالب درباره این کوه این است که همه سال برای صعود به شکلی نامناسب و یا به طور خوشبینانه مناسب است. در طول سال تقریبا همیشه احتمال بارندگی زیاد است و این می تواند در ارتفاع بالا هم به شکل طوفان برف خود را نشان بدهد.
