پنج قله بالاتر از هفت هزارمتری در منطقه شوروی سابق قرار گرفته اند. دومین از نظر بلندی و اولین از نظر سختی در بین آنها پوبدا می باشد.
پوبدا یا جنگیش چوکوسو ، بلندترین قله در منطقه تاین شان به ارتفاع ۷۴۳۹ متر. در مرز بین چین و قرقیزستان. به معنای کوه پیروزی . در زبان چینی توموئرفنگ ، به معنای کوه آهنی.
یک خط الراس با چند قله که تنها قله اصلی آن در بالای هفت هزار متر قرار می گیرد. یکی از شمالی ترین هفت هزارمتری های کره زمین. قسمت جنوب شرقی کوه در قلمروی چین می باشد.
سخت ترین در پلنگ برفی
در این سالها هم همچنان صعود به قله پوبدا آسان نیست و بیشترتیم های صعود کننده روسها می باشند، صعود به این قله سخت ترین چالش پلنگ برفی می باشد.
به طور رسمی امروزه صعود سال ۱۹۵۶ ویتالی آبالاکوف به عنوان اولین صعود کوه خوانده می شود. اما یک صعود دیگر هم در سال ۱۹۳۸ توسط پیتر شوئن در بعضی منابع به عنوان اولین صعود کوه شناخته شده است.
پوبدا را باید کوهی سخت از تمامی مسیرها دانست. این کوه همچنان هم کم صعود می شود. درجه سختی آن در سیستم روسی در راحتترین مسیر ۵b می باشد.
پنج مسیر متفاوت در گرده شمالی همه بیش از ۵b هستند. احتمال موفقیت در پوبدا هم بسیار کم است. تعداد مرگ و میر هم در این قله زیاد است. در منبعی گفته شده است که یک سوم کسانی که به قله رسیده اند زنده برنگشتند.
دلایل سختی پوبدا
چند دلیل برای این خطر و سختی وجود دارد. اول اینکه مسیر کلاسیک که یال غربی را شامل می شود، شامل چند کیلومتر تراورس در ارتفاع بالای هفت هزار متری می باشد. همچنین شمالی بودن کوه باعث سرمای زیاد آن نسبت به مناطق هیمالیا است. سوم اینکه مسیرها در معرض بهمن هستند.
باید توجه داشت که در کوهنوردی سبک روسها قبول خطر بیشتر نسبت به کوهنوردی غربی مساله معمولی است. همچنین بسیاری از کوهنوردان روس و قرقیز دارای تجهیزات اروپایی ها نبوده اند.
فصل صعود
بهترین فصل صعود پوبدا اواسط ژوئن تا اواسط آگوست می باشد. تلاش های بسیار کمی در خارج این زمان انجام شده است.
شرایط کوه
این کوه به دلیل هوای بد آن بدنام است. تنها خانتنگری است که در عرض خغرافیایی شمالی تر از آن به عنوان یک هفت هزار متری قرار دارد. نزدیکی به صحرا تاکلاماکان باعث تغییر هوای ناگهانی در این کوه می شود. تغییر هوای ناگهانی می تواند به خصوص زمانی که تیم در روی خط الراس قرار دارد، مشکل ساز شود.
تاریخچه صعود پوبدا
اولین تلاش در سال ۱۹۳۸ به سرپرستی ال. گاتمن انجام گرفت. اما آنها در مورد ارتفاع دقیقی که به آن رسیدند اطمینان نداشتند. اولین تلاش موفق در کوه به سال ۱۹۵۶ باز می گردد. این تیم به سرپرستی ویتالی آبالاکوف توانست به قله دست یابد. این صعود به یادبود پیروزی ارتش سرخ بر نازی ها انجام گرفته بود. تلاشهای قبل از آن اکثرا با تراژدی به پایان رسیدند. به طور نمونه تلاش سال ۱۹۵۵ قزاق ها در کوه به مرگ ۱۱ نفر از ۱۲ نفر اعضای تیم در اثر طوفان و درون چادرهایشان انجامید. در سال ۱۹۵۸ اولین صعود از طریق یخچال چون-ترن توسط اروکینز انجام شد. تراورس کامل خط الراس هم در سال ۱۹۷۰ توسط تیم ریابوخین صورت پذیرفت.
