کوه پوبدا یک جنگیش چوکوسو دومین قله از نظر بلندی و سختترین قله در بین قلل پلنگ برفی می باشد. واژه پوبدا به معنای پیروزی است. نام دیگر این کوه در زبان چینی توموئرفنگ به معنای کوه آهنین می باشد که لقبی برازنده برای این کوه سرسخت محسوب می شود. پوبدا به دلیل مجاورت با صحرای تاکلاماکان تحت تاثیر جریان های آب و هوایی خاصیست که صعود به قله را دشوار می کنند. از دیگر سختی های صعود به این قله عدم وجود ثابت گذاری و همچنین مسافت طولانی و تعداد کمپ های زیاد است. به نظر بسیاری از کارشناسان دنیای کوهنوردی این قله حتی سختتر از بعضی قلل هشت هزار متریست. در این مقاله به نکات مختلف پیرامون کوه پیروزی می پردازیم.

قله پوبدا کجاست ؟

کوه پوبدا در منطقه تیان شان قرار دارد. این قله در مرز بین چین و قرقیزستان و در بالای یخچال ایلینچیک جنوبی واقع شده است. این کوه از مجموعه قلل پلنگ برفی می باشد. پوبدا پس از خانتنگری دومین کوه شمالی کره زمین به شمار می رود.

ارتفاع قله پوبدا

ارتفاع قله پوبدا 7439 متر است. میزان برجستگی یا Prominence این قله نیز 4148 متر می باشد.

سخت ترین قله در پلنگ برفی

در این سالها هم همچنان صعود به قله پوبدا آسان نیست و بیشتر تیم های صعود کننده روسها می باشند، صعود به این قله سخت ترین چالش پلنگ برفی به شمار می رود.

به طور رسمی امروزه صعود سال 1956 ویتالی آبالاکوف به عنوان اولین صعود کوه خوانده می شود. اما یک صعود دیگر هم در سال 1938 توسط پیتر شوئن در بعضی منابع به عنوان اولین صعود کوه شناخته شده است.

پوبدا را باید کوهی سخت از تمامی مسیرها دانست. این کوه همچنان هم کم صعود می شود. درجه سختی آن در سیستم روسی در راحتترین مسیر 5b می باشد.

به نقل از سامت پست پنج مسیر متفاوت در رخ شمالی همه بیش از 5b هستند. احتمال موفقیت در پوبدا هم بسیار کم و تعداد مرگ و میر هم در این قله زیاد است. در منبعی گفته شده است که یک سوم کسانی که به قله رسیده اند زنده برنگشتند.

مسیر قله پوبدا

مسیر استاندارد صعود به قله پوبدا از بیس کمپ مشترک این کوه با خانتنگری روی یخچال ایلینچیک جنوبی آغاز میشود. از بیس کمپ تا کمپ یک شامل پیمایش چند ساعتی است که لازمه آن عبور از شکاف های یخچالی می باشد. کمپ یک در پای کوه واقع شده است.

مسیر کمپ یک به کمپ دو یک قسمت پرشیب یخی دارد که به دیکی پس مشهور است. شیب این قسمت در حدود 70 درجه می باشد. پس از صعود این قسمت کوهنوردان به محل کمپ 2 میرسند. مسافت بین کمپ 2 تا کمپ 5 از روی یال منتهی به پوبدای غربی امتداد پیدا می کند که در قسمتهایی دارای دست به سنگ جدی می باشد.

کمپ 5 تا زیر قله اصلی شامل یک خط الراس چاقوییست که ثابت کشی نمیشود و کوهنوردان باید با تکیه بر توان فنی خود آنرا صعود کنند. کمپ 6 این کوه نیز در پای شیب منتهی به قله و در ارتفاع تقریبی 7000 متری برقرار می شود. از این کمپ تا قله نیز یک شیب 45 درجه با درگیری سنگ و یخ جدی وجود دارد.

مسیر آبالاکوف

مسیر آبالاکوف نسبت به مسیر استاندارد صعود به پوبدا خط مستقیم تری را تا قله طی می کند. این مسیر دارای چند بخش هست:

• یک گرده سنگی و یک فلات
• یک تیغه افقی
• یک گروه از سراک ها و برج های یخی
• دیواره قله پایینی
• نوار سنگی
• دیواره قله بالایی

صعود به این مسیر به شرط هم هوایی قبل شروع و به سبک آلپی با 4-5 کمپ امکان پذیر می باشد.

کمپ یک مسیر در پای کوه قرار گرفته و تقریبا با کمپ یک مسیر کلاسیک مشترک است. مسیر از کمپ یک به سمت یک گرده ادامه پیدا می کند تا به یک فلات برفی برسید. در این قسمت یک قاعده مثلث شکل نمایان می شود. ادامه مسیر به صورت یک خط الراس افقی بالا می رود که یک برج صخره ای حدودا 60 متری نشانه آن است.

این برج صخره ای از نظر درجه سختی دشوار نیست و بعضا طناب ثابت های قدیمی در آن نمایان هستند.

پس از برج صخره ای خط الراس کوتاهی به فضایی مسطح ختم می شود که به دنبال آن شیب مسیر افزایش یافته تا به گروهی از سراک ها ختم شود. با عبور از سراک ها به ارتفاع 6600 متری خواهید رسید.

در این قسمت دیواره پایین قله را صعود کرده و به نوار صخره ای می رسید. محل قرار گیری این صخره ها در ارتفاع 7000 متری می باشد. در ارتفاع 7000 متری امکان عبور از نوار صخره ای بدون مشکل با حرکت به سمت شرق وجود دارد.

پس از صعود از نوار صخره ای مستقیما به یال قله صعود می کنید. توجه داشته باشید که قله واقعی در شرق قرار دارد در حالی که در بسیاری از تصاویر به اشتباه در سمت غرب علامت گذاری شده است.

دلایل سختی صعود به پوبدا

چند دلیل برای این خطر و سختی وجود دارد. اول اینکه مسیر کلاسیک که یال غربی را شامل می شود، شامل چند کیلومتر تراورس در ارتفاع بالای هفت هزار متری می باشد. همچنین شمالی بودن کوه باعث سرمای زیاد آن نسبت به مناطق هیمالیا است. سوم اینکه مسیرها در معرض بهمن هستند.

از طرف دیگر مشرف بوده به صحرای تاکلاماکان باعث شده است که پوبدا در معرض بادها و طوفان های سهمگین و همیشگی باشد. گاها تغییرات جوی این کوه الگوی متفاوت با پیش بینی های جوی داشته و آب و هوای خراب می تواند برای چند روز ادامه پیدا کند.

باید توجه داشت که در کوهنوردی سبک روسها قبول خطر بیشتر نسبت به کوهنوردی غربی مساله معمولی است. همچنین بسیاری از کوهنوردان روس و قرقیز دارای تجهیزات اروپایی ها نبوده اند.

فصل صعود به پوبدا

بهترین فصل صعود پوبدا اواسط ژوئن تا اواسط آگوست می باشد. تلاش های بسیار کمی در خارج این زمان انجام شده است.

این کوه به دلیل هوای بد آن بدنام است. تنها خانتنگری است که در عرض جغرافیایی شمالی تر از آن به عنوان یک هفت هزار متری قرار دارد. نزدیکی به صحرای تاکلاماکان باعث تغییر هوای ناگهانی در این کوه می شود. تغییر هوای ناگهانی می تواند به خصوص زمانی که تیم در روی خط الراس قرار دارد، مشکل ساز شود.

تاریخچه صعود پوبدا

• اولین تلاش در سال 1938 به سرپرستی ال. گاتمن انجام گرفت. اما آنها در مورد ارتفاع دقیقی که به آن رسیدند اطمینان نداشتند. اولین تلاش موفق در کوه به سال 1956 باز می گردد. این تیم به سرپرستی ویتالی آبالاکوف توانست به قله دست یابد. این صعود به یادبود پیروزی ارتش سرخ بر نازی ها انجام گرفته بود. تلاشهای قبل از آن اکثرا با تراژدی به پایان رسیدند. به طور نمونه تلاش سال 1955 قزاق ها در کوه به مرگ 11 نفر از 12 نفر اعضای تیم در اثر طوفان و درون چادرهایشان انجامید. در سال 1958 اولین صعود از طریق یخچال چون-ترن توسط اروکینز انجام شد. تراورس کامل خط الراس هم در سال 1970 توسط تیم ریابوخین صورت پذیرفت.
• یک اکسپدیشن چینی در سال 1977 توانست از سمت چین به قله صعود کند.
• اولین صعود زمستانی قله پوبدا توسط والری خریچچاتی(سرپرست تیم)، اس. اوچارنکو، گ. میخایلوف و برادران بوگومولوف در 2 فوریه 1990 انجام شد.
• اولین صعود انفرادی سرعتی کوه توسط آناتولی بوکرایف در آگوست 1990 انجام گرفت.
• اولین صعود یکروزه از کمپ یک به کمپ یک توسط گلب سوکولوف در مدت زمان 20 ساعت انجام شده است.