کوه پوبدا یک جنگیش چوکوسو دومین قله از نظر بلندی و سختترین قله در بین قلل پلنگ برفی می باشد. واژه پوبدا به معنای پیروزی است. نام دیگر این کوه در زبان چینی توموئرفنگ به معنای کوه آهنین است که لقبی برازنده برای این کوه سرسخت است. پوبدا به دلیل مجاورت با صحرای تاکلاماکان تحت تاثیر جریان های آب و هوایی خاصیست که صعود به قله را دشوار می کنند. از دیگر سختی های صعود به این قله عدم وجود ثابت گذاری و همچنین مسافت طولانی و تعداد کمپ های زیاد است. به نظر بسیاری از کارشناسان دنیای کوهنوردی این قله حتی سختتر از بعضی قلل هشت هزار متریست. در این مقاله به نکات مختلف پیرامون کوه پیروزی می پردازیم.
قله پوبدا کجاست ؟
کوه پوبدا در منطقه تیان شان قرار دارد. این قله در مرز بین چین و قرقیزستان و در بالای یخچال ایلینچیک جنوبی واقع شده است. این کوه از مجموعه قلل پلنگ برفی می باشد. این کوه پس از خانتنگری دومین کوه شمالی کره زمین به شمار می رود.
ارتفاع قله پوبدا
ارتفاع قله پوبدا ۷۴۳۹ متر است. میزان برجستگی یا Prominence این قله نیز ۴۱۴۸ متر می باشد.
سخت ترین در پلنگ برفی
در این سالها هم همچنان صعود به قله پوبدا آسان نیست و بیشترتیم های صعود کننده روسها می باشند، صعود به این قله سخت ترین چالش پلنگ برفی می باشد.
به طور رسمی امروزه صعود سال ۱۹۵۶ ویتالی آبالاکوف به عنوان اولین صعود کوه خوانده می شود. اما یک صعود دیگر هم در سال ۱۹۳۸ توسط پیتر شوئن در بعضی منابع به عنوان اولین صعود کوه شناخته شده است.
پوبدا را باید کوهی سخت از تمامی مسیرها دانست. این کوه همچنان هم کم صعود می شود. درجه سختی آن در سیستم روسی در راحتترین مسیر ۵b می باشد.
به نقل از سامت پست پنج مسیر متفاوت در رخ شمالی همه بیش از ۵b هستند. احتمال موفقیت در پوبدا هم بسیار کم است. تعداد مرگ و میر هم در این قله زیاد است. در منبعی گفته شده است که یک سوم کسانی که به قله رسیده اند زنده برنگشتند.
صعود به قله پوبدا
مسیر استاندارد صعود به قله پوبدا از بیس کمپ مشترک این کوه با خانتنگری روی یخچال ایلینچیک جنوبی آغاز میشود. از بیس کمپ تا کمپ یک شامل پیمایش چند ساعتی است که لازمه آن عبور از شکاف های یخچالی می باشد. کمپ یک در پای کوه واقع شده است.
مسیر کمپ یک به کمپ دو یک قسمت پرشیب یخی دارد که به دیکی پس مشهور است. شیب این قسمت در حدود ۷۰ درجه می باشد. پس از صعود این قسمت کوهنوردان به محل کمپ ۲ میرسند. مسافت بین کمپ ۲ تا کمپ ۵ از روی یال منتهی به پوبدای غربی امتداد پیدا می کند که در قسمتهایی دارای دست به سنگ جدی می باشد.
کمپ ۵ تا زیر قله اصلی شامل یک خط الراس چاقوییست که ثابت کشی نمیشود و کوهنوردان باید با تکیه بر توان فنی خود آنرا صعود کنند. کمپ ۶ این کوه نیز در پای شیب منتهی به قله و در ارتفاع تقریبی ۷۰۰۰ متری برقرار می شود. از این کمپ تا قله نیز یک شیب ۴۵ درجه با درگیری سنگ و یخ جدی وجود دارد.
دلایل سختی پوبدا
چند دلیل برای این خطر و سختی وجود دارد. اول اینکه مسیر کلاسیک که یال غربی را شامل می شود، شامل چند کیلومتر تراورس در ارتفاع بالای هفت هزار متری می باشد. همچنین شمالی بودن کوه باعث سرمای زیاد آن نسبت به مناطق هیمالیا است. سوم اینکه مسیرها در معرض بهمن هستند.
باید توجه داشت که در کوهنوردی سبک روسها قبول خطر بیشتر نسبت به کوهنوردی غربی مساله معمولی است. همچنین بسیاری از کوهنوردان روس و قرقیز دارای تجهیزات اروپایی ها نبوده اند.
فصل صعود به قله پوبدا
بهترین فصل صعود پوبدا اواسط ژوئن تا اواسط آگوست می باشد. تلاش های بسیار کمی در خارج این زمان انجام شده است.
شرایط کوه کوبدا
این کوه به دلیل هوای بد آن بدنام است. تنها خانتنگری است که در عرض جغرافیایی شمالی تر از آن به عنوان یک هفت هزار متری قرار دارد. نزدیکی به صحرای تاکلاماکان باعث تغییر هوای ناگهانی در این کوه می شود. تغییر هوای ناگهانی می تواند به خصوص زمانی که تیم در روی خط الراس قرار دارد، مشکل ساز شود.
تاریخچه صعود پوبدا
- اولین تلاش در سال ۱۹۳۸ به سرپرستی ال. گاتمن انجام گرفت. اما آنها در مورد ارتفاع دقیقی که به آن رسیدند اطمینان نداشتند. اولین تلاش موفق در کوه به سال ۱۹۵۶ باز می گردد. این تیم به سرپرستی ویتالی آبالاکوف توانست به قله دست یابد. این صعود به یادبود پیروزی ارتش سرخ بر نازی ها انجام گرفته بود. تلاشهای قبل از آن اکثرا با تراژدی به پایان رسیدند. به طور نمونه تلاش سال ۱۹۵۵ قزاق ها در کوه به مرگ ۱۱ نفر از ۱۲ نفر اعضای تیم در اثر طوفان و درون چادرهایشان انجامید. در سال ۱۹۵۸ اولین صعود از طریق یخچال چون-ترن توسط اروکینز انجام شد. تراورس کامل خط الراس هم در سال ۱۹۷۰ توسط تیم ریابوخین صورت پذیرفت.
- یک اکسپدیشن چینی در سال ۱۹۷۷ توانست از سمت چین به قله صعود کند.
- اولین صعود زمستانی قله پوبدا توسط والری خریچچاتی(سرپرست تیم)، اس. اوچارنکو، گ. میخایلوف و برادران بوگومولوف در ۲ فوریه ۱۹۹۰ انجام شد.
- اولین صعود انفرادی سرعتی کوه توسط آناتولی بوکرایف در آگوست ۱۹۹۰ انجام گرفت.
- اولین صعود یکروزه از کمپ یک به کمپ یک توسط گلب سوکولوف در مدت زمان ۲۰ ساعت انجام شده است.
