ماکالو، پنجمین قله مرتفع جهان می باشد. ارتفاع این قله ۸۴۸۵ متر است. این کوه در ۱۹ کیلومتری جنوب شرقی اورست قرار گرفته و قله ای ایزوله با شکلی هرم مانند می باشد.
ماکالو دو قله فرعی قابل توجه دارد. کانگچونگتچسه یا ماکالو ۲ (۷۶۷۸ متر) در حدود سه کیلومتری (دو مایلی) شمال-شمال غربی قله اصلی قرار دارد. چومولونزو (۷۸۰۴ متر) در حدود ۵ کیلومتری (۳ مایلی) شمال-شمال شرقی قله اصلی در عرض یک فلات وسیع بالا آمده و با یک گردنه باریک ۷۲۰۰ متری به کانگچونگتسه متصل می شود.
تاریخچه کوهنوردی
اولین تلاش روی این قله توسط یک تیم آمریکایی به رهبری رایلی کیگان در بهار ۱۹۵۴ انجام شد. این اکسپدیشن از اعضای باشگاه سیرا شامل بیل لانگ و آلن استک تشکیل شد و اکسپدیشن هیمالیا کالیفرنیا به ماکالو نام داشت. آنها خط الراس جنوب شرقی را امتحان کردند اما در ارتفاع ۷۱۰۰ متری (۲۳۳۰۰ فوت) در اثر رگبار مداوم طوفان به عقب برگشتند. یک تیم نیوزیلندی از جمله سر ادموند هیلاری نیز در بهار فعال بود، اما به دلیل آسیب دیدگی و بیماری زیاد صعود نکرد. در پاییز ۱۹۵۴، یک اکسپدیشن شناسایی فرانسوی اولین صعودهای قله های فرعی کانگچونگتسه (۲۲ اکتبر: ژان فرانکو، لیونل تری، سردار گیالزن نوربو شرپا و پا نوربو) و چومو لونزو (۳۰ اکتبر: ژان کوزو) را انجام داد.
اولین صعود
ماکالو اولین بار در ۱۵ می ۱۹۵۵ توسط لیونل تری و ژان کوزی از یک اکسپدیشن فرانسوی به رهبری ژان فرانکو صعود شد. فرانکو، گیدو ماگنونه و گیالزن نوربو شرپا روز بعد و پس از آن ژان بوویر، سرژ کوپه، پیر لروکس و آندره ویالته در هفدهم می به قله رسیدند. این یک دستاورد شگفت انگیز در آن زمان بود، چرا که اکثریت قریب به اتفاق اعضای تیم توانستند به قله صعود کنند. قبل از این زمان، حداکثر یک تا دو عضو اکسپدیشن به قله ها می رسیدند و بقیه تیم پشتیبانی لجستیکی را انجام می داد. تیم فرانسوی از طریق زین بین ماکالو و کانگچونگتسه (Makalu-La) از ماکالو توسط جبهه شمالی و خط الراس شمال شرقی صعود کردند و مسیر استاندارد را ایجاد نمودند.
صعودهای شاخص ماکالو
- ۱۹۵۵ اولین صعود، رخ شمالی، مسیر شمال شرقی، توسط لیونل تری و جین کوزی از فرانسه.
- ۱۹۷۰ مسیر جنوب شرقی، توسط اوزاکی و تاناکا از ژاپن.
- ۱۹۷۱ ستون غربی، بسیار فنی، توسط ملت و سیگنر از فرانسه.
- ۱۹۷۵ رخ جنوبی، سومین صعود کوه از رخ پرشیب جنوبی توسط کوهنوردان اسلونی.
- ۱۹۷۶ مسیر ستون جنوبی، توسط کوهنوردان چکسلواکی، این مسیر تا به امروز تکرار نشده است.
- ۱۹۸۰ دومین صعود ستون غربی ماکالو ، توسط جان روسکلی، چریس کاپزینسکی، جیمز استیتز، کیم مومب.
- ۱۹۸۱ مسیر جدید در سمت، شمال غربی کوه توسط یرزی کوکوچکا، انفرادی، سبک آلپی،
- ۱۹۸۸ صعود یکروزه ماکالو از طریق شکاف غربی توسط مارک باتارد. بعد از برپایی کمپها.
- ۱۹۸۹ مسیر مستقیم جنوبی، انفرادی توسط پیربگین فرانسوی.
- ۱۹۹۰ صعود اولین زن از طریق ستون غربی ، کیتی کالهون.
- ۱۹۹۴ صعود سرعتی توسط آناتولی بوکرایف، در ۴۶ ساعت.
- ۱۹۹۷ پیروزی بر جبهه غربی کوه بعد از هفت شکست در طول سالها. تیم روسی. برنده کلنگ طلایی ۱۹۹۸.
- ۲۰۰۶ ناپدید شدن کریستوف لافایی در کوه در جریان تلاش برای صعود زمستانی قله ماکالو.
- ۲۰۰۹ اولین صعود زمستانی ماکالو، توسط سیمون مورو و دنیس اوربکو.
میزان سختی کوه
ماکالو همواره به عنوان یکی از سختترین قلل شناسایی شده است. این کوه به دلیل شیب های زیاد، لبه های چاقویی در مسیرها، و نیز تلاش نهایی فنی یخ و سنگ در قله مشهور می باشد.
مسیرهای ماکالو
- زرد ستون غربی.
- بنفش مسیر یوگوسلاوی.
- آبی مسیر پیر بگین.
- سبز مسیر چک
- قرمز مسیر روسها.
- نارنجی مسیر جنوب شرقی
برخی مناقشه ها در مورد مسیرهای کوه وجود دارد.
مسیر صعود استاندارد
در ادامه این مطلب به شرح بیشتر مسیر صعود به این قله به نقل از explorersweb می پردازیم:
مسیر رسیدن به بیس کمپ ماکالو نسبتا دور است، بنابراین مسیر ناهموار می باشد. اما مناظر عالی هستند و امکان اقامت در لژها در طول مسیر وجود دارد.
کمپ اصلی در مورن یخچال بارون، در سمت غربی ماکالو، در ارتفاع ۵۲۵۰ متری قرار دارد. مینگما دورچی می‌گوید: «این یک بیس کمپ از نوع سنگی است و در طرفین آن یخ وجود دارد. معمولاً به آن بیس کمپ هیلاری می گویند.
کمپ اصلی (۵۲۵۰ متر) تا کمپ ۱ (۶۱۰۰ متر)
۹۰ دقیقه پیاده روی از بیس کمپ بر فراز صخره‌ای به کرامپون پوینت منتهی میشود. در اینجا، کوهنوردان آماده می شوند، سپس از یک منطقه یخی مسطح، با چند شکاف، تا ارتفاع ۵۹۰۰ متری عبور می کنند. پس از آن یخ بسیار پرشیب تر می شود. به طور معمول در این قسمت شروع به استفاده از طناب ثابت برای رسیدن به کمپ ۱ می کنند که معمولا در فلاتی بالای دیواره ۲۰۰ متری قرار دارد.
کمپ ۱ (۶۱۰۰ متر) تا کمپ ۲ (۶۵۰۰ متر)
فاصله کمپ ۱ تا کمپ ۲ با سرعت عادی دو تا سه ساعت طول می کشد. مسیر تماماً دارای شیب، با برف نرم و شکاف‌ها است. طبق گزارش ۲۰۱۴ فیلیپ گاتا (و عکس زیر)، سکوی کمپ ۲ برای تعداد زیادی چادر به اندازه کافی عریض خواهد بود.
کمپ ۲ (۶۵۰۰ متر) تا کمپ ۳ (۷۲۵۰ متر)
کمپ ۲ تا کمپ ۳ برای یک کوهنورد متوسط شش تا هشت ساعت طول می کشد. مسیر در این قسمت با شیب ملایمی شروع می شود و سپس به آرامی شیب افزایش می یابد. این روند به تدریج فنی تر می شود. این بخش شامل تراورس دو گروه صخره است. کمپ ۳ در بالای ماکالولا، گردنه ای که ماکالوی اصلی را از ماکالوی ۲ جدا می کند قرار دارد.
کمپ ۳ (۷۲۵۰ متر) تا کمپ ۴ (۷۴۰۰ متر)
برخی از کوهنوردان به اندازه کافی قوی هستند که تلاش قله خود را از کمپ ۳ شروع کنند. اما بیشتر آنها ترجیح می دهند چهارمین کمپ را در انتهای یک فلات مسطح و عریض، بیشتر به سمت قله اصلی و در منظره دهلیز متمایز فرانسوی برپا نمایند.
این بخش مسطح است اما به شدت در معرض باد می باشد. برخی از قسمت ها طناب ثابتی ندارند، فقط میله های بامبو برای راهنمایی در دید ضعیف گاها قرار گرفته اند. در صورت ندیدن این بامبوها احتمال گم شدن وجود دارد.
کمپ ۴ (۷۴۰۰ متر) تا قله (۸۴۶۳ متر)
از کمپ ۴، مسیر از یخچال تا دهلیز فرانسوی ها در ارتفاع ۸۲۰۰ متری بالا می رود. خود دهلیز شامل صخره‌نوردی و یخ‌نوردی با بخش‌های دشوار تا خط الراس قله است.
در امتداد خط الراس، مسیر ابتدا به یک قله ثانویه می‌رود. از بالای این قله، قله واقعی ماکالو در حدود ۱۲۰ متر جلوتر قابل مشاهده است.
برخی از کوهنوردان قله پیش قله را با قله واقعی اشتباه می گیرند. کوهنوردان باید مطمئن شوند که ارتفاع دیگری در مقابل آنها وجود ندارد و از آنجا همه راه ها به سمت پایین هستند.
