شرپاها ، مردم شگفت انگیز

شرپا ها فرشتگان نگهبان هیمالیا هستند، کسانی که با مهربانی بارهای سنگین را در بلندترین کوههای جهان حمل می کنند و به کوهنوردان خارجی کمک می کنند تا به قله ها صعود کنند. این تصویری قدرتمند درباره شرپاهاست. اما آن‌ها ماورای این هستند.

حقایقی جالب راجه به شرپاها

شرپا یعنی چه؟

مانند واژه گوگل شرپا نیز یک اسم است که امروزه تبدیل به فعل شده است؟” می توانید این بار را برای من شرپا کنی؟”

اما واژه شرپا اصالتا به معنای مردم شرق می باشد. قبل از آنکه کوهنوردی در هیمالیا محبوبیت یابد، لغت شرپا به گروهی اطلاق شده است که از شرق تبت به نپال مهاجرت کردند. این مربوط به پیش از زمانی است که این دو منطقه از هم جدا شوند.

نژاد شرپا ها به این صورت در منطقه سولوخمبو در نپال سکنی گزیدند. این دره در حال حاضر یک پارک ملی است که نقطه شروع برای صعود اورست می باشد.

آیا هر شرپا یک باربر است؟

کلمه شرپا به توصیف یک شغل در پیمایش ها اطلاق شده است، اما این کار لزوما توسط قوم شرپاها انجام نمی گیرد.

شغل شرپا برقراری کمپ ها ، مدیریت باربران، اطمینان از تقسیم بارها و محافظت از سلامت گروه کوهپیما هست. شرپا ها به کوهنوردان خدمات ارایه می کنند و در طول مسیرها از آنها مراقبت می نمایند.

شرپاها در طول مسیر با از خودگذشتگی ، بهترین دوستان کوهنوردان هستند، آنان از سایر باربران برای حمل بارهای مشتریانشان به کوه استفاده می کنند.

الکساندر اودینتسوف؛ روایت یک اسطوره از راه روسی تا کلنگ طلایی

ماراتن اورست؛ دویدن در بلندترین ارتفاع جهان

اما این تنها تا بیس کمپ ادامه دارد. پس از بیس کمپ این کار ویژه خود شرپاها می باشد. کار کردن در ارتفاع بالا خطرناک تر است و نیاز به تجربه دارد و البته هزینه های آنهم بیشتر است. یک شرپای متوسط قوی در طول 2 ماه صعود بین 4000 تا 5000 دلار درآمد دارد.

آیا من می توانم مانند یک شرپا باشم؟

یک مطالعه در سال 1976 نشان داده است که شرپاها بر اثر زندگی در نقاط مرتفع جهان در طول صدها سال با این ارتفاعات منطبق شده اند. این موضوع باعث ایجاد یک مزیت برای آنان در ارتفاعات بالا شده است.

انطباق شامل آنزیم های تولید هموگلوبین ، تولید نیتریک اکسید بیشتر، بهینه سازی استفاده از گلوکوز و کارآیی بیشتر ریه در شرایط اکسیژن کمتر می باشد.

بر اساس این منطق می توان اینطور فرض کرد که اگر ما و فرزندانمان برای تمام عمر در ارتفاع بالا زندگی کنیم، نوادگانمان تبدیل به شرپا خواهند شد.

مگر اینکه شما مانند رینولد مسنر باشید. اولین کسی که اورست را بدون اکسیژن صعود کرد و به چهارده قله هشت هزار متری صعود کرد. در اینجاست که تلاش و انگیزه اهیمت ژنتیک را به چالش می کشد.

آیا شرپاها شکست ناپذیرند؟

با توجه به ژنتیک این فرشتگان اورست ، اینطور به نظر می رسد که آنان رویین تن هستند. افراد کمی سقوط شرپاها در شکاف یا از پا افتادن آنها در کوه را گزارش کرده اند. حدود یک سوم کسانی که در اورست جان خود را از دست داده اند شرپاها هستند.

داستانهای وحشتناکی در اوایل دوران کوهنوردی وجود دارد که شرپاها در کوه رها شده اند تا از خودشان حفاظت کنند. یکی از معروف ترین آنها مربوط به تیم کوهنوردی حزب نازی در سال 1939 و در کوه نانگاپاربات می باشد. داستان این صعود در فیل ببرهای برف “Tigers of the Snow” توسط جاناتان نیل بازگو شده است.

شرپاها نمی توانند جان شما را در صعود ضمانت کنند. ممکن است آنها قسمت های ریسکی صعود مانند آماده سازی یخشار خمبو ، ثابت کشی ، نردبان گذاری را انجام دهند و همین طور مراقب مشتریان در فرآیند صعود هستند.

اما مشتریانی که به تب قله گرفتار می شوند گاها ریسکهایی بیش از حد را می پذیرند و این موضوع باعث می شود که خطرات زیادی را متحمل شوند. تعداد زیادی از کوهنوردان در کوه جان خود را از دست داده اند.

شرپا های معروف

شرپاها معمولا مورد توجه زیادی نبوده اند، اما اینروزها آنان به عنوان بخشی از تاریخ کوهنوردی مورد احترام هستند و همچنین دارنده برخی از رکوردهای باور نکردنی در کوههای بلند می باشند.

تنزیگ نورگی که به همراه ادموند هیلاری برای اولین بار به قله اورست رسیدند را باید نقطه اوج این تلاشها دانست. شرپا ها دیگر مانند آپاشرپا که در سال 2013 برای 23 امین بار به اورست صعود کرد را نیز باید در زمره شرپاهای رکورد دار بر شمرد. فورتا تاشی شرپا یکی دیگر از کسانیست که توانست سی بار بر روی قلل هشت هزار متری بایستد.

چرا شرپاها در اطراف اورست ماندند؟

این واقعیت ندارد. شرپاها معمولا زیاد مسافرت می کنند. حدود 600 سال پیش آنها از شرق تبت به منطقه سولوخمبو آمدند. با شروع صعودها در هیمالیا جریان پول به این منطقه زیاد شد. شرپاهای پر درآمد هم توانستند فرزندانشان را به مدارس کاتماندو و سایر شهرها بفرستند. در حال حاضر بیش از پنج هزار شرپا در خارج از نپال زندگی می کنند که بیش از نیمی از آنها در نیویورک هستند. بعضی از شرپاهای بازنشسته به رانندگی مشغول شده اند. برخی دیگر هم کسب و کار خودشان در گردشگری و کوهنوردی و سایر بخش ها را راه اندازی کردند.

آیا همه شرپاها کوهنوردی را دوست دارند؟

برای شرپاها کوهها جایگاه خدایان است، که باید به آنها احترام گذاشت. در واقع کوهنوردی و رسیدن به قله ها یک سنت اروپاییست که به این نقطه منتقل شد. حتی شرپاهایی که صعود می کنند هم گاها اعتقاد دارند که اتفاقات کوهستان به دلیل احترام نگذاشتن به این الهه ها روی می دهد.

پوجا ، نمونه ای از این مراسم سنتی است که بایست قبل از صعود برگزار شود. جان کراکوئر در گزارش اتفاق سال 1996 که به کشته شدن 8 کوهنورد انجامید به نگرانی شرپاها به محترم نشمردن الهه های کوهستان اشاره می کند.

پاسانگ ، لاکپا ، پمبا…

یکی از دلایلی که شرپاها را نمی توان به خوبی از هم تشخیص داد نام آنهاست. این نامها در واقع اسامی روزهای هفته هستند. پاسانگ ، جمعه / پمبا ، شنبه / … در واقع این روز تولد آنهاست. این نامها معمولا با صفات دیگر ترکیب می شوند که نام یک شرپا را تشکیل می دهد.

شرپاها چه می خورند؟

دال عدس یکی از غذاهای اصلی شرپاها می باشد. برنج سفید ، خورش کاری ، سبزیجات غذایی است که کلا در نپال به وفور استفاده می شود.

مرتبط : حقایقی جالب راجع به اورست

دکتر مهدی جباریان / باشگاه ورزشی موج