در اینجا از نگاهی دیگر به استفاده از طناب می نگریم. بنابه شرایط صعود یک کوهنورد یا صعود کننده ماهر باید توان انتخاب سیستم طناب بر اساس شرایط و رسیدن به بهترین کارآیی را داشته باشد. در ادامه با برخی از توضیحات سعی می کنیم که این بحث را شفاف تر کنیم.
سیستم طناب
تصمیم درباره سیستم طناب مورد استفاده به سطح مسیر و سطح تیم بستگی دارد. در واقع می توان گفت که هیچ جوابی برای همه وجود ندارد. اما در اینجا چند راهنمایی برای تصمیم گیری ارایه می شود.
این مقاله برای کسانی مناسب است که چند سال سابقه صعود به روشهای کلاسیک را داشته باشند.
تصمیم گیری در مورد سیستم طناب مورد استفاده
نوع سیستم صعود که از آن بهره گرفته می شود تابع شکل مسیر ، میزان احتمال سقوط و سطح آمادگی صعود کننده دارد. پیشنهاد می کنیم که همیشه قدری نسبت به شرایط بدبین باشید. در این صورت یک مقدار محتاطانه تر تصمیم می گیرید.
صعود بدون طناب
قبل از تصمیم دررابطه با اینکه از کدام سیستم طناب استفاده کنید، استفاده از طناب به طور کلی را در نظر بگیرید. صعود بدون طناب می تواند باعث مرگ شما شود. همچنین صعود بدون طناب سریعترین شکل صعود می باشد. استفاده ازطناب و میانی ها به طور معمول حداقل سه برابر زمان بیشتر در صعود می گیرد. صعود بدون طناب به طور گسترده ای خطرناک هست. البته به دلیل همین سرعت که ایجاد می شود گاهی از اوقات خود این روش می تواند باعث ایمنی بیشتر شود.
به طور مثال عبور از دهلیزهای ریزشی در یخچالها را در نظر بگیرید. هر چه سریعتر از دهانه این دهلیزها بگذرید ایمن تر خواهید بود. برای عدم برخورد با تاریکی یا هوای خراب هم می توان از این روش استفاده کرد. البته این بستگی به توان شما برای استفاده از این سیستم صعود دارد.
مسیری که بدون طناب صعود می کنید باید از سطح نهایی توان شما چند مرتبه پایینتر باشد. همچنین باید تجربه خوبی در زمینه صعودهای فنی داشته باشید. در انتخاب این روش بسیار دقت کنید. خطرات کوهستان را کاملا جدی بگیرید.
موج کوه
همینطور میزان زمان در کوه بودن هم می تواند به از دست دادن پنجره های هوایی ، برخورد با هوای خراب و شرایط خطرناک دیگر منجر شود. سیستم صعود که شما انتخاب می کنید وابستگی بسیاری به قضاوت شما خواهد داشت.
مرتبط : صعود سرعتی در دیواره نوردی
طناب دوقلو
طناب های دو قلو هم یکی دیگر از انواع سیستم طناب می باشند. این سیستم بنابر معیار وزن یک فرد ۸۰ کیلویی می تواند ۱۲ سقوط را تحمل کند.
سیستم طناب دوقلو زمانی که به درستی استفاده شود می تواند بیشترین میزان امنیت را برای صعود کننده ایجاد کند. در سیستم طناب دوقلو صعود کننده هر دو طناب را به کوئیک دراو می اندازد. این به معنای آن است که اگر یک طناب به دلیلی مانند قرار گرفتن روی یک لبه پاره شود. طناب دیگر وظیفه خود را انجام می دهد.
طنابهایی که برای صعود دوقلو استفاده می شوند هم معمولا به طور نسبی بسیار سبک هستند. به طور معمول هم هر متر این نوع طنابها حدود ۴۰ گرم وزن دارد.
پیشنهاد
سیستم طناب دوقلو برای صعود در مسیرهای با درجه متوسط مناسب هستند. مسیر متوسط در اینجا به معنای این است که مسیر آنقدر سخت است که باید از طناب استفاده کرد، اما آنقدر سخت نیست که نفر دوم مجبور به استفاده از یومار گردد و یا نیاز به بالاکشی باشد.
تکنیک
طنابهای دوقلو نیاز به مراقبت بیشتر دارند. این طنابها نازک هستند و به راحتی ممکن است پاره شوند. همچنین توجه داشته باشید که این طنابها به دلیل نازکی خیلی سریعتر در ابزار فرود و حمایت سر می خورند. به دلیل آنکه هر دو طناب توسط صعود کننده داخل کارابینها انداخته میشود، بالا کشی در این سیستم خیلی سخت است. پس صعودکننده ها باید بارشان را بر پشت حمل کنند.
در صعودهای چند روزه این سیستم صعود باید بار سرطناب سبکتر و بار نفر دوم سنگینتر باشد. در کوله سرطناب باید کت پر برای حمایت ، غذا و آب یکروز ، کیسه خواب و هدلمپ موجود باشد. به طور منطقی هم بقیه تجهیزات از جمله اجاق و چادر و… در کوله نفر دوم قرار می گیرد.
نیم طناب
در این سیستم طناب هم از دو عدد طناب استفاده می شود. یک نیم طناب می تواند ۵ سقوط در وزن ۵۵ کیلو را تحمل کند. این طنابها معمولا از دوقلو ضخیم تر و از تک طناب نازک تر هستند. هر یک از این طنابها را در صورتیکه فاکتور سقوط کمتر از یک باشد هم می توان به عنوان نیم طناب استفاده کرد.
بر خلاف سیستم طناب دوقلو در اینجا طنابها را با هم به کوییک نمی اندازند. معمولا طنابها را به صورت یکی در میان و یا بسته به جهت شکست طناب می اندازند. یک حسن بزرگ این سیستم صعود شکست کمتر طناب می باشد.
تکنیک
هر دو طناب در کارگاه قرار می گیرند. اگر سطح مسیر متوسط باشد. سرطناب کوله را به پشت می اندازد. برخی از اصول در اینجا مثل همان طناب دوقلو است. از جمله روش صعود چند روزه برای تقسیم بار. در طولهای سخت که صعود با کوله مشکل است ، کوله باید پایین بماند تا بالا کشی شود.
زمانی که سرطناب به کارگاه میرسد باید اقدام به بالاکشی کند. یک طناب را در اینجا باید به بالاکشی و طناب دیگر نیز به حمایت نفر دوم اختصاص یابد. پس در آن واحد سرطناب باید بالا کشی را همراه با حمایت نفر دوم انجام دهد. توجه داشته باشید که کیسه بار باید بالای سر نفر دوم باشد. البته در اینجا کار نفر دوم هم آسان نیست . چون در زمان واحد باید هم صعود کند و ابزارها را جمع نماید و هم کنترل بار را داشته باشد که از مسیر خارج نشود و گیر نکند. ضمنا این طناب دوم هم از کوییک دراو رد شده است. پس باید توجه داشت که در کوییک گیر نکند.
گاها بهتر است در صورت سخت بودن مسیر نفر دوم به جای صعود یومار بزند . جاگینگ روی یکی از این طنابها که نسبتا نازک هم هستند باید دقیق انجام شود. این طنابها کشسانی نسبی زیادی دارند که در موقع یومار زدن دردسر ساز هست.
در زمان استفاده از طناب یک دوم از رنگهای متفاوت استفاده کنید. یک حسن دیگر این سیستم سقوط کمتر است. برای درک بهتر این مساله فرض کنید که در حال کار گذاشتن میانی هستید. در این زمان یک طناب را می کشید و اضافه طناب خواهید داشت. اگر در همین موقع سقوط کنید، طناب دیگری که کشیده نشده است وزن شما را تحمل خواهد کرد و در نتیجه طول سقوط کوتاهتری خواهد داشت. به دلیل این مزیت از این روش در صعود در ابزار گذاری یا صعود ترد و یخنوردی استفاده میشود.
تک طناب بعلاوه لاین بالا کشی
یک تک طناب باید حداقل ۵ سقوط در وزن هشتاد کیلو را بتواند تحمل کند. البته این سیستم در مسیرهای که دارای شکست باشند اصلا جالب نیست.
تک طناب با پایینترین ایمپکت فورث پیدا کنید. ایمپکت فورس در اینجا به معنای انتقال کمترین شوک در صورت سقوط به صعود کننده می باشد.
ایمپکت فورس کمتر بهتر است.
امروزه تک طنابهایی به بازار آمده اند که در حدود ۸.۵ میلی متر قطر دارند. بسته به هدف از صعود می توان طناب انتخاب کرد. طناب نازکتر برای صعودهای بیگ وال و آلپی و طناب ضخیمتر برای صعودهای تمرینی بهتر هستند.
پیشنهاد
این سیستم طناب برای صعود در مسیرهایی که امکان سقوط وجود دارد مناسب می باشد. همچنین نفر دوم در این سیستم بهتر می تواند از یومار استفاده کند. در آلپینیسم و دیواره نوردی این سیستم باید در کنار طناب ۷ میلی متری بالا کشی استفاده شود.
البته در قسمتهایی که سنگین نیست می توان فقط از طناب صعود استفاده کرده و طناب بالا کشی استفاده نکرد.
تکنیک
در این سبک سرطناب بدون کوله یا با کوله صعود می کند. سرطناب با طناب تک صعود کرده و طناب رابط را به خود وصل کرده و میبرد.
زمانی که سرطناب به کارگاه بالایی میرسد. طناب اصلی را فیکس می کند. اگر نفر دوم با یومار صعود کند ، سرطناب می تواند یک یا هر دو کوله را بالا کشی کند. بالاکشی کوله دوم به نفر ته طناب اجازه می دهد که سریعتر صعود کند.
در طولهایی که نیاز به بالاکشی نیست بهتر است طناب هفت میلی متری داخل کوله قرار گیرد تا کار راحتتر شود.
میتوان به جای طناب هفت میلی متری برای بالاکشی از طناب ۸ میلی متری استفاده کرد که کارآیی های بیشتری در سایر مواقع هم دارد. به طور مثال در گذر از یخچالها می توان این طناب هشت میلی متری را در کرده استفاده کرد. همچنین صعود کننده می تواند ته طناب ضخیم را آویزان بگذارد. خودش را هم به ته طناب بالاکشی هشت میلی متری برای حمایت بک آپ گره بزند.
ترکیب استفاده از سیستم طناب بسته به شرایط می تواند متغیر باشد. با کسب تجربه بایست به قضاوت مورد نیاز برای این تصمیم گیری مهم و البته خطرناک دست یافت.
