احتمالا شما هم عناوینی مانند 14 قله بلند جهان، 7 قله 7 قاره یا مانند اینها را شنیده اید. اما نکته جالب اینجاست که ما 7 کوه آتشفشانی 7 قاره نیز داریم. صعود به این 7 قله آتشفشانی چالشی کمتر شناخته شده است که اولین بار توسط ماریو تریمری ایتالیایی و کرینا پوپسکو رومانیایی 16 ساله در سال 2011 انجام شد. بر اساس آمارهای موجود تا سال 2020 کمتر از 25 نفر این چالش را به انجام رسانده بودند. در بین این 7 کوه یک نام آشنا و دوست داشتنی هم داریم. در ادامه مطلب با بلندترین قلل آتشفشانی در 7 اقلیم آشنا شوید.

مونت سیدلی (4285 متر) جنوبگان

محدوده کمیته اجرایی ماری بیرد لند دارای پنج آتشفشان 2610 تا 4285 متری است که در یک خط 80 کیلومتری شمال به جنوب پراکنده شده اند. هشت قله فرعی دیگر در مجاورت آنها قرار دارد. بیل اتکینسون نیوزلندی اولین بار در سال 1990 در حالی که در یک مهمانی علمی برای برنامه قطب جنوب ایالات متحده کار می کرد از کوه سیدلی صعود کرد. تقریباً 10 تیم با 50 نفر به قله سیدلی رسیده اند.

کوه گیلووه (4368 متر)، پاپوآ گینه نو – قاره استرالیا

کوه گیلووه در ارتفاعات جنوبی پاپوآ گینه نو واقع شده است و یک آتشفشان 650000 تا 800000 ساله است، نوعی که در آن گدازه هایی که به سرعت در حال جریان هستند، دامنه های وسیع و ملایمی را تشکیل می دهند. دو قله آتشفشانی آن دو کیلومتر از هم فاصله دارند. در طول آخرین عصر یخبندان، یخچال های طبیعی به ضخامت 150 متر دامنه های بالایی گیلووه را پوشانده بودند. برادران لیهی از استرالیا اولین کسانی بودند که در سال 1935 به آن صعود کردند و یکی از آن دو به نام میک نیز چندین سفر جستجوی طلا را پیاده و با هواپیماهای سبک در منطقه آغاز کرد. از روستای میلکا(3450 متر)، می توان در یک سفر چهار روزه به قله رسید و بسیاری از کوهنوردان اغلب در سفر خود با صعود از کوه ویلهلم (4509 متر)، مرتفع ترین نقطه کشور را هم صعود می کنند.

قله دماوند (5609 متر) ایران – قاره آسیا

قله دماوند بلندترین در بین کوه های ایران و خاورمیانه و در مجموع بلندترین آتشفشان آسیا است. در یک روز صاف می توانید دریای خزر را در فاصله 70 کیلومتری ببینید. فومارول‌های روی قله آن نشان می‌دهد که بالقوه فعال است، اگرچه آخرین فوران آن در سال 5300 قبل از میلاد، در حدود دوران شکوفایی مصر باستان بود. اولین کسی که به این قله دست یافت، شاعر و سفرنامه نویس در بیش از یک هزار سال پیش، ابودلف الخزرجی بود. در طول قرن ها، ایرانیان محلی گوگرد را از دامنه ها و دهانه آن استخراج کرده اند.

اوریزابا (5636 متر) مکزیک – امریکای شمالی

پیکو د اوریزابا مرتفع‌ترین قله مکزیک است و دامنه‌های شمالی آن میزبان 9 یخچال است که گرن گلاسیار نورته بزرگ‌ترین یخچال آن کشور را هم در بر می گیرد. سربازان آمریکایی ماینارد و ویلیان رینولد اولین صعود را در سال 1848 به پایان رساندند. امروزه بیش از 2000 نفر در سال برای صعود از آن تلاش می کنند و حدود نیمی از این تعداد به قله می رسند.

البروس (5642 متر) روسیه – اروپا

البروس با دو قله در مجاور هم، واقع در روسیه و هم مرز با گرجستان، مرتفع ترین قله اروپا است. قله شرقی آن (5621 متر) اولین بار در سال 1829 توسط یک راهنمای محلی چرکسی، خیلار خاچیروف، که برای یک اکسپدیشن علمی ارتش امپراتوری روسیه کار می کرد، صعود شد. در سال 1874، یک تیم بریتانیایی-سوئیسی به رهبری فلورانس کرافورد گروو و راهنمای محلی او، آخیا سوتایف، به قله غربی (5642 متر) رسیدند.

کلیمانجارو (5895 متر)، تانزانیا – افریقا

قله سه مخروطی تانزانیایی کلیمانجارو که به شدت مورد علاقه کوهنوردان است، به لطف ارتفاع 4900 متری آن از کف ساوانا، چهارمین قله برجسته در جهان محسوب می شود. اولین صعود شناخته شده کیلی توسط دو نفر آلمانی هانس مایر و لودویگ پورتشلر در سال 1889 انجام شد. سالانه بیش از 35000 نفر برای صعود از آن تلاش می کنند، اما کمتر از 50 درصد به قله می رسند.

اوجوس دل سالادو (6893 متر)، آرژانتین/شیلی – امریکای جنوبی

اوجوس دل سالادو که در مرز آرژانتین و شیلی قرار دارد، یک آتشفشان استراتو فعال است، به این معنی که از لایه‌های متعدد خاکستر، پوکه و گدازه تشکیل شده است. یان آلفرد شپانسکی و جاستین وویسنیس از لهستان برای اولین بار در سال 1937 از آن صعود کردند. ساده ترین راه برای رسیدن به قله در سمت شیلی است که دارای سه پناهگاه بین 4500 تا 5800 متر می باشد.