پکر یا بیک (به معنای منقار) نوعی مبتکرانه از میخ‌های کوهنوردی می باشد که امکان میانی گرفتن و حمایت در شکافهای بسیار باریک را که حتی ابزارهای میکرو هم برای آنها بزرگ هستند فراهم می کند.
این ابزارها بیشتر برای صعود مصنوعی کاربرد دارند اما نقش مهمی هم در صعودهای زمستانی، مسیرهای آلپی و همچنین صعودهای سنتی ایفا می کنند.
توضیح : در منابع مختلف انگلیسی بیشتر از لغت بیک Beak استفاده شده است، اما به دلیل استفاده گسترده تر واژه پکر که در واقع نوع خاصی از بیک است در این مطلب هم از پکر به همراه بیک استفاده گردید.
مرتبط : ابزارگذاری با استفاده از فرند ، ابزارگذاری با استفاده از کیل
جا گذاری پکر
پکر یا بیک بیشتر توسط چکش کارگذاشته می شود اما آنها را به وسیله دست هم می توان کارگذاشت. برای ابزارگذاری مناسب شما می بایست در ابتدا فیزیکی که باعث می شود آنها به محل قفل شوند، و مکانیکشان را درک کنید.
فیزیک پکر : باریک شدن
بیشتر انواع بیک یا پکر حالت باریک شونده دارند. این به معنای آن است که نوک آنها باریک از قسمت انتهای تیغه می باشد. به دنبال تنگ شدگی ها در شکاف باشید. سپس ابزار را در محل قرار داده و دو بار به خوبی با چکش روی آن بکوبید تا ابزار بنشیند.
اگر ضربه بیش از حد محکم باشد، نوک پکر یا سنگ آسیب می بیند که باعث می شود درآوردن ابزار سخت شود.
مرتبط : نکات ابزارگذاری ، بالاکشی در دیواره نوردی ، نکات مهم در نصب پرتالج
شکل گیر کردن
مانند یک تبریخ ، جهت نیرو در اینجا هم به سمت پایین می باشد. این به معنای آن است که این ابزار در زیر بار حرکت نمی کند.
پکر را همچنین می توان در روی ابزارهایی مانند کاپرهد که دارای سیم بکسل آسیب دیده هستند همم به کار برد.
نیروی بیرونی
اگر شکاف مورد نظر دارای تنگ شوندگی به سمت پایین نباشد، پکر بر اساس فشار به جانبین عمل می کند. در اینجاست که باید سطح آن به خوبی روی کناره های سنگ بنشیند.
دو سوم پکر باید در شکاف قرار گرفته و سپس با ضربه چکش در جایش قرار گیرد. اگر پکر تا انتها داخل رفت باید از سایز بزرگتری استفاده کرد.
پکر یا بیک برخلاف میخ های چاقویی در شکافهای عمودی دارای گشتاور چرخشی نیست.
اگر امکان دارد همیشه کوییک را به مستقیما به سوراخ پکر به جای کابل آن متصل کنید. حذف کابل به شما چند سانتیمتر ارتفاع صعود مصنوعی بیشتر می دهد و همچنین باعث اتصال قوی تر میشود(کابل سیم بکسلی ضعیفترین نقطه این ابزار است.)
اتصال یک اسلینگ آنتی شوک به جای کوییک دراو می تواند این ابزار را قوی تر کند.
اگر یک پکر را در بیس یک سقف یا یک قسمت اورلپ کوچک قرار دهید به طور هندسی ثابت خواهد ماند. برای برداشتن آن باید به سمت بالا به آرامی به آن ضربه وارد کرد، که به دلیل وجود همین سقف احتمالا غیرممکن خواهد بود. قبل از اینکه بیک را کار بگذارید، درباره درآوردنش فکر کنید.
مرتبط : سیستم طناب ، انواع گره پروسیک
کارگذاشتن پکر: اریب ، افقی و شکافهای سقف
زمانی که در یک شکاف اریب روی بیک فشار وارد میشود، قدری چرخش در آن ایجاد شده که باعث مقداری امنیت بیشتر روی ابزار می شود.
اگرچه در شکافهای افقی یا اریب ، احتمال شکستن پکر به خصوص در سایزهای کوچک وجود دارد. برای جلوگیری از این اتفاق می توانید پله رکاب خودتان را به سوراخ بالایی بیک متصل کنید.(اگر این سوراخ کوچک است از یک طنابچه پنچ میلی متری برای اتصال به آن استفاده کنید. این کار باعث کاهش اهرم، و متعاقبا کاهش احتمال شکسته شدن پکر می شود.
در شکافهای افقی به طور معمول رارپ یا میخ چاقویی گزینه بهتری می باشد، چرا که آنها در این جهت قوی تر عمل می کنند.
از پکر در سقف تنها در صورتی استفاده کنید که یک شکاف تنگ شونده در سقف وجود دارد. در غیر این صورت بهتر است از میخ چاقویی بهره ببرید. که البته مشخصا در اینجا باید میخ را با قدرت بکوبید که به خوبی بنشیند.
پشته سازی
پشته سازی به معنای استفاده از دو یا بیش از دو میخ در یک شیار به صورت کنار هم می باشد. پشته سازی در زمانی که شکاف بازتر از ابزار باشد به کار می رود. در ابتدا یک پکر را کار بگذارید، سپس دومی را در کنار آن قرار دهید. کوییک دراو را به هر دو متصل کنید، و مطمئن شوید روی ابزاری که بیشتر فرو رفته وزن آمده است.
صعود روی سنگ سست یا در حال از هم باز شدن تجربه ای ترسناک است. اگر به دنبال صعود مسیرهای سخت مصنوعی هستید، احتمالا با موارد زیادی از این دست مواجه خواهید شد.
ابزاری که در سنگ قرار می گیرد نهایتا قدری اندازه خود سنگ و نه بیشتر خواهد داشت. با مشت یا چکش به سنگ ضربه بزنید و به صدای آن گوش کنید. دنبال قسمتهایی بگردید که صدای یک دست تری دارند.
مانند راه رفتن در روی دریاچه ای یخزده با یخی نازک ، هدف در اینجا حرکت آهسته با آوردن کمترین تکانش ممکن به پیکره سنگ می باشد.
فرندها و کام-هوک ها برای سنگهای بازشونده مناسبترند. اگرچه باریک بودن شکاف باعث میشود که گاها نتوان از آنها استفاده کرد.
زمانی که در حال کوبیدن میخ یا پکر در یک پوسته بازشونده هستید، شکاف هم بازتر می شود.، در اینجا ممکن است لازم باشد از پکر بزرگتری استفاده کنید به جای آنکه به دنبال شکاف دیگری باشید.
اگر تنها یک حرکت به این شکل باشد، کار راحت است. مشکل از جایی شروع میشود که چند حرکت پیاپی بایستی در چنین شکافی انجام بگیرد. در این صورت شکاف هر بار بازتر میشود، که احتمالا به معنای درآمدن ابزارهای پایینی خواهد بود.
چند کار هست که احتمالا به شما کمک می کند:
- دیزی چین خود را پیش از کوبیدن ابزار بالایی به آن متصل کنید. طوری که فیکس باشد که در صورت کنده شدن ابزار پایینی به آن شوک وارد نشود. چند ضربه به آرامی به آن بزنید که بنشیند. سپس با چکش به صورت سریع و محکم به آن ضربه بزنید.
- تا جایی که می توانید بعد از یک میانی بالا بروید. بالا رفتن بیشتر به معنای فاصله گیری بیشتر از میانی قبلی خواهد بود. پس احتمال کمتری وجود دارد که میانی بالایی روی پایینی اثر بگذارد. استفاده از ابزار کمتر هم در اینجا به معنای باز شدن کمتر شکاف می باشد.
- به دنبال تنگ شدگی در شکاف برای قرار دادن ابزارهای میکرو و کاپرهد باشید. تا جایی که می توانید ابزار را در عمق شکاف قرار دهید. در کنار شکاف به دنبال فرصت برای ابزارگذاری باشید.
- در زمان برداشتن چنین ابزارهایی از مسیر ، اغلب متوجه می شوید که ابزارهای پایینی به آسانی بیرون می آیند و آخرین ابزار هم با سختی هر چه تمام تر. می توانید به بالای مسیر یومار زده و سپس رو به پایین آنها را جمع کنید.
- یک تعادل ریز بین بازشدن بیش از حد و باز شدن کم یک شکاف وجود دارد که با تجربه آنرا درک خواهید کرد.
مرتبط : صعود نفر دوم در دیواره ، صعود انفرادی در سنگنوردی
ابزارگذاری در سنگ سست
کلید صعود در سنگ سست این است که دلیل سست بودن آنرا بفهمید و نحوه متصل شدن قطعات به یکدیگر را درک کنید. بیشتر قطعات سست در یک جهت روی هم قرار گرفته اند. شما باید تشخیص دهید که جهت قرار گیری چطور است؟
کوبیدن هر چیزی در سنگ سست و استفاده از چکش اغلب باعث شکستن سنگ و پیکربندی آن می شود. اگر از پکر در این نوع سنگ استفاده می کنید بهتر است آنرا به عنوان کیل در نظر گرفته و به دنبال شکافهای باریک شونده باشید.
مراقب طناب و میانی های زیر قسمت سست هم باشید. در صورت سقوط یا شکست سنگ احتمال آسیب به طناب و حمایت چی زیاد خواهد بود.
کارگذاشتن پکر بدون چکش
در مورد استفاده از چکش یا عدم استفاده موارد زیر را در نظر داشته باشید:
- یک پکر چکش خورده همیشه میانی قوی تر و بهتری است.
- یک پکر چکش خورده باعث آسیب بیشتری به سنگ می شود.
- ضربه محکم تر به معنای آسیب بیشتر است.
اگر در یک مسیر معمول با ترکیب میانی های قوی تر هستید، می توانید از چکش استفاده نکنید. اما صعود یک مسیر مصنوعی درجه بالا می تواند موضوع دیگری باشد.
جمع کردن پکر از مسیر
برای جمع کردن بیک آنها را باید در جهت معکوس کارگذاشتن به بیرون کشید. این کار معمولا با ضربه های آرام رو به بالا انجام می پذیرد. ضربه در زیر پکر یا زیر قسمت سر آن می خورد. شاید هم لازم باشد چند بار به بالا و پایین ضربه بزنید تا لق شوند.
راه دیگر هم اتصال یک کوییک دراو بلند به چکش و پکر می باشد. با این روش می توانید به ابزار روبه بیرون شوک بیاورید تا آنرا از شکاف خارج کنید. بهتر است از یک کوییک مستهلک استفاده کنید. راه دیگر هم ایجاد تکیه کاه با استفاده از یک میخ یا چنین چیزی است. میخ را در وسط پشت پکر قرار داده و سپس به پایین آن ضربه می زنید که به شکل اهرم عمل می کند.
چیدمان پکر
در هر کارابین به طور معمول 3 تا6 عدد قرار می گیرد. بهتر است پکر را از سوراخ بالایی به کارابین متصل نمود که احتمال گیر کردن آن به شلوار و غیره را کم می کند.
