تصاویری که نیرمال پورجا به انتشار گذاشته بود، او را بدون ماسک اکسیژن و با یخ زدگی به دلیل تنفس در جلوی لباس نشان می داد. همین کافی بود که انتظارات افزایش یابد و اکنون او این موضوع را تایید کرده است: “صعود بدون اکسیژن کمکی.”
پورجا در پست کوتاهی در وب سایتش درباره این تصمیم سخت توضیح داد. او به دلیل تنها یک شب حضور در کمپ ۲ در دوره هم هوایی، به اندازه کافی سازگار نشده بود. همچنین به عنوان سرپرست تیم، اولویتش ایمنی تیم بود.
در پایان، اعتماد به نفسش بود که او را یاری کرد.”شناخت بدن و تجربه صعود ۱۴ قله هشت هزار متری به من این توانایی را داد که با بقیه اعضای تیم همراه شده و در عین حال سرپرستی را انجام دهم.”
معنای این آخرین کلمات دقیقا مشخص نیست، اما اگر او به عنوان نفر پیشرو صعود کرده باشد، این حتی خالصترین انتظارات برای صعود بدون اکسیژن کمکی را برآورده خواهد کرد. این بدان معنا خواهد بود که بالاتر از کمپ ۴، وی برای بقیه ثابت گذاری کرده است. به هر صورت، این یک شاهکار برجسته است که موفقیت تیم نپالی را ارتقا می دهد و بحث ها در مورد سبک اولین صعود زمستانی کی۲ را خاتمه بخشد. هنوز مشخص نیست که آیا در بین سایر اعضای دیگر تیم کوهنورد دیگری بدون اکسیژن کمکی صعود کرده است یا خیر؟
پورجا با اشاره به اینکه اکسیژن کمکی تنها یک عامل در بین مواردی است که صعود را آسانتر میکند، به بحث در مورد سبک فعلی اشاره کرده است. وی گفت:”موارد بسیاری وجود دارد که کوهنوردان ادعا کرده اند که صعود قله بدون اکسیژن کمکی انجام شده، اما در واقع آنها دنباله رو ما (مردم نپال و شرپاها) بوده اند و از طناب ثابتی که ما کشیدیم بهره بردند. برخی از آن افراد هم در جامعه کوهنوردی شناخته شده هستند. در این صورت چه چیزی منصفانه خواهد بود؟”
نیرمال پورجا همچنین افزود که در پروژه ۱۴ قله وی از اکسیژن کمکی استفاده کرده است، اما وی تا ارتفاع ۸۰۰۰ متری بدون اکسیژن صعود می کرده و از عملکرد خودش رضایت دارد.
پست مرتبط
پیکر آلکس گلدفارب در پاستوری پیک پیدا شد.
متاسفانه مرگ آلکس گلدفارب روس-امریکایی تایید شده است. جستجوگران به وسیله هلی کوپتر جسد وی را در جایی پیدا کرده اند که احتمال میرود از کوه سقوط کرده باشد.
گلدفارب و زلانکو مجارستانی قصد داشتند تا قبل از یک صعود آلپی روی برودپیک در قله ۶۲۰۹ متری پاستوری پیک هم هوایی کنند. پاستوری قبلا هرگز در زمستان صعود نشده بود. زلانکوه به دلیل خطرات باز میگردد اما گلدفارب به تلاش به تنهایی ادامه می دهد. سپس در موعد مقرر به بیس کمپ باز نگشته است.
هلی کوپتر ها اسکاردو را دیروز ترک کرده و جان اسنوری و ساجد صدپارا را از بیس کمپ کی۲ برداشته و راهی تجسس شدند. باد شدید مانع پرواز اولیه میشود اما در پرواز بعدی خلبانان چادر را در مسیر تشخیص می دهند. در پرواز سوم، آنها جسد گلدفارب را دیدند. به نظر میرسد که وی از کوه سقوط کرده باشد.
آلکس گلدفارب درست پس از سقوط شوروی سابق به امریکا نقل مکان کرد و کارخود را به صورت غیرقانونی در یک کارخانه تولید پلاستیک آغاز نمود و پلاسمای خود را برای مخارجش فروخت. در مدت بیش از یک دهه، وی توانست دو مدرک دکتری دریافت کند و به عنوان پروفسور در رشته پزشکی در دانشگاه هاروارد برسد.
وی در ادامه زندگی شگفت انگیز آکادمیک خود، بیش از ۷۰ مقاله علمی و چندین کتاب منتشر کرد. آخرین کتاب وی در خصوص مراقبتهای ویژه بود که بخشی هم به کوید-۱۹ اختصاص داشت.
وی چندین صعود از جمله لنین و خانتنگری را در رزومه کوهنوردی خود داشت.
در دوران همه گیری کرونا که همه ترجیح می دادند در خانه بمانند، آلکس به درمان بیماران نیازمند شتافته بود. وی همواره از خانواده اش به عنوان مهمترین دست آورد زندگی یاد می کرد. یادش گرامی.
خبرها از ماناسلو
آخرین خبرها از ماناسلو حاکی از آن است که کوهنوردان کمپ ارتفاع را در ۶۲۰۰ متری برقرار کرده و با بارگزاری طناب ثابت و چادرها به بیس کمپ بازگشته اند.
