آلن رابرت، مرد عنکبوتی یا فاتح آسمانخراش ها

17 فوریه 2009، ساعت 1:10 بعد از ظهر هنگامی که هزاران بانکدار، مشاور و حسابدار که در مرکز چونگ کنگ، یک برج اداری شصت و دو طبقه در منطقه تجاری مرکزی هنگ کنگ کار می کنند، پس از یک نمایش مرگ و زندگی به محل کار خود بازگشتند. وقت استراحت ناهار، یک فرانسوی کوچک به نام آلن رابرت در اتاقی بدون پنجره در طبقه اول برج مورد بازجویی قرار گرفت. رابرت روی یک صندلی پلاستیکی نشسته بود و مردانی با لباس فرم او را احاطه کرده بودند. سه نفر از آنها از نیروهای پلیس شهر و سه نفر دیگر محافظان خصوصی ساختمان بودند. یکی از نگهبانان که پشت میز ایستاده بود از جلسه فیلمبرداری کرد. دیگری پاسپورت رابرت را خواست.

نگهبان پرسید: دلیل اینکه ساختمان ما را برای صعود انتخاب کردید چه بود؟

رابرت پاسخ داد: “این یک ساختمان بسیار زیباست.” “از بیرون شگفت انگیز است. به ندرت چنین سطحی وجود دارد.» او شلوار نارنجی تنگ و یک تی شرت مشکی پوشیده بود که روی آن غبار گچ مانند شوره سر نشسته بود. او ادامه داد: “خب، شاید برای مردم همه ساختمان ها یکسان باشد، اما برای من اینطور نیست.” همانطور که صحبت می کرد، اشاره کرد و پفهای گچ را در هوا رها کرد.

رابرت، که در آن زمان چهل و شش سال داشت، به تازگی از صورت شرقی چونگ کنگ که نهصد و بیست و هشت فوت ارتفاع داشت بالا رفته بود و از چیزی جز پاها و دستانش استفاده نمی کرد. او تشنه بود، بنابراین نگهبانان به او یک قوطی نوشابه سیب دادند. او گفت: «در ابتدا، ریتم من کمی تند بود. تلفنی زنگ خورد رابرت ادامه داد: “طرفی که من انتخاب کردم، سمت باد است. قسمت جلویی کمی محافظت شده است و شاید زیباتر باشد، اما من نمی خواستم بالای ورودی اصلی باشم. سپس، آنها با تشک ایمنی خواهند آمد. آنها فکر می کنند اگر یک تشک وجود داشته باشد می توانید از اوج آسمان سقوط کنید و به کسی آسیب نرسد. که مزخرف است.»

آلن رابرت

آلن رابرت (زادهٔ ۷ اوت ۱۹۶۲ با نام رابرت آلن فیلیپ) سنگنورد و کوهنورد شهری فرانسوی است. رابرت که به‌عنوان «مرد عنکبوتی فرانسوی» (پس از شخصیت مرد عنکبوتی) یا «عنکبوتی انسانی» شناخته می‌شود، به دلیل صعودهای فری سولو، بالا رفتن از آسمان‌خراش‌ها بدون استفاده از هیچ وسیله‌ای برای صعود به جز یک کیسه گچ کوچک و یک جفت کفش، شهرت دارد. او گاها حتی بدون کفش سنگنوردی با کفش های مردانه چرمی معمولی صعود می کند!

از آنجایی که مقامات به طور معمول به او اجازه چنین استفاده های خطرناکی را می دادند، رابرت در سپیده دم در محل هر آسمان خراش غول پیکری که برای صعود انتخاب می کرد ظاهر می شد. اقدامات او باعث جذب انبوه تماشاچیانی می شود که برای تماشای صعود او توقف می کنند. در نتیجه، رابرت بارها در کشورهای مختلف توسط مقامات مجری قانون که در پایان صعود منتظر او بودند، دستگیر شده است. با این حال، در سال های اخیر، رابرت صعودهای خود را با مجوز و حمایت مالی انجام داده است.

تمرینات بدنی و تکنیک سنگنوردی به او این امکان را می دهد که با استفاده از برآمدگی های کوچک دیوارها و پنجره های ساختمان (مانند تاقچه ها و قاب های پنجره) صعود کند. بسیاری از صعودهای او فرصتی برای استراحت برای او فراهم نمی کند و می تواند چندین ساعت طول بکشد. او گاهی اوقات یک کیسه کوچک از پودر سنگنوردی نیز به دور کمرش می‌بندد.

مرکز ثقل در سنگنوردی: راز بزرگ عملکرد برتر

صحرای تکله‌ مکان ؛ همه چیز درباره سرزمین بی‌بازگشت

آشنایی با دنیای عمودی

رابرت در دوران کودکی که در والانس، حدود شصت و پنج مایلی جنوب لیون بزرگ می‌شد، او می‌خواست زورو، رابین هود یا دآرتانیان باشد. پدرش نماینده شرکت تلفن و مادرش خانه دار بود. وقتی نه ساله بود، فیلم «کوهستان» را دید که درباره دو برادر بود که هنگام سقوط یک هواپیما در نزدیکی روستایشان به عنوان امدادگر خدمت می‌کنند. رابرت آرزوهای شغلی خود را تنظیم کرد: از آن زمان به بعد، او می خواست شخصیت اسپنسر تریسی باشد، قهرمان شجاعی که برای بقا در برابر سخت ترین شرایط می جنگد.

او در سن دوازده سالگی شانس خود را به دست آورد. یک روز بعد از ظهر که از مدرسه به خانه برگشت، متوجه شد که کلیدهایش را گم کرده است. آپارتمان خانوادگی – رابرت، پسر دوم، دو برادر و یک خواهر دارد – هفت طبقه بالاتر بود، با یک پنجره ایوانی که همیشه قفل آن باز می ماند. رابرت بالا رفت و خود را نجات داد. دربانی ماجرا را به مادرش گزارش داد و او را تنبیه شد. رابرت احساس می کند که پدرش، که با او رابطه دوری داشت، او را تحسین می کند.

رابرت نام مستعار این ساختمان آپارتمانی را به نام قله ایلفروید در توده اکرینز گذاشت. او و برخی از دوستان همفکر خود شروع به تبدیل محله به یک سرزمین فانتزی آلپ–هیمالیا کردند: آنها با تجهیزات قرضی، سه درخت حیاط پشتی را به یک تراورس تیرولی تبدیل کردند. توده های سنگی به Doigt de Dieux و آناپورنا تغییر نام یافت. . هر آخر هفته، آنها به حومه شهر می رفتند، جایی که رابرت می نویسد: «ما یک اخلاق سخت، خشن، جسورانه و احمقانه را به خود تحمیل کردیم.» آنها قبل از اینکه دره نوردی وجود داشته باشد، به دره نوردی رفتند. در زمستان، ژاکت های پشمی روی هم می ریختند، باگت ها را در ده کیسه پلاستیکی بسته بندی می کردند و تمام روز را در آبشارهای یخ زده می چرخیدند.

به زودی، رابرت – به همراه یکی از دوستانش و نسخه‌ای از مجله کوهستان – اولین صعود جدی خود را در صخره های آهکی کروسل انجام دادند. این صعود که بسیار دشوار ارزیابی شد، در کمال تعجب آنها موفقیت آمیز بود. با تقویت مهارت های خود در انزوا، آنها بهتر از آنچه می دانستند بودند. آنان صعوهای انفرادی آزاد را در سراسر فلات Vercors آغاز کردند. پس از چند سال، دوست رابرت تصمیم گرفت پلیس شود و رابرت که دلش شکسته بود، خودش سنگنوردی را آغاز کرد. زمانی که بیست و دو ساله بود، L’Abominable Homme des Doigts، دیواره ای با درجه سختی 7b+، را فری سولو صعود کرد. در سال 1992، دو سال قبل از شروع به بالا رفتن از ساختمان‌ها، او آن مسیر را با دو مسیر دیگر، L’Abomifreux (7c) و L’Abominafreux (8a) ترکیب نمود. «بالا رفتن از وردون دیوانه کننده است. فکر کردن به آن ترسناک است.» این نظری بود که آلکس هانولد درباره این صعودهای آلن رابرت داشت و اینکه صعودهای آلن آنهم در آن زمان خارق العاده و مافوق تصور بوده است.

صعود یا بازی با آسمانخراش ها

رابرت از نقاط دیدنی از جمله برج خلیفه، برج ایفل، خانه اپرای سیدنی و برج مونپارناس و همچنین دیگر بلندترین آسمان‌خراش‌های جهان صعود کرده است.

در سال 1997 او از برج‌های دوقلوی پتروناس در کوالالامپور، مالزی بالا رفت، اما در طبقه 60، 28 طبقه پایین‌تر از نوک برج دستگیر شد. در سال 1998 او به ارتفاع 23 متری ابلیسک در پاریس صعود کرد. در ژوئن 1999 رابرت از هتل ماریوت 170 متری در ورشو بالا رفت. در آگوست 1999 او از برج سیرز بالا رفت، دومین مردی که پس از دن گودوین این کار را انجام داد.

در فوریه 2003، او به طور قانونی از برج 200 متریبانک ملی ابوظبی، امارات متحده عربی که توسط حدود 100000 تماشاگر تماشا می شد، صعود کرد. سپس قدری درآمدزایی هم به این فرآیند اضافه شد. در ماه مه 2003، او حدود 18000 دلار برای بالا رفتن از ساختمان 95 متری لویدز برای تبلیغ اولین نمایش فیلم مرد عنکبوتی در کانال تلویزیونی بریتانیایی Sky Movies دریافت کرد. در 19 اکتبر 2004، آلن رابرت در حالی که لباس مرد عنکبوتی به تن داشت، به مقر 187 متری شرکت نفت فرانسوی توتال رفت.

رابرت برج تایپه 101 را در 25 دسامبر 2004، چند روز قبل از افتتاح بزرگ آن به عنوان بلندترین ساختمان جهان، طی کرد. این صعود 508 متری قانونی بود و بخشی از جشن های هفته به شمار می رفت. اضلاع مایل به بیرون آسمان خراش هیچ مشکل ظاهری برای او ایجاد نمی کرد، اما باران شدید منجر به صعودی به مدت چهار ساعت – دو برابر تخمین او – شد.

در 11 ژوئن 2005 او از مرکز چونگ کنگ در هنگ کنگ بالا رفت و 283 متر صعود کرد تا به بالای برج 62 طبقه برسد.

در 1 سپتامبر 2006، او از بلندترین ساختمان لیتوانی و کشورهای بالتیک – برج اروپا به ارتفاع 148 متردر ویلنیوس صعود کرد. آلن رابرت با پوشیدن کت و شلوار مشکی و با استفاده از یک طناب ایمنی در عرض 40 دقیقه به عرشه دیدبانی ساختمان، 114 متری رسید. در سال 2006 او همچنین به عنوان بخشی از تبلیغات Optimus، یک اپراتور ملی تلفن همراه، از توره واسکو داگاما در پرتغال صعود کرد. او سال را با صعود از میدان جهانی سانتافه در مکزیکو سیتی در 7 دسامبر 2006 به پایان رساند.

آلن در 23 فوریه 2007 به طور قانونی از ساختمان مقر سازمان سرمایه گذاری ابوظبی (ADIA) در ساحل ابوظبی بالا رفت.

در 20 مارس 2007، او مجدداً از برج‌های دوقلوی پتروناس بالا رفت و دهمین سالگرد صعود قبلی خود به این ساختمان را رقم زد. او با رسیدن به طبقه 60 اجازه داد تا دستگیر شود. او پرچم مالزی را به اهتزاز درآورد و با تشویق پلیس منتظر، خدمه آتش نشانی و نمایندگان رسانه ها قبل از تحویل خود مواجه شد.

آلن رابرت در 31 مه 2007 با پوشیدن لباس مرد عنکبوتی از ساختمان 88 طبقه جین مائو در شانگهای، بلندترین ساختمان آن زمان چین، بالا رفت. او بعداً دستگیر شد و به مدت پنج روز قبل از اخراج از چین به زندان افتاد.در نوامبر 2007، رابرت توسط دولت محلی ژانگ جیایجی، منطقه ای خوش منظره در استان جنوبی هونان، دعوت شد تا از کوه 1518 متری Tianmen بالا برود تا شهرت منطقه را افزایش دهد و گردشگران را جذب کند.

در 4 سپتامبر 2007، او از ساختمان اداری 244 متری (801 فوت) فدراسیون تاور در مسکو، (بلندترین آسمان خراش روسیه) صعود کرد و باز هم توسط پلیس بازداشت شد.

در 18 دسامبر 2007 او از ساختمان اداری 29 طبقه پورتلند هاوس در لندن (بلندترین ساختمان وست مینستر) بالا رفت. این فقط حدود 40 دقیقه طول کشید. پلیس منطقه را با این صعود را با نوار ضبط کرد و بعداً او را به دلیل آسیب و اتلاف وقت پلیس دستگیر نمود.

آلن رابرت در 15 آوریل 2008، به برج 60 طبقه Four Seasons Place در هنگ کنگ صعود کرد. پلیس و چهار ماشین آتش نشانی ایستاده بودند و نزدیک به 1 ساعت طول کشید تا او به نوک برج برسد. وی اظهار داشت که صعودش به منظور افزایش آگاهی در مورد گرمایش جهانی بوده است.

در 5 ژوئن 2008، او از ساختمان نیویورک تایمز در شهر نیویورک بالا رفت. او بنری با شعار گرمایش زمین باز کرد و سپس توسط پلیس روی پشت بام دستگیر شد. روی این بنر نوشته شده بود “گرمایش زمین هر هفته بیش از 11 سپتامبر جان مردم را می گیرد”.در همان روز، نفر دوم، رنالدو کلارک، نیز از ساختمان تایمز بالا رفت.

در 17 فوریه 2009، آلن رابرت یک بار دیگر از مرکز Cheung Kong در هنگ کنگ صعود کرد و 40 دقیقه طول کشید تا به بالای برج 62 طبقه برسد. او در حین بالا رفتن بنری با عنوان “onehundredmonths.org” باز کرد.

آلن در 2 آوریل 2009، در طول اجلاس G-20 لندن در سال 2009، به طبقه 9 ساختمان لویدز رفت و یک بنر 100 فوتی را باز کرد که در آن نوشته بود، 100 ماه برای نجات سیاره باقی مانده است.

در 1 سپتامبر 2009، یک روز پس از جشن گرفتن پنجاه و دومین روز استقلال مالزی و پس از دو دستگیری در سال‌های 1997 و 2007، آلن رابرت سرانجام با موفقیت به بالای برج‌های دوقلوی پتروناس رسید.

در 28 مارس 2011 رابرت از بلندترین ساختمان جهان، برج 828 متری خلیفه در دبی، صعود کرد، که برای تکمیل این صعود تنها بیش از 6 ساعت طول کشید. با این حال، او از یک هارنس مطابق با رویه ایمنی استفاده کرده بود.

آلن رابرت در 4 سپتامبر 2011، به طور قانونی از برج مرکزی 240 متری دانشگاه دولتی مسکو، طی یک نمایش 4 بعدی 2 ساعته توسط دیوید اتکینز، که در آن دانشگاه به عنوان صفحه نمایش استفاده می شد، بالا رفت.

در 12 آوریل 2012، ـلن رکورد جهانی گینس را برای صعود از برج 300 متری اسپایر در دوحه، قطر در سریعترین زمان (1 ساعت و 33 دقیقه و 47 ثانیه) ثبت کرد.

در 21 ژوئن 2012، او به طور قانونی از برج 110 متری مخابرات موریس به عنوان بخشی از یک کمپین تبلیغاتی برای راه اندازی فناوری سلولی 4G توسط اپراتور مخابراتی بالا رفت.آلن در این صعود از طناب های ایمنی، هارنس ها و ابزارهای مکنده استفاده کرده بود.

در نوامبر 2012 رابرت در داخل The Shard در لندن مشاهده شد. صاحبان ساختمان متعاقباً حکمی را دریافت کردند که از بازگشت رابرت جلوگیری می کرد.

در 12 آوریل 2015 او از برج کایان در دبی، یک ساختمان پیچ خورده 307 متری، در 70 دقیقه صعود کرد.

در 25 نوامبر 2017 او از آسمان خراش Torre Agbar، یک آسمان خراش 38 طبقه در بارسلون، اسپانیا بالا رفت.

در 28 سپتامبر 2019، آلن رابرت از ساختمان Skyper، یک آسمان خراش 153 متری در فرانکفورت بالا رفت. او پس از پایان صعودش دستگیر شد.

در 1 اکتبر 2020، او برج 166 متری نقره ای در فرانکفورت را صعود کرد. در 23 نوامبر 2021، آلن یک بار دیگر از ساختمان Skyper در فرانکفورت بالا رفت، قبل از اینکه توسط مقامات آلمانی دستگیر شود.

حوادث

رابرت در مصاحبه ای در سال 2005 گفت که در طول زندگی خود هفت بار سقوط کرده است. بدترین سقوط او در سپتامبر 1982 بود.

در 18 ژانویه 1982، در 19 سالگی، هنگامی که کارگاه و طناب او در حین تمرین از دست رفت، 15 متر (49 فوت) سقوط نمود که باعث شکستن مچ دست، پاشنه پا و بینی او شد و سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفت.

در سال 1993، او در حالی که به کارآموزان نشان می‌داد که چگونه در هنگام سنگنوردی به پاهای خود تکیه کنند، 8 متر سقوط کرد. او در مسیری آسان دست هایش را پشت سرش نگه داشت اما تعادل خود را از دست داد و با سر به زمین افتاد و هر دو مچ دستش شکست. او دوباره به کما رفت و دو ماه را در بیمارستان گذراند.

آلن رابرت در سال 2004، هنگام بالا رفتن از چراغ راهنمایی و هنگام گرفتن عکس در یک مصاحبه، 2 متر سقوط کرد. او روی آرنج خود فرود آمد و به چهل بخیه نیاز داشت. تنها یک ماه بعد هم از بلندترین آسمان خراش جهان در آن زمان، تایپه 101، به عنوان بخشی از هفته افتتاحیه رسمی آن صعود کرد.

با این حال آلن رابرت همچنان به صعود ادامه می دهد.

منابع: wikipedia / newyorker