۱۷ فوریه ۲۰۰۹، ساعت ۱:۱۰ بعد از ظهر هنگامی که هزاران بانکدار، مشاور و حسابدار که در مرکز چونگ کنگ، یک برج اداری شصت و دو طبقه در منطقه تجاری مرکزی هنگ کنگ کار می کنند، پس از یک نمایش مرگ و زندگی به محل کار خود بازگشتند. وقت استراحت ناهار، یک فرانسوی کوچک به نام آلن رابرت در اتاقی بدون پنجره در طبقه اول برج مورد بازجویی قرار گرفت. رابرت روی یک صندلی پلاستیکی نشسته بود و مردانی با لباس فرم او را احاطه کرده بودند. سه نفر از آنها از نیروهای پلیس شهر و سه نفر دیگر محافظان خصوصی ساختمان بودند. یکی از نگهبانان که پشت میز ایستاده بود از جلسه فیلمبرداری کرد. دیگری پاسپورت رابرت را خواست.
نگهبان پرسید: دلیل اینکه ساختمان ما را برای صعود انتخاب کردید چه بود؟
رابرت پاسخ داد: “این یک ساختمان بسیار زیباست.” “از بیرون شگفت انگیز است. به ندرت چنین سطحی وجود دارد.» او شلوار نارنجی تنگ و یک تی شرت مشکی پوشیده بود که روی آن غبار گچ مانند شوره سر نشسته بود. او ادامه داد: “خب، شاید برای مردم همه ساختمان ها یکسان باشد، اما برای من اینطور نیست.” همانطور که صحبت می کرد، اشاره کرد و پفهای گچ را در هوا رها کرد.
رابرت، که در آن زمان چهل و شش سال داشت، به تازگی از صورت شرقی چونگ کنگ که نهصد و بیست و هشت فوت ارتفاع داشت بالا رفته بود و از چیزی جز پاها و دستانش استفاده نمی کرد. او تشنه بود، بنابراین نگهبانان به او یک قوطی نوشابه سیب دادند. او گفت: «در ابتدا، ریتم من کمی تند بود. تلفنی زنگ خورد رابرت ادامه داد: “طرفی که من انتخاب کردم، سمت باد است. قسمت جلویی کمی محافظت شده است و شاید زیباتر باشد، اما من نمی خواستم بالای ورودی اصلی باشم. سپس، آنها با تشک ایمنی خواهند آمد. آنها فکر می کنند اگر یک تشک وجود داشته باشد می توانید از اوج آسمان سقوط کنید و به کسی آسیب نرسد. که مزخرف است.»
آلن رابرت
آلن رابرت (زادهٔ ۷ اوت ۱۹۶۲ با نام رابرت آلن فیلیپ) سنگنورد و کوهنورد شهری فرانسوی است. رابرت که به‌عنوان «مرد عنکبوتی فرانسوی» (پس از شخصیت مرد عنکبوتی) یا «عنکبوتی انسانی» شناخته میشود، به دلیل صعودهای فری سولو، بالا رفتن از آسمان‌خراش‌ها بدون استفاده از هیچ وسیله‌ای برای صعود به جز یک کیسه گچ کوچک و یک جفت کفش، شهرت دارد. او گاها حتی بدون کفش سنگنوردی با کفش های مردانه چرمی معمولی صعود می کند!
از آنجایی که مقامات به طور معمول به او اجازه چنین استفاده های خطرناکی را می دادند، رابرت در سپیده دم در محل هر آسمان خراش غول پیکری که برای صعود انتخاب می کرد ظاهر می شد. اقدامات او باعث جذب انبوه تماشاچیانی می شود که برای تماشای صعود او توقف می کنند. در نتیجه، رابرت بارها در کشورهای مختلف توسط مقامات مجری قانون که در پایان صعود منتظر او بودند، دستگیر شده است. با این حال، در سال های اخیر، رابرت صعودهای خود را با مجوز و حمایت مالی انجام داده است.
تمرینات بدنی و تکنیک سنگنوردی به او این امکان را می دهد که با استفاده از برآمدگی های کوچک دیوارها و پنجره های ساختمان (مانند تاقچه ها و قاب های پنجره) صعود کند. بسیاری از صعودهای او فرصتی برای استراحت برای او فراهم نمی کند و می تواند چندین ساعت طول بکشد. او گاهی اوقات یک کیسه کوچک از پودر سنگنوردی نیز به دور کمرش می‌بندد.
آشنایی با دنیای عمودی
رابرت در دوران کودکی که در والانس، حدود شصت و پنج مایلی جنوب لیون بزرگ می‌شد، او می‌خواست زورو، رابین هود یا دآرتانیان باشد. پدرش نماینده شرکت تلفن و مادرش خانه دار بود. وقتی نه ساله بود، فیلم «کوهستان» را دید که درباره دو برادر بود که هنگام سقوط یک هواپیما در نزدیکی روستایشان به عنوان امدادگر خدمت می‌کنند. رابرت آرزوهای شغلی خود را تنظیم کرد: از آن زمان به بعد، او می خواست شخصیت اسپنسر تریسی باشد، قهرمان شجاعی که برای بقا در برابر سخت ترین شرایط می جنگد.
او در سن دوازده سالگی شانس خود را به دست آورد. یک روز بعد از ظهر که از مدرسه به خانه برگشت، متوجه شد که کلیدهایش را گم کرده است. آپارتمان خانوادگی – رابرت، پسر دوم، دو برادر و یک خواهر دارد – هفت طبقه بالاتر بود، با یک پنجره ایوانی که همیشه قفل آن باز می ماند. رابرت بالا رفت و خود را نجات داد. دربانی ماجرا را به مادرش گزارش داد و او را تنبیه شد. رابرت احساس می کند که پدرش، که با او رابطه دوری داشت، او را تحسین می کند.
رابرت نام مستعار این ساختمان آپارتمانی را به نام قله ایلفروید در توده اکرینز گذاشت. او و برخی از دوستان همفکر خود شروع به تبدیل محله به یک سرزمین فانتزی آلپ–هیمالیا کردند: آنها با تجهیزات قرضی، سه درخت حیاط پشتی را به یک تراورس تیرولی تبدیل کردند. توده های سنگی به Doigt de Dieux و آناپورنا تغییر نام یافت. . هر آخر هفته، آنها به حومه شهر می رفتند، جایی که رابرت می نویسد: «ما یک اخلاق سخت، خشن، جسورانه و احمقانه را به خود تحمیل کردیم.» آنها قبل از اینکه دره نوردی وجود داشته باشد، به دره نوردی رفتند. در زمستان، ژاکت های پشمی روی هم می ریختند، باگت ها را در ده کیسه پلاستیکی بسته بندی می کردند و تمام روز را در آبشارهای یخ زده می چرخیدند.
به زودی، رابرت – به همراه یکی از دوستانش و نسخه‌ای از مجله کوهستان – اولین صعود جدی خود را در صخره های آهکی کروسل انجام دادند. این صعود که بسیار دشوار ارزیابی شد، در کمال تعجب آنها موفقیت آمیز بود. با تقویت مهارت های خود در انزوا، آنها بهتر از آنچه می دانستند بودند. آنان صعوهای انفرادی آزاد را در سراسر فلات Vercors آغاز کردند. پس از چند سال، دوست رابرت تصمیم گرفت پلیس شود و رابرت که دلش شکسته بود، خودش سنگنوردی را آغاز کرد. زمانی که بیست و دو ساله بود، L’Abominable Homme des Doigts، دیواره ای با درجه سختی ۷b+، را فری سولو صعود کرد. در سال ۱۹۹۲، دو سال قبل از شروع به بالا رفتن از ساختمان‌ها، او آن مسیر را با دو مسیر دیگر، L’Abomifreux (7c) و L’Abominafreux (8a) ترکیب نمود. «بالا رفتن از وردون دیوانه کننده است. فکر کردن به آن ترسناک است.» این نظری بود که آلکس هانولد درباره این صعودهای آلن رابرت داشت و اینکه صعودهای آلن آنهم در آن زمان خارق العاده و مافوق تصور بوده است.
صعود یا بازی با آسمانخراش ها
رابرت از نقاط دیدنی از جمله برج خلیفه، برج ایفل، خانه اپرای سیدنی و برج مونپارناس و همچنین دیگر بلندترین آسمان‌خراش‌های جهان صعود کرده است.
در سال ۱۹۹۷ او از برج‌های دوقلوی پتروناس در کوالالامپور، مالزی بالا رفت، اما در طبقه ۶۰، ۲۸ طبقه پایین‌تر از نوک برج دستگیر شد. در سال ۱۹۹۸ او به ارتفاع ۲۳ متری ابلیسک در پاریس صعود کرد. در ژوئن ۱۹۹۹ رابرت از هتل ماریوت ۱۷۰ متری در ورشو بالا رفت. در آگوست ۱۹۹۹ او از برج سیرز بالا رفت، دومین مردی که پس از دن گودوین این کار را انجام داد.
در فوریه ۲۰۰۳، او به طور قانونی از برج ۲۰۰ متریبانک ملی ابوظبی، امارات متحده عربی که توسط حدود ۱۰۰۰۰۰ تماشاگر تماشا می شد، صعود کرد. سپس قدری درآمدزایی هم به این فرآیند اضافه شد. در ماه مه ۲۰۰۳، او حدود ۱۸۰۰۰ دلار برای بالا رفتن از ساختمان ۹۵ متری لویدز برای تبلیغ اولین نمایش فیلم مرد عنکبوتی در کانال تلویزیونی بریتانیایی Sky Movies دریافت کرد. در ۱۹ اکتبر ۲۰۰۴، آلن رابرت در حالی که لباس مرد عنکبوتی به تن داشت، به مقر ۱۸۷ متری شرکت نفت فرانسوی توتال رفت.
رابرت برج تایپه ۱۰۱ را در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۴، چند روز قبل از افتتاح بزرگ آن به عنوان بلندترین ساختمان جهان، طی کرد. این صعود ۵۰۸ متری قانونی بود و بخشی از جشن های هفته به شمار می رفت. اضلاع مایل به بیرون آسمان خراش هیچ مشکل ظاهری برای او ایجاد نمی کرد، اما باران شدید منجر به صعودی به مدت چهار ساعت – دو برابر تخمین او – شد.
در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۵ او از مرکز چونگ کنگ در هنگ کنگ بالا رفت و ۲۸۳ متر صعود کرد تا به بالای برج ۶۲ طبقه برسد.
در ۱ سپتامبر ۲۰۰۶، او از بلندترین ساختمان لیتوانی و کشورهای بالتیک – برج اروپا به ارتفاع ۱۴۸ متردر ویلنیوس صعود کرد. آلن رابرت با پوشیدن کت و شلوار مشکی و با استفاده از یک طناب ایمنی در عرض ۴۰ دقیقه به عرشه دیدبانی ساختمان، ۱۱۴ متری رسید. در سال ۲۰۰۶ او همچنین به عنوان بخشی از تبلیغات Optimus، یک اپراتور ملی تلفن همراه، از توره واسکو داگاما در پرتغال صعود کرد. او سال را با صعود از میدان جهانی سانتافه در مکزیکو سیتی در ۷ دسامبر ۲۰۰۶ به پایان رساند.
آلن در ۲۳ فوریه ۲۰۰۷ به طور قانونی از ساختمان مقر سازمان سرمایه گذاری ابوظبی (ADIA) در ساحل ابوظبی بالا رفت.
در ۲۰ مارس ۲۰۰۷، او مجدداً از برج‌های دوقلوی پتروناس بالا رفت و دهمین سالگرد صعود قبلی خود به این ساختمان را رقم زد. او با رسیدن به طبقه ۶۰ اجازه داد تا دستگیر شود. او پرچم مالزی را به اهتزاز درآورد و با تشویق پلیس منتظر، خدمه آتش نشانی و نمایندگان رسانه ها قبل از تحویل خود مواجه شد.
آلن رابرت در ۳۱ مه ۲۰۰۷ با پوشیدن لباس مرد عنکبوتی از ساختمان ۸۸ طبقه جین مائو در شانگهای، بلندترین ساختمان آن زمان چین، بالا رفت. او بعداً دستگیر شد و به مدت پنج روز قبل از اخراج از چین به زندان افتاد.در نوامبر ۲۰۰۷، رابرت توسط دولت محلی ژانگ جیایجی، منطقه ای خوش منظره در استان جنوبی هونان، دعوت شد تا از کوه ۱۵۱۸ متری Tianmen بالا برود تا شهرت منطقه را افزایش دهد و گردشگران را جذب کند.
در ۴ سپتامبر ۲۰۰۷، او از ساختمان اداری ۲۴۴ متری (۸۰۱ فوت) فدراسیون تاور در مسکو، (بلندترین آسمان خراش روسیه) صعود کرد و باز هم توسط پلیس بازداشت شد.
در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷ او از ساختمان اداری ۲۹ طبقه پورتلند هاوس در لندن (بلندترین ساختمان وست مینستر) بالا رفت. این فقط حدود ۴۰ دقیقه طول کشید. پلیس منطقه را با این صعود را با نوار ضبط کرد و بعداً او را به دلیل آسیب و اتلاف وقت پلیس دستگیر نمود.
آلن رابرت در ۱۵ آوریل ۲۰۰۸، به برج ۶۰ طبقه Four Seasons Place در هنگ کنگ صعود کرد. پلیس و چهار ماشین آتش نشانی ایستاده بودند و نزدیک به ۱ ساعت طول کشید تا او به نوک برج برسد. وی اظهار داشت که صعودش به منظور افزایش آگاهی در مورد گرمایش جهانی بوده است.
در ۵ ژوئن ۲۰۰۸، او از ساختمان نیویورک تایمز در شهر نیویورک بالا رفت. او بنری با شعار گرمایش زمین باز کرد و سپس توسط پلیس روی پشت بام دستگیر شد. روی این بنر نوشته شده بود “گرمایش زمین هر هفته بیش از ۱۱ سپتامبر جان مردم را می گیرد”.در همان روز، نفر دوم، رنالدو کلارک، نیز از ساختمان تایمز بالا رفت.
در ۱۷ فوریه ۲۰۰۹، آلن رابرت یک بار دیگر از مرکز Cheung Kong در هنگ کنگ صعود کرد و ۴۰ دقیقه طول کشید تا به بالای برج ۶۲ طبقه برسد. او در حین بالا رفتن بنری با عنوان “onehundredmonths.org” باز کرد.
آلن در ۲ آوریل ۲۰۰۹، در طول اجلاس G-20 لندن در سال ۲۰۰۹، به طبقه ۹ ساختمان لویدز رفت و یک بنر ۱۰۰ فوتی را باز کرد که در آن نوشته بود، ۱۰۰ ماه برای نجات سیاره باقی مانده است.
در ۱ سپتامبر ۲۰۰۹، یک روز پس از جشن گرفتن پنجاه و دومین روز استقلال مالزی و پس از دو دستگیری در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۷، آلن رابرت سرانجام با موفقیت به بالای برج‌های دوقلوی پتروناس رسید.
در ۲۸ مارس ۲۰۱۱ رابرت از بلندترین ساختمان جهان، برج ۸۲۸ متری خلیفه در دبی، صعود کرد، که برای تکمیل این صعود تنها بیش از ۶ ساعت طول کشید. با این حال، او از یک هارنس مطابق با رویه ایمنی استفاده کرده بود.
آلن رابرت در ۴ سپتامبر ۲۰۱۱، به طور قانونی از برج مرکزی ۲۴۰ متری دانشگاه دولتی مسکو، طی یک نمایش ۴ بعدی ۲ ساعته توسط دیوید اتکینز، که در آن دانشگاه به عنوان صفحه نمایش استفاده می شد، بالا رفت.
در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲، ـلن رکورد جهانی گینس را برای صعود از برج ۳۰۰ متری اسپایر در دوحه، قطر در سریعترین زمان (۱ ساعت و ۳۳ دقیقه و ۴۷ ثانیه) ثبت کرد.
در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۲، او به طور قانونی از برج ۱۱۰ متری مخابرات موریس به عنوان بخشی از یک کمپین تبلیغاتی برای راه اندازی فناوری سلولی ۴G توسط اپراتور مخابراتی بالا رفت.آلن در این صعود از طناب های ایمنی، هارنس ها و ابزارهای مکنده استفاده کرده بود.
در نوامبر ۲۰۱۲ رابرت در داخل The Shard در لندن مشاهده شد. صاحبان ساختمان متعاقباً حکمی را دریافت کردند که از بازگشت رابرت جلوگیری می کرد.
در ۱۲ آوریل ۲۰۱۵ او از برج کایان در دبی، یک ساختمان پیچ خورده ۳۰۷ متری، در ۷۰ دقیقه صعود کرد.
در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۷ او از آسمان خراش Torre Agbar، یک آسمان خراش ۳۸ طبقه در بارسلون، اسپانیا بالا رفت.
در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹، آلن رابرت از ساختمان Skyper، یک آسمان خراش ۱۵۳ متری در فرانکفورت بالا رفت. او پس از پایان صعودش دستگیر شد.
در ۱ اکتبر ۲۰۲۰، او برج ۱۶۶ متری نقره ای در فرانکفورت را صعود کرد. در ۲۳ نوامبر ۲۰۲۱، آلن یک بار دیگر از ساختمان Skyper در فرانکفورت بالا رفت، قبل از اینکه توسط مقامات آلمانی دستگیر شود.
حوادث
رابرت در مصاحبه ای در سال ۲۰۰۵ گفت که در طول زندگی خود هفت بار سقوط کرده است. بدترین سقوط او در سپتامبر ۱۹۸۲ بود.
در ۱۸ ژانویه ۱۹۸۲، در ۱۹ سالگی، هنگامی که کارگاه و طناب او در حین تمرین از دست رفت، ۱۵ متر (۴۹ فوت) سقوط نمود که باعث شکستن مچ دست، پاشنه پا و بینی او شد و سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفت.
در سال ۱۹۹۳، او در حالی که به کارآموزان نشان می‌داد که چگونه در هنگام سنگنوردی به پاهای خود تکیه کنند، ۸ متر سقوط کرد. او در مسیری آسان دست هایش را پشت سرش نگه داشت اما تعادل خود را از دست داد و با سر به زمین افتاد و هر دو مچ دستش شکست. او دوباره به کما رفت و دو ماه را در بیمارستان گذراند.
آلن رابرت در سال ۲۰۰۴، هنگام بالا رفتن از چراغ راهنمایی و هنگام گرفتن عکس در یک مصاحبه، ۲ متر سقوط کرد. او روی آرنج خود فرود آمد و به چهل بخیه نیاز داشت. تنها یک ماه بعد هم از بلندترین آسمان خراش جهان در آن زمان، تایپه ۱۰۱، به عنوان بخشی از هفته افتتاحیه رسمی آن صعود کرد.
با این حال آلن رابرت همچنان به صعود ادامه می دهد.
