دانلود آهنگ خونه ما دوره دوره پشت کوه های صبوره

آهنگ «خونه ما دوره» از مرجان فرساد یکی از آثار احساسی و عمیق این خواننده مستقل ایرانی است که با شعری شاعرانه و فضایی مینیمال، مخاطب را به دنیایی دورافتاده، آرام و در عین حال پر از حس دلتنگی می‌برد. جمله‌ی آغازین ترانه یعنی «خونه ما دوره دوره، پشت کوه‌های صبوره» به‌تنهایی تصویری از یک مکان آرام، دور از هیاهوی شهر و در دل طبیعت ترسیم می‌کند. در این تصویر، “صبوری کوه‌ها” استعاره‌ای است از سکوت و ثبات یک زندگی ساده ولی پرمعنا.

در این قطعه، مرجان فرساد با صدای لطیف و تنظیمی مینیمالیستی، فضایی ایجاد می‌کند که حس نوستالژی و غریبی در دل مخاطب زنده می‌شود. ترکیب ملودی آرام، سازبندی خلوت و واژه‌های ساده اما تأثیرگذار، باعث می‌شود آهنگ حالت زمزمه‌گونه‌ای داشته باشد؛ گویی قصه‌ای را آهسته در گوش شنونده نجوا می‌کند. آهنگ بیش از آن‌که یک روایت بیرونی باشد، تجربه‌ای درونی است که انسان را به یاد خانه‌های کودکی، دلتنگی‌های دور، و خلوت‌های شاعرانه‌اش می‌اندازد.

یکی از ویژگی‌های شاخص این ترانه، استفاده از طبیعت به‌عنوان عنصری شاعرانه است. کوه، صبوری، و دوری، همگی نمادهایی از حس جدایی، اما آرامش هستند. «خونه ما دوره» تنها یک آهنگ نیست، بلکه تجربه‌ای شنیداری است که هم‌زمان دل را می‌گیرد و گرم می‌کند. این ویژگی باعث شده تا این قطعه یکی از محبوب‌ترین و ماندگارترین کارهای مرجان فرساد در میان علاقه‌مندان موسیقی مستقل ایرانی باشد.

فهرست مطالب

متن ترانه خونه ما دور دوره پشت کوه‌های صبوره

خونه ما دورِ دوره ، پشت کوه‌های صبوره
پشت دَشتای طلایی ، پشت صحراهای خالی
خونه ماست اونورِ آب ، اونورِ موجهای بی تاب
پشت جنگلای سروه ، توی رویاست ، توی یه خواب
پشت اقیانوسِ آبی ، پشت باغای گلابی
اونور باغای انگور ، پشت کندوهای زنبور
خونه ما پشت ابرهاست ، اونور دلتنگیِ ماست
تهِ جاده های خیسه ، پشت بارون ، پشت دریاست
خونه ما قصه داره ، آلبالو و پسته داره
پشت خنده‌هایِ گرمش ، آدمای خسته داره
خونه ما شادی داره ، توی حوضاش ماهی داره
کوچه هاش توپ بازی داره ، گربه های نازی داره
خونه ما گرم و صمیمی ، رو دیواراش عکسای قدیمی
عکسِ بازی تویِ اِیوون ، لب دریا تو تابستون
عکس اون روز زیر بارون ، با یه بغض و یک چَمِدون
رفتن از پیشِ آدمهایِ ، نازنین و مهربون
خونه ما دورِ دوره ، پشت کوه های صبوره
پشت دشتای طلایی ، پشت صحراهای خالی
خونه ماست اونور آب ، اونور موجای بی تاب
پشت جنگلای سَروه ، توی رویاست توی یه خواب