یکی از مهمترین موضوعات در کوهنوردی ایمنی است. به عنوان یک فوتبالیست آسیب دیدن شاید تنها به معنای پارگی رباط صلیبی شما باشد، اما در کوهنوردی خطر مرگ همواره در کمین است. با این حال توجه به برخی از نکات کلیدی به کوهنورد کمک می کند تا خطرات کوهستان را مدیریت کند و بهترین عکس العمل را نسبت به این خطرات نشان دهد. در این مقاله به بررسی مهمترین توصیه های ایمنی کوهنوردی می پردازیم.
1. آمادگی جسمانی
آمادگی جسمانی پایه و اساس ورزش کوهنوردی به عنوان یک ورزش استقامتی می باشد. حتی برای کسب مهارت فنی نیز به سطح آمادگی خوبی نیاز خواهید داشت که می تواند شامل موارد زیر باشد:
- داشتن استقامت کافی برای ساعت ها و حتی روزها پیمایش مسیر
- داشتن قدرت کافی برای حمل کوله، پوشاک و سایر تجهیزات
- توان و قدرت کافی در دست به سنگ و سنگنوردی
بدون کسب آمادگی کافی، شرکت در دوره های آموزشی هم اغلب بی ثمر خواهد بود. از سوی دیگر عدم آمادگی باعث عکس العمل های ضعیف در شرایط بروز خطر و حتی تبدیل به عامل خطر برای دیگران خواهد شد. پس برای شرکت در هر نوع برنامه ای باید آمادگی لازم برای آن را کسب کنید. از سوی دیگر به عنوان یک کوهنورد سطح عمومی آمادگی خوبی برای خود ایجاد کنید. شرکت در تمرینات زیر در طول هفته می تواند در این مورد به شما کمک کند:
- دویدن
- تمرین سنگنوردی در باشگاه
- وزنه زدن
- دوچرخه سواری
- …
همیشه انرژی کافی برای فرود و بازگشت را در نظر بگیرید. صعود به کوه امری اختیاری و بازگشت از آن اجباری خواهد بود.
2. آمادگی فنی
مجموعه ای از مهارت ها برای بالا بردن ایمنی در کوهنوردی لازم است. آشنایی با پزشکی ارتفاع، عبور از یخچالها، شناخت خطرات کوهستان، کار با طناب و سایر موارد، همه نیاز به یادگیری و کسب مهارت دارند. یادگیری این مهارت ها را بخشی از امنیت و سلامت شما را شکل می دهد.
یادگیری مهارت ها یک طرف و البته استاد شدن در آنها نیاز به تلاش و ممارست در تمرین دارد. شرکت در برنامه های کوهنوردی آسانتر شما را برای صعودهای سخت آماده خواهد کرد. به یاد داشته باشید که میانبری به بالا نیست. این تلاش است که مسیر شما را هموار می کند. برخی از مهمترین مهارت ها به شرح زیر هستند:
- سنگنوردی و کار با طناب
- مهارت های یخ و برف
- تغذیه در کوهنوردی
- مسیریابی و کار با جی پی اس
- …
3. بررسی وضعیت آب و هوا
قبل از رفتن به کوه، مهم است که بدانید ممکن است خود را در چه وضعیتی قرار می دهید. همیشه حتما پیش بینی آب و هوا و شرایط برف را از قبل بررسی کنید و برنامه سفر خود را بر اساس آن برنامه ریزی یا تغییر دهید.
وقتی در کوه هستید، آب و هوا می تواند به سرعت و به طور چشمگیری تغییر کند. حتی روزی که آسمان صاف پیش‌بینی شده بود، می‌تواند فوراً به طوفان رعد و برق یا طوفان برفی در اواسط بعد از ظهر تبدیل شود.
در بالای کوه ها، آب و هوا می تواند به سرعت تغییر کند. پیش‌بینی آینده را قبل از حرکت بررسی کنید، اما در عین حال برای چیزی متفاوت آماده باشید.
آمادگی برای این تغییرات سریع و غیرقابل پیش بینی در آب و هوا معمولاً تفاوت بین یک تجربه موفق و یک سفر ناموفق – حتی بالقوه خطرناک – است.
این به معنای آوردن لباس برای زمانی که هوا گرم، سرد، مرطوب و باد است، می باشد. خشک نگه داشتن بدن ضروری است، به خصوص اگر چندین روز در کوهستان باشید. لباس های خیس شما را سردتر می کند و می تواند شما را در معرض خطر هیپوترمی قرار دهد. به این دلایل، راهنماها توصیه می‌کنند لباسهای ساخته شده از مواد مصنوعی را بپوشید و همیشه لباسهای ضدآب به همراه داشته باشید.
در هنگام بروز طوفان بهتر است موقعیت خود را تا پایان طوفان حفظ کرده یا در صورت امکان به سمت پایین حرکت کنید. همیشه یک نقشه دوم برای شرایط آب و هوایی بدتر داشته باشید. به طور مثال یک لایه پوشاک اضافی، یک وعده اضافی و… می تواند تفاوت چشم گیری ایجاد کند.
4. هم هوایی و آمادگی برای رفتن به ارتفاعات
علاوه بر سختی بالا رفتن از یک کوه، ارتفاع زیاد خود می تواند نگرانی های جدی برای سلامتی ایجاد کند.
بیماری حاد کوهستان (AMS) شایع ترین اختلال مرتبط با ارتفاع است. معمولاً به عنوان بیماری ارتفاع شناخته می شود. علامت اولیه آن سردرد شدید است، اما علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حالت تهوع
- خستگی
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- بیخوابی
برخی دیگر از اختلالات مرتبط با ارتفاع عبارتند از:
- ادم ریوی در ارتفاع بالا (HAPE)
- ادم مغزی در ارتفاع بالا (HACE)
- ادم محیطی که باعث تورم دست ها، پاها و صورت شما می شود
- گلودرد ارتفاع
- برونشیت ارتفاع
همیشه AMS را جدی بگیرید زیرا ممکن است شما را در معرض خطر HAPE یا HACE قرار دهد. اینها شرایط بسیار جدی تهدید کننده زندگی هستند.
HAPE زمانی اتفاق می افتد که مایعات اضافی در ریه های شما جمع شود. می تواند باعث تنگی نفس، مشکل در تنفس و سرفه کردن خلط کف آلود یا خونی شود.
HACE زمانی اتفاق می افتد که مایع در مغز شما جمع شود. همراه با سردرد و استفراغ شدید، همچنین می تواند باعث گیجی، رفتار غیر مشخص، خواب آلودگی، مشکل در راه رفتن و از دست دادن هوشیاری شود.
بیشتر بیماری های مربوط به ارتفاعات ناشی از کمبود اکسیژن است. ارتفاعات بالا غلظت کمتری از اکسیژن در هوا دارند. ممکن است بتوانید با هم هوایی مناسب از بیماری ارتفاع جلوگیری کنید.
مهم است که زمان خود را برای سفر به ارتفاعات اختصاص دهید. به جای رانندگی یا پرواز به نقطه شروع در ارتفاع بالا، سعی کنید از پایین شروع کنید و به تدریج مسیر خود را به سمت بالا ادامه دهید. یکی از توصیه های صعود تدریجی می باشد. ضمنا توجه داشته باشید که هم هوایی در یک برنامه ایجاد نشده و پس از بارها صعود به ارتفاعات رفته رفته بدن شما به شرایط عادت خواهد کرد.
سلامت کلی شما ممکن است میزان صعود شما را محدود کند. اگر اخیراً دچار حمله قلبی، سکته، لخته خون یا حمله آسم شدید قبل از برنامه ریزی برای کوهنوردی شده اید، به پزشک خود مراجعه کنید.
همچنین مهم است که هیدراته بمانید، از نوشیدن الکل اجتناب کنید، گرم بمانید، سیگار نکشید و به طور منظم غذا بخورید. برخی از کوهنوردان هنگام سفر به ارتفاعات بسیار بالا، از اکسیژن کمکی استفاده می کنند.
“صعود در ارتفاعات بالا، خوابیدن در ارتفاعات پایین” چیزی است که بسیاری از کوهنوردان به آن اشاره می کنند. شما در طول روز صعود می کنید اما به پایین ترین ارتفاع ممکن که با سفر شما برای خواب شبانه سازگار است بازمی گردید.
5. برای شرایط اضطراری آماده باشید.
ما دوست نداریم به اتفاقات فکر کنیم، اما حقیقت این است که آنها ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتند. وقت بگذارید و خودتان را برای انواع مختلف شرایط اضطراری آماده کنید. آموزش به شما کمک می کند که بدون فکر کردن عکس العمل نشان دهید و زمانی که یک اورژانس واقعی رخ می دهد، خود و دیگران را در امان نگه دارید. هنگام کوهنوردی همیشه تلفن، بی سیم یا نوع دیگری از وسایل ارتباطی خود را در دسترس داشته باشید. شما همچنین می خواهید یک کیت کمک های اولیه شخصی همراه با آموزش های اولیه کمک های اولیه داشته باشید. دوره های آموزشی مقرون به صرفه، آسان برای یادگیری و کوتاه هستند، بنابراین اجازه ندهید زمان یا تعهدات مالی شما را باز دارد.
6. از تجهیزات مناسب استفاده کنید.
یکی دیگر از نکات ایمنی مهم برای کوهنوردی استفاده از وسایل مناسب است. وقتی نوبت به لباس می‌رسد، می‌خواهید چیزی بپوشید که در عین حال به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد که بتوانید آزادانه در اطراف حرکت کنید. کفش‌هایی را انتخاب کنید که به اندازه کافی از مچ پا پشتیبانی می‌کنند. مطابق با آب و هوا لباس بپوشید. اگر هوا گرمتر است، لباسهای سبکتر بپوشید. برای هوای سردتر، حتما لایه های ضدآب و باد و سایر وسایل عایق به همراه داشته باشید. همچنین لازم است با تجهیزاتی مانند عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب از چشمها و پوست خود محافظت کنید.
نوع تجهیزات کوهنوردی مورد نیاز شما بستگی به طول و نوع صعود شما دارد. تجهیزات خاصی – از جمله پوتین های کوهنوردی، کرامپون، کلاه ایمنی و تبر یخ – تقریباً برای هر نوع کوهنوردی استاندارد هستند. برای صعودهای فنی شما به طناب و سایر تجهیزات صعود نیاز خواهید داشت. آنها شما را در صورت لغزش ایمن نگه می دارند. اگر قصد صعود از چیزی منحصر به فرد، مانند یخچال طبیعی را دارید، حتماً طناب، هارنس و تجهیزات نجات شکاف را همراه خود داشته باشید که از شما در برابر سقوط شکاف محافظت می کند.
7. برای صعود خود برنامه ریزی کنید
فرقی نمی‌کند برای یک صعود کوتاه یا یک سفر یک ماهه می‌روید، برای برنامه‌ریزی مسیر خود و آماده کردن وسایل وقت بگذارید. برنامه ریزی به صعود ایمن تر و لذت بخش تر کمک می کند و حتی می تواند به شما کمک کند بهتر از آنچه در ابتدا فکر می کردید صعود کنید. در کنار برنامه ریزی دقیق صعود خود، باید کیت خود را قبل از حرکت دوباره چک کنید. وقتی در نیمه راه صعود خود هستید، دوست ندارید متوجه شوید که تمام غذا و لباس های اضافی خود را در خانه گذاشته اید.
8. چالش مناسب را انتخاب کنید.
در حالی که همه ممکن است رویای صعود به اورست یا برخی قله های پر برف عظیم دیگر را در سر داشته باشند، مهم است که در مورد آنچه که می توانید و نمی توانید انجام دهید واقع بین باشید و بر اساس آن برنامه ریزی کنید.
به عنوان مثال، اگر یک کوهنورد قوی هستید، اما تجربه قبلی صخره نوردی یا کوهنوردی فنی را ندارید، بهتر است فقط به پیاده روی ادامه دهید یا برای کسب مهارت در صعودهای فنی مهارت کسب کنید. همین امر به ویژه در مورد اسکی صادق است. اگر قبلاً خارج از پیست نرفته اید، آن را به تنهایی امتحان نکنید.
اگر تجربه صعودهای فنی یا رفتن به خارج از پیست را دارید، مهم است که محدودیت های خود را بدانید. کاری را که قبلا انجام نداده اید امتحان نکنید، مگر اینکه در دوره ای هستید که به طور خاص برای بهبود مهارت های شما طراحی شده است.
در شرایط اضطراری کوهنوردی چه باید کرد:
- عجله نکنید، آرام باشید. در غیر این صورت یک اتفاق کوچک می تواند به یک حادثه بزرگ تبدیل شود.
- به سرعت وضعیت مصدوم را ارزیابی کنید.
- تعیین کنید که آیا آنها می توانند توسط دیگر اعضای تیم درمان و تخلیه شوند یا به کمک خارجی نیاز است.
- در صورت نیاز به کمک خارجی با استفاده از تلفن خود تماس بگیرید. اگر سیگنال ندارید، باید کسی برای دریافت کمک محل حادثه را ترک کند.
- هرگز مصدوم را بدون مراقبت رها نکنید مگر اینکه کاملاً اجتناب ناپذیر باشد، مانند زمانی که به صورت دو نفری کوهنوردی کنید. حداقل دو نفر از اعضای مناسب و قابل اعتماد گروه باید اعزام شوند. مرجع شبکه و شرحی از مکان و همچنین جراحات مصدوم را بنویسید تا به خدمات امدادی منتقل شوند. (گیرنده GPS می تواند در تعیین مکان دقیق شما برای دادن به تیم های نجات بسیار ارزشمند باشد.)
- مصدوم را به پناهگاه منتقل کنید و او را گرم، هیدراته و مطمئن نگه دارید. با این حال، اگر مشکوک به آسیب ستون فقرات هستید، هرگز مصدوم را حرکت ندهید.
- هرگز از مسیر صعود خود دور نشوید زیرا در اینجاست که تیم های نجات کوهستان جستجوی خود را متمرکز می کنند. اگر نیاز به یافتن سرپناه دارید، علامتی بگذارید که مسیر شما را به تیم نجات نشان می دهد.
منابع: svinews / healthline / explore-share / realbuzz
