اصل ویژگی تمرین در ورزش چیست؟

اصل ویژگی تمرین بیان می کند که تمرین ورزشی باید مرتبط و متناسب با ورزشی باشد که فرد برای آن تمرین می کند تا اثر مورد نظر حاصل شود. علاوه بر این، تمرین باید از شرایط عمومی به تمرینات خاص برای مهارت های خاص مورد نیاز در آن ورزش یا فعالیت پیشرفت کند.

اساساً، تمرین اختصاصی به این معناست که شما باید مهارت مورد نیاز در ورزشتان را انجام دهید تا در آن بهتر شوید. این اصل پشت این لمثل قدیمی است که می گوید “تکرار مهارت ایجاد می کند.”

از تمرینات ورزشی عمومی تا تمرینات ویژه

برای انجام بیشتر فعالیت های ورزشی و بدنی، به سطح پایه آمادگی جسمانی نیاز دارید. چه فوتبال بازی کنید و چه کوهنورد باشید و یا در حال تمرین برای یک ماراتن هستید، به استقامت هوازی نیاز خواهید داشت. این یک جزء ضروری از تمرینات عمومی بسیاری از ورزشکاران است.

اصل ویژگی تمرین زمانی وارد عمل می شود که یک ورزشکار بخواهد در یک ورزش یا فعالیت خاص برتری یابد. تمرین شما باید از حالت بسیار عمومی – مانند وزنه زدن و کاردیو – به بسیار خاص تبدیل شود تا شامل انجام آن تمرین یا مهارت باشد. برای اینکه یک دوچرخه سوار خوب باشید، باید دوچرخه سواری کنید. یک دونده باید با دویدن تمرین کند و یک شناگر باید با شنا تمرین کند.

در ورزش هایی که به مجموعه وسیع تری از مهارت ها نیاز دارند، یک برنامه تمرینی ممکن است اجزای مختلف را در بر گیرد. به عنوان مثال، در بیسبال شما برای درگیر شدن، گرفتن، پرتاب کردن یا… تمرین می کنید. در بسکتبال، تمرین شامل چابکی و انفجارهای سرعت و همچنین دقت در پرتاب توپ است.

تمرین از عمل و مهارت هایی که در بازی یا فعالیت مورد نیاز است تقلید می کند. ممکن است بر هر ترکیبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، مانند قدرت، توان و استقامت تمرکز کند. به عنوان مثال، در حالی که یک دونده ماراتن بیشتر برای استقامت و قدرت تمرین می کند، یک وزنه بردار بیشتر به قدرت و توان توجه دارد.

فواید اصل ویژگی تمرین

هدف اصلی از اختصاصی بودن تمرین، آماده سازی عضلاتی است که در فعالیت هدف مورد استفاده قرار خواهند گرفت.اصل ویژگی تمرین با گذشت زمان، شما حافظه عضلانی را برای اعمال خاص توسعه می دهید تا بتوانید حرکات را بدون تمرکز روی آنها انجام دهید.

همانطور که تمرین می کنید، می توانید بر مهارت هایی که نیاز دارید تسلط پیدا کنید و بهترین فرم را برای استفاده بیاموزید. همچنین می‌توانید در یادگیری انواع مهارت‌ها پیشرفت کنید، که ممکن است در طول یک بازی یا فعالیت مفیدتر باشد.

به عنوان مثال، اگر برای دویدن در یک مسابقه تمرین می کنید، روی سرعت و استقامت خود کار خواهید کرد. اما شما همچنین می خواهید تحت شرایطی تمرین کنید که خود مسابقه را تقلید کند. این شامل تمرین در همان نوع زمین با تپه ها، پیاده روها و شرایط آب و هوایی مشابه برای رسیدن به مسافت و سرعت مورد نیاز است.

در حالی که می توانید به سادگی بر روی تردمیل بدوید، اما از نظر ذهنی و جسمی برای شرایط متنوعی که در یک مسابقه جاده ای خواهید یافت، آماده نمی شوید.

اشکالات

یک برنامه تمرینی که به خوبی طراحی شده باشد، جنبه های آمادگی جسمانی را که مختص یک ورزش نیستند، نادیده نمی گیرد. شما هنوز باید آمادگی جسمانی کلی خود را حفظ کنید و رشد گروه های عضلانی مخالف را متعادل نمایید.

اگر فقط روی تمرینات و مهارت های خاص ورزش خود تمرکز کنید، ممکن است در نهایت دچار عدم تعادل شوید. این ممکن است توانایی و عملکرد ورزشی شما را در دراز مدت مهار کند.

اصول آمادگی برای ورزش ها

به نقل از verywellfit شش اصل آماده سازی ورزشی سنگ بنای سایر روش های تمرینی موثر است. اینها همه جنبه های پایه محکم تمرینات ورزشی را پوشش می دهند.

• تفاوت های فردی: هر فردی منحصر به فرد است، بنابراین تمرین باید با فرد تطبیق داده شود.
• اضافه بار: برای اینکه تناسب اندام خود را بهبود ببخشید، باید استرس یا بارگذاری عضلات در معرض فشار را افزایش دهید.
• پیشرفت: با بهبود سطح تناسب اندام، تمرین شما باید دشوارتر و حجم کار بیشتر شود.
• سازگاری: توانایی بدن شما برای انطباق در طول زمان با افزایش ورزش می تواند تمرین شما را تعیین کند.
• استفاده و عدم استفاده: برای حفظ حالت آمادگی جسمانی، باید به استفاده از عضلات خود ادامه دهید.
• ویژگی: تمرین برای یک فعالیت ورزشی خاص.

پس از کنار هم قرار گرفتن، منطقی ترین برنامه تمرینی شامل یک رویکرد دوره ای است که شدت و اهداف تمرین را پوشش می دهد. تمرین باید نه تنها مختص ورزش شما، بلکه مرتبط به توانایی های فردی شما نیز باشد. این شامل تحمل فرد در برابر استرس تمرینی، قابلیت بازیابی، و تعهدات بیرونی و غیره است.

همچنین مهم است که بارهای تمرینی را در طول زمان افزایش دهید و به برخی از تمرینات اجازه دهید شدت کمتری نسبت به سایرین داشته باشند. تمرین نیز باید منظم باشد. جلسات باید به اندازه کافی مکرر باشد تا از اثر بی تمرینی جلوگیری کند و انطباق با شرایط مسابقه یا اهداف شکل گیرد.