جزئیات بیشتر درباره صعود زمستانی-ایرانی لنین

در روزهای گذشته دو نفر از کوهنوردان توانمند کشورمان توانستند موفقیتی ارزشمند رقم بزنند. اولین صعود زمستانی یک قله 7000 متری در تاریخ کوهنوردی ایران. این صعود در قله لنین به ارتفاع 7134 متر انجام شد.

اولین صعود یک قله 7000 متری در فصل زمستان در سال 1973 توسط کوهنوردان لهستانی به سرپرستی آندره زوادا در قله نوشاق (بلندترین کوه افغانستان) انجام شد. در آن سال کوهنوردان لهستانی با استفاده از سبک محاصره ای توانستند در تاریخ 13 فوریه صعود زمستانی این کوه را انجام دهند که همچنان هم تنها صعود زمستانی موفق نوشاق به حساب می رود. این صعود نقطه شروع فعالیت های زمستانی در کوه های بلند بود و پس از آن در دهه 80 میلادی چند قله هشت هزار متری در نپال نیز تسلیم اراده کوهنوردان شدند.

قله لنین نیز از این صعودها بی بهره نمانده است و با احتساب تیم ایرانی، مجموعا 9 صعود زمستانی در تاریخ خود دارد. اولین موفقیت زمستانی این کوه نیز به سال 1988 باز می گردد. در آن سال کوهنوردان شوروی سابق از جمله خریچچاتی، بالیبردین، آرسنتیف و دیگران توانستند در تاریخ 31 ژانویه به لنین صعود کنند.

• بررسی صعودهای زمستانی قله لنین

از مجموع صعودهای انجام شده در زمستان لنین 7 برنامه به سبک محاصره ای بوده است و تنها 2 صعود به سبک آلپی ثبت شده است. اولین صعود آلپی این کوه در سال 1993 انجام گرفت. اشترکوف و آفانسیف در 27 فوریه توانستند به سبک آلپی قله را صعود کنند اما این برنامه پایان خوشی نداشت. اشترکوف در بازگشت مفقود شد و آفانسیف مجبور شد شب را در ارتفاع 6100 متری بدون چادر بگذارند. آفانسیف حتی چند روز در بیس کمپ منتظر همنوردش ماند که بی فایده بود و چند انگشتش نیز به دلیل سرمازدگی قطع شد.

جزییات بیشتر درباره صعود زمستانی لنین 1402

با توجه به اطلاعات موجود این سومین تلاش کوهنوردان ایرانی روی قلل بلند جهان در فصل زمستان می باشد. اولین تلاش مربوط به قله نانگاپاربات در ابتدای دهه 1390 بود که رضا بهادرانی، ایرج معانی و محمود هاشمی در آن حضور داشتند و تلاش دوم نیز در سال 1401 روی قله خانتنگری توسط حسین بهمنیار و تقی زاده انجام گرفت.

اما تیم 1402 شامل جواد چراغی و مجید نعمت اللهی در 15 دی ماه سال جاری ایران را به مقصد قرقیزستان ترک کرد و از آنجا راهی منطقه لنین شدند. اعضای تیم پس از رسیدن به آخرین روستا راهی بیس کمپ لنین شدند و مسیر آنها تا بیس کمپ پیشرفته یا کمپ یک در ارتفاع 4400 متری ادامه داشت. لازم به ذکر است که تیم دیگری در منطقه حضور نداشته و تمام تجهیزات توسط اعضای تیم با استفاده از کوله پشتی و سورتمه منتقل شد. اعضای تیم پس از چند روز پیمایش به کمپ یک رسید.

نفرات برای چند روز بعدی منتظر هوای مناسب شدند تا صعود به ارتفاعات را ادامه دهند. این تیم برای صعود از مسیر آرکین استفاده کرد. مسیر آرکین در سال 1960 به سرپرستی آرکین، از اساتید ورزش شوروی باز شد و دارای درجه سختی 5b طبق سیستم درجه سختی کوهنوردی روسی می باشد. این مسیر تا ارتفاع 5000 متری با مسیر استاندارد کوه مشترک بوده و سپس از جبهه شمالی لنین مستقیما به سمت قله ادامه پیدا کرده و از سمت شرق به خط الراس قله منتهی می شود.

ماراتن استانبول؛ همه چیز درباره دویدن از آسیا به اروپا!

کانچا شرپا؛ آخرین عضو نخستین صعود اورست در 92 سالگی درگذشت

جواد چراغی و مجید نعمت اللهی صعود خود را به سبک تک تلاش به سمت کمپ های بالایی ادامه داده و در ارتفاع 5000 متری و 5900 متری کمپ های بعدی خود را برقرار کردند. این تیم حرکت خود به قله را با یک استارت آلپی در جمعه 8 بهمن آغاز کرد و توانست در ساعت 7 شب به قله دست یابد و با هدف اجتناب از خطر در فرود، بیواک در ارتفاع 6900 متری انجام گرفت. سپس نفرات تیم به سمت کمپ آخر خود راهی شدند و نهایتا برنامه این تیم در چهارشنبه با رسیدن به مبدا مسیر با موفقیت به پایان رسید.

به غیر از موفقیت در صعود زمستانی یک قله 7000 متری نکته دیگری که در این صعود وجود دارد، سبک کوهنوردان بوده است. انتخاب مسیر غیراستاندارد (مسیر استاندارد لنین در زمستان به دلیل بادهای شدید قابل صعود نیست.) یکی از وجوه متمایز این برنامه است چرا که اکثر صعودهای تیم های ایرانی (قریب به اتفاق) از مسیر استاندارد انجام می شود.

دوم اینکه این کوهنوردان برای صعود از خالص ترین سبک صعود سبکبار استفاده کردند که روش آلپی تک تلاشه می باشد. در روش آلپی تک تلاشه (one push style) کوهنوردان با پیش هم هوایی ایجاد شده در برنامه های قبلی عازم یک قله بلند می شوند و همین روش باعث افزایش احتمال صعود به خاطر امکان استفاده از تمامی پنجره های هوایی به بهترین روش ممکن خواهد شد. دنیس اوربکو و سیمون مورو در اولین صعود زمستانی ماکالو و کوهنوردان نپالی در اولین صعود زمستانی کی2 از همین روش استفاده کردند.

سوم اینکه اعضای تیم در این صعود بدون اتکا به باربران یا ثابت گذاری در مسیر صعود خود را انجام دادند.

صعود زمستانی لنین توسط کوهنوردان ایرانی حرکتی رو به جلو است که نشاندهنده توانایی کوهنوردان کشور برای اجرای برنامه های باکیفیت بالا و کلاس جهانی می باشد.