حداکثر ضربان قلب ورزشکاران چگونه محاسبه می شود؟

برای ورزشکارانی که در تمرینات خود به ضربان قلب تکیه می کنند، دانستن حداکثر ضربان قلب بسیار مهم است. این موضوع به ویژه در ورزش های استقامتی اهمیت ویژه ای دارد. این اجازه می دهد تا مناطق تمرین را به درستی تنظیم کنید، ساختار جلسات تمرینی بهبود یافته و نتایج تمرین را بهینه می کند. با این حال، روش محاسبه حداکثر ضربان قلب ورزشکاران می تواند کمی چالش برانگیز باشد…

برخلاف سرعت یا قدرت، ضربان قلب فوراً به حداکثر مقدار خود نمی‌رسد. درعوض، رسیدن به حداکثر ضربان قلب، ورزشکار را به حداکثر و فراتر از آن سوق می‌دهد. انجام این کار به قدرت ذهنی زیادی نیاز دارد. 3 روش مختلف وجود دارد که با استفاده از آنها می توان حداکثر ضربان قلب ورزشکاران را محاسبه کرد. در ادامه به توضیحات تکمیلی در این رابطه پرداخته ایم با موج کوه همراه باشید.

حداکثر ضربان قلب چیست؟

حداکثر ضربان قلب (یا حداکثر HR یا MHR) تعداد ضربانی است که یک قلب در یک دقیقه تحت حداکثر استرس می تپد.

حداکثر ضربان قلب ورزشکاران به عنوان معیاری برای حداکثر بازدهی بدن ورزشکار استفاده می شود. دانستن این عدد به ورزشکار و مربی او این امکان را می‌دهد که فرآیند تمرین را حول شدت تمرین یا “مناطق تمرینی” مشخص کنند.

حداکثر ضربان قلب می تواند به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در واقع، بالا یا پایین حداکثر HR نه خوب است و نه بد. این چیزی است که یک فرد با آن متولد می شود. در عوض، استفاده از آن به عنوان مرجع برای ایجاد یک برنامه تمرینی ساختاریافته متمرکز بر شدت تمرینات خاص، چیزی است که تفاوت را ایجاد می کند.

هر 5 ناحیه تمرینی (از بسیار سبک تا تلاش با فشار کامل) به عنوان درصدی از حداکثر ضربان قلب تعریف شده است. به همین دلیل است که تعیین حداکثر ضربان قلب دقیق برای دستیابی به نتایج مطلوب از تمرین بسیار مهم می باشد.

روش های محاسبه حداکثر ضربان قلب ورزشکاران

ساده ترین راه برای محاسبه حداکثر ضربان قلب استفاده از فرمول برای تخمین آن است. همچنین ایمن ترین روشی است که برای مبتدیان عالی خواهد بود. مطالعات زیادی در مورد فرمول های حداکثر ضربان قلب وجود دارد. محبوب ترین آنها به نقل از theathleteblog عبارتند از:

چقدر دوچرخه‌سواری کنیم؟ راهنمای جامع برای سلامت، تناسب، قهرمانی

هدف‌گذاری برای دویدن: اولین گام درست یک دونده

• [ سن– 220 ] : معمول ترین و پر استفاده ترین روش محاسبه
• [سن × 0.7 – 207 ] : صحیح ترین روش ساده برای افراد بالای 40 سال
• [سن × 0.64 -211] : این فرمول برای افراد فعال دقت بیشتری دارد.

متأسفانه، هیچ یک از فرمول های ذکر شده در بالا بر اساس جنسیت تنظیم نمی شوند. به طور کلی زنان حداکثر ضربان 5 تا 10 بار بیشتر از مردان دارند، بنابراین این نکته دیگری است که باید در نظر گرفته شود.

اگر در این زمینه تازه کار هستید، بهتر است چندین فرمول را بررسی کنید و یک حد وسط انتخاب کنید. اما به طور کلی دربین این فرمول های ساده سومین مورد برای افراد ورزشکار مناسب تر خواهد بود.

به خاطر داشته باشید که این فرمول ها بر حداکثر ضربان قلب “نظری” تمرکز دارند. حداکثر ضربان قلب واقعی که یک ورزشکار می تواند به آن برسد در ورزش های مختلف متفاوت است.

به عنوان مثال، دویدن در مقایسه با دوچرخه سواری عضلات بیشتری را در بر می گیرد و در مجموع حداکثر ضربان قلب ورزشکاران کمی بیشتر است. در عین حال، حداکثر ضربان قلب در هنگام شنا به دلیل خنک‌تر بودن محیط و استفاده از عضلات بالاتنه که سایز کوچک‌تری دارند کمتر می باشد.

بنابراین، محاسبه حداکثر HR برای یک ورزش خاص مهم است تا بتوان مناطق تمرین را به درستی تنظیم کرد.

آیا می توان از حداکثر ضربان قلب تخمینی خود عبور کرد؟

بله. اما به این معنا نیست که اگر کسی فراتر از عددی که فرمول Max HR پیشنهاد می کند تمرین کند، قلب منفجر می شود. نه، به این دلیل است که فرمول افراد را تعمیم می دهد و برای ورزشکاران با آمادگی جسمانی بالا و افرادی که در سنین بالا بسیار فعال هستند، دقیق نیست.

حداکثر ضربان قلب با افزایش سن کاهش می یابد، اما این عدد به اندازه ای که فرمول ها می گویند نیست. در واقع ورزشکاران تمرین دیده که منظم هستند کاهش قلب بسیار کمتری نسبت به سایرین به دلیل افزایش سن خواهند داشت. دیدن یک ورزشکار 40 ساله با حداکثر ضربان قلب 195 چیز غیرمعمولی نیست، در حالی که فرمول عدد 180 را پیشنهاد می کند.

در هر صورت اگر یک ورزشکار در تمرینات خود جدی باشد، تخمین حداکثر ضربان قلب تنها یک نقطه شروع به شمار می رود. پس از شروع یک برنامه تمرینی یا رقابت در مسابقات باید مشخص شود که حداکثر ضربان قلب واقعی چقدر می باشد.

محاسبه حداکثر ضربان قلب با استفاده از روش آزمایشگاهی

یک راه بسیار رسمی تر (و دقیق) برای محاسبه حداکثر ضربان قلب، انجام یک آزمایش تحت نظارت است. که به عنوان تست حداکثر VO2 شناخته می شود، چنین تجزیه و تحلیلی آزمایشی از قابلیت های فیزیولوژیکی ورزشکار است و بنابراین، ورزشکاران را به حداکثر مطلق سوق می دهد.

پروتکل این آزمایش بسیار ساده است. ورزشکار روی تردمیل، دوچرخه ثابت یا سایر وسایل مشابه با سرعت/قدرت فزاینده تمرین می کند تا زمانی که به خستگی کامل برسد. در طول آزمایش داده های زیادی در مورد آمادگی جسمانی فعلی ورزشکار جمع آوری می شود. در نهایت این آزمایش نه تنها حداکثر ضربان قلب ورزشکاران، بلکه آستانه های هوازی، بی هوازی و لاکتات را نیز تعیین خواهد کرد. همه این داده ها به تجزیه و تحلیل چگونگی تاثیر تمرین بر بدن و اینکه آیا چیزی باید تغییر/تعدیل شود، کمک می کند.

محاسبه حداکثر ضربان با استفاده از تست میدانی

تست های هوازی فقط باید توسط ورزشکارانی انجام شود که پایه هوازی خوبی دارند و می دانند چه می کنند. ورزشکاران بی تجربه بهتر است در ابتدا روی روشهای ساده تر تمرکز کنند. ضمن اینکه آزمون های میدانی به قدرت ذهنی بالایی نیاز دارد. در ادامه تست ها از آسان به پیچیده فهرست شده است. برای نتایج بهینه در هر یک از این تست ها نیاز به سرحال بودن است.

• حداقل دو روز قبل از آزمایش باید از تمرینات شدید خودداری کنید و قبل از آن به حد کافی بخوابید.
• برای این جلسات باید فرآیند گرم کردن قبل از ورزش به خوبی انجام شود:
  • تمرینات فول بادی برای کل بدن به مدت 10 دقیقه با دامنه حرکتی کامل انجام دهید.
  • یک دویدن 10-15 دقیقه ای با 4 ست 20 ثانیه ای افزایش سرعت تدریجی داشته باشید. هدف رسیدن به حداکثر سرعت و حفظ آن برای 5 ثانیه است.
  • فرآیند گرم کردن را می توانید بر اساس ورزش خود تنظیم کنید.

تست شماره 1: آزمون 20 دقیقه

اولین آزمون تست 5 کیلومتر می باشد. برای یک فرد با آمادگی جسمانی مناسب 20 دقیقه زمان برای 5 کیلومتر دویدن کافی خواهد بود. در غیر این صورت هم فقط 20 دقیقه بدوید.

از آنجایی که این یک آزمون حداکثر ظرفیت است، هدف این است که با فشار پیش برویم. به طور کلی، در 3 دقیقه اول، ضربان قلب بیش از 90٪ حداکثر و در عرض 10 دقیقه به بیش از 95٪ افزایش می یابد.

در آخرین کیلومتری که احساس می‌کنید نمی‌توانید آن را تا پایان کار حفظ کنید، سرعت خود را افزایش دهید و سپس برای 200 متر آخر تمام تلاش خود را انجام دهید. ضربان قلب در پایان قطعا حداکثر ضربان قلب شماست.

این روش به مدتی برای ریکاوری نیاز دارد، بنابراین بهتر است این تلاش را برای یک مسابقه واقعی رزرو کنید.

تست شماره 2:

این تست حداکثر ضربان قلب بیشتر تعاملی است و بر اساس نوع تمرینی VO2 max می باشد. ایده این است که شما اجازه ندهید بدن با داشتن یک ست زمانی استراحت کمتر از ست سرعت، به ریکاوری کامل برسد.

تمرین سنتی VO2 max برای ایجاد قدرت و استقامت در سرعت و همچنین آموزش بدن برای تحمل تجمع لاکتات در بدن است.

تفاوت این تست در این است که ما روی رسیدن به حداکثر ضربان قلب تمرکز می کنیم. بنابراین هر بازه باید با حداکثر سرعت انجام شود نه سرعت آستانه لاکتات (منطقه 4).

پروتکل تست به این شکل می باشد: 4 تکرار 2 دقیقه ای با حداکثر تلاش با فاصله 1 دقیقه استراحت انجام دهید. به احتمال زیاد بعد از دومین ست، ضربان قلب خود را در حال قرمز شدن خواهید دید و بعد از سوم به حداکثر مطلق نزدیک خواهید شد.

تست شماره 3:

این تست با استفاده از یک دوست به عنوان کمک انجام می شود. هنگام دویدن (ترجیحا در پیست) از دوستتان بخواهید که در کنار شما دوچرخه سواری کند. یک بلت ضربان سینه ببندید و مانیتور را به دوست خود بدهید تا بتواند داده ها را ببیند.

این پروتکل مشابه تست VO2 max است: آزمایش را با حدود 100-120 ضربه در دقیقه شروع کنید و ضربان قلب را (با دویدن سریعتر) تا 5 ضربه در هر 15 ثانیه افزایش دهید تا زمانی که دیگر نتوانید آن را افزایش دهید.

نقش دوست شما این است که به ساعت نگاه کند و هر 15 ثانیه کل زمان و ضربان قلب را فریاد بزند. بعد از اینکه دیگر نتوانید ضربان قلب خود را برای بیش از دو بازه 15 ثانیه ای افزایش دهید، زمان توقف است. تا آن زمان باید به حداکثر ضربان قلب خود رسیده باشید.