گاشربروم 5 ، آخرین گاشربروم صعود شده

رشته کوه گاشربروم گروهی دورافتاده از قله ها است که در انتهای شمال شرقی یخچال بالترو در رشته کوه قراقوروم قرار دارد. این رشته کوه شامل سه قله از ۸۰۰۰ متری جهان است (اگر برودپیک را در نظر بگیریم). اغلب گفته می شود که گاشربروم به معنی “دیوار درخشان” است، احتمالاً اشاره ای به وجه بسیار قابل توجه گاشربروم ۴ دارد؛ اما در واقع این کلمه از “رگشا” (زیبا) + “بروم” (کوه) در زبان بالتی آمده است، بنابراین در واقع به معنای “کوه زیبا” می باشد.

در حالی که چهار قله بلندتر گاشربروم (گاشربروم ۱ تا ۴) از قرن ۱۹ نامگذاری و شماره گذاری شده اند، گاشربروم ۵ (و همچنین همسایه آن گاشربروم ۶) تنها به عنوان “قله های یال جنوبی گاشربروم ۴” در نظر گرفته می شدند. گونتر اسکار دیهنهفورت، زمین شناس و متخصص سوئیسی هیمالیا، پیشنهاد داد که به این کوه مستقل نام رینج بدهند و در سال ۱۹۳۴ نام “گاشربروم ۵” را پیشنهاد کرد که اکنون به خوبی شناخته شده است.

ارتفاع و وضعیت صعود

اگرچه در نوشته‌های قدیمی به‌طور سنتی ارتفاعی در حدود ۷۳۲۰ متر ذکر شده است، به احتمال زیاد ارتفاع این کوه حدود ۷۱۵۰ متر است. نقشه توپوگرافی نظامی روسیه با مقیاس ۱:۱۰۰۰۰۰ ارتفاعی برابر با ۷۱۲۰ متر را نشان می دهد. دقیق ترین نقشه فعلی منطقه احتمالا نقشه ای از مجموعه “نقشه های کوه های برفی در چین” است که ارتفاعی برابر با ۷۱۴۷ متر را نشان می دهد. در این نقشه، گردنه‌ای که به گاشربروم ۳ متصل می‌شود، ارتفاعی برابر با ۶۴۹۳ متر (با برجستگی ۶۵۴ متر) دارد.

تاریخچه صعودها

در آگوست ۱۹۷۸، یک تیم ۱۲ نفره ژاپنی سه بار برای رسیدن به قله گاشربروم ۵ تلاش کردند. ک. موکائده، م. ساکاگوچی و ت. ساتو به بالاترین نقطه تیم در قله فرعی گاشربروم ۵، با نام شرق ۳ (به ارتفاع ۷۰۰۶ متر) رسیدند. یک روز قبل، ریوئیچی ، سرپرست تیم، در شکافی درست زیر قله شرق ۳ سقوط کرده و جان باخته بود.

دو سال بعد، یک تیم فرانسوی با نزدیک شدن از یخچال گاشربروم جنوبی، تلاش ناموفق دیگری انجام داد. سپس، در جولای ۲۰۱۰، یک تیم کره‌ای متشکل از کیم هیونگ-ایل، ایم ایل-جین، جانگ جی-میونگ و لی سانگ-وو تصمیم به صعود جبهه غربی که تا آن زمان صعود نشده بود، گرفتند. برف عمیق، دیوارهای پوشیده از یخ، ریزش سنگ و در نهایت یک اجاق گاز شکسته باعث شد تیم پس از سه روز از ارتفاع ۶۵۵۰ متری بازگردد.

دو سال بعد، آیمریک کلوت، کریستین ترومزدورف و پاتریک واگنون پس از انصراف از هدف اصلی خود – دیوار درخشان گاشربروم ۴ – برای جبهه جنوبی قله اصلی گاشربروم V تلاش کردند. با شرایط ناپایدار و نزدیک شدن به هوای بد، هر سه نفر در ارتفاع ۶۷۰۰ متری تغییر مسیر دادند. در طول فرود، بهمن به تیم برخورد کرد که باعث آسیب دیدگی مچ پا واگنون شد. او با قاطر از کمپ اصلی حمل شد.

اولین صعود

در سال 2014 و پس از سه روز صعود به سبک آلپی، در تاریخ ۲۵ جولای، کوهنوردان کره‌ای ناک-جونگ سئونگ و چی-یانگ آن اولین نفراتی بودند که بر فراز گاشربروم ۵ ایستادند. شاهکار تاریخی آنها یکی منجر به صعود یکی از آخرین کوه های صعود نشده در رشته کوه دورافتاده گاشربروم ها شد.

گفت‌وگو با بنجمن ودرینس؛ از ژانو شرقی تا آینده آلپینیسم مدرن

صعود جبهه جنوب غربی ماناسلو بعد از 50 سال توسط روسها!

در آن سال تیم های اعزامی کره جنوبی به پای گاشربروم ۵ رسیدند. سئونگ و آن قصد داشتند از جبهه شمال شرقی بالا بروند. آنها قبل از فرود به دلیل شرایط بد آب و هوا و بهمن به ارتفاع ۶۴۰۰ متری دست یافتند.. این زوج خسته اما مصمم، قله جنوبی گاشربروم ۵ را هدف قرار دادند و در ۲۰ جولای به کمپ اصلی جدیدی رسیدند. آن در گفتگو با altitudepakistan.blogspot.com در مورد تغییر کمپ اصلی خود در اواسط سفر اعزامی گفت: “نگران بودیم.” با نزدیک شدن به پنجره مناسب آب و هوا، سئونگ و آن تقریباً هیچ فرصتی برای ریکاوری نداشتند. با این حال، قمار آنها جواب داد و سئونگ و آن موفق شدند.

آنها در ۲۳ جولای به مدت سه کیلومتر مسیر خود را از میان یخچال شکسته طی کردند تا به پای دیواره جنوب شرقی برسند. در آنجا، آنها با هم طناب شدند و پس از یک بعدازظهر صعود در شرایط بهمن شدید، حدود نیمه شب به ارتفاع ۶۶۰۰ متری رسیدند. آنها طی ۲۰ ساعت تقریباً ۱۹۰۰ متر بالا رفته بودند.

روز بعد، تیم برای تجدید قوا پس از تلاش هایشان به استراحت پرداختند. آنها غذا خوردند، انرژی دوباره به دست آوردند و در مورد استراتژی ها بحث کردند. سپس، در ساعت ۳ بامداد ۲۵ جولای، آنها از محل بیواک خود حرکت کردند و از زمین های ناهموار که ریزش سنگ در آن رایج بود بالا رفتند. آنها بعد از ظهر به یال قله رسیدند و در ساعت ۷:۲۰ شب بر فراز قله ایستادند. تنها پس از یک فرود طاقت فرسا ۲۴ ساعته در تاریکی شب و بهمن های روز، کوهنوردان خسته در کمپ اصلی به استراحت واقعی توانستند دست یابند.