رکوردهای سرعتی در کوههای بلند

رکوردهای سرعتی در کوههای بلند مجموعه ای از رکوردهایی است که توسط منابع موجود تایید شده اند. این رکوردها را باید گواهی بر توانمندی انسان دانست. خواندن دستآوردهای کوهنوردان برجسته باعث بازشدن افق های جدید خواهد بود.

اورست

• سریعترین رکورد صعود اورست با مدت زمان 10 ساعت و 56 دقیقه و 46 ثانیه از مسیر جنوبی و از بیس کمپ جنوبی توسط لاکپا گلو شرپا و با استفاده از اکسیژن کمکی صعود شده است.
• سریعترین صعود بدون اکسیژن کمکی توسط هانس کامرلندر و از مسیر شمالی از بیس کمپ تا قله در 16 ساعت و 45 دقیقه صورت گرفت.
• رکورد قابل توجه دیگر صعود از دهلیز هورنباین توسط ارهارد لورتان و جین تریولت در 40 ساعت می باشد.

رکوردگیریهای فوق پس از هم هوایی صورت پذیرفته اند.

کی2

سریعترین رکورد تایید شده در کی2، مربوط به جولای 1985 می باشد. اعضای تیم ، لورتان ، اریک اسکافیر ، یواس موراند و جین تریولت که به صورت سنتی هم هوایی کرده بودند و یک شب را هم در ۸۰۰۰ متری مانده بودند. در نیمه شب ۳ جولای ، آنها بیس کمپ در ۵۰۰۰ متری را ترک کرده و در ساعت ۱۰ صبح در کمپ ۲ در ۶۸۰۰ متری بودند. در اینجا آنها تا ساعت ۷ صبح فردا صبر کردند. صعودهای معمول از این نقطه معمولا سه روز به طول می انجامد ، اما برنامه آنها تلاش یک تکه بود. در ساعت ۱۱ صبح ، به کمپ سه در ارتفاع ۷۳۰۰ متری میرسند. در اینجا منتظرغروب می مانند. تجهیزات شب مانی و حتی اجاق را هم در این قسمت گذاشته و نهایتا در ساعت ۲ ظهر ۶ جولای به قله می رسند. آنها پیش از تاریکی هوا به کمپ سه بازگشته و روز بعد در بیس کمپ برنامه را خاتمه می دهند. آنان کلا در سه روز از بیس کمپ به قله کی2 رفته و سپس به بیس کمپ باز می گردند.

لوتسه

سریعترین رکورد موجود درباره صعود لوتسه متعلق به آناتولی بوکرایف می باشد. وی در 17 می 1996 در 21 ساعت و 16 دقیقه از بیس کمپ به قله بدون اکسیژن کمکی صعود کرد. او هفته پیش از این صعود اورست را صعود کرده بود.

ماکالو

یکی از صعودهای خیره کننده در قلل بلند مربوط به ماکالو می باشد. مارک باتارد در 27 آوریل توانست قله ماکالو را از ستون جنوب غربی تنها و در 18 ساعت صعود کند. وی همچنین اورست را در 22 ساعت و 29 دقیقه و چوآیو را در 19 ساعت صعود کرده است. باتارد در هیچ کدام از صعودها از اکسیژن کمکی استفاده نکرد. در صعود ماکالو کمپهای مسیر برقرار شده بوده اند.

چوآیو

سریعترین صعود چوآیو ، ششمین قله بلندجهان متعلق به گاو نر آند می باشد.(لقبی که یرزی کوکوچکا به کارلوس کارسولیو به دلیل قدرت فوق العاده این کوهنورد به وی داده بود.) کارلوس کارسولیو در مدت 18 ساعت و 45 دقیقه بدون اکسیژن کمکی به قله چوآیو صعود کرده است.

دائولاگیری

اینجا هم باید بوکرایف را تحسین کرد. آناتولی بوکرایف در سال 1995 در 17 ساعت و 15 دقیقه از بیس کمپ به قله دائولاگیری بدون اکسیژن کمکی صعود کرد.

دیواره پل‌خواب: بهشت سنگنوردان در دل جاده چالوس

صعود به قله دست‌نخورده کارجیانگ؛ روایت شجاعانه دو کوهنورد چینی

ماناسلو

این رکورد مثل یک رویاست. به گزارش آلن آرنت در 2019، فرانچویز کازانلی در 17 ساعت و 43 دقیقه از بیس کمپ به ماناسلو صعود کرده و به بیس کمپ بازگشته است. رکورد قبلی با 21 ساعت و 41 دقیقه در دست آندره بارگیل بود که توسط کازلینی شکسته شد.

نانگاپاربات

در مورد نانگاپاربات رکورد سریعترین صعود به خود نانگاپاربات تعلق می گیرد. این کوه سالانه 7 میلی متر قد می کشد که آنرا در بین کوهها در جایگاه اول جهان قرار داده است.

آناپورنا

سریعترین صعود در اینجا به اولی اشتک تعلق دارد. ماشین سوییسی در 8 و 9 اکتبر 2013 توانست رخ جنوبی آناپورنا را از یک مسیر سخت در 28 ساعت از بیس کمپ صعود کرده و به بیس کمپ بازگردد.

مرتبط : تنها در آناپورنا – گزارش صعود اولی اشتک به آناپورنا در 28 ساعت

گاشربروم یک

یکی از رکوردهای جالب در اینباره صعود گاشربروم دو و یک به طور پیوسته می باشد. ژان کریستوف لافایل در طول 4 روز بدون بازگشت به بیس کمپ گاشربروم یک و دو را صعود کرده است.

مرتبط : حماسه آناپورنا

برودپیک

این اولین هشت هزارمتری هست که یک روزه صعود شد. کریستوف ویلیچکی در 21.5 ساعت این قله را در سال 1984 صعود کرده است.

گاشربروم 2

در سال 1997 ، آناتولی بوکرایف از بیس کمپ پیشرفته (5800 متری) توانست در 9 ساعت و نیم به قله گاشربروم دو صعود کند.

در سال 2006، سباستین هاگ و بندیک بوهم گاشربروم 2 را دوبار در یک هفته صعود کردند. در 8 صبح 29 جولای ، آنها به قله رسیده و بدون فرود یک درآوردن اسکی ها به پایین بازگشتند. آنان برای چند روز استراحت کرده و در سه آگوست در تنها 6 ساعت به کمپ چهار رسیدند. اما 50 سانت برف جدید باعث کاهش سرعت آنها شد. البته نهایتا چیزی حدود شش و نیم ساعت از اینجا تاقله برای آنان با وجود سختی طول کشید. نهایتا پس از 17 ساعت به کمپ یک بازگشتند.

شیشاپانگما

در 17 آوریل 2011 اولی اشتک توانست فقط در مدت زمان ده و نیم ساعت از رخ جنوب غربی با دو هزار متر ارتفاع به قله شیشاپانگما صعود کند. جبهه جنوب غربی شیشاپانگما سختترین رخ این کوه هم هست.

سریعترین صعودها در برخی از هفت هزار متریهای نام آشنا

• لنین : 12 و نیم ساعت از بیس کمپ
• خانتنگری : 8 ساعت و 17 دقیقه از بیس کمپ ایلینچیک جنوبی توسط آندره بارگیل
• کورژنوسکایا : 13 ساعت توسط آندره بارگیل
• پوبدا از کمپ یک به کمپ یک توسط گلب سوکولوف در 20 ساعت