داگ اسکات، پدرخوانده صعودهای آلپی

داگ اسکات را می توان پدر خوانده صعودهای آلپی نامید. او که بیشتر به دلیل حضورش در اولین صعود جبهه جنوب غربی اورست (موسوم به مسیر دشوار) شناخته می شود در برخی از دشوارترین صعودهای تاریخ شرکت کرده است که از بین آنها می توان به صعود اوگر اشاره کرد. صعودی که منجر به دو پای شکسته و شش روز خزیدن تا بیس کمپ و مبارزه برای بقا شد. در ادامه این مطلب بیشتر درباره داگ اسکات توضیح می دهیم.

از بریتانیا شروع شد

داگلاس کیث اسکات در سال 1941 و در شهر ناتینگهام متولد شد. او بزرگترین فرزند خانواده با دو برادر دیگر بود. مادر داگ دقیقا همزمان با تولد کوهنورد مشهور ادموند هیلاری متولد شده بود و این همواره برای داگ معنای خاصی داشت.

اسکات در ناتینگهام در مدارس متوسط مدرن و موندلا گرامر کوتسمور تحصیل کرد. او کوهنوردی را از سن 13 سالگی آغاز نمود و علاقه اش به صخره و سنگ از سنگ های سیاه دربی شایر در حین پیاده روی با پیشاهنگان برانگیخته شد.

پدر اسکات نیز یک ورزشکار و پلیس بود. او در سال 1945 قهرمان سنگین وزن بریتانیا در انجمن بوکس آماتور شده بود. البته او برای تمرکز روی خانواده مسابقه دادن را رها کرده بود. داگ به همراه خانواده اش در حومه شهر زندگی می کردند که نزدیکی به تپه ها و فضای باز عشق وی به طبیعت را افزایش می داد.

داگ پس از دو سال تحصیل در کالج تربیت معلم، مدت 10 سال در مدرسه مدرن متوسطه قدیمی خود به تدریس جغرافیا، ورزش و بازی پرداخت.

کوهنوردی

داگ اسکات 45 سفر به کوه های بلند آسیا انجام داد. او به 40 قله در این مسیر دست یافت که نیمی از آنها با صعود مسیرهای جدید یا برای اولین بار به سبک آلپی انجام شده بود. وی به غیر از صعود به اورست، تمام صعود های خود را به سبک سبکبار یا آلپی بدون استفاده از اکسیژن کمکی انجام داد. داگ به بلندترین قلل قاره های جهان، موسوم به 7 قله 7 قاره صعود کرد.

اورست مسیر دشوار

اکسپدیشن سال ۱۹۷۵ بریتانیا اولین صعود موفق رخ جنوب غربی اورست به شمار می رفت. این صعود به سرپرستی سر کریس بانینگتون پس از بارش های موسمی انجام گرفت که با ثابت گذاری از کم غربی تا درست زیر قله به پیش رفت.

ددلیفت با Trap Bar؛ افزایش جادویی قدرت پا بدون کمردرد

گفت‌وگو با بنجمن ودرینس؛ از ژانو شرقی تا آینده آلپینیسم مدرن

یکی از دلایل موفقیت این صعود، گذر از نوار صخره ای توسط نیک استکورت و توت برایتویت بود. پس از آنها دو تیم به قله جنوبی صعود کرده و مسیر جنوب شرقی را تا قله دنبال کردند. داگ اسکات به همراه دوگال هاستون در ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۵ اولین گروهی از این دسته بودند که توانستند به قله برسند و دو روز بعد نیز پیتر بوردمن و پرتمبا توانستند اورست را صعود کنند. این طور به نظر می رسد که میک برک مدت کوتاهی پس از رسیدن به قله جان خود را از دست داد.

این اولین صعود بریتانیایی ها به اورست بود و به عنوان یکی از آخرین صعودها در سبک تیم های بزرگ و نظامی گونه در تاریخ کوهنوردی شناخته می شود.

این صعود تبدیل به داستانی شد که در ادبیات کوهنوردی به نام اورست مسیر دشوار شناخته می شود. گزارش “اورست، مسیر دشوار” را در موج کوه بخوانید.

اوگر و دو پای شکسته

در سال 1977 داگ اسکات و کریس بانینگتون توانستند در قالب تیمی قدرتمند به قله اوگر به ارتفاع 7170 متر صعود کنند. صعود به اوگر با دشواری های فنی زیادی همراه بود اما بازگشت آنها تبدیل به یکی از تاریخی ترین حماسه های دنیای کوهنوردی گردید. درست در زیر قله و اولین فرودها دو پای داگ به دلیل سقوط شکست و به همین دلیل او مجبور شد برای نجات جان خود مبارزه با مرگ را برگزیند. نهایتا آنها پس از شش روز به بیس کمپ رسیدند. گزارش این صعود را در “اوگر، دو پای شکسته” بخوانید.

صعودهای برجسته داگ اسکات

• 1965 تارسو تیروکو، کوههای تیبستی در چاد به همراه ری گیلیس، کلایو دیویس و پیت وراینگتون.
• 1967 رخ جنوبی کوه-بانداکا، هندوکش ، به همراه ری گیلیس.
• 1970 سالاث وال ال کاپیتان به همراه پیتر هبلر.
• 1972 مونت آزگارد، جزیره بافین به همراه دنیس هنک، پل نان و پل برث ویت.
• 1974 چانگابانگ اولین صعود، کریس بانینگتون، داگ اسکات، هوستون و دیگران.
• 1974 لنین، پامیر، به همراه کلایو رولند، گای لی و برث ویت.
• 1975 رخ جنوب غربی اورست ، به سرپرستی کریس بانینگتون، صعود داگ اسکات و دوگال هوستون، کتاب اورست مسیر دشوار را بخوانید.

• 1976 رخ جنوبی دنالی، آلاسکا به همراه هوستون.
• 1977 باینتابراک یا اوگر، قراقوروم، به همراه کریس بانینگتون.هر دو پای داگ اسکات در اولین طول فرود از قله شکستند.
• 1978 کوه ودینگتون، کانادا، به همراه راب وود.
• 1979 مسیر شمالی کانگچنجونگا، به همراه پیت بردمن و جو تاسکر.

• 1979 نوپتسه، رخ شمالی ، نپال، به هماره گئورگس بتم بورگ، برایان هال و آلن روز.
• 1981 شیولینگ، هند، به همراه گریگ چالد، ریک وایت و بتم بورگ.
• 1982 شیشاپانگما، تبت، رخ جنوبی، به همراه آلکس مکینتایر و راجر باکستر جونز.
• 1983 لوبسانگ اسپایر، قراقوروم، به همراه چایلد و پیتر ثکستون.
• 1984 چاملانگ، مسیر شرقی، نپال به همراه مایکل اسکات، جین آفنسیف و آنگ فوربا.
• 1988 جیتچو دریک، بوتان، با پرابهو و ویکتور سندرس.
• 1992 نانگاپاربات، قلل مرکزی مازنو، با سرگی افیمو، آلن هینکس، آنگ فوربا و تمبا.
• 1998 دروهمو، ستون جنوبی، نپال، به همراه راجر میر.
• 2000 تارگو ری، تبت مرکزی، داگ اسکات ، جولیان فریمن و ریچارد کوپر.

داگ اسکات از پایه گزاران باشگاه کوهنوردی ناتینگهام می باشد. وی همچنین به مدت دو سال رییس آلپاین کلاب بوده است. در سال 2011 نایل به دریافت کلنگ طلایی دوران نیز گردید.

اسکات همچنین فعالیت های خیرخواهانه زیادی در هیمالیا و قراقوروم انجام داده است. وی از پشتیبانان گردشگری مسئولانه نیز میباشد.

فعالیت های خیریه در نپال

داگ اسکات در طول فعالیت های کوهنوردی خود ارتباط و پیوندی قوی با مردم کوهستان برقرار کرد. وی در سال 1991 بودجه و نصب لوله آب شیرین برای منطقه اسکوله، آخرین سکونتگاه قبل از عزیمت به کی2 را ترتیب داد که باعث شد مرگ و میر نوزادان این منطقه به نصف کاهش یابد. داگ به همراه همسرش شارو پرابهو موسسه خیره کامیونیتی اکشن نپال را تاسیس کرد و بیشتر وقت خود را صرف جمع آوری کمک مالی برای این امر نمود. داگ و پرابهو از طرفداران گردشگری مسئولانه هم بودند و فعالیت های گسترده ای در این مسیر به انجام رساندند. او در طول سالها توانست میلیون دلار برای خیریه جمع آوری کند.

داگ اسکات سه بار ازدواج کرد و دارای 5 فرزند بود. او در سال 2021 به دلیل بیماری سرطان درگذشت.