راکاپوشی کجاست: مسیرها و سایر اطلاعات قله

راکاپوشی به ارتفاع 7788 متر ، قله ای در رشته کوه قراقوروم میباشد. این کوه در منطقه گیلگیت بالستان و در کشور پاکستان قرار گرفته است. این منطقه همچنین مورد ادعای هند می باشد. راکاپوشی در زبان محلی به معنای پوشیده شده با برف است. این کوه از نظر ارتفاع در رتبه 27 جهان قرار گرفته است.

این کوه بسیار وسیع بوده و تقریبا 20 کیلومتر از شرق به غرب گسترده دارد. راکاپوشی را می توان تنها کوه کره زمین در نظر گرفت که می توان یک جبهه 6000 متری از قله تا پایین را در آن نظاره کرد.

اولین صعود به قله توسط مایک بنکز و تام پاتوی انجام گرفت. این صعود از طریق مسیر جنوب غربی کوه صورت پذیرفت. در طی صعود هر دو کوهنورد دچار سرمازدگی شدند.

این کوه مستقیما از پای مزارع زراعی بالا می رود. همین نکته باعث ایجاد مناظر زیبایی از پای کوه تا بالای آن گردیده است.

خط زمانی راکاپوشی

• 1892 _ کشف جبهه جنوبی راکاپوشی توسط مارتین کانوی
• 1939 _ اولین شناسایی و تلاش در رخ شمال غربی
• 1947 _ صعود از طریق یخچال گانتی تا ارتفاع 5900 متری
• 1954 _ صعود تا ارتفاع 6340 متری توسط تیم دانشگاه کمبریج
• 1956 _ صعود تا ارتفاع 7163 متری توسط تیم امریکایی-بریتانیای
• 1958 _ اولین صعود راکاپوشی
• 1964 _ تلاش بر روی مسیر شمال غربی
• 1971 _ تلاش بر مهمیز شمالی به سرپرستی هرلیخ کوفر
• 1973 _ تلاشی دیگر بر مهمیز شمالی
• 1979 _ یک تیم لهستانی-پاکستانی از مسیر شمال غربی به قله کوه دست یافت.
• 1979 _ صعود تیم ژاپنی از طریق مهمیز شمالی.
• 1984 _ صعود مهمیز شمالی به سبک کپسوله.
• 1986 _ صعود تیم هلندی از وریشن مسیر شمال غربی
• 1995 _ صعود از مسیر شمال غربی
• 1997 _ صعود از مسیر جنوب غربی
• 2021 _ وجیدالله نگری و دو کوهنورد چک به نام های ژاکوب ویچک و پیتر مکک موفق به صعود قله شدند.

مسیرهای صعود راکاپوشی

مسیرهای دارای صعود موفق به شرح زیر می باشند:

• مسیر جنوب غربی. طولانی، سطح فنی متوسط. دارای چند ژاندارم (برجهای سنگی) در طول مسیر.
• مسیر شرقی کوه.
• مسیر شمال غربی. تکنیکی تر از مسیر جنوب غربی و طولانی
• مهمیز شمالی. کوتاه تر از مسیرهای مذکور، اما با درجه فنی بالا.

در تاریخ 18 مرداد 1376 گروهی از کوهنوردان ایرانی موفق به صعود این قله شدند که محمد اوراز ، رامین شجاعی ، جلال چشمه قصابانی ، رضا زارعی ، فرشاد خلیلی و حسین خوش چشم صعود کنندگان به این قله بودند. بدون شک این صعود را می توان یکی از بهترین صعودهای ایرانی در قلل بلند دانست.