کوهنوردان وی را با لقب دایی جلال می شناسند. شاید دلیل این موضوع هم این باشد که وی در همه حال و همیشه دلسوز کوهنوردی و به خصوص شاگردان خود بوده است. جلال چشمه قصابانی از پیشکسوتانیست که نقش پررنگش را در توسعه و بهبود کوهنوردی کشور به خصوص صعود به قله های بلند نمی توان نادیده گرفت.
چشمه قصابانی در سال 1338 در همدان متولد شد. زادگاه بسیاری از بزرگان کوهنوردی که از جمله آنها می توان به محمود اجل، پدر کوهنوردی نوین ایران و فریدون اسماعیل زاده پیشگام کوهنوردی فنی اشاره کرد. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه آیت الله معصومی و مقاطع متوسطه و راهنمایی را در مدارس غبار همدانی و دبیرستان شریعتی گذراند. از کودکی به ورزش علاقه داشته است. 12 ساله که بود در تیم‌های مدرسه در رشته فوتبال فعالیت می‌کرد و بعد از آن در رشته بوکس فعال بوده است. اما علاقه به کوهنوردی را از همان اول در خودش می‌دید و با گروه‌های مختلف به کوه می‌رفت.
صعودهای برجسته ای در کوهستان ایران به انجام رساند. از جمله این صعودها می توان به صعود قلل مختلف کشور و دیواره نوردی مانند یکروزه دیواره علم کوه از ونداربن از مسیر هری رست، ، صعود دیواره بیستون، زمستانی دماوند از مسیرهای مختلف و البته ده ها یا بهتر صدها صعود دیگر اشاره کرد.
شروع صعودهای برون مرزی
اولین صعود جلال چشمه قصابانی به سال 1376 و صعود جبهه شمال غربی راکاپوشی به ارتفاع باز می گردد. این برنامه یکی از ماندگارترین و باکیفیت ترین صعودهای برون مرزی ایرانیان به شمار می رود. در تاریخ 18 مرداد 1376 گروهی از کوهنوردان ایرانی به سرپرستی رامین شجاعی موفق به صعود راکاپوشی شدند که چشمه قصابانی نیز جز نفرات صعود کننده بود.
در سال 1377 بود که تیم ملی کوهنوردی ایران برای صعود به اورست عازم این کوه شد. پیشتر در سالهای 1352 و 1355 تلاشهایی برای صعود به اورست انجام شده بودند که موفقیت آمیز نبود. هومن آپرین، ایرانی مقیم امریکا نیز قبلتر اورست را صعود کرده بود اما وی ساکن و شهروند امریکا محسوب می گردید. در حقیقت این اولین تلاش ایرانیان به صورت جدی بود که در نهایت جلال چشمه قصابانی، حمید اولنج، محمد اوراز و حسن نجاریان توانستند به قله دست یابند.
وی در سال 1380 به همراه سایر اعضای تیم ایران راهی ماکالو گردید. چشمه قصابانی در سال 1381 نیز به لوتسه صعود کرد. در آن سال تمامی 12 نفر اعضای تیم به قله لوتسه دست یافتند.
او همچنین در سال 1382 در دوره صعودهای دشوار فرانسه شرکت کرده و در جریان این دوره به مون بلان صعود کرد. در سال 1384 نیز به همراه تیم ایرانیان توانست به قله اورست برای دومین بار صعود کند. در آن سال اولین زنان ایرانی نیز به قله اورست رسیدند.
از دیگر صعودهای برون مرزی جلال چشمه قصابانی بایست به صعود قله برودپیک در پاکستان سال 1387 و همچنین صعود قله دائولاگیری به ارتفاع 8167 متری در نپال در سال 1389 و خانتنگری اشاره کرد.
چشمه قصابانی همچنین در موارد متعدد عملیات امداد و نجات کوهستان شرکت کرده است که از بین آنها می توان به حمل جسد عبد نیکویی از غار پرو، جستجو و نجات سقوط هواپیما در خرم آباد و امداد و نجات بهمن تاریک دره اشاره کرد.
به غیر از این موارد سالها به عنوان مدرس در جامعه کوهنوردی تلاش کرده است و نتیجه این تلاش تربیت صدها کوهنورد در سطح ملی می باشد.
وی درباره انگیزه صعود اینگونه اظهار می‌دارد: انسان همواره دوست دارد در هر زمینه و نقطه‌ای به اوج برسد لذا من هم دوست داشتم در رشته خودم به بلندترین‌ها دست پیدا کنم. موفقیت صعود به اورست تلنگر جدیدی را در زندگی کاری و شخصی من ایجاد کرد. اما توصیف صعود هیچ وقت راحت نیست و قادر به بیان آن نیستم.
منابع: pesaranekoohestan / akhzari / rzarei / jamaran
