ارهارد لورتان ، لخت نوردی در شب!

ارهارد لورتان سوییسی سومین کوهنوردیست که توانست 14 قله 8000 متری را صعود کند و دومین کوهنورد تاریخ است که این مهم را بدون اکسیژن کمکی به انجام رساند. با این حال چیزی که وی را بیشتر متمایز می کند سبک صعود اوست. سبکی که باعث شده سایر نخبگان دنیای کوهنوردی مانند کورتیکا از وی به عنوان لخت نورد یاد کنند. ارهارد لورتان را می توان به عنوان یکی از پایبندترین کوهنوردان به سبک سبکبار در نظر گرفت. در ادامه این مقاله به زندگی و برخی از بهترین صعودهای او می پردازیم.

شروع برای ارهارد لورتان

ارهارد لورتان در سال 1959 در بوله سوییس متولد شد. وی در سال 1970 و در سن 11 سالگی اولین تجربه کوهنوردی خود را به همراه برادرش تجربه کرد و توانست بر روی قله دنت د بروک، بالای روستای محل تولدش بایستد.

در سال بعد هم به عنوان دستیار پسرعمویش فریتز لورتان که راهنمای کوهستان بود شروع به فعالیت نمود. او پنج فصل متوالی از تعطیلات مدارس را در کوهستان برن آلپ گذراند. در واقع اولین معلم ارهارد هم پسرعمویش بود که به وی کار با کرامپون و ابزار و دیگر موارد را آموزش داد و او در صخره های اطراف کلبه به تمرین با این تجهیزات می پرداخت. اولین کوهنوردی های جدی لورتان نیز در جبهه شمالی و شرقی دلدن هورن باز می گردد.

ارهارد لورتان در سال 1975 به همراه یک تیم جوان عازم کوه های شامونی شد و توانست از قللی مانند سوزنی دو دابل صعود کند. او همچنین شروع به گشایش مسیر در دیواره های عمودی زادگاهش، گاستلوسن کرد و اینجا بود که تبدیل به یک کوهنورد واقعی شد. ارهارد در بین سالهای 1975 تا 1980 تجربیات خود در سخت ترین مسیرهای کوهنوردی در سوییس گسترش داد و در وقت مناسب به سراغ شامونی در فرانسه رفت. در همین زمان هم بود که تحت تاثیر کتابی از هرمان بول در مورد نانگاپاربات قرار گرفت. او در 18 سالگی می دانست که به آنجا خواهد رفت.

شروع صعودهای بزرگ

لورتان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هیمالیا به سراغ یانیک سیگنر در شامونی رفت، اما او روی خوشی نشان نداد. بنابراین ارهارد و دوستانش تصمیم گرفتند در سال 1980 به سفری کوچک در امریکای جنوبی و کوه های پرو بروند. این برنامه یک موفقیت عالی برای آنان بود. آنها توانستند 5 قله 6000 هزار متری را صعود کنند که سه صعود از مسیری نو انجام شده بود و این فقط یک دستگرمی به حساب می آمد.

در سال 1982 بود که ارهارد یک پیشنهاد از نوربرت جوس دریافت کرد و بی درنگ به آن پاسخ مثبت داد. آنها قرار بود به نانگاپاربات بروند. وی بدون هیچ مشکلی توانست از رخ دیامیر نانگاپاربات به قله برسد و همین باعث شکل گیری نقشه های جدید در ذهنش گردید.

در سال 1983 یک طرح خارق العاده ایجاد شد. صعود به 3 قله 8000 متری در یک برنامه! گروه فرایبورگ به سرپرستی استفان ورنر به راه افتاندند اما در ابتدای برنامه یک ماه هوای طوفانی در انتظار آنها بود. سپس تنها در عرض 17 روز نفرات تیم توانستند سه قله گاشربروم 2، گاشربروم یک و برودپیک در پاکستان را صعود کنند. ارهارد لورتان، ژان کلود سوننویل و مارسل رودی، هر یک از این قلل را تنها در مدت حیرت انگیز دو روز برای صعود و فرود طی کردند. سبک آلپی و سبکبار آنها راز موفقیتشان به شمار می رفت.

کانچا شرپا؛ آخرین عضو نخستین صعود اورست در 92 سالگی درگذشت

ضربان قلب یا حس تلاش؟ آیا ساعت ها دروغ می گویند؟

ارهارد لورتان پس از آن برنامه یک ماه دیگر در کمپ اصلی کی2 منتظر ماند اما طوفان مانع تلاش وی برای صعود شد و این تازه شروع ماجرای این کوهنورد بزرگ به شمار می رفت.

او در سال 1984 به همراه نوربرت جوس اولین تراورس اصلی آناپورنا را انجام دادند. این برنامه شامل 7.5 کیلومتر پیمایش در ارتفاع 7500 تا 8000 متری می شد.

در سال 1985 نیز پس از صعود به کی2، اولین صعود زمستانی دائولاگیری از جبهه شرقی را به همراه پیر آلن اشتاینر و ژان تریولت به سبک فوق سبکبار به انجام رسانید. آنها در این برنامه تقریبا هیچ چیزی با خود نبرده بودند.

او در سال 1986 توانست به همراه آندره ژرژ پیمایش زمستانی کورنه ایمپریال را در مدت زمان 19 روز تکمیل کند که شامل 30 قله بالای 4000 متر می شد.

شاهکار در اورست

ارهارد به همراه ژان تریولت به سراغ صعود اورست رفتند. آنها پس از شش هفته انتظار در بیس کمپ که تقریبا امیدشان را گرفته بود به راه افتادند و شاهکاری خلق کردند که فوق تصور است. این تیم دو نفره در مدت زمان 41 ساعت از بیس کمپ پیشرفته به قله رسیدند و دوباره به بیس کمپ بازگشتند. آنها اعتراف کردند که در بازگشت با سرخوردن به پایین برگشته بودند اما این فقط بخشی از صعود تاریخی آنها را توضیح می داد.

آنان بیس کمپ پیشرفته را در ساعت ۱۰ شب ترک کرده و تقریبا هیچ چیزی با خود نبردند. در ساعت ۱۱ صبح تیم به ارتفاع ۷۸۰۰ متری رسیده بود، جایی که برای ادامه صعود قدری استراحت نمودند. در ساعت ۹ شب، لورتان و تریولت بدون بگین مسیر را ادامه دادند. پس از نیمه شب سرمای هوا باعث شد که قدری صبرکرده سپس با اولین نور صبح به مسیر ادامه دادند و نهایتا در ساعت ۱ ظهر به قله رسیدند. برای یک ساعت در قله بوده و نهایتا در ۷ بعد از ظهر به بیس کمپ رسیدند! مقاله “هنر تحمل کردن” را در این رابطه مطالعه کنید.

تجارب دردناک

پس از این شاهکار لورتان تصمیم گرفت به سراغ تراورس اورست-لوتسه برود اما سرانجام تصمیم خود را تغییر داد و به همراه پی ای استاینر روی جبهه غربی چوآیو تلاش کرد اما سقوط مرگبار استاینر به زندگی حرفه ای این کوهنورد با استعداد و همچنین نقشه او پایان می دهد. ارهارد بدون هیچ امیدی سه روز متوالی و تا آخرین نفس مراقب دوست متلاشی شده و در حال مرگش است. این یکی از دردناکترین تجارب وی در زندگیش بود.

سختی ها ادامه داشت. دو تصادف متوالی به شدت به لورتان ضربه زد: شکستگی شدید ستون فقرات و فلج موقت اندام تحتانی. بهبود وی از چنین وضعیتی تقریبا یک معجزه بود

ترانگو

در سال 1988 بود که به همراه ویتک کورتیکا توانست اولین صعود جبهه شرقی برج ترانگو به ارتفاع 6250 متر را به انجام برساند. این صعود یک دیواره عظیم 1200 متری بود که 14 روز به طول انجامید.

در سال 1989 دومین سری صعودهای مهم ارهارد در آلپ به همراه آ.جورجز به انجام رسید. آنها در طول 13 روز در ژانویه 13 جبهه شمالی مهم در برنس اوبرلند از جمله جبهه شمالی آیگر را صعود کردند. چنین صعودی حتی در آب و هوای فوق العاده هم به قدرت روانی فوق العاده ای نیاز دارد. ارهارد بعدا تایید کرد که این صعود سختتر از یک هشت هزار متری بود.

لورتان نهایتا در سال 1995 چهاردهمین هشت هزار متری خود را با صعود کانگچنجونگا تکمیل کرد و به عنوان سومین انسانی که موفق به صعود این قلل شده پس از رینهولد مسنر و یرزی کوکوچکا قرار گرفت. وی همچنین پس از مسنر به عنوان دومین فردی شناخته می شود که همه این قلل را بدون اکسیژن کمکی صعود کرد. (کوکوچکا در صعود اورست از اکسیژن کمکی استفاده کرده بود)

تراژدی زندگی

ارهارد لورتان در سال 2003 به خاطر قتل فرزند هفت ماهه اش ، پس از تکان دادن نوزاد برای قطع کردن گریه او محکوم شد. در آن زمان سندروم تکان دادن بچه به طور گسترده ای ناشناخته بود ، پس از آن لورتان تصمیم گرفت این موضوع را در رسانه ها مطرح کند تا والدین با این مساله آشنا شوند. دلیل این اتفاق ضعیف بودن عضلات گردن نوزادان می باشد.

در سال 2011 لورتان و همطنابش زنیا میندر در حال صعود گرانهورن در آلپ سوییس بودند. در هنگام بالا رفتن میندر سر می خورد. طنابی که بین آنها بود باعث کشیده شده آنها می گردد که به یک سقوط 200 متری منجر می شود. میندر به وسیله هلی کوپتر با جراحات جدی به بیمارستان منتقل شده ولی لورتان جان خود را از دست می دهد.

صعودهای ارهارد لورتان در کوههای بلند

• 1980 پالکاراجو، راراپالکا، کاراس، آرتسونراجو، هواسکاران (6000 متری های آند)
• 1982 نانگاپاربات
• 1983 گاشربروم 2
• 1983 گاشربروم 1
• 1983 برودپیک (این سه قله در مدت 17 روز به همراه مارسل رودی صعود شد)
• 1984 ماناسلو
• 1984 آناپورنا (اولین تراورس از یال شرقی و فرود از طریق مسیر نرمال)
• 1985 کی2
• 1985 دائولاگیری (8 دسامبر)
• 1986 صعود 38 قله سوییس در 19 روز شامل 30 قله 4000 متری در زمستان
• 1986 اورست (رفت و برگشت به بیس کمپ در 40 ساعت، جبهه شمالی)
• 1986 تلاش روی جبهه غربی چوآیو
• 1988 برج ترانگو
• 1989 13 جبهه شمالی آلپ برن در 13 روز
• 1989 تلاش کی2
• 1990 دنالی
• 1990 چوآیو
• 1990 شیشاپانگما (مسیر جدید روی قله مرکزی)
• 1991 ماکالو
• 1992 تلاش روی کی2
• 1993 تلاش روی کانگچنجونگا
• 1994 لوتسه
• 1995 کانگچنجونگا
• 1997 و 2000 تلاش روی مسیر مازنو در نانگاپاربات
• 2002 اولین صعود جبهه شمالی پومری
• 2002 تلاش روی جبهه شمالی ژانو به همراه اولی اشتک
• 2003 تلاش روی جبهه شمالی ژانو

مرتبط : بلندترین کوههای جهان

مرتبط : ترانگو