بازگشت فاتح: مسیر جدید اوربکو و کاردل روی نانگاپاربات

در روزهای اخیر، قله پرابهت و افسانه‌ای نانگاپاربات بار دیگر شاهد صعودی تاریخی بود. دنیس اوروبکو، کوهنورد نام‌آشنای روس، به همراه همطناب و شریک زندگی‌اش ماریا کاردل، موفق شدند یک مسیر جدید و کاملاً مستقل را بر روی رخ «دیامیر» این کوه هولناک بگشایند. این دستاورد در تابستان ۲۰۲۵، نمادی از بازگشت قدرتمندانه اوروبکو به صحنه‌ی کوهنوردی جهان است.

صعودی در سبک آلپی؛ بدون طناب ثانویه، بدون اکسیژن، بدون شرپا

خبر این صعود را شرکت پشتیبان آن‌ها، Active Adventure Holiday، به رسانه ExplorersWeb اعلام کرد. طبق تأیید «عمران علی خان» از همین شرکت، این زوج ۵۲ و ۵۰ ساله مسیر جدید را در سبک آلپی (Alpine Style) طی کرده و پس از فتح قله، به سلامت به کمپ اصلی بازگشته‌اند.

در سبک آلپی، کوهنوردان برخلاف سبک محاصره‌ای (Siege Style) با حداقل امکانات و بدون استقرار کمپ‌های میانی دائمی، در یک حمله‌ی پیوسته تلاش می‌کنند مسیر را فتح کنند. این روش، خطرناک‌تر اما از نظر ورزشی اصیل‌تر و مورد احترام‌تر است.

مسیر جدید روی دیامیر؛ دیواره‌ای که مرگ را نفس می‌کشد

رخ دیامیر از ناحیه شمال غربی به قله نانگاپاربات منتهی می‌شود. این دیواره نه‌تنها به‌خاطر ارتفاع زیاد و طولانی بودن مسیر، بلکه به دلیل خطر بهمن و ریزش سنگ، یکی از مرگبارترین بخش‌های این کوه شناخته می‌شود. تنها تعداد معدودی از صعودهای موفق از این رخ گزارش شده است.

اطلاعات فنی دقیق مسیر جدید هنوز منتشر نشده، اما طبق برنامه‌ریزی، این زوج از روز شنبه حمله نهایی را آغاز کرده و انتظار می‌رفت پنج روز در دیواره باشند. با توجه به سرعت بازگشتشان، به‌نظر می‌رسد شرایط جوی و آمادگی جسمی تیم به طرز بی‌نظیری با هم همخوانی داشته است.

تمرین در ارتفاعات پایین؛ هوشمندانه و هدفمند

پیش از صعود به نانگاپاربات، اوروبکو و کاردل مدتی را در نواحی اطراف اسکاردو سپری کرده بودند؛ جایی که روی قله‌هایی زیر ۶۰۰۰ متر تمرین و هم‌ هوایی کردند. جالب آن‌که آن‌ها به‌جای شب‌مانی در ارتفاع، از روش متفاوتی استفاده کردند: صعودهای روزانه با ارتفاع‌گیری زیاد و بازگشت برای خواب در ارتفاع پایین. این تاکتیک خاص، موجب تطابق بدن با شرایط کم‌اکسیژن شد بدون اینکه با فشار شدید مواجه شوند.

ققنوسی از یخ و درد: بازگشت پس از سقوط و سرمازدگی شدید

اوروبکو در سال ۲۰۲۲، طی تلاشی جسورانه برای گشودن مسیر جدیدی روی گاشربروم I در زمستان، دچار حادثه شد. سقوط در شکاف یخی و سرمازدگی شدید، آسیب‌های جدی به او وارد کرد و برخی آن را پایان حرفه‌ی او تصور می‌کردند. اما اکنون، با گذشت دو سال، بازگشت موفقش به یکی از خطرناک‌ترین قله‌های جهان، قدرت روحی و جسمی مثال‌زدنی‌اش را دوباره ثابت کرد.

گفت‌وگو با بنجمن ودرینس؛ از ژانو شرقی تا آینده آلپینیسم مدرن

صعود جبهه جنوب غربی ماناسلو بعد از 50 سال توسط روسها!

زوجی برای تاریخ؛ عشقی کوه‌نوردانه

این نخستین‌باری نیست که اوروبکو و کاردل در پروژه‌ای مشترک ظاهر می‌شوند. در سال ۲۰۱۹، اوروبکو مسیر جدیدی را روی گاشربروم II به تنهایی گشود و آن را “ماه‌عسل” (Honeymoon) نامید؛ چراکه ماریا کاردل قرار بود همراهش صعود کند اما به‌دلیل آسیب‌دیدگی، در کمپ ماند. اکنون، پس از سال‌ها، آن‌ها بار دیگر باهم و این‌بار تا قله پیش رفته‌اند.

اوروبکو؛ فاتح بی‌اکسیژن و قهرمان امداد

اوروبکو از معدود کوهنوردانی است که تمام ۱۴ قله‌ی هشت‌هزار متری را بدون اکسیژن مکمل و بدون حمایت شرپا صعود کرده است. او همچنین دو نخستین صعود زمستانی بر روی ماکالو و گاشربروم II را در کارنامه دارد. اما شاید شهرت واقعی‌اش را مدیون نقش نجات‌بخش در یکی از دراماتیک‌ترین عملیات‌های امداد در تاریخ هیمالیا باشد.

در زمستان ۲۰۱۸، اوروبکو به‌همراه آدام بیلیچکی، تلاش خود برای صعود زمستانی کی۲ را نیمه‌کاره رها کرد تا به نجات الیزابت روول و توماش ماکیویچ در نانگاپاربات بپردازد. هرچند موفق به نجات ماکیویچ نشدند، اما جان روول را نجات دادند. این اقدام برای اوروبکو، نشان لژیون دونور فرانسه را به ارمغان آورد و جایگاهش را به‌عنوان قهرمانی انسانی تثبیت کرد.

پایانی باشکوه بر بازگشت دوباره

صعود به نانگاپاربات با مسیر تازه، پس از جراحت شدید، بدون اکسیژن و در سبک آلپی، نه فقط یک موفقیت ورزشی بلکه روایتی الهام‌بخش از اصرار، بازسازی و ایمان به توانایی خود است.

در دورانی که بسیاری از صعودها به قله‌ها به کمک اکسیژن، طناب‌ثابت، شرپا و پهپاد انجام می‌شود، حرکت‌هایی مثل صعود اوروبکو و کاردل، یادآور روح ناب کوهنوردی است؛ آن‌گونه که باید باشد.