اورست ۲۰۲۵: شمال آماده، جنوب در آستانه کمپ ۴

در حالی که قله اورست، مرتفع‌ترین نقطه‌ی زمین، دوباره صحنه‌ای برای ماجراجویی‌های انسانی در فصل بهار شده است، دو جبهه‌ی صعود شمالی در تبت و جنوبی در نپال، داستان‌های متفاوتی را رقم می‌زنند. اگرچه هردو جبهه در حال پیشرفت هستند، اما شرایط، برنامه‌ها و چالش‌ها از هر دو سوی قله تفاوت‌هایی چشمگیر دارند.

جبهه شمالی: همه چیز آماده است

در فلات بلند تبت، کمپ اصلی اورست از سمت شمال کاملاً عملیاتی است. تیم‌های بین‌المللی به‌زودی به کمپ پیشرفته (Advanced Base Camp) در ارتفاع ۶۴۰۰ متری منتقل می‌شوند—ارتفاعی برابر با کمپ ۲ در جبهه جنوبی.

شرکت Climbalaya Treks & Expeditions اعلام کرده است که تیم شرپاهایشان فردا وارد تبت خواهند شد تا مراحل نهایی آمادگی را تکمیل کنند. ویدیویی از وضعیت کمپ در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که چادرها را در اطراف زمینی با چمن مصنوعی نشان می‌دهد، در حالی که قله‌ی اورست در پس‌زمینه خودنمایی می‌کند.

جبهه جنوبی: مبارزه با بادها و پیشروی تا کمپ ۴

در سوی جنوبی، پس از روزهایی از بادهای شدید که مانع از پیشروی تیم‌ها شد، تیم شرپاهای شرکت 8K Expeditions موفق به رسیدن به کمپ ۳ در مسیر رخ لوتسه (Lhotse Face) شده‌اند. آن‌ها قصد دارند تا پایان هفته به گردنه جنوبی (South Col) برسند و کمپ ۴ را برپا کنند.

پمبا شرپا، مؤسس 8K، در گفت‌وگو با رسانه ها از کمپ اصلی اعلام کرد که تیم آن‌ها یکی از بزرگ‌ترین گروه‌ها نیست، اما شامل ۴۷ صعودکننده اورست و ۱۵ نفر برای لوتسه است. در این میان، سه کوهنورد نپالی غیرشرپا نیز حضور دارند که به تنوع ملیتی این تیم افزوده‌اند.

در حال حاضر، کوهنوردان در کمپ اصلی در حال برگزاری مراسم پوجا هستند—مراسمی سنتی برای طلب برکت از کوه قبل از آغاز صعودهای چرخشی به کمپ ۲.

بروزرسانی آمار مجوزها

در زمینه مجوزها، اداره گردشگری نپال همچنان به‌روزرسانی‌های خود را با تأخیر منتشر می‌کند. آخرین آمار مربوط به ۱۶ آوریل است. تا آن زمان، ۳۱۱ مجوز برای اورست و ۴۳ مجوز برای لوتسه صادر شده است—آمارهایی که هنوز با پیش‌بینی حدود ۵۰۰ مجوز فاصله دارد.

جشنواره صعودهای برتر؛ تجلیل از اولین بانوی ایرانی ۱۴×۸۰۰۰ متری‌

پالس اکسیمتر در کوهنوردی؛ ابزاری کوچک برای تصمیم‌های بزرگ

در کنار این، ۳۰ مجوز برای قله نپتسه (Nuptse) صادر شده است. برخی از این کوهنوردان قصد رسیدن به قله ۷۸۵۵ متری آن را دارند، در حالی که دیگران تنها به کمپ ۲، که مشترک با اورست است، قناعت می‌کنند.

همچنین مجوزی چهارنفره برای قله‌ی لینگترن (Lingtren) صادر شده—قله‌ای هرمی‌شکل در انتهای کمپ اصلی، میان شانه غربی اورست و قله‌ی پوموری. سال گذشته، گروهی از شرکت Elite Exped از این مجوز برای اقامت اقتصادی‌تر و تمرینات فنی در کمپ اصلی اورست استفاده کردند.

تلاش برای صعود بدون اکسیژن

در میان صعودکنندگان امسال، چهره‌های برجسته‌ای دیده می‌شود که قصد دارند بدون استفاده از اکسیژن مکمل اورست را فتح کنند. از جمله آن‌ها، کارل اگلوف، اسکای‌رانر اهل اکوادور است که تاکنون چهار بار قله ۶۴۶۰ متری مرا پیک (Mera Peak) را صعود کرده است. او در یکی از این صعودها سریع‌ترین زمان شناخته‌شده (FKT) تا قله مرکزی را به ثبت رساند.

اگلوف همچنین دو قله شمالی و مرکزی مرا را در یک روز صعود کرده و به‌رغم وزش باد شدید، دوبار دیگر نیز موفق به صعود شده است—همه در راستای آماده‌سازی برای صعود رکوردی و بدون اکسیژن به اورست.

در کنار او، تایلر اندروز از آمریکا، و والری بابانوف، برنده جایزه پیوله دور، نیز در حال آماده‌سازی برای صعود بدون اکسیژن هستند. بابانوف از کمپ ۲ ویدیویی منتشر کرده که ناحیه‌ی Western Cwm را خالی از جمعیت نشان می‌دهد—آرامشی نادر در این نقطه شلوغ از اورست.

کارولین لئون، کوهنورد استرالیایی ساکن خاورمیانه، نیز امیدوار است تا عنوان نخستین زن استرالیایی فاتح اورست بدون اکسیژن را از آن خود کند. او که ۱۵ سال پیش در یک حادثه‌ی سنگ‌نوردی دچار آسیب شدید شد، پس از ۱۴ عمل جراحی، ۲ سال در ویلچر و ۲ سال دیگر با عصا، حالا در حال تکمیل پروژه‌ی صعود به هفت قله است—و آن‌هم به دشوارترین شکل ممکن.

مسیر جایگزین برای فرار از یخچال خومبو

در اقدامی جسورانه، مارک باتارد، کوهنورد کهنه‌کار فرانسوی، بار دیگر به کمپ نوپتسه بازگشته تا پروژه‌ی قدیمی خود را پیش ببرد: ایجاد مسیر جایگزین به کمپ ۲ از طریق دامنه‌های نوپتسه.

هدف باتارد، نصب کابل‌های دائمی، پله‌های فلزی و نوعی سیستم ویا فراتا برای دور زدن یخچال خومبو (Khumbu Icefall) است—یکی از خطرناک‌ترین بخش‌های مسیر اورست. با این حال، تجربه‌ی سال‌های گذشته نشان داده که دامنه‌های نوپتسه هم خطرناک، فنی و در معرض ریزش بهمن و سنگ هستند.

نتیجه‌گیری: اورست در انتظار تصمیمات بزرگ

با آغاز مرحله‌ی چرخشی کوهنوردان و صعود تدریجی تیم‌ها به کمپ‌های بالاتر، فصل اورست ۲۰۲۵ به نقطه‌ی حساس خود نزدیک می‌شود. آیا صعودهای بدون اکسیژن به موفقیت می‌رسند؟ آیا مسیر جایگزین نوپتسه بالاخره عملیاتی می‌شود؟ آیا تراکم در کمپ اصلی همچون سال‌های گذشته خطرناک خواهد شد؟

این‌ها سؤالاتی هستند که پاسخشان را در روزهای پیش رو، از ارتفاعات برفی اورست، خواهیم شنید.